p^T"— ^ «ig Priis mi ncicmei : voor België S eentiemeii, 7oot dén Vreemde 5 centiemen Tolaraoa t ffiacactee £41 - Mdminlstg'atga Aornaaig ftrMfc i»lo Drtteter-Ultgeehte» ■Ssi; Msatschsppij H ET LICHÎ bestuarder» |p. DC VI8CH. Ledcberg-Gerat ,. REDACTSE . S administratie I fjOOûPOORÎ. 29, GENT VOORUIT Orgaan des9 Belgîsche Werkliedenparti/\ — Versch/jnenda a/fe dagen. ABONN EMENTSPRUS BELOlE DpIc maandea. . , , , fr. X2f< 7.0* snaandem > (y. 6.3<ï Esn jaw. ...... h-, 12^0 M Mi sboan eart *ieS »p tCe poetbsrecto DEN VREEMDE Drie maandcn tëagelÇfca vercondae»), . . . . . fe. 0.Y& ITEHT902iÔTELUIie m nijverheid en xunst gn «Jtai-Jeaii 1916 d8 beoaéen- en bov*nzalen van hot 'I FEESTUOKAAL «vooauiT» St-PI«tersnlesiwstraat, Gant J In een vorig artikel spraken wij van oen ~*et»r wclslagen der Tentoonstelling van 'B'iiverheid en Kunst, die gedurende de Hnaauden Juni en Juli wordt gehouden in feestlokaal «Vooruit» St Pietersnieuw- isjtHtraat. , , ■ Weldra ial aan de muren der &tad net ll)!iB^eiueen affiche prijken onzer expositie, :t<®ai zeker een betoog zal wezen der groot-"?Heid en algemeenheid onzer Tentoonstelling. dagelijks bestuur nam reeds inzage *Sai) de dekoratie en opBchikking der zalen s'"eiBàn de verschillende kunsten, en waarlijk, ; zijn van aard een «perelke» te maken de «stands» die er zullen worden inge- an de plaatsing der voorwerpen, het kfcen en dekoreeren der expositiezalen, door bevoegde en kundige mannen een sel worden gemaakt, ton einde de Ten-îstelling waardig te maken van den er die haar omlijsfc, het ie te zeggen, het grootsch gebouw waar zij wordt e verschillende vakvereenigingen doen hun best. De Houtbewerkersvereeni-; load eene circulaire aaa h are Ied«.n, ;n aausporende inzage te komen nemen den prospektus. Aldus stelda ons s vakvereeniging reeds eene lijst ter d 35 verschillende voorwerpen behel-le, die voor de Tentoonstelling zullen den vervaardigd. e vakvereeniging van Naaisters en ermakers zonden ook eene gansche lijst rhande modellen en gemaakte kleeding- e Metaalbewerkersvereeniging ver ifte hare leden een zeer belangriikea endbrief, waarin zij hare vakmannen ep te ijveren opdat de meta-alnijver-l als oen perel zou prijken op onze Ten-latelling.ie verschillende onder-komiteiten leg-i ook een grooten ijver aan den dag. De îknijVerheid heeft een gansch plan op-îaakfc van prijskampen voor de veelvul-î takken van dat bedrijf. Eerlang zal den prospektus eene uitleggende cir-tire worden rondgestuurd aan al de en en patroons dier' zoo belangrijke idien het verkeer wat gemakkelijker lit worden met Vlaanderen, zoo zullen trachten de Tentoonstelling buiten t ingang ta doen vinden, in zoovere mogelijk kan wezen. et finantiekomiteit besprak in zijne ste zitting het eischen van plaatsgeld • zekere exposanten. Er werd besloten nlijk geen plaatsgeld te vragen, doch ieel-bons der Samenwerkende Maat-ppij, die de Tentoonstelling uitbaat, oen nemen, ter waarde van 10 franken. nemen van één aandeel zal worden }legd per vierkanten meter • als mini-i, te verhoogen volgens het comtner-1 bslang dat de teei toon te stellen ■werpen op kunnen leveren. Deze aan-bons hebben die waarde, dat zij bij goeden geldelijken uitslag der Ten-istelling, kunnen terug worden be- lïea die kunnen roepen wij op het hun->ij te dragen om de Tentoonstelling van erheid en Kunsten te doen lukken. Het siilsel der Piegiëe yJ&Le Bien Public laat niet los. De regiën voor hem een stokpaardje, wel te ver-viJandelijken zin. Welnu het belieft 