Vooruit: socialistisch dagblad

1240 0
05 februari 1916
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1916, 05 Februari. Vooruit: socialistisch dagblad. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/zp3vt1jm5t/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Prijs par nnmmor : voor België 3 centiemen, vooi den VreamdeS csntieraen S3 Telsfoon s Redactio 247 « âsfsKissisirafie ^S4© Zat»pdai) 5 FÉBftâtâiftl 8S1Î& Drtfc*t&-Vit£cttaï*T gteMastsdieppij Si ET UCHÎ , i!ï*3tat»r£®r* p. DE VIS CH . Leihritarg-'Qtnt .. REDACTIE . . administratïe HOOGPOORÎ. 29. GENT VOORUIT Ùrgaxm der Behjisehe WeMedeppapfffi —' Vènschijnénde aile dagen. A BONN EMENTSPRIjS BSLGIE Drle naasdea. . » . , h. 3.29 Ze» snaandsn • . . . . fr. 6.50 Een jm....... fr. I2£(t âfitSE *S>o»nsert zk& »p aSis petStareeie» DEN VREEMDE Drtt maandci» tdageiijî» ventondea). fr. 6.153 ^^f^^SSSSSSSSSSSSSSBSSSSE J BekendmakiDgen Gent, 3 Febrnari 1816. De schrijnwerker Jozef Heymans on de rferkman Gustaaf Bartens, beide in Aalst, Wjn door het veldgerecht bestraft, omdat zij ïegan de vorvoegmgen van het L. 0. K. j 6, 15 de oorste vier. de laatste zos post-luiven leven d in hun bezit hadden. De stedelijke politie heeft, zooal bewezen jb in beide gevallen geen hniszoeking gedaan en het bij de bekendmaking van de verorde-ning gelaten. ! Dit is des te straffelijker daad, als de gemeente Aalst al reeds dezelfde nalatigheid tien 16. 11. 15 ©en boete heeft moeten beta-Jen.' Op vervoeging van het L. O. K. is aan dg jtad Aalst ^ene boete van 2000 Mark opge- lcgd geworden... Dit brengt ter. openbaro kennia de chef van de generale »taf OSTERTAG Oberstluitenant & & & De landbouwer Van Hecke in Elene heeft, tegen de verordening van het L. O. K. 3, 6, 15 een hem toebehoorende kropduif levend op zijnen zolder verstoken gehouden. De overtreding is daardoor onontdekt ge-b le von, omdat de gemeente geen huiszoeking bij hem heeft laten doen. Op vervoeging van het L. O. K. 4 is aan de gemeente Elene eene boete van 500 Mark opgelegd geworden. Dît brengt ter openbare kennis V. S. d. E. I. de chef van de generale staf OSTERTAG Oberstluitenant Het Christendom en de Oorlog fcffi S?en FufeSîo is getroffen geweest iloor het verwijt aan de kerk gedaan, dat negentien eeuwen Christendom nu iuitloopen op, wat men noemen mag, een wereldoorlog. Wij begrijpen gemakkelijk deze te-leurstelling.Wat i- het Chris tende m volgers de i Christenen zelve ? Eene ieer van vrede, opoffering, broe-; der- en zusterliefde. Zij zegt : bemin | owen evenaaste gelijk U eigen zelve. : Met den besten wii van de wereld i moet iedereen bekennen dat er van die ■ sckoone leerin^. na negentien eeuwen, ■ bilter weinig is terecht gekomen, spij- ■ tiggenoeg. Ja, 't is juist het verkeerde, want wij ■ kmen in Je geschiedenis geen tweede t /oorbeeld van een ooriog die zulke uifc-: breiding nam, als deze die wij nu be-: leven en die zooveel menschenlevens kostte van weerskanten. Le Bson PufeHs pleit de stdling dat het j r,iet het Christendom is die dezen oor* log gewild o£ uitgelokt heeft. Onze confrater verschiet zijn poer voor de musschen, omdat niemand zulke ffwaasheid vev'.eld heeft. Wij hebben niet gezegd : het Chris-I tendom is de schuldige, wij hebben be-weerd dat ae'. de tegenstrijdige stoffe-| lijke belangen zijn tusschen de natiën <î> aanleiding gaven tôt dien aanval en ; tôt die verdediging. En wij deden die geheele juiste vast-stelling dat de Christelijke kerk, zoo-œin als de andere kerken, in staat wa-ren geweest om den ooriog te voorko-! men of om hem te doen eindigen. Dat is dunkt ons eene geheel andere îewestie dan te beweren dat de Kerk de schuld is van den krijg. | Niet in staat zijn om een drenkeling te rvdden, dat wil nog niet zeggen, dat men hem in 't water geworpen heeft. 