Stedelijke Aardappeldienst TE GENT Lu ^ Pvbtto wn 13e Februari Hntlt : urt jyndikt*t der aardappelkoopHeden zendt de vol-I ie mededeeling aan ZEKERE confraters, ons te pro-I jegOT de slechte hcedsnlgheid van de tweede I ].rtrtju> van aardappelen. I Yooruit htd aangekondigd dat men goed zou waken I 0p de levertog. oA te brietten d*t zij bedorven aardappe- ■ leTrott'd«UHB|î»J tmede-zecdingnog slechter dan de ■ 7 tyli wenâchen te doen wwen dat indien het toezicht I nict beter tiitgeoefend wordt, de aardappelkooplieden ver-I «lient zullen aijn van strengere maatregelen te eischen om ■ publie* op redehjker wijze te kunnen bedienen. fl {Oet.j V«n Weldenen Th. De Spiegeleer, secret. 'fttor tooW *s) *eten heeft het stadsbestuur nog ge«n Ketl schrijfen «11 dit syndikaat ontvangen. Km mosen dra zeggen, om te beginnen : er zit een anti- Klististn rwiwken iri die protestatie. Ktsprîiien *i) een5 het *®it der « rotte » aardappelen. loodwnen niet dat er rotte aardappelen zijn onder die Wh dl Stad verkocht, maar het kon moeilijk anders. Ke aankoop der aardappelen door de Stad is moeten ge-®tjen in voorwaarden waarin de bijzondere handel zich Mit heeft bevonden. *lerken wij eerst en vooral op, dat het Stadsbestuur voorge-K had, al de kommandanturen open te stellen voor den Kood v'»n aardappelen. omdat het van oordeel was. dat er ■Lndc atrdappelen voorhanden waren voor de behoeften, »j. vrjjt handêl alsdan het beste stelsel was, om elkeen M airdappclen te voorzien. Jv, siet mngenomen zijnde, moest de Stad aardappelen "Bpen, nict waar zij wilde maar in de voorgeschreven iAken <■„ dut vastgesteld, moest de aankoop geschieden, haastig K,'r reuzenmassa, soms bij ongunstig weer, omdat de aard-Kelnood dringend was en de behoeften enorm waren. K. enorm, want de Stad heeft aile 14 dagen 725 duizend >K' «ardappelen noodig. B hoe geschiedde ds verkoop? Kei de rheeste moeilijkheden. H-: boeren weigerden te leveren, anderen wilden wel Brcn. maar tegen grof geld; sommige burgemeesters hiel- ■ :e sttdskoopers, maar anderen weigerden ylakaf te hel- ■ (gj«n allerlei moeilijkheden in den weg en maakten K hunne collegas op om geene aardappelen aan de Stad te verkoopeu. Het moet ons dus niet verwonderen dat aile aardappelen Hv « dooiers » van eieren zijn en er al wat rotte inloopen. ■v, zouden nu in deze voorwaarden de heeren van het Sldappelsyndikaat «aan den trok » hebben willen zien. K) virontwaardiging dezer heeren zal geen enkel ernstig Bjscii, gezien bovenstaande, treffen, voora! *ls men weet amige airdappelkoopmans zich nooit geneerden van » voor « goede » te verkoopen en de knoeierijen, ver-ngenvan allen aard, die thans in aile artikelen gebeu-or duizend ten honderd de tegenslagen overtreffen, ver-; aan den Stadsdienst, die moet werken in de hierbo-igeljaalde voorwaarden. meerl Het Syndikaat der Aardappelkoopmans is woé- t gij wat dere heeren rroegenî'Dat zij aileen de aard-1. van de Stad zouden gekocht hebben, en zij hadden voortverkocht aan de winkeliers. pen Anieele heeft zich tegen dat monopool verzet en ait dezer heeren begint reeds. hethuidig stelsel kon elke winkelier zijne aardappelen lea en vtrdient hij dus zelf de'kosten van vervoer. stelsel van vrijen handel — door de stad van den be-ifgehuldigd, — bracht dit rechtvaardig gevolg mede. ietren «ardappel-kooj^ieden wilden dit niet, en 't zijn zij di»thans de Devolking tegen den stadsdienst «anzetten. i>- wij den Stedelijken