'fB1? van ook niet los te laten, daar wij over-(»'?d zijn van eene goede en rechtvaardige ^^■lelling te verdedigen. ,a A. *n ons artikel van zondag 26 Maart over regiën, en in antwoord op een vorig ar-' van Bien Public, schreven wij 't [Û»gende: sst® Er moest een greintje waarheid ste-B ten in de grove verwijten van Le Bien Public, dan is de regie toch nog altijd .YaiB verkieslijk om werkloozen ter hulp te komen, boven de aalmoesgeverij, die het »'fl êeliefkoosd princiep van Le Bien Public 9 en van ge'heel zijne partij is, want voor teù ig de aalmoes de kribbe waaruit het Werkerspaard moet erten. ^,'e Mnderdmaal gegronde vastetelling , tet klerikaal orgaan getroffen. En wij *lifl r5tan" zulks opperbest. ui^B Mien Public is zoo goed ons ditmaal te dat hij en zijne partij, ma&r de aal-■ ' uitreiken bij gebrek aan wat beters, I H, :)l',,!r' un pis-aller) vooral in dezen tijd ■(,V1)!terste ellende, waarin ons volk zonder ,na^omoes tiemduizenden zouden gterven Bçl'u 's eene kale excuse, en niets meer, en iJKmT1 '3UrSfirsblad bewijst het zelve, bekent, dat de aalmoezen in ge~ ^ÊLeiJl ,,}01rn}a^n tijd uilgereiit door de W ^ihç,%dsbuT&ele,rt,a de cllçnde niet vcr- helpen maar ze eerder onderhouden. Daar kan en daar zifc geheel zeker waarheid in. Nochtans zijn de Weldadigheidsbureelen — geheel zeker in Gent — tamelijk streng en .omringd van al de inlichtingen die mogelijk kunnen verkregen worden, zelfs langs den weg der policie of van een bevoegden en daargaans zeer ervaren arnimeester. Maar is de katholieke aalmoesgeverij ge-vrijwaard van het geval Van zich te bedrie-gen 1 Wij antwoorden vlakaf en stoutweg, dat zij er duizendmaal meer aan blootstaat dan de officieele aalmoesgeverij. En de ka-tholieken weten zulks omdat zij zich willen bedriegen, want hunne aalmoesgeverij is in hoofdzaak een politiek propagandamiddel. Zij dient om hunne lagere scholen en hunne patronagiën te bevolken, zij dient om geheel de anti-socialistische organisatie, den strijd van werkman tegen werkman, te ver-sterken en aan te vuren. Zij dient nog om de zielmissen voor de rijke afgestorvenen te doen bijwonen door de armen, die alware het maar voor een schijngebcd, een koppel broodkaarten te laten verdienen. En dat heeft de officieele liefdadigheid toch nog vôôr op de katholieke aalmoesgeverij, zonder dat wij daarvoor de weldadigheidsbureelen vrij pleiten van gebreken. De eerste is onpartijdig ten minste, de andere is partijdig en fanatiek in de hoogste mate, 't Verschil is toch nog de moeite waard om aan te stippen, dunkt ons. * * * Dat Le Bien Public geen sympathie voor ons gevoelt, dat begriipen wij. Wij betalen hem overigens met dezelfde munt. Maar als hij zegt, dat de klerikalen de aalmoes beschouwen, als zijnde eene liefdadigheid aangewend bij gebrek aan iets beters, dan wil hij ons, gocialisten, een© vijs opdraaien van al te zwaren kaliber. Ten eerste hij wendt de aalmoes niet aan als een pis-aller, of als iets op zijn ergste of bij gebrek aan iets beters. Daardoor maakt hij zich oprecht bespottelijk. Aan iedere binnenkerkdeur of kapel vindt men een koppel bedelaars of bedelaressen, die daar geabonneerd zijn en met den pater-noster in de hand gebeden mompelen, de hand uitstekend naar eene aalmoes. Het zijn daarenboven gewoonlijk gebrek-kelijken, die uit de hand der miliioennairs, vrouwen en mannen, gewoon zijn een kope-ren cent en hoogstens een halve kluit in hunne oude verrimpelde hand te voelen du-wen, en daarvoor een : God zegent U ! of een: God loone het U! verschuldigd zijn. En zoudt gij zoo onbeschaamd durven zijn, Bien Public, van in tegenwoôrdigheid van die feiten van denzelfden aard — en er zijn er anderen — te houden staan, dat gij uwe aalmoesgeverij als een pis-aller, een middel ten sterkste of bij gebrek aan iets beters is 1 Gij zijt bezig met uwe eigene lezers voor den aap te houden die meenden dat zij eeno christelijke daad vervulden en bezig waren met hunne hemel te verdienen. Wij zouden nu gaarne hooren hoe het komt, dat er geen ander beter en deftiger middels zijn, om die gebrekltelijke dutsen te kelpen, die daar nu te bedelen moeten zit-ten, om aan een kroete brood te geraken, in heilige gebouwen, bezocht door tal van ge-Ioovige, in 't goud-zwemmende heeren en da-men.Wij zouden dat willen hooren van eene partij, die onafgebroken sedert bijna 32 jaar t land regeert en geld gevonden heeft om de negers te... beschaven. Allons Bien Public ontspin ons een keer die klosse, maar met argumenten als 't u blieft, want iedereen wordt uwe societjes-praa,t beu. e * * Le Bien Public drijft hier in dezen pen-netwist de onbcschaamdheid wezenlijk tôt het uiterste. Ziehier wat het klerikaal blad zich ver-oorlooft te schrijven: In de voorwaarden waarin de werleen voor de arbeidsloozen uitgevoerd zijn in Gent4 vfioral gedurende de eerste maan-den, ware het vol gens ons beter geweest, van aan de werklieden der darsen, de sommen uit te deelen die 'zij nu ontvan-gen onder den vorm van loo'n, zonder den minsten arbeid van hen te eischen. Lezers als 't u blieft en eerlijke tegenstre-vers, hebt gij ooit iets schandelijkers,iets laf-fers en beleedigends voor de werkende klas-se en voor al wie een halve cent eergevoel in zijn ha,et heeft gelezen? Ehwel, wij niet 1 Dat men de darsewerkers kritikeert à la bonne heure ! Dat men ze kalm straft als zij niet willen luisteren naar goeden en belanglooze raad. Dat is gewettigd. Maar dat men zegt : wij geven rnv ioon voor niets, als er hen doenlijk nuttig en menschelijk werk kan opgelegd worden, zie-daar eene doenwijze, om den hevigsten anarchist beschaamd te maken. (Wordt vervolgd). F. H. I De. Sieielasr De smokkelhandel w»s vôôr deze tijden eene spéciale eigensch*p en een niet minder gevaarlijk stielken dan nu, daar het op veel mindere schaal, en meestendeels door dezelfde personen, niet altoos van de besten, uit-geoefend werd. Onder die gasten, die zich aca de Belgisch-Fransch» grens opbielden, waren cr een heele boel die in dit vak den duivel te slim waren, die kltoos tuischen de mazen, en dwars door of over aile hincîerpalen heen, met hunne smokkelwaar hun deel vristen te bereiken, de "oed yoor zich uitkijkcnde en steeds op «lie» loerende douaniers toch wisten te verschalken. Dit was toch niet steeds 't geval. Elkeen vindt zijns gelijke op de wereld, bleek hier meer dan cens eene na«kte waarheid. 't Gebeurde, niettegenstaande de archi-listige voorzorgsmaatrîgels dsr smokkelaars, dat de even listige douaniers hen aen b«as bleken, ze voor 't problcem geste'd v.'erden htm leven te wagen met de goîd gewapende Suatsbec.ienden, ofhun heil tezoek»n in eene hais over kop stortendi'vlucht, met achterlating hunner waar. Negen op tien keeren moerten de smokkelaars in een geregcld gevecht, met een paar kogels in 't lijf, of met eene door goed gedresseerde houden «tuk gebeten ksel 't onderspit delven eene pogin<; tôt vluchten, mislukte evenveel keeren. 't Smokkelen is in de huidige omstandigheden sterk toegenomen, verduizendvoudigd, dit wordt nu niet alleen uitgeoefend aan de grenzen die een paar land n scheiden, maar van stad tôt Etad, van gemeente to: ge-meente, van gehucht tôt gehucht. De met prikkeldraad of door verordeningen bepaalde grenzen, met verboden vrucht (overtchrijden) is nu niet min gevaarli;k. Nu zijn het de « blauwers r (smokkelaars) van beroep alietn met meer, die trots ailes waren trachten over te krijgen, maar eveneens veel in de diepste ellande ge-dompelde arbeiders, die reeds maandên lang uitzien om in hun vroeger beroep een smk broed te verdienen. bstrochten op die manier hua uiteer.g«schokt huis-houden recht te houden. Zulks was ook met Pieter 't geval die vdor den oorlog in Frankrijk, onder de loodrechte stralen der warme zon, den oogst ging afdoen, en gedurende de winter-maanden de dorpen in zijn eigen land afîiep. i^et aller-hande brol, waardoor hij, als ecrlijk en treffelijk huis-vader, in de beperkte behoeiten van zijn huisgezin voorzag. Met zijne vrouw en twee bengels vormde hij een voorbeeldig huishouden, die voor den oorlog, als eene werkersfamilie. gelukkig kon heeten. Het oorlogstempecst joeg hem en zijne medegezellen als eene bende kwaaddocners van hun werk over de grenzen naar hun vaderland, waar eene zwarts tee-komst voor hen en de hunneri hen tegengrijnsdo. Zonder werk, zonder bestsanmiddelen, kwam het hongerepook weidra over den drtmpel\an Pieter zijn womng, waar het beetje geluk en fainilietevredenheid ruw buitengedrongen werd. Lanjjzamcrhand versukkelde 't gezin in de dienste armoede, de liethebbende ouders zàgcn hunne beide kleinen stilaan van ontberingen vervallen, eene soort levensmoelieid greep hen san, die ze, uit liefde van hunne kinderen, eventwel wisten te beheerschen. Ze moesten leven, ze moesten eten hebben, het tegenovergesteldc beteekende den hongerdood van aile vi-îr. Langs den uitgedoofden achel. «tiettegerstaande eene stnemendekoude, die iedereen bifebereïi deed, zat Pitter, het hootd rustende 01 zijne door zwaren en noesten arbeid vereelte handen, in diepe gepeinzen verzonken, terwijl z'n vrouw 't laatste stuk brood uit de schapraai haalde om de kleinen niet met een ledig buikjc naar bed te sîuren. Eene lieve blonde kruîlebol van vicr jaren, die het geluk van dit gezin uitmaakte, omdat hij boven zijn ouder broertje in guitigheid en levenslust uitblonk, stoeide de kieine kcuken rond, om voor 't slot op Pieter's knieën aan te landen, waardoor deze ult zijne overdenkingen gerukt werd. Plo;seling blonken tranen in de oogen van Pieter, onthutst keek de kléine Marcel in 't door wanhoop ver-trokkcn aangezicht zijns vaders, die hem »a eene lange om.ielzing aan zijne even diep geschokte moeder over-ga:, die hem met zijn ander broertje, na een zoen van vader, naar bed deed. Tuscchen Pieter en z'n vrouw heerschte eenige oogenbiikken ba ge stilte, hij wandelde zenuwachttg h(en en terug, toen hij met cens tegenover haar staan bleet. Marie, sprak hij, ik kan niet langer, zonder dat mij de keel toesnoert van wanhoop, aanzien hoe wc met onze kinders, stilaan maar zeker, den hongerdood te gemoet sncllen Ik ben vast besloten, gezien iedereen aan ons het overlaat, ons zelf te helpen. V\atgaat ge doen, vraagt ze, hem door hare tranen heen bckijkende? 1k zal als zooveel anderen, waren over de grenzen smokkelen, en aldus trachten eene becte brood te win-nen.Zij trachtte hem te vergeefsch van zijn besluit af te brengen, een bang voorgevoel zegde haar dat het met hem' slecht zou afloopen, maar hij was niet van zijn voornemen at te br;ngan. 