'If- 't zoo niet Eîen Puifelfo? .Wat wij hebben doen uitschijnen is de machleloosheid der Kerk om hare theo-riën in praktijk te stellen, namelijk de vrede op r.ard': te doen heerschen voor allen die van goeden wil zijn. Dat is "oo en dat zal altijd aldus blij-ven.3^ # 2^ L8 Bien Pu'îSïo weet geheel goed dat wij de waarheid spreken en hij doet het-geen aile advokatan doen, hij pleit ver-zachtende omstandigheden. Helaas hij doet zulks geheel onbehen-dig-,Hi. pleit namelijk dat de Kerk nooit, sedert haar bestaan, alleen oppermach-tig was. l'en allen tijde werd zij bekaœpt en bestteÛ'én'doôf' ôngeloovige* naties of door nieuwe theoriën. Dat is zeer v/aar, maar dat is geluk-kig of ongelukkig met aile beginsels, vooral deze die maatschappelijke om-keeringen oo - doel hebben. Maar dat belet niet, dat het Christendom pocht op een voortdurenden en klimmenden invloed over gansch de wereld gezien, en dat sinds mee dan negentien eeuwen. Helaas, dien klimmenden invloed blijkt in dees geval niet meer effekt te maken dan het vijfde wiel aan een wagen en eene pauselijke encykliek maakt niet rr eer effekt als de dagklapper uit d'en Snoek,'s Almanak. In den grond is er anders en meer, dat de pretentie der Kerk een doodelij-ken slag toebrengt. Wanneer de Kerk bertreden werd door zoogenaamd andersdenkende en woeste volkeren, dan was dit geheel erg. Maar men mag dan ten minste zeggen dat de Kerk aangevallen werd door tegenstrevers van haar. Het waren de Hunnen, de Sarazijnen, do Noormannen, de Slavonnen enz., die @©s©feÊ®ia®l3 ISnoBdsR m verleisa kindsrta ta is esywgfi te» [Kl DEEE. — VAN AF DE FRANSCHE REVOLUTIE Instelling en afschaffing der «Bol». Voordracht gehouden in «Ons Huis» op Dinsdag 25 dezer, door den heer F. NOVE. Welke hsrvormingen werden door den Eeuwen watgevsr tôt stand gebraeht in 't Toordeel der gevonaen en verlatene kinde-tenl, Bij decreet van 10 September 1790 werden , ® ''entea, het vrije gebriuk van gronden en alle.reehten ten voordeele van bisdommen abdijen, geestelijke orden, enz. afgeschaft, en werd de zorg van den arme, dus ook de der vondeîingen en verlaten kinderen °Pgedragen aan de openbare besturen: go meenten en departementen. last was zoo groot en de middelèn aren zoo geri'ng dat de Staat bij decreet . an 3 September 1791 op zich nam zelf ge-'ichten te openen om die ongelukkige kin-; ^'e.n °P te voeden.Die kinderen moesten la-r don Staat toebehooren en werden daar-j Seheeten : Les enfants de la Patrie. Op | J®Srooting des lands werd eene som van ■ uu.0°0 fr. ingeschreven te verdeelen onder : ' Teischil]ige inrichtingen. ,tnT1«vSroote besorgdtleid deed het getal mteto kmdvm w a iaar tijds zoo aangroeien .dat de Staat bij decreet van 19e en 24 Maart 1793 zijne tusschen-komst bepaalde tôt het 1/5 der onderhouds-kosten maar, de andere 4/5 moesten opge-braeht word.jn door de departementen, do gemeenten, de godshuizen ; men moest maar de goederen dsr vondeîingshuizen verkoo-pen.Hoe begreep de Staat de opvoeding dezer kinderen ? Zij bleven in de gestichten of werden op den buiten besteed mits vergoeding tôt: hun 12e jaar; dan moesten tij eenen stiel leeren, er werd tôt 100 fr. per jaar en dat gedurende 2 jaar betaald voor den leer-tijd. Dan bleven de kinderen tôt schade of bat;e der voedsters of patroons. De S ta,ai erkende ook aan de arme moe-d.er het recht op onderstand, om haar kinderen zelf te kiveeken of te doen kweeken. In elle distrikt moest een moederhui3 ge-opend waar de onwettigo» kinderen dadelijk moehten verlaten worden. Aan vrouwen van sîechto zeden moesten de kinderen ontnomen worden. Verwaarloosde of slécht geplaatsto kinderen werden aan de voedsters onttrokken on elders uitbesteed. 