Vooruit: socialistisch dagblad

828 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1915, 21 Juli. Vooruit: socialistisch dagblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/mc8rb6x74w/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Drakster-U iîgteî sfcer Ssjîu Maatschappij 51 ET LICSiT bestuurder: P. DE VISCH. Udeber£-Oe»f , . REDACTÎE . . ADMt CASTRAT! E HOOGPOORT. 29. 6ENT fOORUIT Orgaan det* Belgische Wefkliedenpartij. — Verschjjnende aile dagen. A BONN EMENTSPRIJS BELCJE OHc cnaandea. . . , . fr. 3.25 Zca maanrfeo ■ . > * . fr. 6.50 Een jaar ....... fr. 12.50 Met) abonncert zich op a Ht pottu-,.. Je» DEN VREEMDE Dric snsanden (dagelijks venon^M). fr. C.73 Bekendmaking Etappen-Inspektion 4 Armee I a 20-238 A Gent, den 19 Juli 1915. AAN DE STAD GENT Ik verbied voor don 21 Juii, het sluiten der magazijnen, hot vieren van feesten in de scholen en andere feestelijkheden. Overtredingen, evenais het uitgeven en a verspreiden van aansporingen om die fees- v ten te vieren, zullen volgens de oorlogswet- t: ten streng gestraft worden. w Graaf von Westarp, li Generaalluitenact en Etarmen-inSDector. b ÙE TUG1IT EN HET SOCIALISME îaciit, uisupmic ui cuiucrs gezegu gehoorzaamheid aan de besluiten de partij, 't zij in zake van beginsel of i: izake van taktiek, dat heeft ons reed veel moeilijkheden berokkend en zelf kleine — gelukkiglijk — scheuringe: verwekt. Wij vragen geen brevet van uitvindinj of geenen prijs van goed gedrag, maa wij houden er aan te zeggen, dat d-gentsche socialisten ten allen tijde di voorkampers waren van orde en tucht ii de partij. Zij zijn dat tôt op heden gebleven. Ah, onze onvergetelijke Ed. Van Be veren was zeker de hardnekkigste pio nier, die overal tucht predikte, ze eischti en er het voorbeeld van gaf. Onnoodig te zeggen dat Eduard An seele hem hierin krachtdadig ter zijd* stond en beider zienswijze op dat pun dezelfde was. Dit iS hen meermalen verweten doo: al degenen die in de partij de regelloos heid, eene soort van anarchie wildei doorvoeren,- onder de kenspreuk van tjilleken mijn willeken ! of beter nog ge zegd : ell-c zijn goeste ! Vandaar dat Van Beveren en zijn ka meraad Anseele alleenheerschers, tiran: waren, die de partijgenooten wilder doen dansen gelijk zij schuifelden. Attilla, Julius César, Karel De Groote Keizer Karel, Napoléon, Bismarck ei anderen waren bepaald zachte en sym pathieke jongens vergeleken bij onze twee voormannen. Het belieft ons dat tegen te spreken. Van Beveren is dood, wij laten ziji schoon figuur m ruste. Anseele leeft nog en hij is heden zcx min tiran en alleenheerscher als hij he was voor dertig en meer jaren. Al die valsche beschuldigingen komex voort uit een onvolledig en dikwijls ge hccl valsch begrip dat men zich over de tucht vormt. Men aanziet of verwart de tucht ge woonlijk met blinde gehoorzaamheid een welafgeteekenden vorm van slaver nij. En men neemt als voorbeeld de dis cipline of tucht die bij al de legers var de wereld van de soldaten geverge wordt. Dat zou geheel juist zijn, indien he' niet overvloedig bewezen kon worden dat eene theorie, een beginsel goed o: slecht kan zijn volgens het midder waarin zij toegepast worden, ia vçlgen: de personen die gelast zijn er de hanc aan te houden. Niemand zal ontkennen dat er orde er tucht noodig zijn in aile nijverheden vooral in de groot-nijverheden. 