's Anderdaags zou hij zijn proefstuk wagen. De heele dag kreeg ze hem niet te zien, bij de valavond kwam hij even eens aangeloopen. Ailes was voor de operatie klaar, de deeigenooten wachtten op hem, mor-gen vroeg was hij terug, met geld om eten te koopen. Hij zoesde vrouw en kinderen, hij moest met zacbt geweld Marcel van zich af houden, die mordikus wi'de mee gaan «blauwen». 't Was een duistere winteravond, de voort hollend® wolkenhemel voorspelde snteuw of regen, 't leek juist gepast voor de oncerosming van Pieter en zijne gezel-len.Met hunnen last op de schouders, langs smalle paden en kronkelende wegen togen ze, geed voor zich uitkij-kensie, voort r.aai eene piaats, waar gewoonlijk zonder veel gevaar ovtr de schreef te geraken is. De wind huilde hevig, stroomen regen zweepte hen mei geweld; ze naderden al meer en meer het doel, maar de duisternis belette hun maar iets te onderschei-den.Een zucht van verlichting ontsrapte ailen wanr.eer ze eindeiijk over de grens waren, teen meteens, als uit den grond, twee in hunne mantels gehuide mannen opdoken. Ze wsren als van den bliksem getroffen. Moesten ze nu ailes achter laten en 't hazer.psd kiezen, of trachten de bewskers de baante doenruimen? Pieter stond bevend, als vereteend van schrik; zijne makkers, meer dan hij dezen « arbeid » gewoon zijnde, geraakten weldra handgemeen met de bewakers, waarin Pieter ook meegesleept was. De mannen van do wet, ziende dat zij overmand waren, trokken plotseling huijne revolvers; een paar schoten knalden, gevolgd door eenen smartkreet : de smokkelaars sloegen op de vlucht, een hunner op het terrein van 't gevecht stervend achterlatende. • c • Den heelen nacht had de vrouw van Pieter in be. stendige slapelooze onrust doorgebracht; iedere klok -slag die het uur aankondigde, ging als eer.e dolksteek door haar gepijnigd gemoed, teen rond 6 ure 's mor-gens een hevig gebeuk op hare deur haar verschrikt deed recht sprmgen en naar beneden i]len. Een politie-beambte, begeleid door twee mannen welke eene berrie droegen, waarop een levenloos lichaam uitgestrekt lag en dat Marie onmiddellijk voor fjkren Pieter herkende, stond voor de deur. Luid weenend sprong ze naar de draagbaar in een sir.artlijk gehuil, haren ongtlukkigen echtgenoot omhelzende. De twee kinderkens, uit hunnen slaap gerukt door het lswijd dat eveneens de gebu- ren deed buitenkomen, kwamen tôt bij hun vadertje geloopen, hem schreiende te vtrgeefsch bij zijnen ntam roepende. 1 edereen scheen aan den grond g»nageld ; met geweld moest men de ongelukkige vrouw en de kinderen van den vermoorden Pieter scheiden. Een der geburcn, die Marie trachtte wat te troosten, sprak : — Maar waarom moest Pieter zich aan dit gevaarlijk werk wagen? En de vrouw antwoordde snikkend : — Wat moesten wij doen? Wij zaten zonder eten, zonder vuur om onze kleinen te verwarmen. — Ge kondet toch ondersteuning ontvangen van het Komiteit, deed de gcbuur opmerken! — Ge bedriegt u grootclijks, sprak de troostelooze weduwe, Pietfr was l»nfiî»<mwnrbei<ler en dlo knisnen (eriut hreveeren af sifh laten tioud-scltietcn... Jos. COOLE. 0NÛERWIJZERSBEUH6ES Er komen ons, m onze hoedamgheid van ïjcùhu-ver van den Algemeenen Belgischen Onderwijzers-bond, monigvuldige klachten toe nopons de onre-gelrnatige betalingder onderwijzersjaarwedden. \Vij v/eten wel dat in de huidige omstandigheden de geldelijko toestand der gemeenten met al te goed is, doch zulks is geene reden om do onderwijzers te verplichten hun toevlucht te nemen tôt geldleenen welke soms een woekerintrest eischen. Er is ongetwijfeld bij sommige gemeentea veel slechten wil. Op einde van Januari of in het begin van Febrnari laatst ontvingen de gemeentebesturen de noodige aandeelen vau den Staat om aan hunne onderwijzers voor 1915 ofwel den nieuwen ioonstandaard toe ta passen ofwel hun een estra-jaarweddo te betalen gelijk aan diegene welke zij in 1913 genoten op het zoogenoemd Vier-Millioenen-Fonds. Tôt nu zijn er velë gemeenten welke deze extr.v laarwedden nog met uitbetajild hebben, alhoewel zij het geld reeds raser dan eene maand in kas hebben. Volgens art. 22 der schoolwet mochten deze sommen nochtans tôt geene andere doeleinden gebruikt worden. Wij vragen ons af, wanneer er gemeenten zijn die zoo slecht in hunne kas zitten dat zij verplicht zija het geld door den Staat aan het ondorwijs besteedt, tôt iets anders te gebruiken, waarom die gemeenten geene leening doen, hetzij aan bijzondere personen, hetzij aan het Gemeentekrediet, hetzij aan de Société Générale, hetzij aan do Bank van Leening en Voorschotten te BrusseL, welke a ail do gemeenten voorschotten geeft op de Staatstoelagen waarop zij recht hebben. Dat ware in aile geval toch veel beter dan hunne onderwijzers te verplichten cen beroep te doen tôt de geîdleenors. lîan het Hooger Bostuur geen onderzoek instellen en do nalatige, slechtwillige gemeenten tôt hnn plicht roepenl P. CNTIDDE. Het kaiiaal «aii'iserspa Wij hebben reeds een en ander gezegd over de betaekenis van het ontworpen kiv naal van Nicaragua — een tweedo kanaal dat een gemeenschapsweg moet daarstellen tusschen de twee Oceanen. Heden kan daaromtrent gemeld worden dat de Amerikaansche Senaat het ontwerp met 55 tegen 16 stsmxnen aangenomen heeft en dat het goevernement van Nicaragua verklaard heeft dat het het onvoorwaarde-lijk zal aannemen. Mein heeft hier en daar gezagd en ge-schreven dat het plan van zoo een kanaal voor Amerikaanschen bluf moest genomen worden, dat de. Amerikaansche grootkapi-talisten zoo dwaas niet waren om voor zichzelven zoo esn concurreneiekaKaal te gravan, en nu heet het dat het kanaal door de Amerikaansche rege-ering zal aangclegd worden, omdat het dan niet meer... door anderen zal kunnen aangelegd worden. Tijdens de bespreking van het ontwerp is er inderdaad door bevoegden mannen be-wezen dat de Duitsche regeering aan het Nicaraguaansch goevernement veel grooter sommen aangebodesi had dan de Amerikaansche, terwijl zij voor het uitbaten van den nieuwen waterweg minder strenge voorwaarden had geste)d. Van belang is het bij dit ailes dat de Ame rik a-a n s elle regeering onder waarbor-gen de toelating bekornen heeft om langs het nieuw kanaal eene viootbazis of -statie aan te leggen, waarvan zij alleen de ~jlan-nen mag opmaken. In artikel één van het verdrag staat tie Nicaraguaansche rt/jeering aaa de Amerikaansche voor eeiu ç en altijd al de gron-den af die zij noot'i^ heeft voor het graven, onderhouden en uitbaten van het kanaal. In artikel twee staat de Nicaraguaansche regeering aan de Amerikaansche, voor een duur van 99 jaren, de twee eilanden Great Corn en Little Corn af, met de gewaarborg-de toelating om daar in de baai van Fon-sua eene viootbazis te bouwen, te onderhouden en uit te bat-on. Het volgend artikel bepaalt dat het nieuw interocenisch kanaal heelemaal zal onderworpen blijven aan de Amerikaansche wetgeving en het vierds artikel zegt dat de Amerikaansche regeering aan de Nicaraguaansche een jaarlijks pachtgeld van 3.000.000 dollars — 15.000.000 franken zal betalen. Verscheidene Amerikaansche staten,waar-onder deze van San Salvador, Hoaduras en Costarica, hadden tegen het ontwerp ge-protestèerd en de vrees uitgedrukt dat de Amerikaansche viootbazis zou kunnen worden gemisbruikt om hunne rechten in de hoogernoemde baai te Bchaden, maar in het verdrag wordt duidelijk bepaald dat die vrees ongewettigd is en dat voor altijd. De Engelsche pers beweert nu dat de Japaneesche regeering mei leede oogen aanzien heeft dat de Amerikaansche regeering de toelsyting bekomea heeft om j zich eene zoo gunstig geleg&n bazis voor hare vloot te bouwen, met een zoo veiligen waterweg tusschen de beide Oeeanen. De Amerikaansche grootkapit&listiach» bladen juichen en stoeffcn en beweren dat de Midael-Amerikaansche staten in het ge-sloten verdrag, in het kanaal en in de viootbazis eene niet gering te soh&tten macht zullen vind-em waarnaar zij reeds zoolang aan het zoeken waren. loi lie Oorloff Een v@t*vaap!ijh® sprong De italiaansche Sccolo heeft zich volgene een dnStïeî» blad het volgetide laten melden, dat breedvoeriger b*-schreven staat in den niet voor het buitenland bestem-den parijzer Journal : Onze rond V erdua staxnâe troepen wsnen giit«r ge-ttiigcn van een voorval dat aan een veriakel van Verm of Poes zal doen denken door deganen die de beschrij-ving te lezen krijgen. Alhoewel de vuur- en staaflawienen die sedert zoo geruimen tijd over de heele streek neerstortten, de spieren en de zenuwen onzer soidalea orazoo ttsxptfa ongevoeîig geinaakt hadden, wsrcn bij het rien rpa h«t volgcnie duizenden en duizecden door een onbcubrijf-lijken angat aangegrepen. Een der franuche vastliggende ballons, die r«n de apotzieke manschappen den tchimpnaam y an « tstsj-citse » bekomeu hebben, was door eene ong^kende oat~. zaak los geraakt en steM in dulzelingwekkeade sseîheisS in de hoegte, zoodat iedfcreen dacht 4*t de er in zltiende opmerker reddelooa verloren was. Deze opmerker, een krachtdadige, een-en-twintig-jarige luitenant, had echtsr tegenwoordlgheid vjbi gectt fenoeg om zijn heil te zoeken in een.aproog is de nusat* ij middel van den volscherm. Hangendaan het «oestel, dreot de held gedtnvcde verscheidene minuten boven de duitsche gevechtslijncn en op den oogenblik dat iedereen vreesde hem hais over kop naar beneden te zullen zicr. stortan, kwam hij in eene mirakuleuze windvteag die hem tnel in Af richting van Verdun terug dreef. Over zijii fabelachtig wedervaren ondermagd, heefl de luitenant, die aldus wel een buitengewoon rekord geslagen heeft, zicli als volgt uitgelatcn aan de dagblad-. reporters die hetn langs aile kanten fcsstorœd hebben ; « Mijn observatieballon hing op eene hoogte w omtrent tooo meters als ik plot» een ongswonen ruk-schok gev/aur werd. Ik meende eerst dat het de tele-foondraden waren die gebroken waren en ik bekom- ' merde mij niet te veel om zoo een cngevol. Maar «U'rti det «en va«S*%ge»- de ballon, die eenige kilometers ten zuiden \"»b des mijne hing, zeer tnel verklehide en zich verwijderde. Ik wierp een blik op mijn hoogtemeter en daar stelde* ik verbaasd vast îiat mijn luchtwschthui» zich op eene hoogte van 1600 meters bevor.d. » Ik verloor mijne tegenwoordigheid van geest iriet en zag in dst mij niet veel tijd tôt verzuimen gelaten was, aangezien ik door den stormwind met eene duize-lingwekkende snelheid naar de vijandelijke linie ge-dreven werd... Maar te vsrgeefs rukte ik aan het touw van de cntlastingsklep, dat door den scholt met de andere touwon verwsrraid en niet lo» t« krijgen was.... Ik ging op den rand van den gondel staan om den reep te ontwarrelen, maar ik kon er niet in gelukken en moest mij reddeloos verloren geven.... » Jk wilde echter verloren gaan als een moedigen soldaat. Ik wierp mijne toestellen weg ta mijne kaap-ten met aanteekeningen scheurde ik in kieine stukken, die ik naar aile streken in den wind wierp. Dit aile* gedaan zijnde stelde ik met ichrik vast dat ik eene hoogte van 3500 meters bereikt had... Het laatste red-middel dat mij nog overbleef was mijn valscherai. » Aan dit toestel was ik bevestigd bij middel vas een twintig meters lang touw. Na onderzocht te hebben of het zich klaar zou afwikkelen, ncm ik mijn vervaar-lijken sprons; in de verschrikkelijke ruimte. Ik stortte meer dan vijftig meters diep in de ruiœte en doorieefde daarbij een verschrikkelijk oogenblik. Eindeiijk rima1 het toestel zich open en daar werd ik gew«ar det ik gedragen werd, dat mijn val vertraagde. » Tôt bezinning gekomen stelde ik nu vast d«t ik heelemaal boven het vijandelijk karnp zweefde, boven de loopgraven, van waar ook aile oogen op mij geves-tigd waren, en ik moest aile hoop opgeven om nog te ontkomen. » Maar tôt eene hoogte van 8co meter» gedaakl zijnde, werd ik opeens gewaar dat een sterke wind mij op-nam om mij snel in eene tegenoverge*telde richting te drijven, met zulk geweld, dat ik er het bewustziin heelemaal verloor. In dien toestand moet ik gedurende ten minste twintig minuten den sjîieelbal van deû wind geweest zijn om 3oo meters van den vijand verwijderd op vastes grond r.aer te komen ! y % & ^ laaiik Als er spraak is van schadevergoeding, te betalen voor onzijdige schepen die bij misslag, oi bij overtre-ding van het volkenrecht, veniield werden, zooals het nu weer het geval ismetde «Tubantia» en de «Palem-bang», is het steeds op het «Doggerbankincident» dat men zich beroapt. Het incident deed zich voor tijdens denrussisch-japa-neeschen oorlog, du» voor tien jaren, gat bijna aanlei-ding tôt eene nog grooter botting, en mag dus wel een* herinnerd worden : De heele russische vloot lag geblokkeerd in de haven van Port-Arthur en de ooAogsraad van den czar be-sloot met algemeene s'.emmeii dat het eskader der Bal-tische Zee, aangevoerd door admiraal Rodjesvinsky, haar onmiddellijk zou ter hulptneiien. De oorlogskritieker* van den tijd noemden den tocht een echt waagstuk, waarvan in de geschiedenis geen voorbeeld te vinden wa», maar de ilussen waren van hun plan niet af te brengen, omdat de uitslag van den oorlog er van afhing. Terloops zij eerst herinnerd dat de vloot, vergezeld van honderden vrachtschepen, op 13 October 1904 Libau verliet en op 26 Mei 1905 het nauw van Cc^rti bereikte, waar zij letterlijk vernield werd door het eskader van admiraal Togo. Het eigenlijk incident bestond echter hierin : Als de russische vloot in de Noordzee, ter hoogte van Hull gekomen was, dicht bij de zoogenaamde Dogger-bank, meende admiraal Rodjesvi*sky in den dikken mist eene vloot van spookachtige tchepen te ontwaren die gereed lagen om zijn eskader aan te vallen. Bedro-gen door den mist, had de sanvoerder de schepen voor japaneesche torpilleurs genomen en zonder dralen had hij bevolen ze onder zwaar vuur te nemen, opdat geen enkel zou ontkomen. Maar helaas, in plaats van japaneesche torpilleurs, waren het vreedzame engelsche kottera die daar aan

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.