5 wcreldlïjke beheerders werden gelast met het bestuur van de goederen der Godshuizen. Kinderen van sîecht gedrag deed men naar bijzondere inrichtingen onder strengere tucht. Dat was zeer menschelijk maar moedigde zoo zeer het losbandig leven aan, dat op on'kelo jaren het getal gevoiidene en verlatene kinderen meer dan vordubbeld was. In 1801 waren er in Frankrijk 63.000 «enfants de la Patrie». In aile hospitiën werden zooveel wettige als omvettige kinderen aangebraeht en aan-vaard ; gekende ouders brachten er pasge-boornen om ze door den Staat te laten op-voeden en ze dan te ru g te vragen. Ambachts- lieden dié voor eeaigen tijd uch uit den laq-* haar en de besfhaving trachtten neer te vellen. Hedaii is dat het geval niet. Het zijn C! ':telijke naties die elkan-der aaj^valien, verwoesten en uitmoor-den. ' r ■ / Het is\ Oostenrijk., misschien het meest kâtfioliek land van Europa 'viens keizer assistent is bij den pàuselijken troon, die vecht tegen Italie, waar de paus zelve ver1 lijft. Is de oostenrijksche keizer om raad geweest, bij zijnen geestelijken chef : den paus v Rome? Neen! Waaroin niet? Dat de katholieke duitscKers mede-vechten met hunne protestantsche land-genooten, dat laat zich nog begrijpen. Zij zijn minderheid en bukken voor de meerderheid. Hetzelfde zal wel ook waar zijn voor Engeland, in meerderheid protestants ch en dat vecht met Frankrijk een land dat gedscienstig gezien katholiek is, ja zelfs titel draagt van de ottdste dochter der kerk. Wij spreken niet eens over" België dat niets in den pap heeft te brokkelen. Kortom, die strijd van kathelieken tegen katholieken is eeh treffend bewijs van de machteloosheid van het Christendom in zake van ooriog, a^ï & s?i Dit ailes bewijst dat het socialisme gelijk heeft wanneer het forreeel be-weert, dat aile groote maatschappelijke stoornissen in de wereld eene stoffeîijke oorzaak als grondslag hebben en hoofd-zakelijk niet door godsdienstige belangen en overwegingen worden gûeid. De Kerk zju ons dunkens beter en verstandiger doen met die historische v,aarheid te erkennen, die de bazis van ail klassen- en aile rassenstrijden was en nog is tôt den dag VHn heden. Wij zullen Lo Bien PuJjlSs niet bekee-ren, dat weten wij op . .rorhand. Ingekankerde gedaçhten, ingegeven en gesterkt door klassenbelangen, zijn niet zoo gemakkelijk uit te roeien als zij uitroeibaar zijn. Ook was dat het doel niet van ons ant-woord aan f.,e Sien Publie, maar wel van onze partijgeneoten te sterken in hunne overtuiging, dat alleen het socialisme, d - triomf van d <? . arbeid op het kapita-lisme, in staat zal zijn den wereldvrede op duurzame wijze te vestigen. Arbeid en welvaart en ooriog en el-lende zijn ?oo onverzoenbaar als water en vuur. F. H. ESflKaiP»gSB3gSgg3BiSCg^^^^ Ob eiW§ tor werkliedsii in " Grosi-Gsot „ v <.ij willen door.een andere «genre» van îciten aantoonea hoe verre het gesteld is met de Werkersklas. 1. De vrouw van onzen partijgenoot De M... wag bij dokter Poirier van den ^Bond Moyeon». de begaven vertrouwden er de jonge kinderen die lien niet konden vergezelien ; ge-tuigschriften van behoeftigheid werden al te gemakkelijk afgeleverd; kinderen werden als verlaten ingeschreven dewijl ze bij hunne ouders bleven om Staatshulp te kun-nen genieten, de ouders werden aanzien als de voedsters van hunne eigen kinderen; er werd voortbetaald voor overleden bestede-lingen, enz. enz. dit ailes geb.eurde met de medepliehtigheid der openbare ambtenaren die er ook eene winstzaak van maakten. In 1810 waren in Frankrijk reeds 80.000 «enfants de la Patrie» die 7.600.000 fr. kost-ten. Dus 17.000 meer op 9 jaar. Do staats-toelage was van 3.000-.000 fr. geklomm-en tôt 4.100.000 fr. Aan die tnisbruiken, moest een einde komen. Het decreet van 19-1-1811 ver-deelde al de opgenomen kinderen in 3 klassen: lo (ie vondeîingen of kinderen van on-bekende ouders, op den openbaren weg of in welkdanige plaats ge von den en naar het vondelingsnuis gebraeht; 2e de verlaten kinderen of kinderen van gekende ouders door hen achtergelaten, 3e de arme weezen die vader of rnoeder of aile bei verioren hebbsn. Al deze kinderen vielen geheel ten laste der godshuizen, ze moestçn op bijzondere re-gisters geboekt worden. De eerste (vondeîingen en verlatene kinderen) moesten be-stedelingen zijn, de 3e soort (arme v ezen) in weeshuizen opgevoed. worden. Hetzelfde decreet verplichtte elk vonde-lingshuis zich te voorzien van eene liol om er de onwettige kinderen te ontvangen; op een daartoe bestemd boek moesten dag voôr dag, uur voor uur de nieuwe vondeîingen ingeschreven worden met aanduiding van den tijd, het geslacht, den vermoedelijken ouderdom, do kleeding, de bijzondere ken-teekens om het kind later te kunnen terug-g$yen als dat opgeëischt werd. Da Raad van Waehtend, werd er over esn en a rider gesproken. Een man zeg'de: — Ik ben nog nooit ziek geweest, en nu, door onvoldoeude voeding, ben ik op mijn werk, — op Port-Arthur, ziek geworden. Sprekende over het Weî'k der Aardappel-seîiil, regae die vent! — Wij mogen tehuis de aatekppelschillen niet meer afgeven, het mag «P niet meer af. Wij keken ze voor 's avonds met gruis. 2. Gezel Pankcck, in siine hoedanigheid van lid van hst W'cldadigheidsbureel brengt een bezoek aan het klooster van Liefde. Moeder-Overste zegt hem dat zij 1000 kinderen ter sckool heeft. Daarvan blijven ongeveer 400 's middags eten, waaronder er geheel zeker zijn die slechts één maal per dag eten : 's middags in 't klooster. 3. Ds wijk der Pleaante Vest tait geheel zeker negen tienden werkmanshuizen. Vo6r den ooriog waren daar tien vleeschhouwers. Nu zijn .er*nog zes en iij, zoo verklaart een vleeschhouwer, biestellen nu nog enkel het derde van hunnen verkoop vô6r den ooriog. In feite is dus het vleeschverbruik daar gedaald van 10 op 8. En let wel op, dien wijk werd aanzien aïfi tellendo een belangrijk deel wèl-steDenâe werklieden v<S6r den ooriog. 4. Gezeî J. D. B. wordt a&ngesproken door een partijgenoot, die hem zegt, dat hij zijnen onderstand ontnomen was en hij sinds 3 weken bijna zonder eten zat met-vrouw en kinderen. Een onderzoek stelde de juisthedd van het feit vast. De werklieden uit die «Poort» zijn dan direkt bij gesprongen : armen gaven nog aan arrnen. Al het geen wij hier schrijven kunnen wij staven met nainen en adressen. AAN 'T « GESTES A ARKE s Hebt gij over het lijden dar werklieden niets anders te zeggen dan of het «maarken» «gesîiapî», — hoofdartikel a. u. b., — waar-in gij ons verwijt dat wij schreven : dat onze kiasse niemand zal moeten bedanken voor hetgeen voor haar gedaan wordt. Hsbt' geduld, «Géntenaarke»,x wij mîloa dat wel esplikeeren. Intusschen hebt gij grof ongelijk de bur-gerij daarmede tegen de werklieden te willen opruien. Hopen wij dat het niet zal lukken, en dat de b rgers, die gevoel hebben met de werklieden en in den zak schieten, zich daaraan niet zullen laten vangen, want onze zin moeb anders opgevat worden dan de uitleg-girtg die «Gentenaarke^» met opzet er r i geeft. Het blad waehtte dus zijn tijd af en trachtte onze artikols te weerleggen, anders dan door 20 lijntjes onzin ! A. V. mû éj Ooriog O® SJfssiasisS sian û® ll&ska _ Ludwig Gi.Dghofer beschrijft in de «Vos-sische Zeitungï een nacht in Servie : (Vervolg en Slot) Nu is de zwarte weg weer leeg, zijn wij weer alleen. Eén van ons begevea de? krachten. En gelukkig komen wij bij een Beheer gaf ze eenen naam. Zoo - '-nstandig werden ze ook ingeschreven op de boeken van den burgerlijken stand en de uittjek-sels der geboorteakten vermelden nog ... gevonden in de Roi van het Yondeling'shuis schijnende S dagen of 4 weken of 2 maandea oud te zijn. De roi van het Vcndelingshuis uitsluitend bestemd voor de onwettige kinderen rnoest dag en nacht open blijven om de jonge meisjes de gelegcnheid te geven haar kind heimelijk te verlaten. Het was eene, in den muur gavestigde Roi of tambour langs de eene helft open, met eene kribbe of bedje waar het wichtje werd in neergeiegd ; die roi of bak werd naar den binnenkant van '"t Vcndelingshuis ge draaid, en als het kind dan nies sohreide om de aàndacht van v dienstdoende perso-neel te trekken ga£ de jonge moeder eenen ruk aan de bel. V66r er iemand opicwam trok de moeder zich ongezien terug. Eene kindérverzorgster bracht het kind bij den bediende, die de vendst zeer oni-standig aaçteekende en het arm verlato-iingsken werd ingelijfd bij het leger der jonge uitbtstedelingen waarvan vele zoo eene treurige levensgeschiedenis gehad hebben. ■ Deze vcndelingen (want ze werden ook zoo genoemd) bleven eenigen tijd in 'o ge-sticht en werden dan raits vergoeding op den buiten gepiaatst; het Hospicie hield ze onder zijne bescherming tôt hua 18e jaar (als zij zich bij het leger inlijfden), tôt hun 21e jaar, als zij burgers bleven. Zeer zelden werden de kinderen terugge-vraagd, ondanks de goede inziehten door velo moeders neergeschreven op een stukje papier aan de kleerkens van hun kindje vastgeaaàid, /LVerrolstJ vuurtje. In de verte zien wij Jets bran'dea tusschen een paar boomen aan den oHtv# van de rivier. Dicht bij elkaar zitten een dozijn Duit&che soldaten om hefc vuurtje. Ik roep naar beneden : <Hebt gij niet ieti te eten of te diinkeu voor mijn koetsier! Hij kan niet meer. » « Noen, wij hebben heiaas niets anders dan de paar bconen, waarop wij kauwen. » Het vuur is verlokkend. Niet blijven 1 Voorwaarts! Steeds verder den nacht in. De nacht is zoo zwart geworden, dat wij de op straat liggende lichamen van de bevro-ren menschen niet meer zien. Wanneer di wagen de hoogee in gaat en over iets zachts rijdt, dan wete.n wij, wat dat was. Deze ijzige doodisnacht is iets verschrikkelyks 1 Middernacht is he.t al geweest. Het is niet' mogelijk nog verder te komen. Maar wij moeten. Steeds langzamer wordt onze' wandeling. Of wij in dit leven nog eens ©en dak zullen zien, een kachei, een warmen, dronk i De handsohoenea zijn stijf gawor-, den, als ijsklcmpen. Bij het va&thoudea van de teu.gela vriezen de viagers aan de-teugels vast. Er komen oogenblikken van volslagen wanhoop, maar men mosb «s» overwinnen. Een poosje loopt men. om aH, verstijvende rilling te doen verrrandweo. Dan gaat men weer in d»n wagen zittea,i sluit de oogen en trekt de wollen deken over het hoofd ora zich te warmen aan den eigen adem. Men ziet niet meer wat er op straat Hgfc, hooren de mannen, die naast den wagen loopen, met uitgeputte stem vragatf; Hoe lang is het neg naar het volgendo dorp I Men wil de waarheid niet zeggen an Begt:j niet ver meer. Moed houden en marohee-ren, marcheeren, marcheeren 1 > Zoo geven wij goedeu raad en zijn zelf de volkomen uitputting na'oij. Nog twee uur gaat het zoo verder. Elke minuut als een eeuwigheid. En dan de ver-lossing. Het nauwe ravijn wordt breeder., En in de verte zien wij licbtjes. Zijn het verlichte vensters of de vuren van bivak-keerende menschen? Deze Iichtjes geven ons nieuwen moed. Hoe ver is het nogï Twee of drie kilometer, niet langer. En nu zijn vve er. Een kamp van gavan-genen. Wij gaah tiisschea hen aan heï vuur zitten en steken ds handen haast in d» vlammen, roosteren de zolen. De Serviëra heuden de naakte voeten vlak voor het» vuur. Hun teeiien en kuiten rooken; ter wij 1 zij de gescheurde opanken en de vuils voet-lappen drogen. Ik geef hun mijn laatsta sigaretten, waarvoor zij vriendelijk da,n-kon. Een paar Oostenrijksche soldaten komen, haar en baard vol ijskegeis. Een val't er, nadat hij zich gewarmd heeft, om zonder geluid te gevea. De Serviëra tillen hem op, wrijven zijn gezicht en handen tôt hij weer bij komt. Zoodra hij weer een be-j weging maken kan, grijpt hij ne^ar zijn' gaweer en hangt het op den schouder. In de duisternia zien wij veraielde hut-ten en huisjes. Wij vinden voor on# acg een plaats in een schuur, waarin reeds zea Oostenrijkers liggen, gehuld in hnn dekens^ Ik ga op den grond liggen en slaap al a een steen tôt den morg&n. Van Boegaritse, waar wij rnsten, is het nog een twaalf kilometer naar Mitrowitsa. Daarover hebben wij vijf uur werk. Weer de colonnes, de lange, lange stoeten Tan gevangenen. En een prachtig landsehap met een stad iri de verte. Maar daarvoor heeft men geen oog. Men ademt voortdure nd in de handen en stampt met de voeten.Vcor Mitrowitsa weer oponthoud. D« brug is vernield door den ijsgang. Een paar uur moeten wij waehten, tôt de brug hersteld is. Maar ik kan niet meer wacii-ten, moet warmte hebben. Over een balk balanceer ik over het gat in de brug. En dan ben ik in Mitrowitsa bij de Oostenrijkers.Dit ailes verte! ik niet, om mijn avontu ren aan het front bekend te maken. Ik ver-tel ^ dît alleen om den menschen in het ' Vaderland een denkbeeld te geven van ai het verschrikkeiijke, dat de soldaten hier' moeten doormaken. Wat ik hier zag en beleefde, herinnerfc aan het lijden van het Napolecntische leger na den brand van Moskou. Mij zijn dez»' dagen niet in de koude kleeren gaan zitten, En mij is het nog prachtig gegaan. il? behoefde niet dwars door- ravijnen en kam--men, niet door voetdikke sneeuvr. Ik kad den ëtraatweg, hîid een wagen, had men-' Echfen, die mij hielpen, had een fiinken op-' passer, die de lantaarn voor mij uit droeg, zoo lang de kaars brandde. Dat ailes had-' den o'i/e soldaten niet. Zij hacîden tijdena marschen van weken lang niets dan hun mageren broodzak, vorstnachten van veer-tien uur zonder dak, dikwijls zonder vuur.' Zij allen hadden het henderdmaal hardsr dan ik, moesten het wekenlang volhouden,! ' terwijl mijn weg slechts ging van Noviba-j zar naar Mitrowitsa, slechts 32 uur... Eerst nu begreep ik' de woorden van den skilod-i per aan het wachtvuur te Kraljewo: « iieb hardst is het, wanneer de kameraad in sneeuw neervalt en niet meer opstaab eh wanneer men dan verder moet en alleen over den schouder naar hem kijken kan, zonder te helpen. > Geen dank en geen vereering in hat vaderland zal kunnen goedmaken, wat de onzen in Servië geleden en yp.lbracht iJugis-. beua,.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Vooruit: socialistisch dagblad behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Gent van 1884 tot 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes