VOORUIT Qrgaaï* der Belgisohe WerkHedenpàrtsl — Yerschijaende aik dagen. Drofcstee-UttgeefMt* Sas: Maaîscfeàîîpij H ET L1CHT btftenrdtri p. DE VIS CH. Ledsb«rg-0*nt M» ,. REDACTIS . . ADMINïSTRATIB KOOûPOORT. 29. GENT ABONNEMENTSPRÏJS BELCIE Drie maanden. . . , , ff. 3.23 2as tneanden • . ( . fr. 6.50 ëcr iaar....... fr. 12.50 Sien abonneert acti op aile posibureri*» DEN VREEMDE Drie maanden (dageiijks vcrxcwden). . . . . . fri 0.13 Prast fegen â®m va&k Het Voîk, van Gent, heeft de groote ontdekking gedaan, dat over vijftig jaar liet socialisme voorspelde dat blnnen korten tijd ailes gemeen zou worden on-der de menschen en het bezit der rijken het erfdeel zou worden van de armen. Vooree.rst geen enkele socialist heeft dien onzm uitgekraamd over die kort-stondige maatschappelijke omkecring. En op die leugen bouwt Kot Voik een anderen onzin. Na 50 jaren zijn er nog xooveel en meer rijken als vroeger en de werklieden blijven als te voren knoeien voor hun brood. Indien dat zoo is dan is het de schuld niet van het socialisme dat tôt hiertoe nog met triomfeerde en de stoffelijke en politieke wçreld niet beheerscht. De schuld ligt eenvoudig aan het feit dat de kapitalistische wereld zich vrij heeft kunnen ontwikkelen in landen als feelgië, dat «-edert meer dan dertig jaren (onafgebrbken onder het bewind der ka-tholieken leeft. De gevolgen daarvan zijn verrijking der rijken en verarming der armen. Proficiat, Voîk, uwe partij haalt tr veel eere van en gij niet het minst. En het is met ai zulken prietpraat dat m en poogt de werkende klasse van het socialisme af te houden. Dutsachtige kwakzslvers ! Neen, het socialisme is nog geene practische werkelijkheid ; wij weten en erkennen zulks. Maar al wat het gezegd, voorspeld heeft, de geheele maatschappelijke evo- I'ïutie, als samentrekking der kapitalen, het verval van het klein-bedrijf, van het handwerk, al de. verschijnselen van den klassenstrijd, dat ailes komt juist uit en tet socialisme wordt meer en meer eene r/kende wetenschap. * * # De ellendige zeeveraars verklaren ver-der, dat de socialisten zijn : 1. tegen het vaderland ; 2. tegen God en den godsdienst. Wij geven aan die babbelaars de for-meelste logenstraffing. Wij zijn tegen het vaderland zoomin als wij tegen ons eigen huisgezin zijn. Maar wij zijn wel tegen de misbruiken van een vaderland, dat de armen mia-kent en vernedert, zooals het gevveest ia en nog is, zelfs met medepfichtigheid <fc- anti-sociahsten. Die modelwerklieden vinden het beter met de grooten meJe te loopen, aan hun-nen sleep te hangen, liever dan hunne socialistische broeders en klassengenoo-ten te helpen in hunnen harden bevrij-dinfskamp.Deze houding, van onss verdralddng en minderwaardigheid in de hand te werken, dat is de vaderlandsliefde naar hunne edele dompersopvatting. Wij bedanken er voor. Tegenover den godsdienst staan wij in !even rechtvaardige houding. Dat hij ons met rust late en wij doen het 00k. Wil hij ons helpen om goede maat-schappelijke hervormingen te bekomen, hij is welkom. Loopt hij ons in den weg, wij zullen er hem desnoods uitschoppen. Dat is kort, het is klaar en voor de rest laten wij God met rust en aan onze partij genooten de vrijheid te gelooven ailes en zooveel als zij willen. Nu, Hot Voik stclt vast dat de bevol-king het vaderland en den godsdienst ge-trouw blijven. meer dan vroeger. Wel gecharmeerd van dat te verne-mcn.Die simpele vaststelling vernietigt ge-heel de hutsepotàchtige aaneenflanzerij van het anti-socialistisch papier. Als de godsdienstige en vaderlandslie-vende gevoelens der werkende klasse toegenomen zijn, goed dan, wij aanvaar-den dat voor den oogenblik. Maar gij wilt toch zeker wel zoo op-recht zijn van te gelooven, dat het socialisme 00k vooruitgegaan is en zelfs op gansch buitengewone wijze, sinds het uitbreken van den oorlog. Als dat waar is — en dat is het — maar dan zijn de uitbreiding of de ont-waking van vaderlandsche en godsdienstige gevoelens geen hinderpaal aan den vooruitgang van ons beginsel, dus ook niet van onzen triomf, en geheel uwe woordenkramerij is daardoor om zeepe. De socialisten hebben een bijna voi-maakt geluk beloofd hier op aarde ! Een woord uitleg is hierover gepast Wij hebben gezegd en herhalen, dat de vooruitgang .van de machinale meka-nischc groot-voortbrengst, de ontdekking en de uitbating van rijkç/koloniën, al de bronnen van stoffelijken welstand en geluk geschapen hebben om de volksellende tôt het verleden te doen behooren. En wij hebben alcijd het vast betrou-wen uitgedrukt dat stoffelijke welstand onvermijdelijk zou gepaard gaan met verstandelijke, zedelijke en kunstverhef-fing.Dat hebben wij gezegd, dat houden wij staan de en toon u moedig om die stel-ling te bekampen door ze afdoende te weerleggen. Wij dagen u daar gerust toe uit. Het artikel van het verdeelers- en ru-ziestokersblad sluit op eene verstan-dige (?) en waardige wijze en met de volgende woorden : Kortom, het Socialism is wel het grootste boerenbedrog dat ooit aan de menschen is verkondigd gewor-den.Dat het socialisme een bedrog is, daar moeten wij niet op antwoorden. Onze werken en onze daden pleiten voor ons. En die zijn zoo weinig bedrog dat de fameuze katholieken niets beters hebben gevonden dan ze als echte martikos te willen nabootsen, iets wat er natuurlijk niet op en trekt. Maar diegenen die gevleid zullen zijn, dat zullen de buitenmenschen zijn, als zij vernemen dat een katholiek dompers-blad de modeltype zoekt van het bedrog niet in de Beurs of m de Bank, enz.,maar eenvoudig bij den boer. Boerenbedrog ! ziedaar de groote repu-tatie door de dompers toegekend aan onze buitenmenschen, zoowel katholie-kra als anderen. V/aarlijk, zij zullen kontent en gevleid zijn. F. H. D§ Schildirspzel op de> Veoizitlirsstoil oer Hotlantisshs Kamsr Onder dit opschrift verhaalt Het Volk het folgende over het eerste optredon van par-tijgenoot Schaper als waarnemend voorzît-ter der Tweedo Kamer. > De lichten schen^n al* g«TToanlijk, ci# «den zeilden door de zaal als gawoonlijk, &ls de een den in den vijver ; ankelen zaten vast als principe» op hun bauk, h»el d«n &voad lang. Er wa* reel onderlinj? gekeu-Ve'' a|s gewoonlîjk ; de grijze griffier s tond 'an tijd tôt tijd op en rekt« zich uit, als pwoonlijk ; en de boden deelden de «tuk-en uit en brachten glaanjes water aan de 'Prekers. v an tijd tôt tijd klonk de voorsitter»-nanier ; — niât om partijgenooi Mendels tôt ortle te roepen, die zoo bekwaam-parle-Oentair den bederr«nden invlo«d van h«t 0 omaal fcapitaal cp de hoog» ambtenaren eschre#f) dat tr voor ingrijp«w van dun oorzitter geen r«don ra. Maar als e«n a°^aar als Bogaardt' aan het woerd is, °!'a{ de Kamer alevel wa<t rumeoerig, en an yerKaande do voorzittershamer tôt een înis- burgerlijke beleefdheid. 1)6 xoorzittttsr à ioœapd j» rok. Z^jn mannelijke ribbekast is achter een uitgfe-breid stuk overhemd verborgen. Toen de b.eer Lohman, iewat schucbter binnentro-d«nd, dit witte veld ontwaarde, schikte bij zich christelijk onder de souvereiniteit van dit gezag, en ging in zijn boekje zitten, stil, en peinzend, als gswoonlijk, wanneer er geen eerste-rang-onderwerpen aan de orde zijn. Zijn oudo vriend Van Bijlandt knikbe bem toe met zijne gewone minzaam-heid.»Was het dan zoo'n gewone zitting ? > De zitting was z66 ongewoon, dat de oude heer Van Karnebeek, die zich uit de iakea, dit -wil Zieggen uit de politi«k, voor-good beeft teruggetrokken, door het bon-denwaer van dezen Novemberavond naar bet Binnenhof was gekomen, en incognito naar de geroserveorde tribime geklommen, wat zekor geen voegzame plaats is roor een mini#ter Tan Staat, alleen om den sehil-dersgeeel op den voorzitterstoel te zien zit-ten. Met de sekure stoethaspeligheid van den pienteren ouiderdom plaatste hij zich op bet ongemakkelijke trapje ; hij bracht d© hand bovsn de oude oogen, die reeds zoaveel hebben aanschouwd, al wat een jonker, die diplomaat en stafftsman is, im een lang leven kan aanschouwen, maar dit nog niet: con schildcrsgezei op den voor-zittersstoel van de Twecde Kamer der Sta-ten-Generaal l Hij tuurde, tuurde, onder de bevende hand door, en verdween. Het nv£*b do wed«r-ver«cbijoi»g va» coa af- gestorvease, die c«g even op aarde torug keert, om de revoiutie te aansckouwen waarvan de mare tôt de velden der geluk-zaligen is doorgedrougen. »Laat ons de beteeiienis *an hçt feit niet overdrijTen. Scnaper x* niet de eerste ««cxa. listisebe onder-president, en e«n o»«ier-pre-sidsiit in de ïweode Kamer beteekeat voor de arbeiders-kiass» nog niet het bezit van de macht in :'taat on maatsebappij. Maar laat ons het 00k niet verkleinen. Sekaper is de eerste arbeider va-n Nederland, die, trouw ^ebleven aan zijn klasse, in den strijd met ea voor zijn klasse, tôt dit gestoeit» der macht is doorgedrongen. Zeker, hij is maar piaativervsnger. liij zit er maar bij ontstentenis van den warkelijken waardig-heidsbekleeider, voorhands alleen 's avonds, als het aan komt op uit'ioudingsvermogen. »Maar juist als rnen aan dvt ailes gedach-tig is, mag men aan het zitten van den schildersgezei op den v*#rzititersai9el sym-bolischo beteekonis toekennen. Men ma<* dan bedenkon, hoe de arbeidersklasae na eên ontzaglijk raoeilijke jeugd, toch einde-lijk sterk is geworden, en zieb een stuk macho in Nederland heeft vereverd; een macht, idie nog altijd, in vergelijkinjç met de overmaeht der bourgeoisie, gering is, maar die in menig oogenblik toch zich gel-ding west te verschaffen, die de leiding ■weet ta nemen in groote maatschappelijke vraagstukken, waarvoor de bourgeoisie be-sluiteloos staat, de bourgeoisie, wior beginsel immers is : ik lig, ik bezit, laat mij slapsn 1 » Materieel, wij geven het dadelijk toe, is het waarnemen van het presidentschap i««r o*zea ^»rtîjgenB<»t een zaak van on-dergischikt belang Maar symboiisch is het een teeken, dat de g:heele arbeideçsklasse wijst naar de toekomst. s Wanneer zy zichzelve blijft, trouw aan haar beginsel, dat de gemeenjciiap, de meoechheid st«lt boven elk bijzonder belang, opsnt zij zich den weg naar al de rijk-dommen, van de voort'orenging niet alleen, raaar 00k van wet.enschap en kunst, van beschaving, die thans gemonopoliseerd worden deor een kieinen kiing. » Thans is nog slechts aan een enkelen gelukkige, aan een aeldzame uitzondering gegeven, deze schatten te aanschouwen; maar in de groote massa der naamloozen, gioeit- en zwelt het verlangen ernaar; zij maakt zich op om ze te veroveren, door het Algemeen Kiesrecht, door de vakor-ganisatie, door kooperatEe, zelfbestuur in de sociale verzekering, door aile middelen die Jiaar invloed in maatsebappij en Staat verzekeren. En zij is nog lang niet waar zij moet zijn oude, en rijke en machtige geslachten van Nederland, oude en nieuwe kapitalisten ; maar zij gaat vooruit, steeds vooruit, en zij is van de eind-overwinning zeker ! > Wij sluiten ons ton voile bij de zienswijze van ons broederorgaan aan. En na den bloedigen krijg die ons landje zulke zware beproeving doet ondergaan zullen wij meer dan ooit werken om onze klasse tôt de hoogsbe hoogte van recht en welstand te voeren. E de bfîmachtiging der Openbare bestu-ren is er den sleutel van. BOERENKRAKEEL III Bint-Truidan (Limburg) 14-11-15. Da boer haat den nijverheidsarbeider, die den akker heeft; verlaten om in de werkhui-zen en mijnen hoeger leven te gaan verdie-ners. De arbeider pas!., dea baer van 't zelf-de Iaken een broeî. Hij vffracht hem praeh-tig en ziet zelfs medelijdend aeer op zijn eigen vadsr. voor den b'fe^r verdient de nijverheidsarbeider veel te veel. Voor dezo arbeider werkt de boer zich nutl«os kapot tôt roordeel var, den heer. Uit dezen wederzijdschea gsest van on-genegenheid, kan natuurlijk, in deze ge-spannen oorlogstijden, geen heil volgen. Immer-s de boer is thans zoo plots iensand geworden, die m«'s minder dan ooit irissm kan, een gevreesde en toch onontbeerlijke leverancier in de samenleving, die het lot van de legers en vam naillieensn niet vech-temde menschen helpt besiissen. Nceit beter dan thans heeft de landlseu-wer begrepen dat hij de grondvesten van de samenleving dra-agt en hij, dorpeling, veel beter zonder de heele wereld kan, dan deze zonder hem. Hij staat bij de bran van aile levcnïmiddelen ea dia brou zelf, daar-over is hij heer en meester. Nu is 't ge-beurd dat hem zoevoel menschen om laving hebben gefeede* en geplaagd, ab hij Bim-mer kad kua*en dr*#î*ea. ï>aaruit i*^ g«-veljd wai elks wiarkt wet «p- en afslaj van de k«ojjwa?en. wanneer twee menschen achter één kilo boter loopen, slaat de beter op ; wanneer tjr^e kilos boter resr twee nienseken staan, ïlaa-fc de boter af. Opslaj stijjt, ze» meer Keae#hea rond het kilo k#men te zwermen en blijft stijgen, zoolan^ menschen bijzwcrmen. Zoo is toch het h»»fdartikel van vraag en aanbed, waarnaar zich elkeen, in de tegeawaordig« samenleving heeft te gedragen, en nauvr-gezet te gedragen, om niet ten onder te gaan. Ook de boer. Neehtan» heeft men het heele bosrenproletariaat baschuldigd rai mjsdadig winstbejag, ran afretterij, dievo-rij, en nog ©neindig meer. Die beschuldi-gingen zijn voornamelijk uit groote ge-meenten opgegaaa, waar oneindig veel menseken leven, die van de» b»ereastand beslist niets keanen. Uitwendig hebben zij den opslag gezien, doch vergaten te bere-kensn hoe hij is ontstaan. We vragen aan elkeen, in gemoede : I3 er één boer, die ééa aardappel één oent kan doen opslaan, waaneer de aaarkt kalm is? Is er één boor, die één aardappel één cent durft doen afslaan, wanneer de markt zoo driftig is als thans sedert meer dan één jaar ? Die boeren bestaan zoo min als de han-delaars in de stad, die de prijzen bijna noo.it maken, doeh ze krijgen naar vraag »n a^nbod. De arbeider zelf verkoept toch zijn eigen waar, zijn lijfs- ea geesteskracht zoo hoog hij kan. De leeraar doet dit, de Rtadsschepene» doen dit, d» priester* d#en dit met den verkoop van hun irodea en hun godentoebeboorten. Wis in den handel — en hoe veelzijdiï is d® handel niet ? — niet stijgt naar vraag en aanbod, niet daalt naar deselfde wetten, moet noodzakelijk zijn on-dergang bewerken. De boer, die vroeger ook handel aar was, werd zoo min vsrdachi an aangeklaagd als om 't evsn welk handelaar. Thans fohtur nu aile oten is beperkt en elkeon nauwge-zet in 't gelid moed blijven. besekuldigt men hem. Welke Kisdaad heefè hij bedreven î Op en neer, draven allerkande noeit geziene vreemdelinse^ driftig do,or 't dorp, om ailes op te koopen, wat ze kunnen vinden. Ze bie. denden haoge prijzen. Veel boeren zetten verbaasde ongeloovige kijkers op, doch anderen nemen het erustig op, en verkoopen. Later verkoopen ook deze die nog wat wach-ten wilden tegen hooger prijzen. De stout-sten haalden de lioogst-e, de ongelooflijkste prijzen binnen. Zij, die ailes wilden hebben en lang wachtten, om b. v. een zak tarwe 200 frank te verkoopen hebben zich moeten getroosten met een erg afgeslagen prijs. Is dit ails in de tegenwoordig samenleving iets anders dan handel? Is er één wet in deze kapitalistische inrichting van het leven, die dit verbiedt, of verùenkt ? De geest van heden heeft deze boerenhandel-wijze niet in het minst te bedilion. Let nu ! 't Waren en zijn nog de beurs-schacheraars uit de groote steden, die de prijzen opgejaagd hebben, met hoop op wiast, al sloegen osk de inkoopprijzen uit-zinnig naar boven. Eer iemand de oogen open had, waren reeds de groote boerfn, die overal en over ailes ingelicht worden, met hun overvloed op de markten en won-nen geld met zakken. Later is de klsine ge-voigd. Heeft hij zich rijk gercaakt? Of maar zelf welgesteldl Er kunnen uitzonderingep zijn, dcch de algemeena regel is onbetwist-baar dat de boeren nog heden zijn, wat ze vo»r dea «»rl©g waren dat velen grondig t»a e*d«r aija, «sadst d* eorleg Wij bon ailes verweestt». Wat waren tooh de eerste oorlagsdagen in Limburg en in 't Land van I.uik ?Ze droo-gôn voor onze gokoele landbouwbevolking al d« v»»rteekens van een gewissen onder-gaag en die va«rteekens bieven maanden • !ang in de dreigende wolken vîtn den vel-delijken hemsl. Ailes wat de boer verhande-lep. kan, sl«?£ t©t ongeheorde spotprijzen af. Da boter kctkt iaee» te Luik tegen één frank, een sjsitzwija tegen vier frank, een big tegen één en twee frank. Het vee vond geen ioopers meer. Het fruit, op stok gekocht, en eakel voor het geringste deel, zomer-fruit, gep'ukt, werd met den ganschen herfst evorvlaed den laadbeuwer overgela-tea. Ih de maand December 1914, waren er gaasche doryen, die niet het minste middel bszaten om packt of belasting te betalen en die ia de eerste «orlegsdagen z«o wanhopig 7«er hun toestaad stenden, dat za zelfs veif-deren arkeid overh«dig achtten. Thans? Nu ailes zoo duur verkocht van d« boerderij gaat? Aan vee heeft do boer veel asiader te ko®? dan v66r den oorlog. Do kweek is beîemraierd, niet bij gebrek aan barinf, maar bij gebrek aan veeder dat, nog waaneer het voorhanSen is, veel te duur kost wiast op te leveren. Daarom juist ii het vleesck duur. Doch de beenhou-wer, strijkt wel, zooals insmers, ook nog nu, •de hoogste winst op.Oaze boeren, hier, hebben geen mestzwijnen te koop. Ze zijn blij dat ze kunnen slachter. voor eigen voedsel. Ze hebben niet de helft van hun gewoon gelt*l bigge*. Een boer verkoopt e«n iiaard — miet van krijgsejieisekiBgen gesproken — miastoas 50 t. k. h&oger dan vroeger, doch hij most «ok terugkoopen tegen denzelfden priji en het voedsel is gering, entbreekt geheel of kost te duur. A!» er icaosad is, die uit dea tegeawoordi-gea teestand les en vrij wil geraken dan il hat da boev. Zij. buiten de groote boeren, die graan hebben verkocht tegen honderd. frank en meer zijn zoo zelfzaam en het ge-tal zakken in een dorp zoo gering, dat er geen rekening meda kan gehouden worden. Zelfs tegen de dwangwetten, die veel vroeger hadden moeten koinen, verzet de boer zich nieet Ailes was hij te ke?pt heeft aan levensmiddelen staat hij zonder morrsn te-: gen vastgestelda oriizss af. Hp vxaaRt aa- derzijds dat men hun Eet onontbeerlijke niet ontneme, in da eerste plaats niet zijn eenig pa&rd. Doch, hij staat er ook over verbaasd da* zoovesl nog ongehinderd vrij blijft, wan-' neer hij wordt gekneveld. Daarover een woordje morgen. STEVEN BOERSEN. le naam van den Godsvreder 't Is oorlog, ea moteen tijd van « Gods-vrede » of staking van allen partijtwist ea politiek leven. Waarde Belgen, wij zijn allen broedem, die in dezo. tijden maar een doel bocogen :, de broederbanden aoo nauw mogelijk aan een te sluiten. De katholieke-klorikalen van on» land | willen dien regel op den lefcter doen volgwa door... anderen. Zooeven komt van de pera, de ST.-ANTO» NIUS VOLKSALMANAK VOOR 18M, oli, de «Colleotdvisitisohe ( ?) drukksrij der Pa-ters-Minnebroeders van Mechelen. » Er wordt in dat boek gesprokea owj Socialisme en Syndicalisme, en wel ala' volgt: 18 DAT VKIJHEIIH Een werkmau, aardewerker vaD. beroopy st.apt 's avonds van den trein. Wantrou» wend kijkt hij rond : « Neen, ©r ia geen on-raad >, en vlug stapit hij huiswaarto. Nauwelijks is hij eenige minuten op weg' of daar komen drie kerels per velo aange-retden.— Zeg e©ns, kleine, spreekt de aanvoer-dc • tôt een kiitd welk hij ontmoeb, hebt g»: geen man zooals wij zien gaan î. — Ja... zegt het kind. — Had hij eene bruine broek aan ? fc— Ja î... •— Is hij roeds vert , — Neen, hij is dien weg opgegtapfc... Hi} liep snel door... — Vooruit 1 Ze springen op hun velo en rollen in voile vaart den steilom weg op. Ze halen den aardewerker in. Deze kent het lot welke hem te wachteu staat. Hij stelt zich te weer tegen een boom. De andere werpen hun velo's aan den kant en komen op den werkm&n af. — Ha! Verradier! klinkt het hem tegen. Weet gij dan niet dat de vossenjacht heel het jaar open is? — Ik heb toch wel het recht te werken, denk ik!... Ik bien toch vrij... — We zullen u leeren wat « vrijheid > is 1 De drie kerels zien eens goed rond of er geen getuigen omtrent zijn, en vallen den werkman woest op 't lijE. — Zoo! ge zijt vrij!... Waoht eena!... En het regent slagen en stampen op dea mans gelaat, borst en buik, met sloutels, kneukelijzers en beslagen schoenzolen. — Daar ! !... Nu zijt ge betaald !... Daar... verkochte!... Daar... verrader!... D© ongelukkige aardewerker ligt au ten gronde. Een der woestaard», met een hiel-starnp, verbrijzelt hem den neus. — Dat is de stempel van 'fc syndikaafc, bromt hij. De man ligt gamesh bewusteloos, badend in zijn bloed. Zijue aanvallers bsraadslagen wat vorder • te doen staat. — Laat hem hier «kreveerem Vl roept er een, zijn velo op den weg brenaeode. — Neen, ik weet iets beteril... Komt en helpt een handje... Zoo. Neen, bij zijne schouders! En gij... bij zijn beenen!! Met Sun drieën tillen zij hem op, dragon hem tôt aan dien boom, waar zij hem aan vastbinden met zijne broekriemen. 's Morgens komt daar een priester voor-bij. Hij ziet den gewonden arbeider, door bloedverlies uitgeput, aan tien boom ge-bonden.Het duurt maar een oogenblik om hem los te maken. — Arme vriend... zegt de priester. Welke bandietea... — Geene bandietén... kermt de ongelukkige.— Wio dan? — Kameraden... — Maar... Waarom toch?... Al kermende van de oijn, geeft de man dezen uitleg : — Ik heb eene zieke vrouw... kinderen... 't Is werkstaking... werkstaking voor 'nen niemendalle !... Niemand weet waarom. Ik heb DURVEN werken-... — Gij hebt DURVEN ! herïiaalt de priester. ïs dat dan zoo erg? — Zoo erg dat hier dezen morgend vijf makkers vcorbij zijn gegaan, geen kwade» jongens nochtans, en geen enkele dierf mij , losmaken. — 't Is ongelooflijk ! — 0. ja! Maar ze vreezen het syndikaat, mompelt de aardewerker terwijl angst te lezen staat in zijne brave oogen. Tôt welken verned«renden staat van sla-vernij hebben vrijmetselarij en socialisme het werkvolk doen afdalen?... Hewel, heeft die pater-minnebroeder of 't zij gelijk wie dit opstel schreef, niet op eene klare manier het streven van oaza vakbonden uiteengezet ? En dat in een tijji van c Godsvrede » ! " --- H. H. SI «aar « N« 328 Prijs p«r rnmimar : vooi Belgie 3 eentoercen, »ooi den ïrwmdé.S Mûtiemoa 1 e3«taon t êà*i • tr a^îoaS^û liHondsi'iiai 1915

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.