Aardappeldienst cens van daa vragen wij ons af of de Stad niet het slacht-hot stelsel zelf. de Stadsaardappelen gelijk onder aile aardappelen, voorwaarden gekocht, loopen rotte aardappelen, ■l'it weet de Stad daai'van? ^B:ce laitste weken zijn duizenden en duizenden kilos aard-in Gtnt ingevoerd, en er wordennog aardappelen in- K er daar geene rotten onder ? I^Biiraogen wij niet veronderstellen dat sommige aardappel-^Bmans hunne aardappelen — rot gekocht of rot in hunne ,H»:i • gto— doen doorgaan voor rotte aardappelen, ■iin sommige aardappelkoopmans — uit belang en uit haat ■^Bîgen een socialistischen schepen daartoe niet in staat, .als ^■ vett dat sommige bakkers deden tegenover het Provin- Votdingskomiteit, door rijke burgers bestuurd ? W'i; hebben aan de Maetschappij «Vooruit» gevrtagd : rotte aardappelen hebt gij gehad) Si heeft on» geantwoord : 400 à 450 kilos rotte op 37.000 aardappelen. iets meer dan één per honderd ! Bae vrouw ia komen klagen over rotte aardappelen in hare ^Biilen of 6 kilo*. Hlen heeft ze goed geschild, de rotte uitgenomen en men 150 grammen rotten afval op 6 kilos of 2 îja per hon- H Is zeker niet te versmaden op die hoeveelheid, maar ^Bncr ' do Stad de aardappelen niet kocht noch verkocht en ^■«volking overgelaten was aan de achrapzucht van de boe-Hu asn den speculatiegeest van de koopmans, dan hadden ^■lezelfde patatten, die de stad nu verkoopt aan 12 centie-den kilo, i4 à 16 centiemen en wellicht nog duurder be- ware wat anders geweest dan 1 tôt 2 ip per honderd ■'«ardappelen? Dit waa eene prijsverhooging van 14, 20 ■îo per honderd en voor dezelfde aardappelen] weten wel dat de aardappelkoopmans op de cijfers der ^■tKhippij «Vooruit» zullen antwoorden : « Bah, z'heb-in de Voorhaven de aardappelen voor « Vooruit » ^■tlijkofdat mogelijk ware in zulk eenen dienst, als 10, 30, Hf> «1 meer koopmans en winkeliers naar hunne aardap- ■" is er nu te doen? Hy s'ad staat voor «en hoop aardappelkoopmans, woedend ''i hun monopolium bestreed en waaronder politieke zi|n van den bevoegden «chepene. '^Bl de winkeliers 00k heeft de Stad geene kontrool om de I^Bnigheid der waar na te zien waarvan zij de verantwoor- Mret en vooral te doen dat met meer zorg dan ooit de ^ uitgezocht worden alvorens af te leveren, en wat dienst moge kosten. D^ïj'weede, dat het publiek den toestand der Stad begrijpt Stsd helpe tegen opzettelijke en belanghebbende af- î(W^ercle, dat, als d* aordappelverkoopers opzettelljk kwa-W wu toonen, de Stad dan zelf magazijnen openeen zelf iW "rdappelen verkoope. ^,n *"een n zi) ^erantwoordelijk zijn voor de )(■" 011 «lotwoord aan onze partijgenooten. AH Gezellinnen en gezellen, «Meluk maakt bitter en onze rijanden loeren om uwe flMJ'lpeujke bitterheid te misbruiken tegen uwe verdedigers '6H»8ln s,*dsdien«ten, die reeds zooveel voordeelen aan H ,er«chonken «n in den grond een eerlijker handels-W °ln d*n het privait stelsel. H* 8er*. groot en klein, zijn in den grond meester ran it^ereld. rIKL 00r'°g t0®nt wat zij er van gernaakt hebben. 0ùriog heeft d« priTaathandel zich dikwijls mon-T î'ngeateld, om ïijne winsten tôt woekerwinsten te |tt "n epriogsrampen, tegen de handelsdiefstallen heb-■ tUu8"!ri!n-8en *n Stec'en moeten verzetten, opdat A, (j0 ^"'jkt btvolking niet zou ten onder worden ge-■L, 'ra*y«rralschara en woekermara, terwijl hare zonen B\iS8d ineuve.len •'HFzoh n, lezel^e privaat-handel die onze «ocialistische wer-Ben rri',0uren in ziin hatelijk werk ! zu'lt» , c geze!len, laat ons gelukkig zijn dat de Stad tot Stan^ ora«hti helpen wij haar ■ ^ 11 Cai^Cduld «n ont v«rtrouw^1 ffl 32 faar -<■ N. 47 3 centiemen per nummer Oonderdag 17 FEBR. 1816 VOORUIT Orgaan der Belgtocfae "Wepkliedenpartij - Versebijnende aile dagen. wij ona op sleeptouw niet nemen door menschen wier belan-gen niet de onze zijn, en wier inzichten indruischen tegen onze vurigste gevoelens en ons meest heilig streven. «VOORUIT. > Geen nsisverstand, a. u- b,! « Le Bien Public » bespreekt onzen artikel van verleclen maandag Laat ons het kaf uit het koren scheiden. Zulks beteekende in andere woorden: laat ons de betrekke-lijk goede patroons onderscheiden uit de slechten en openbaar durven zeggen en toonen dat wij erkentelijk zijn. Le Bien Public begint met te zeggen dat wij ons eigen artikels van vroeger tegenspreken. Wij vragen wel pardon! Wat wij in onzen artikel openbaar gezegd hebben, dat hebben wij àltijd gedacht en zelfs in praktijk gesteld. Weet Le Bien Public niet of, beter gezegd, wil hij niet weten dat wij altijd de verzoeningsgezinden waren en lof spraken over de patroons die het verdienden. Wic trachtte de werkstakingen te voorkomen door onder-handelingen aan te knoopen ? Wie eischte fabrieks- en scheidsradcn? Wie trad er op in de Werk- en Nijverheidsraden, al is die wel verre van volledig en -afdoende te zijn. En dat wij erkentelijk zijn als eene of meer patroons iets goeds doen voor de werklieden, wel dat is geen wonder, want het stemt overeen met gansch onze taktiek. Wij betrachtten niets anders dan het leven der werklieden dragelijker te maken. Dat is het dOel onzer cooperatieven, onzer onderlinge bijstandskassen, maar ook van onze syndi-katen.Wij weten geheel goed dat de verbeteringen die wij langs deze wegen kunnen bekomen geene detinitieve oplossingen zijn. Maar zij verzachten den strijd en houden de hoogere ver-zuchtipgen der werkende klasse levendig. Als de fabrikanten of andere rijke menschen nu uit eigen beweging hulp bieden en verbeteringen schenken dan voeden zij onze eigene taktiek en daarvoor zijn wij erkentelijk. Wij hebben geschreven dat de patroons die hulp boden eene goede, verstandige daad pleegden, door de werklieden niet te laten vervallen en verzwakken, Wij zeggen dat nog. Een verzvvakte werker is geen voort-brenger meer van eersten rang en bij de lichaamlijke ellende, voegt zich een verflauwd zedelijk gehalte. En wij meenen nog dat de kapitalisten, die pogingen in-spannen om de werkende klasse van dit einde te vrijwaren, eene wijze en verstandige daad daarstellen. * * * Le Bien Public vindt dat wij geschreven hebben om toe te geven aan de algemeene gevoelens onzer lezers en niet ois ze te weerstaan. Wij hebben geheel zeker onze vrienden daaromtrent niet geraadpleegd per référendum, maar wij komen daaromtrent uog al goed overeen met onze lezers en dat doet ons plezier. Slaar Bien Public, aïs onze lezers zulke goede gevoelens koesteren dan zult gij moeten bekennen, dat uwe beschuldi-gingen tegen ons, als zouden wij opzettelijke ophitsers enz, zijn, volkomen val«ch zijn. Zeker was het goed en noodig dat de erkentelijkheid en de beleefdheid voor een bewezen dienst, werd aangepredikt door een socialist tegenover zijne partijgenooten. Maar Le Bieti Public mag niet denken dat wij ooit daaromtrent geaarzeld hebben, goed is goed en het heeft recht op erkenning en