't Is zeker wel daaraan dat Gent zijne vroeg tijdige richting in de socialistische be weging naar de orde en tucht te danker heeft. Maar de meesten van ons hebben kunnen vaststellen, hoe de tucht op het fa- Ibrieksreglement verschilt volgens der oppermeestergast of den gewonen mees-tergast die het moet toepassen. Men werkt liever met baas A dan mei baas D ; de een en den andere kunner : eene gansen verscnmenae opvarang r hebben over orde en tucht, en vooral i eene geheel andere manier om het een s en het andere te doen eerbiedigen. s Dat toont ons dat militaire tucht en i nijverheidstucht alreeds verschillen door de naamwoorden die ze voorafgaan. I Wij willen sociaal-demokratische tucht r en die is ook geheel anders. * * * 1 Wij willen dat iedereen de genomen besluiten eerbiedige, ze volge en mede-helpt om ze te doen volgen. Is dat slavernij, tirannie of willekeur? Neen! zeggen wij. En waarom? ; Omdat de iartij in haar geheel, of eene der federaties, geene besluiten " neemt door den mond van één persoon, : alware hij een erkende chef, maar om-^ dat elk besluit uitgaat van de meerder- heid der partijgenooten. r A4en zal zeggen : de partij of de fede-" ratie vereenigt niet altijd of beter nooit 1 al hare leden als zij besluiten neemt. : Dat is waar, maar een Congres of een " Centraal Comiteit vereenigt al de afge-vaardïgden, door elke maatschappij be-noemd, om hare leden te vertegenwoor-5 digen, hunne zienswijze uiteen te zetten 1 en te verdedigen. Die afgevaardigden moeten met zorg > in de meerderheid van de groep die zij 1 vertegenwoordigen, gekozen worden. Lijdt hunne zienswijze de ned«rlaag, : zijn zij in de minderheid, zij en hunne groep moeten zich aan de meerderheid onderwerpen tôt wanneer hunne opinie triomfeert. Dat is de wet, maar zij is niet tzaris-tisch maar volop demokratisch, gelijk de uitslag eener kiezing waarin iedereen gelijk recht van stemmen heeft, gelijk bij ons gelijk recht van te spreken en te discuteerçn, mits zich aan de ten slotte genomen beslissing te onderwerpen. Dat is d'à sociaal-democratische orde en tucht. En twijfelt niet, partijgenooten, zij zijn geene fantaisie maar een noodzake-lijkheid.Ah, indien de werkende klasse tegen-' over eene bende vrijschutters stond in haren grooten bevrijdingskamp, dan ; ware ons alleenloopen misschien te ver-. ontschuldigen. Maar dat is 't geval niet. 1 Wij staan voor eene sterk georgani-1 seerde klasse, die hare stoffelijke be-1 langen, hare uitpersing van de arbeids-krachten gedekt ziet door den btaat, door de wetten, door de kerk en door het militarisme. En daartegen willen oprukken, onge-organiseerd, met een leger van tuchte-looze franc-tireurs, dat ware den wolf in den muil loopen en eene zekere neder-laag te gemoet gaan. Dat mag en dat zal niet. Onze strijd is een historische klassen-strijd en hij zal in groote lijnen uitge-vochten worden klasse tegen klasse, de onze vooral eendrachtig, bezield met geestdrift en 't vast geloof in hare eind-overwinning. F. H. Bifp, isf land 1er kicinste ioonen en dar fanpfe «erkuren Vèôï» am dm ooHiog Wanneer men vôôr den oorlog naar den Vreemde ging, dan hoorde roen, als er over tfelgië gesproKen werd, gewoonlijk zeggen (îete wat pijn deed aan ieder Belg die een weinig hart had en die sympathie gevoeld» voor den werkman) dat België het land was der kleinste Ioonen en der langste werkuren. De raenachen die zulks zegden waren ral-ken die bij indervinding spraken. En hier 1W1' r ik het bewijs geven. Schrijver dezes neeit de bijzonderste steden bezocht van drie der vijf werelddeelen. Het is wel niet veel maar toch genoeg om een gedacht te vonnen van wat er zoo al over België gezegd wordt in den vreemde. Welnu, onder de personen met wie hij in gesprek kwam en die als hierboven over den belgischen werkman spraken, waren er die in België fabrieken enz. gebouwd had-den en ze exploiteerden. En als hij Qun vroeg: Waarom doet gij zulks niet- in uw land 5 Waarom plaatst gij uw kapitaal in België ©n neemt gij belgische werklieden ? Dan was het altijd 't zelf de antwoord: in België heeft men naarstige werklieden. Zij werken hard en goed en worden de helft minder betaald dan in om land. Dus brengt ons kapitaal ons meer op ! Ziedaar ho» men in den vreemde rede-neerfc. En dar aulks waar i«y kan door vole onzer workheden bewezen worden. En dat is nog nwt allwt. Gaat naar"don vreemde. Ondervraagt er de menschen die een bezoek gebracht hebben aan ons land. Zij zullen u antwoorden: Schoon land, braaf en naarstig volk, maar de huisvesting van den werkman is een schanda voor België ! Dit allée vôor den oorlog I WAT GEDAAN NA DEN OORLOG t Vroeger antwoordde men aan de partij 'lie ailes in 't werk stelde om het lot van den werkman te verbeteren, dat is de socialistische partij, dat zij slechte vaderlanders waren of slechter nog: dat zij geen vaderlanders waren ! Un men weigerde ze in 't begin iets of wat te geven. Zij vochten en >tredon voort. Maar door het aanhoudend werken der leiders kwam er weldra veran-ienng _in dien toestand en zoo werd dank ian de socialisten het leven van den werk-uan ietwat verbeterd Maar niet volkomen sooals de socialistische partij het wenschfe. Waarom? Omdat de partij die aan 't hoofd 7an België stond vo6r den oorlog, den werk-nan niet genegen was. Omdat er onder die regeerders groote kanitalisten zaten die met îet zweet der arbeiders hunne brandkasten il le jaren vol stop ten met goud. Maar toch ;egen heu g en meug moest de regeerende partij, ziende dat het Socialisme de goed-ieu? ing wegdroeg, in t openbaar van de verklieden, zelfs van de anti-socialisten, in t geheim. goedgekeurd werd door dezen die lot wel meenden met den werkman, toe-;even en aan 't werkvolk stuk voor stuk ^erbetering schenken waarvoor de socialis-»n hard gestreden had den. Het werd om zoo te zeggen uit de handen 1er regeerende partij gewrongen. Dit ailes vas te danken aan de fiere kampioenen van le werkende klasse. En toen brak de oorlog uit. Wat de regeerders vô6r den oorlog gezegd îaddon, als zouden de socialisten slechte raderlanders zijn, was grove lastertaal. De ocialisten hebben bewezen eene vaderlands-iefde te bezitten die zuiver en edel is. Het is eene vaderlandsliefde zooals zij nag en moet verstaan worden. Het is geeae 'aderlandsliefde uit winstbejaag. Neen ! De ocialisten hebben bewezen voor heel de vereld dat zij zulke goede vaderlanders zijn ils wie ook. Dus nog een las ter die valt en zoo achter-îaalt de waarheid altijd de lastertaal. En op tijd en stond ziet men dat lang-amerhand al de aanvallen tegen de socialis-en te niet gaan en dat bewijst enkel dat het ocialisme vast en zeker eens de stralen ;ijner bevrijdende zon over het heelal zal aten glinsteren. Ik ging eens met eene zeer rijke familie en bezoek brengen aan de gentsche werkers-:wartieren. En na ons bezoek gaven wij die >ersonen te kennen dat er nog zeer veel te loen bleef voor de gezondmaking der wer-:erswoningen. Zij zijn niet enkel slecht in-;ericht, maar zijn in 't algemeen ongezond. îen der rijke juffrouwen vond dat de verkmenschen zoo ruw en hunne taal en dtdrukkingen te weinig beschaafd waren. ïn ik zei haar dat de schuld ervan te wijten i-as aan de maatschappij tôt dewelke zij be-loorde. Indien de rijken hunne geleerdheid, mnne bekwaamheden enz. ten beste wilden ;even aan den werkersstand, dan zouden •nze werkers er ook de vruchten va hebben. 3n ik vertelde haar van wat er telken win-er gebeurde wanneer het ijs vastligt in de )rongensche meerschen. Wat ziet men daar 1 )amen eil juffrouwen van de hooge wereld lie hunne hand geven aan den werkman om e leeren schaatsen. De werkman gedraagt ich deftig. Hij is beleeîd. In een woord: ïij bewijst dat hij kan omgaan met rijke nensclien. Er zit dus in onze werkmenschen le goede stof om er veel goeds uit te werken. Vaarom weigeren onze rijke menschen ver-ler in aanraking te komen met ons werk-rolk. Het Socialisme is niet gericht tegen le rijken die het hunne willen