waardeeriflg. Maar eene iliusie moeten wij aan het klerikaal blad ontne-men, dat is van te meenen, dat de klassenstrijd daarmede zou eindigen en een voldoende oplossing zou bekomen. Dat is zoo goed als onmogelijk omdat het vraagstuk te groot, te algemeen, ja wereldsch is. Het hangt dus niet at van de goede patroons, die de min-derheid zijn, wat Le Bien Public er ook over zegge, om de sociale kwestie in haar geheel op te lossen. Maar het komt ons voor dat het eene groote verdienste is, wanneer die minderheid haar best doet om het pijnlijke en soms het wreede van den socialen strijd te verzachten. En die houding- verdient erkentelijkheid en waardeerine. Men heeft dat steeds geweigerd aan de werkende klasse, daarom willen wij niet onrechtvaardig zijn,. zelfs niet tegenover onze vijanden. F. H. De werkersbeweglng In Denemarken Wij lezen al eene heele week over groote werkersbeweging in Denemarken en moeten ons verlaten op de burgersbladen, dieheden melden : De beweging onder de deensdfS trbeiders schijnt nu einde-lijk erger te zullen worden. De algemeene vergadering der metaalbewerkersbonden, die aangesloten zijn bij de zoogenaamde landelijke federatie, hebben met bijna algemeene stemmen aangenomen en officieel be-kend gemaakt dat zij de overeénkomsten niet zullen vernieu-wen oie einde Maart vervallen. Men schat het getal der in deze bonden vereenigde metaal-bewerkers op 18.000 — die de elders vereenigde en onver-eenigde zullen meeslepen in den strijd. Voor wat de metaalbewerkers aangaat zijn er nog nergens voorstellen gedaan om te onderhandelen over den nieuwen ta-rief dien zij zouden verlangen met aanvang April. Langs een anderen kant moet vastgesteld worden dat aile werkersorganisaties des lands als instinktmatig gemeene zaak maken met de mijnwerkers die den arbeid verlaten van zoo-dra de vervaldag hunner overeenkomst daar is. Het regeeringsblad Norskt Intelligents Stiler, dat van den eersten dag aart de zijde der werkgevers stond, heeft dezer dagen een «gewçldig» en «dreigend» artikel geschreven om bekend te maken dat de regeering hoegenaamd niet wil hooren spreken over algemeene werkstaking, dat zij zich door nie-mand zal laten overschreeuwen, dat zij zich niet bang zal laten maken en dat zij de middels bezit om de oproermakers tot arbeiden te dwingen. De andere deensche burgesbladen slaan een niet zoo gewel-digen toon aan en vragen zich met gemaakte bezorgdheid af of'het nu wel. een tijd is om algemeene werkstaking te houden.(In dit débat aullen onze deensche socialistische bladen wel hup stuk staan zooals wij het zouden staan, en bewijzen dat in dezen droevigen oorlogstijd ailes den helft duurder gewor-den is terwijl er overal werkgebrek heerscht, terwijl de loor.en lager geworden zijn.) Hoe de werklieden, die den oorlog niet gewild hebben, die den oorlog steeds verafschuwd hebben, ten slotte de ergste siachtoffers van den oorlog zijn. blijkt andermaal duidelijk uit den volgenden telegram, die ook door de burgersbladen mee-gedceld wordt : « Uit Christiania wordt heden gemeld dat de prijzen der grondstoflen voor den verwerij, die bijna uitsiuitelijk door duit-sche huizen geleverd worden, met ruim 400 percent gestegen zijn in den tijd van nog geen jaar. De moeilijkheden, die door deze prijzenverhooging veroorzaakt worden aan de zijde-, wolle- en katoennijverheid, zijn onbeschrijflijk, zooveel te meer omdat de prijzen van aile andere grondstoffen gedurig in de hoogte gaan. Het is dan ook licht te begrijpen dat de vereenigde fabrikanten, die samen gekomen waren om dezen toestand te besprçken, met algemeene stemmen besloten hebben aile prijzen hunner voortbrengsels met 30 per honderd te verhoogen. » En men zal zoohaast aan het droomen gaan, als men in dezelfde burgersbladen, enkele regels verder, het volgende leest. dat ook per telegraaf overgeseind wordt : « Volgens statistieke inlichtingen, die verzameld zijn door ,L bsilibmiiiifid J1 fessut J&ïJisîSLft.. kçfebjfniî. siiMabridv kanten uit den omtrek van Stockholm, sedert het woeden van den oorlog fabelachtige winsten gedaan. Eene enkele wolle- en zijdefabriek van Stockholm heeft in den loop van het jaar 1915 haar zakencijfer kunnen verdriedubbelen en 15 millioen kronen kunnen brengen. Het buiten de poorten van Stockholm gelegen woUefabriek « Svea » heeft in den loop van het-zelfdï jaar 6.000.000 kronen meer verdiend dan het jaar te voren. » Met de heeren der metaalnijverheid maken de stroopers der textielnijverheid het weder in den ltndelijken bond der werkgevers, waarvan als laatste bericht voor heden ook aan de burgersbladen getelegrafeerd is, onder datum 10 februari : « De in Kopenhagen vergaderde vertegenwoordigers van de <iiensche werkgeversbonden hebben grondig den overal dreiginden toestand besproken en met algemeene stemmen besloten dat op 15 februari de algemeens lockout zal ver-klaa l worden als den dag te voren niet aile werklieden des land' met hunne patroons zullen overeengekomen zijn. » Dat de regeering de welwillende dienstmeid van de uitbui-tersbende is, en dat zij met het 00g op de voor de deur staan-de werkersbeweging de handen zoo vrij mogelijk wil hebben, dat blijkt uit den volgenden telegram, die het geheel weliprc-kend komt illustreeren : « Het deensch parlement is bij hoogdringendheid, in «treng-geheime zittingbijeengeroepen om te onderzoeken of het niet wenschelijke ware van te wachten tot na den afloop van den oorlog voor wat aangaat het in voege brengen van de nieuwe grondwet en het houden van gelijk welke kiezingen. » Waarom niet ! . Er komt waarschijnlijk een lockout -waarin 100.000 werklieden zullen betrokken zijn, en de heeren regeerders zullen « deurketoe » spelen. Zweden en de Oorlog Volgens Aftonblatet heeft dit onzijdig land ook onbeschrijflijk veel geleden onder den oorlog, niet alleen omdat zijn handel en nijverheid verlamd liggen, maar hoofdzakelijk omdat het zich zulke groote onkosten heeft moeten getroosten voor het verdedigen zijner onzijdigheid, die ook wel in ge-vaar kan gebracht worden. Het zweedsch leger telt 360.000 man eerstelijn-troepen, plus 275.000 man roservetroepen of laJidi-sturm, en van den oogenblik dat de oorlog uitge-broken was werden aile mansohappen van de eer-stelijntroepen onder de wapeng geroepeu, allen voor ten minste vijf-en-veertig dagen. Op het einde der maand Oogst '14 meende de regeering zich te mogen bepalen bij het mobiel houden van vier klassen, die om de vijf-en-veertig dagen zouden vervangen worden door vier andere klassen, zoodat aile klassen om de beurt de noo-diga iûstructies zouden kunnen ontvangen. Aile overheden van de beide legers moesten onder de wapens blijven om zich in ailes te oefe-nen, om zich te entraineeren in het kommandee-ren, er, zoo is het gekomen, zegt het blad, dat het heele zweedsch léger in korten tijd goed op d« hcogic/-',ebi'reht is van dr moderre wijze van eor-logvoeren, van het delven van loopgraven, van het opwerpen van schuilplaatsen, waarvoor men "het voorzien heeft van allerhande tuig dat vroeger onbskend was. Bij aile regimenten heeft men bijzondere afdee-lingen gevoegd voor het « werk » met de nieuwe machiengeweren, voor hetwelk men overal de best geschikto mannen heeft uitgezocht, die gesteld werden onder de leiding van de beste officieren. Hetzelfde heeft men gedaan voor wat betreft d» bediening van het nieuw zwaar geechut, dat om zoo te zeggen een 9 nieuwigheid was voor ds troepen. Bij het uitbreken van den oorlog moest men vaststellen dat men over veel meer geoefende rui-ters dan paarden beschikte en men vond het nood-zakelijk groote aankoopen van rij- en trekdieren te doen, om van de ruiterij te kunnen verwachten wat er in den modernen oorlog nog van te verwachten is. Van zoodia het leger mobiel gemaakt was werd men ook gewaar dat er veel te kort was aan kleederen, wapens, munitie en ander tuig en da-delijk heeft men aile werkhuizen en fabrieken, die het ontbrekende konden maken, gedwongen dag en nacht te werken met een zoo volledig m<*> gelijk personeel. Voor de verbetering van den gezondheids- en verplegingsdienst heeft men ook groote uitgaven moeten doen, zooals men veel geld heeft moeten uitgeven voor het opstapelen van allerhande le-vensmiddels voor het leger. Men heeft ook nog in Zweden geen oorlog ge-had, maar men zal het gewaar worden in de staatskas en de arbeidende klasse is het reeds gewaar geworden in hare ellende, die op geen bete-ren staat. Men kan nog wat dieper nadenken over al deze kostelijke maatregels als men het volgende gelezen heeft, dat gister avond uit Stockholm getelegrafeerd werd : Een der voornaamste socialistische leden van den Rijkstag heeft aan den opperminister uitleg-gingen gevraagd over wat in den volksmond heet: De tusschenkomst van den zweedschen koning in den oorlog. Spreker wilde weten wat er waar was van het rertelsel, dat de zweedsche koning aan den ita-liaanschen koning een eigenhandigen brief heeft geschreven waarin hij zegde dat hij de wapens zou opgenomen hebben van den oogenblik dat Italie zijn woord zou verbreken om deel te nemen aan den oorlog. Onze kameraad werd herhaaldelijk onderbroken door den minister van buitenlandsche zaken, die plechtig verklaarde dat hij al de verantwoorde-lijkheid op zich nam over ailes wat op'dit gebied gedaan was. Een antwoord is dit toeh niet! Perzië en zijn leger Wij hebben reeds gemeld dat Nissam-es-Saltanok, de goe-verneur van de oostelijk gelegen provincie Louristan (ten westen dus van Bagdad) zich aan het hoofd der perzische troepen gesteld heeft — en den oorlog verklaard heeft aan Rusland en aan Engeland. Het is eene gelegenheid om te herinneren dat Perziê vroeger een onzijdig, onaf hankelijk, zelfstandig land was, tot dat eindelijk, voor enkele maanden, Engelschen en Russen geko-aien zijn om, de eersten in het Noorden, de anderen in het Westen. zeer belangrijke gebieden onder hunnen invloed en hun gezag te brengen. Engeland en Rusland, zegt een deensch blad, hebben over deze « verdeelinc » van het perzisch ggbied tus Uae o.Pdw- handeld, aeer veel moeilijkheden moeten overwinnen, die een « verbond » feitelijk in den weg stonden. Wij hebben in den laatsten tijd herhaaldelijk gelezen, dat russiche regimenten «ver het perzisch grondgebied gedrongen waren, die, zooals verondèrsteld werd, het inzicht hadden een zijdelingschïn aanval ta doen op de turksche legerbendea die ; in den Kaukassus stond«n. Wat daar ook van zij, toch vemamen wij ook dat de perzische troepen zich daar met de turksche regimenten vereenigd hadden, die er herhaaldelijk slaags zijn geweest met de Russen.Wat n» die perci#fche troepen betreft, zegt een burger»bl»d te weten dat aij van weinîg belang zijn in dezen oorlog : « In 1905 is men overgegaan tot eene herinrichting van het perzisch leger. Men heeft twaalf divisies geschapen dîe van 5.000 tot 11.000 man tellen, volgens de wapens en die onder het bevel van «en « sardar » gesteld werden. « De manschappen van dit nieuw leger moesten over het algemeen niet langer dan een half jaar onder d» wapens blijven en de opleiding was zoo gebrekkig dat men hoegenaamd niet kan spreken over krijgskundige opvoeding, zooals die In de meer «beschaafde» landen opgevat is. « Men spreekt echter met zekeren «lof» over de perzische Kozakken, orer de zoogenaamde perzische «keurbende», die •nder ruseischen invloed, naar russische voorschriften tot stand gekomen en afgericht is — en in den laatsten tijd zoo-wat 17.000 koppen telde met 200 officieren. « Het is echter algemeen gekend dat de voorschriften voor het binnenroepen en het terugzçnden der troepen in dit land iets zeer enbepaalds, iets zeer onduidelijks zijn, dat door de belanghebbenden op verschillige manieren kan uitgelegd en toegepast worden. « Met die voortchriften gaan de besturen der verschlllende provincies hunnen eigen gang en de moeilijkheden die daar-uit voorspruiten zijn onbeschrijflijk, zoo( groot dat er bijna geene spraak kan zijn van een regelmatig leger. « Slechts onder een oospunt zijn de voorschriften duidelijk. Het zijn de vijf noordelijke provincies die de manschappen voor de infanterie moeten leveren, terwijl de zes andere provincies deze voor de artillerie op te roepen hebben — aanae-zien zij hoofdzakelijk bewoond zijn door rwervende volk»-stammen die veel met paarden omgaan. « Voegen wij hier echter bij dat de perzische regeering voor zes weken besloten heeft in der haast een leger van 100.000 man te been te brengen dat op de moderne europee-sche wijze zal afgericht en uitgerust worden. » Voor den Vrede Uit Berne wordt nu per telegraaf gemeld dat daar eene belangrijke vergadering heeft plaata gehad van de cantonale en federale bevolmaok-tigde raadsheeren, bijgestaan door mannelijke en vrouwelijke vertegenwoordigers van zwitsewche vplksorganisaties, die kennis wilden nemetn vaa de inzichten der heeren Lochner en Evans, twee gevolmachtigden van dt in Stockholm geetichte Conferentie voor Vrtdeaonderhandelingen. De heer Ford, algemeene Bchrijver der Oonffr de voor Vrtdttonderhandélvngen breedvoerig nit-een geiet, «n besloten dat er zoo spoedig mogelijk moest worden overgegaan worden tot het benoa-men van vijf werkelijke en vijf plaatsvervangende vertegenwoordigers van de bqzonderste onsijdiçe landen, djo binnen den kortst mogelijken tijd m d# eene of de andere hoofdstad van een onzijdig land voor een onbepaalden tijd zouden samen fco-men om de verdere werkzaamheden te bespreken en te regelen. De aldu» volledïgde Gonferen&ie voor Vredeton-derhandelingeti zou zich verder in betrekkiag kunnen stellen met de verdienstelijkste'geleerden en menschanvrienden der verschillende naties — waaronder èr reeds velen lijn die hnnne medewer-king bek>ofd hebben — de oorlogsvoerende niet uitgesloten. Deze bestendige vergadering van voorn»me mannen aou /ich in hej bijzonder bezig houden met de studie van het gewichtig vraagstçk ran den door allen gewenschten vrede. Zij zou d» uit-slagen van hare werkingen officieel meedeelea aan de internationale pers en aan aile parlemern-ten. Zij zou ailes zoo_ aan boord traehten te leg-gen dat aile goedgezinde invloedmenschen voila-dig gedocumenteerd en gereed staan op den oogenblik dat do eene of de andere der oorlogvoe-rende mogendheden voor den dag zou komen met voorstellen om te onderhandelen over den v,rede. De he,er Ford, algemeen» schrijven der Confe-rencie voor Yrcdesondcrhandelingen gaf nog een kort verslag over de voorbereidende werkzaamheden, en daarop hebben de zwitsersehe afgevaar-digden geestdriftig, met algemeen» stemmen, ba« sloten dat »j zich aan de zijde der kamp«rs roor den vrede «tellen. Men i# dan dadelijk overgegaan tot het benoe-men der afgevaardigden, tot het stichten van een • landelijk comiteit, waarvan het voarzitterEohap, onder «en storm van toejuichingen opgodragen werd aan den gekenden vredekamper raadsheef Scherrer Fuelleman. In jrulke voorwaarden op touw gezet, ziet deze poging er voor ons heel wat ernstiger uit dan die amerikaaniche «millioenair&blaguen, alhoewal wij van gedacht zijn dat het oorlogsmonster toeh stekeblind en stomdoof aal blijven bij d* ameek» x klachten van aile vredemenschen. Het fransch linieschip "Suffren" Den verstandigen mensch loopt ««ne rîlling door het lijf als hij het volgende leeet over hai linieschip «Suffren», dat deze dagen voor Beyrouth door een duitschen onderzeeër getorpil-leerd werd en in den tijd van twee minuten in de diepte verdween met zijne ;.eht honderd man* schappen, waarvan geen enkele gered werd. De Suffren wa» oen der beste fransche linie-*ehepen dat in 1899 van stapel liep en den naam kreeg van een vermaarden fransehen admiraal. Hst schip had eene waterverplaatsing van 12.730 ton. Zijne machienen ontwikkelden eene kracht van omtrent 18.000 paarden. Het had driî schroeven die het eene normale snelheid van 13 zeemijlen per uur gaven. Het was 125.70 m. letiag, 31.40 m. breed en lag 8.40 m. diep in het waier„ Ik heb het zeemonster in Dunkerque gezien en daar vernomen dat er 655 soldaten aan boord waren, een gteal dat nu in den oorlogstijd tot 800 vermeerderd was ! Op en in het schip stonden : 4 kanonnen vas 30.5, 3 kanonnen van 16.4, 10 kanonnen van 10.0 en 22 kanonnen van 4.7 centimeters — te samen 4.4 kanonnen, plus twee vervaarlijke torpilleloo-pen van 30.5 centimeters. D« vier kanonnen van 30.5 centimeters ston« den getwee op draaibare torens op voor en aoh« terdek, en dit aan te zien was voor den sociali-stisch denkenden mensch genoeg om zich huive-rend ineen te krimpen, om s:ich als voor een aan« stoomenden sneltrein uit den weg te maken... En daar boort het gevaarte majestatisch doof de golven, opgemerkt door het onzichtbaar peris-coop van den sluipschen onderzeeër... En daar krijgt het op de onverklaarbaarsfce wijze, alsof het uit de hel zelf gekomen waren, hst ailes doorborend projectiel in de lenden^ om ia den tijd van nog geene twee minutep uiteen te spatten en in den diepen afgrond te verdwijnea... Gedurende nog een paar minuten, als er op zeô niets meer to zien is, bookt en borrelt het water. Het is de aan boord van het fort aanwezigzijnde Iqoht dia trota ailes bara natuurliike

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.