bijdragen tôt otsverbetering van den werkman. Het is egen dezen die de werklieden verdrukken, erachten en exploiteeren. Welaan, na den oorlog moet iedereen zijn teste krach ten wijden aan de lotsverbetering an het werkvolk. België moet het land worden van de hoog-te Ioonen. Aan den werkman moet gelegen-teid gegeven worden om van het familie-even te kunnen genieten. Zijn huis moet ene gezonde woonst worden. En als dat ,lles bekomen wordt en het moet, dan zal tien beseffen, een beetje te laat — maar ieter laat - dan nooit — dat de Belgiscne werkman waardig was en is van algemeenen relstand. p GR. . BOEBENMENTALITEIT Men weet dat bij onze Ylaamsche boeren, le aardappelen en het spek eene groote roi ;pelen in de voeding. De uitdrukking «voor «ne telloor aardappelen en eene schel spek» s zelfs in een spreekwoord overgebra-cht. Het schijnt echter dat die historische chotel thans van de boerentafel verdwenen s. De varkens zijn duur ! Het inlandsch pek is duur en met geld in de hand kan nen het met moeite bij de boeren krijgen «in 4 fr. de kilo. En daar van den anderen :&nt de eieren aan een maximumprijs van 0 centiemen zijn gesteld, is bij vele boeren 1« schel spek vervangen door een koppel iier«n. De meeat ongeletterde boer, die soms :een letter kent zoo groot als zijn grootste :oe, heeft evenwel toch goed kunnen bere-:onen dat het voor hem veel profijtiger »s, ijne familie en zijne werklieden een kop->el eieren in plaats van eene schel spek op e dienen. Maar wat hij niet kunnen berekenen heeft, is het hemelsbreed verschil welk er bestaat tusscheii de voediugswaarde — voor een volwassen persoon die lichamelijken ar-beid doet — van spek en eieren. Indien de maaiers en pikkers zich 's mid-dags moeten bevredigen met aardappelen en een paar eieren dan zullen ze het niet v^r brengen in het werk, mogen ze vergeleken worden aan de paarden van den voer-man die gekapt stroo te eten krijgen in plaats van haver. En e-enals die voerman zal de boer zijn zweep moeten bezigen indien hij zijn werk op gestelden tijd wil gedaan hebben. De berekening der boeren is eene misre-kemng.Wij nemen aan dat de huisgezinnen die door den oorlog veel te lijden hebben, waar maanden lang werkeloosheid is, aile midde-len aanwenden om eene goedkoope voeding te hebben; velen zijn zelfs, bij gebrek aan geld, daartoe verplicht. Maar bij de boeren is het zuivere specula-tie ! De eieren gelden maar 10 centiemen. Door ze zelven te benuttigen spaart hij ijjn spek en kan hij een zwijntje meer verkoo-pen, dat tegenwoordig dei? fabelaohtigen prijs van 2,50 à 2,60 fr. per kgr. levend go-wicht verkocht wordt. En intusschen komen er weinig of geene eieren meer op de roarkten en is het zelfs zeer moeilijk in onze buitengemeenten aan een dozijn eieren te komen. Wat hebben de boeren toch eene zeldzame mental iteit ! Vroeger kwamen bijna nooit eieren op de tafel der werklieden, en nu bedient men ze als noenmaal ! En ailes voor dat geld, voor dat ver-doemd geld ! En nochtans het leven is zoo kort, en nie-ma,nd neemt zijn geld hiernamaals mede! El DÂiW ?? T Al wie de arbeidersbeweging gade slaat, haar iief heeft en er betrekking mede houdt ; al wie hare ontwikkeling en haren voorspoed betracht en toejuicht, ziet ver-langend en koortsachtig de oplossing der huidige gebeurtenissen tegemoet. Wat zal het zijn na den oorlog? Gaan wij de geleden verliezen door eer-volle en gewenschte gezamenlijke verstand-houding trachten te herstellen ? Of gaan wij botson ' op haastige en onver-standige maatregelen vanwege sommige patroons of naamlooze maatschappijen 1 Zullen de huidige betreurenswaardige omstandigheden niet genoeg stof tôt na-denken gegeven hebben in den zin der ver-plichte onderhandeling. Ai wie de toestanden in de verschillige landen volgt, zal overtuigd zijn van de steeds toenemende toenadering van werkman tôt patroon, van patroon en naamlooze maatschappij tôt regeering en parlement. In de landen waar de arbeidsovereenkom-sten sedert jaren tusschen werkman en patroon bezegeld worden, komen die con-tracten ten huidigen dage tôt hunne hoogste beteekenis en begin seivastheid. Na den oorlog zullen die contracte® niet verbroken worden, de omstandigheden zullen ze noodzakelijkorwijze verbeteren en de uitslagen kunnen niets anders dan nuttig en heilzaam .voor gansch de massa zijn. In België, waar men voor het collectief arbeiderscontract zoo weinig sympathie be-tuigde, waar in de laatste jaren zulken enormen strijd voor de minste verbetering is moeten gevoerd worden, zal men hier nu wat beter geleerd zijn î Het is te nopen, zoo voor het welzijn onzer klasse, zoo voor het welzijn van de aatie in het algemeen. Herinneren wij ONOPHOUDEND de te-genwoordige ranip, spreken wùj bestendig over de huidige gebeurtenissen die den algemeenen zakentoestand van ons land voor vele jaren in de war hebben gebracht. Die toestanden zouden het uitgangspunt moeten zijn voor een nieuw leven, eene broederlijke en voorbeeldige verstandhou-ding zonder weerg». De verachterde taktiek, de afwijzing van Je arbeidersorganisatie on dezes kostbare medewerking, zou bij Let eindigen van den oorlog en bij het begin der nieuwe nijver-heidsopleving, moeten plaats maken voor de volledige erkenning en samenwerking bot verwezenlijking van de algemeene i/olkswolvaart 1 Het mag niet zijn, en het werkt on-tmoe-digend te vernemen dat, naar het schrijven anzer vrienden van St-Nikolaas en misschien ook wel van elders, er van nu af loonaftrokken in praktijk gesteld worden, zoogezegd met het edel ( 1) doel de werklieden arbeid te verscha-ffen. Is het met zulke voorbeelden dat ons uit-?emergeld volk de toekomst tegemoet moet sien 1 Voor de emr van on* verleden als werker»-bond, tvxkt de eer van da natie en 4*5%»en Jie er Hun bioed voor offerden, mag het niet cyn da, na dezen wreeden oorlog, in ons land een nieuwe krijg, de treurige strijd roor de arme korst brood, heropgewekt svorde 1 Beklagenswaardig redmiddel, de loonaf-brok 1 Aannemend dat na deze p«**ode van uit-puttins onze n/iiverheid nieuwe levensbron- nen ontdekt en aangespoord wordt tôt medewerking in het herstellen van de aan-gerichte sch&de, dan moet er onvermijdelijk eene andere periode volgen, deze van studia en praktische regeling naar de gewenschta normale voortbrengst. In dit laatste tijdperk, meenen wij, moeten door tusschenkomst der va-kvereeniging, — en wij beklagen de plaatsen waar men de vakvereeniging miskende —, terzelfder-tdjd de loon- en werkvoorwaarden bespro-ken en vastgesteld worden, — voorwaar-den, die elke vrees voor loonbesnoeiing en aanslagen op het levensonderhoud van den ' arbeider allen grond ontnemen. Is de tegenwoordige wereldramp er noodig geweest om hier eene dringend noodig© arbeidshervorming door te voeren 1 Niemand zal dit beweren, maar wij leven er toch in en het ware eene lamlendigheid en eene misdaad, de lessen, die uit de te-genwôordige toestanden te trekken zijn, zelfs meer voor de werkgevers. dan voor de werklieden niet te baat te nemen. Laat ons dus in België gedaan maken met die bekrompen arbeidsr^geling, waar werk-urenschachering en loonbesnoeiing den vooruitgaug der nijverheid moet bevorde-ren of... verbeelden ! 1 Dat de huidigo toestanden elkeen leere ! Aan de onvereenigde arbeidors zullea zij meer geleerd hebben dan twintig jaren goe-den raad en vermaning. In de rangen, vrienden ! J. DE CLEROK. fiiwii ifes OerioE AlpiiiS SfersagligH De oorlo^correspondeat van de «Berli-ner Lokalanzeiger» aan le Oostenrijksch-Italiaansche grens, vertelt de geschiedenis van de beide bekendste wapenen der Italia-nen, van de bersaglieri e-n de alpini. Beid# troepen zijn niet zeer oud. De oudste zijn nog de bersaglieri. De lerste twee compa-gnieën van dit wapen wercien in 1836 bij het Sardijnsche leger ingelijfd.Zij vormden toen reeds kerntroepen, uit-gezocht menschenma-teriaa-1, dat door een heel bijzonder strengo 1 opleiding in het schieten • n marcheeren toi een voorbeeld voor het .?eheelo loger opge-leid zou worden. Het bieek een gelukkig denkbeeld en geleidelij-k „erd dT uitvoering er van uitgebreid. In 1843 was er een batalion bersaglieri, tn 1852 waren het er reeds tien en bij de op-richting van het koninkrijk Italië bracht men zeven regimenten van elk es bataljo-ns van deze voorbeeldige seldaten op de been. De legerhervormingswet van 1882 bepaald©, dat in elk van de twaalf Italiaansche leger-korpson en régiment bersaglieri zou zijn, bovendien werden onder de lacdweer nog achttien bataljons van dit wapen opgericht. De oefening van de besaglier4 bustaat, be-halve uit een bijzonder .orgvuldig onder-richt in het schieten, hoofdsak^lijk in een merkwaardige oefening in het loopen. Zoo vaak en zoo lang het mogelijk is. wordt in dienst bijna gedraafd. En daarvandaon komt het drukke gooien v et de beenen, dat den vreemdeling zoo merkwaardir aandoet, als hij een bersaglieri-afdeeling ziet loopen. Men meent blijkbaar door d^zen vorm van oefening buitengewone marsch-prestaties te kunnen bereiken. De snelheid wxrdt echter. slechts ten koste van het uithoudingsvermo-gen verhoogd. Het is een bekeod feit, dat vele bersaglieri onder hun oefeningstijd door het loopen eon '.artgebrek ' rijgen. Do geschiedenis van de lpini io nog kor-ter. Omstreeks 1890 is dit wapen ingevoerd» als gevolg van de groote ontwikkeling van het toerisme en van de bergsport. Men ' meenda met recht, do -mdervindingen di£ men daarin had opgedaa>n, voor het leger te kunnen gebruiken. .îet wiç van zijn buren Italië ook in conflict 2,'ou komen, hetzij Oos-tenrijk of Frankrijk, de eerste en waar-■schijnlijk voor den gehes'en veldtocht ber slissende gevechten moest" n zich in de hooge Alpen, die de noordgrens van het land vormen, afspelen. Voor dezen oorlog in iiofc hooge gebergtw werd nu een bijzonder gevormde en uitge-ruste troep op de been gebracht, de Alpini. Ailes wat in de bergspoTt nuttig en onont beeriijk gebleken was, kregen zij mee. De zware, dik bespijkerde srhoenen. den knap-zak, het touw, den scherp en ijsstok, zelfs de in Italië geheel ongebruikelijke,uit Tirol afkomstige beenstukken, werde:: aan de Alpen-uniform toegevoegd. De soldaat-toerist, die 7ich slechts door karabijn en patronen-gordel van een oerg-gids onderscheidt, was gered. Natuurlijk nam men voor de Alpen-regimente-n, waar-van er langzamerhand tien ontstaam zijn, slechts menschen, die van sdndsbeen af met het hooggebergte vortrouwd -, voor klaute-ren geschikt waren. De half-Fransche Piem^nteezen, monnen uit Aosto en dan fiog rîshamelijk bi;««nder ge«chikte jonge mannen uit de Abruzzen. Dit dit materiaal werd nu een troep ge-vormd, die in elk Alpenterrein den strijd kon opnemen gehard van lichaam en tegen aile ontberingen bestand. De Franschen haastten zicù, het voorbeeld van hun buren te ^olgcn en schiepea hun afdeelingen alpins, die gehee: hai voorbeeld van de Italianen wlardesu ' é*wwn» 'rm i mtn<-in WIÉI■■ VfW-i i1 ae»a«aea«a«Micg,a3QE«ara>pcm^^^mfm:TT'-"-ayaMMB»!iii 1*11 ■! i» ■mninigaMiri iil' laaa» — 2©1 Prijs per anauner : voor Belgio 3 cantiemeii, voor dan reemde 5 ceatiamen Teiatoon f Aadactie 247 - âd niitisiraliie 2845 ^foe^sdani 21 JUL3

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Vooruit: socialistisch dagblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1884 tot 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes