VORUIT Orgaan det* Beigmhe WerMiedenpa&îiL — Yemehynmda aik dagen. Dniksîer-Uitgeeïîte» gara: Maatschappij H ET LSCHÎ bestuarder» p, HE VSSCH. Le«Jcbsr2-Gent . . REDACTIE . ADM1NISTRAT1E HOOGPOORT. 29, CENT ABGNNEMENTSPRIJS BELG1E Dfie snasade». . . , . fr. J.2S Zcs raaandcB • . . . , fr. 6.50 Cïn jaar. fr. 12.59 Mïa absnneert îieti op aile postbortcls» DEN VKEEMDE DHe maanden '.dagclijka verzonden). . .. . . £$. 6.23 Bekaimtmachung ALKOÏIOLISCUE GETKAHRAJ Es wird daran erinnsrt, dass der Ver-itauf aller alkoholischen Getrânke im Kleinhandel auszer Bier und Wein, an Milita rpei'Sonen, verbeten ist. Nichtbefolgung wird mit Geldstrafe und Çntziehung der Konzessicn bestrait. lient, 21. februar 1915. Der Etappen-Kormns.adant, von WIECK, Oberstleutnant Bekendmaking ALKOOLiSCEE DEANKEN Er wordt herinnerd, dat do verkoop in het Iclein van aile alcoholische dranken, behalva bier en wijn, aan militairea ver-bodea is. Het niet nakoœen van dit verbod, wordt met geldboete en intrekking van do ver-gunning bastraft. Gent, Cl Februari 1915. De Etappe-n-kommandant, von WIECK, Luitenant-kolonel BARBAREN Toen Marx in de tweede helft der verle-den eeuw zijii Kapitaal schiep voer er ais Ben schok door do burgerlijke wer«ld onzer professoren en geleerden. Hun werk, dat za met moeite en geduld getracht haddea ta grondvesten, viel door Marx' kritische Etudie over ontstaan, bestaan en noodige ver-vorming van het kapitaal, omvèr als het kaartenhuisje van een spelend kind. Er was een ooyenblik van angst, van ver-bijstering, van bangen twijfal : zc j dreigend t?as de toekomst, zoo dreigend het ontwa-kend proletariaat, dat zich plotseling be-wust werd van zijn roeping, va.n zijn onwrik-bare rechten, en thans een onfeilbaren gids had in den doolhof der nakende tijden. Aile krachten werden ingespannen ter verdediging der goddelijke (î) konstitutie der rnaatschappij ; niets was te slecht, te ge-tneen om de nieuwe leer te bespotten. Als typisch voorbeeld zij hier even aangehaald Eugen Richter's brochure Sczialdcînokrati-sche Zukuiiftsbildcr (Sociaaldemokratische Toekomstbeelden), waarin het opgehangen beeld van den socialistischen staat zoo af-schuwwekkend is, dat men, moest het echt zijn, zou terugsnakken naar ds gebenedijde, gelukzaiige kapitalistischs wereldinrich-ting, hoe ondrsaglijk deze ook weize. Aile klassen nioesten genezen van een zoo mogeiijk gevrijwaard worden voor da be-besmettebjke marxistische ziekte; voor iederen ÉtaJid vond men bijzondere redenen uit, die zijn leden rxioesten doen terug-Echnkken voor de sociaiistischo leer. Ook de kunstenaars moesten voor het konservatisme bewaard blijven : alleen met den ouden stand van zaien zouden ze den oamisbaren steun en de meevoclende, be-grijpen-Ue sympathie vinden, die iederen ar-tisi noodig i.eeft tôt het opboivsven van zrijn jverk. 13ij de socialisten zouden ze — aJtijd vol-gens onze tegenstrevers — slechts minach-ting ontmoeten, wani wat begrip konden die ruwe, ongeletterde dronksmannen van werklieden hebben over poëzie, muziek en beeidende kunsten h En de reaktionairen vonden toen een prachtig (?) woorki om aî kun on-verstand van onze idealen te kenschetsen : De socialisten z/ja loarbarea ! En ze bazuinden het uit: nu waren i>e zeker gered ! Helaasl wat bittere ontgooeheling. \Tant de desillusie lirt zich niet wachten. Veel kunstenaars zelf waren de eersten om het uit te sehrecuwen : dat ook zij verdrukten waren in den kapitalistischen sta-at; dat zij, de seheppers met den geest, de broeders y/a-ren van de wroeters met de handen. En met hun broeders wilden ze meestrij-den ter verovci-ing van een mensehelijker leven, van meer mateiiëelen welstand. Want zonneklaar was de waarheid va<n het Mstorisen matérialisme voor hun oogen op-gerezen als een lichtende dageraad : ze had-d-e i begrepen, dat lïet geestesleven wel niet uitsluitend, maar toeh voor een groct deel een bovenbouw is van de Btoffelijke toestan-den, dat de kunst slechts bloeien kan in périodes van welvaart er rust, dat de eer— ste vereisente voor een kunsfcenaar is : ver-trouwen in de toekomst, zorgeloosheid, ver-lossing van aile stoffelijke beslommeringen en kommer om zich met de gansehe volheid van ziin ziel uitsluitend aan den dienst van het Schoone te kunnon \vijden. Hajid in hand gingen ze nu beicîen, da kunstenaar en de arbeider, voorr.lt. Ze stre-den voor elkander, ze deelden in elkanders lijden. Het kart van den kunstenaar awol van lieîde voor dien kloeken broeder, dien hij zoo lang miskend had. En dat nieuwe gevoel, die strijd, dat lijden, ging hij weldra uitzingen in zijn kunst. Zelfs de b«eldhouv/kunst, de meesb oîfi-ciëele aller kunsten, volgde het goede spoor en leverde dien grootschen herrorimîr : Constantin Meunier. Sr voer een demokra-tische gesifc dcorhi*en de moderne kunst; de idealen der vorige generaties gingen verloren en de scholen van parnassia.nen, symbolisten enz. brok-ke'iden uiteen. Er was vroeger geen land, sterk genoeg om de uiteenloopende per-sooulijkheden saam te houden ; er bestond geen stevige onderbouw om het streren der kunstèfcàats te stutten. Men verloor zich in een sontimentecl, tVat-nerig smart-individualisme; maohteloos om eon algemeen-menscheîijk gevoel te ontwik-selen. Teinsde men een niet te helen leod, sebrijnenden weedom en weende hypo-criten-tranen. Maar een innig mee\'oelen ®et het volk. de werelcl het Istciu Jttod&a. de kunstenaars niet; zs stonden buiten de samenleving : geen jubelzang om al het schoone, dat in en om hen leeîde; geen jui-chen orn het opv,*aarts streven van de menschheid. Een reaktie begon te broeien en stak op met on w eer s ta an fc a r e Lr'acht. En tegenover de a-priori-bewering van de reaktionairen steklen de kunstenaars hun stoute daad en hun prachtig voorbeeld, ze proclameerden hun één-zîjn met het soeiaal-demokratische proletariaat en gingen socialistiscli ;voelen en schrijven. Het werd een prachtige oogst van roode papaiverbloemsn, een lieerlijke ontluiking en bloei van ppoletarische eiementen, die het nieuwe ideaal bezongen in diep-door-voeide verzen en schallende muziek, met het licht van de vérf en de kracht van het mar. mer. — Wat wrocht de verandering in mij ? was 't een mensch oî een boek waar ik ;t eerste licht uit ving'i Ik weet met, maar ik wect dat ik merkte mijn geest braak en ledig, klein de horizon van mijn gedachten, iiietig- de vreugde en pija van mijn hart — en daaraàasfc het groote wat voor mij niet had bestaan : de wereld van ernst en arbeid — en ik mocht binnengaan... Zoo bezingt H. t Roland Holst-Van der Sehalk haar ontwaken tôt het nieuwe leven en zoo ontwaakten ook andere kunstenaars. Gorki, de geniale Gorki, beeldde in zijn lieerlijke _werk « De Moeder » de nieuwe Masse, die van de zelfbewuste arbeiders, uit, en het leitmotiv_va>n zijn laatste schep-pingen werd : « de triomf va.n een eollectief, eerlijk en gelukkig weze.n s>. En Shaw, de bloedig striemende satirist; Anatole France, de fijne scherpe spotter; M. A. Nexii, de schryvev van « Feïîc de Verovcraar », het heldendicht van de werkersbeweging ; Ada Negri, de machtigs dichteres van «Ma-ternita c, de vitouvr die de « wereld van slechtheid », de « wereld van burgers, ego-i'stisch, sluw » geeselde met haar gloçiend vers ; allen staan midden iu den arbeiders-strijd. En Maeterlinck, Verhaeren, Lomon-nier, Eekhoud, de grootste Frcnsch-Eelgi-sehe schrijvers, zonden tijdens de Algemee-ne Werkstaking hun groet van liefde en so-lidariteit aan het Belgische proletaiiaat. Vlaanderen, ons arm Vlaanderen, blijft weer^ ten achter. Aïs afgezonderd van de wereld, voelden zijn literatoren den grond niet schudden onder hunne voeten ; eene gansehe samenleving mocht wankelen en kraken om hen heen, een nieuwe klasse mocht onweerstaanhaar oprijzen naar het licht van de Zon : zij zien, hoorea, voclen da.ar niets van. Zij sloteu zich op in een massieve burcht en daar rijmden ze sonnet na sonnet, ode na ode aan het gouden haar hunner geliefde, de teere schoonheid van een zomernacht of de grootheid va.n Vlaanderen in de ...middeleeuwen. In aile mege-lijke en onmogelijke tonen riepen ze terug naar Vlaanderen's roem en ondertusschen trapten en spuwdeu ze op hun voik. Ze wilden hun land en zijn kultuur hootr opstoo-ten, maar in plaats van en vooral hun volk lioog op te haten, zagen ze er met minach-ting op neer. In hun verzen veinsde ze wel liefde voor hun volk, maar tôt een stoute daad brackteà ze het niet. Nederland echter, ons broederland. geeît ons een prachtig voorbeeld. Want zonder het aandeel ran de socialisten, zou de IIol-landsche literatuur verre van bloeiend zijn. Buiten enkele niet-socia.listische kunstenaars — Boutens, Geerten, Gossa«rt, Bas-tiaanse, Couperus en enkele andereu (ik noem aJleen dezen, die op den voorgrond traden nà 18S0) — zijn al de andere groote Hollandsche Iétterkundigen zuivere sociaal-demokraten of geestverwanten. Querido, de schitterende schepper van «Leveitsgaisg» en «fie Joi'dafiu» ; H. Roland Hoîst- Van der Schalk, in wier verzen de men3;,hjojd zich in al haar vertwijfelingen <»n verzuen-tingen openbacrt ;Gorter,die na een oogen-blik verslapping (wijl hij de poëtische be-lichaming van het historisch matérialisme te ver dreef) weer een prachtige hoogte be-reikte met <: Pan ». Scheltcaïa., die een gaf, waarin toeh zijn kmigsto persoord.ijkheid tôt haaî recht kwam, die da zanger werd va-n het proletariaat; Heyerinans, Hollands groote tooneelsehifijver, die prachtige din-gen verwezelilijkt heeîfc ; 3ol)l>e?S, de maek-tige schrijver van î>c ïàriîidstijd van Annio «Us xmdiKK. T«a ftljinssen, G«udsinit, ï enn, Vaiî vclîeiK, allen zijn aangesloten bij of geestverwanten van de sjoeialistische partii En het greot kalliotiek Rijn-blad, de Koliiisenfe Zcitiins, schreef véor eent weetal jaren ; «Voorloor be-heersuht de sociaal demokratische kunst net groote kunstgebiçd in Hohand. Dàt is het prachtige aatwoord, door de kunstenaars aller landen; gegeven aan den laster en de aantijgingen onzer tegen-strevers.Ja zeker, ds socialisten zijn barbaren ! Maar met onweerlegbare klem en geniale kracht hebben zij bewazen dat roortaaa de barbare:) de hoogepriesters z'ja van tie Kunst î Ach. J. VOLKMAN. ' Kola der Reiîaktie. — Tolledigheidshaîve veroorlooven wij ons bij 'fc artikel van Volk-man te voegen dat. daar nog zijn in de literatuur: in Engeland : William Morris en H. G. Wells; in Amerika: Upton Sinclair, Jack London, Pattorson, enz. zoodat wij met fierheid eu hed mogen verklaren dat de grootsto koppen der wereldlitera-tuur, — om slechts van de literatuur te spreken, — bezield zijn door do beginsclen en het streven van dat «barbaarsch» socialisme. t 1s Kermis op Le Bien Public is er Lovenop. M. Variez, voorzitter van het Werkeloozenfonds, heeft in eene vergadéring verklaard, dat het Kationaal Quipopmiteit eene som van een millioen ter besehikking ging stellen van het Fonds, om maandelijks uit te deelen aan do vooruitzienda werkliedcn. Men zal als vooruitzienden besehouwen niet alleen de leden der vakvereenigingen, maar al de leden der kassen van onderlin-gen bijstand en wanrstf 'jnlijk al do leden van welkdanige inrichtmgen van vooruit-ziclit.De bijxonderSîtc voorwàardc zen de gel-delijke tussehcnî;ainst zijn der inricliting zelve. Tôt daar le Bien Publie. Vooreerst moeten wij verklaren dat het Kationaal Hnlpconsiicit over zijn geld be-schikt gelijk het goedvindt. Wil het nu de werkeloozen helpen aange-sloten bij de werkeloozenfondsen en do syndikaten, en daarnaast ook do werkeloozen der ziekenbeurzen of andere inrichtin-gen voor vooruitzicht, ons is het wel. Wij hebben ons daar nooit tegen verklaard.Wil men de werkeloozen ondersteunen dis het ongelijk hadden zich niets aan ta sluiten, wij hebben daar evenmin iets tegen. Maar wij willen niet dat de leden der ziekeîibcurzen oÉderstennd worden door feet Werkeloozenfonds waarfesj zij niât aaa-gesioten zijn, iels waartoe zij aile geiegen-heden hadden, 't zij bij iaidâcl der syndikaten, als leden dei\«Vooi'^crg», of zelfs ; als afstonderlijke spaariers. Dat hebben wij bestreden EN DAT DOEN WIJ NOG. Dus onze houding was en is nog geheel klaar én Le Bien Public zal aan niemand ! zijne appelen voor citroenen verkoopen. .A. AT» «t» -J" Maar, Bien Publie, wij l.ebben nog een eiija met u te pellôn. t Gij zegt dat de bijzondertte voorwaarde om subsidie te genieten deze is, dat de sic-kenbeurzen ook zelven hunne werkeioaze leden ondersteunen. Vooreerst dat is het toppunt der sehijn-heiligheid en der vaischheid. Le Bien Oublie weet zoo goed als wij dat de wettelijls erkende ziekenbeurzen dat niet mogen doen en al hunne geldeji Rioeten bcEtedea >oor het doel waarvoor zij gcsticht zijn. 't Is op die voorwaarde dat zij gesubsi-dieerd worden door de regeering. En Le Bien Publie weet het zoo goed, dat hij in een zijner artikels, bij ;b Lcgin dezei poiemiek, drukte : La vooreerst deze onderlinge Ï»U-standskassen — betreffendo y'kkicn, oageiukken, enz. — ontvangen maar toeîagen van de opeabare besturen onder de uitdrukkelijke voorwaarde van Jura règlement niet <o overschry-dea, nauw bepaald en stTengelijk op-geleid.Ehwel, triestige Sire, ais dat waar is. hoe verdedigt _ gij die bijzopsdei'e voor^vaat'de, dat de ziekenbeurzen hunne werkelooze leden mocten stcunen, willen zij ook een bijleg krijgen van het Nationaal Hulpfondc î Laat ons dat '"ne keer hooren, als 'fc u blieft ? Iq 't zelfde artikel zijt gij zelfs verder gegaan. Volgens u moesten de vakvereenigingen den laatsten centiem van i un weerstands-fonds uitputten voor de werkeloosheid. dat kon geen kwaad. Maar voor Je ziekenbeurzen was dat wat anders en Le Bien Public Eciareaf : Maar \pe zoa qan »I« ïiekexthcu^Ko». durven aanraden aan huiiRc reservea le raken uanneer de uinelziehten i-ijna rJtiid den treurigen stoet zijn die «le ooriogen vergeztllen 2 Ha. Uien Publie, nu zijn ds kaarten ge-keerd en de ziekenbeurzen mogen wel hun kapitaal aanraken. De treurige stoet der smetziekten is niet meer te vreezen. Ziet gij wel dat gij een loensehe, vaîsche piketter zijt. Ah. pij zijt meer dan een'stap-ken mis, als gij cîenkt dat do weris.ucden in uw spel niet zuilen klaar zien. Onze vakvereenigingen hebben zich niet laten vangen, onze ziekenbeurzen zuilen het evenmin. wees daar gerust en ovor-tuigd van, elkeen ziet en weet waar gij naartoa wilt. Wij blijven altijd ter beschik.ring van den klerikaîen demagopg als het hem belieft voort te discuteercn. Hoe langer ons gesprek duurt, hoe beter het publiek den vos zal leeren konnen en hem zal doen bekennen dat de druiven to groen zijn. De roode gaaien laten zich nog zoo lictit niet op flesschen trekken. F. H. Oit de Internationale j Eem ppofesf Isa i© R23®sissla« SSoema Hefc Zvveedsche blad tSocial-Demokraten» weet het volgendo mede te deelen over het-geen op 9 Februari in de Doema is voorge-vallen, toen de sociaal-democraat Tsjeidzo, dia na de ministers aan het woord kwam, uit naam zijner partij den staf brak over de binnenïaudsche poiitiek der regeering De Russische censuur heeft evenwel de open-baarmaking dezer redevoering verboden. «Reeds bij het uitbreken van don oorlog», zei hij, cheeft onze partij verklaard, dat zij geen vertrouwen had in de regeering, en de zes maanden, die nu verloopen zijn, hebben bewezen, éfet' haar oordeel juist was. De versehrikkeîijke gevolgen van den oorlog zijn door de poiitiek der regeering nog ver-ergerd geworden. Door het nemen van reactionaire maafc-regelen is de regeering begonnen haar po-sitie te bevestigen. Als gewoonlijk waren het weer de vreemde nationaliteiten, die het moesten ontgelden : terwijl in Polen belof-ten werden gedaan, werd de onderdrukking van Finland nog harder, de joden werden vervolgd en zelfs werden in het bezette deel van Galicië tegenover de Klein-Russen in-grijpends maatregelen genomen. ï Terwijl in andere landen ailes gedaan wordt om den nood te lenigen, dien de oorlog tcweeg heeft gebracht, worden de ar beiders in Rusiand nog meer dan elders ver-» volgd, hunne organisaties worden opgehe^ ven en hun per3 wordt onderdrukt. De ge-( vangenneming der Q sociaal-democratische leden van de Doema en van hunne makkers is ais het toppunt dezer vervolgingen te be* schcuwen. Heel Europa protesteert tegea deze vervolgingen. De regeering wendt zichi slecht^ dan tôt de Doema, wanneer zij over-i tuigd is, dat zij ailes naar haar wil gedaans zal weten te krijgen. Oorlogsieeningen, ver-, hooging der indirecte belastingen zijn een-' voudig door oekases geschied en zijn de' Doema niet voorgelegd. j 2 De sociaal-democratie stelt zich als voor-heen ten doel om tôt den strijd op te wek-ken voor de binnenlandsche vrijheid in Rus^ land. Overigens, zoo besloot Tsjeidze, wil de fractie, in overeenstemming- met hare be^ sluiten op de Kopenhaagsche conferentie, zoo spoedio- mogeiijk haar arbeid hervatten1 oin den oorlog te doen eindigen, en om een, vrede te sluiten, die den wil urtdrukt van de gezamenlijke in den oorlog betrokken volken. Deze Trede mag niet gesîcten wor' den door onverantwoordeîijke diplomatcu-Slcekts een volksvrede kan verhinderenj dat vreerade landstreken tegen den wil vau het volk aangeheeht worden; de Voîkcn moeten zelf daar over beslissen, evenals over de kwestie van ontwapening, de invoering' van militio in plaats van staande îegers en; de beslechting van aile twisten door iufer-nationaal schèidsgereeht. » :>Dezo toespraak werd onder verbitterdel protesten der rechterzijde aangehoord. Eeni der sociaal-democratische leden Mannkoîj maakte voorbehoud omtrent de uitspraalq over den vrede, wat ten gevolge heeft ge-: had dat men hem uit do partij gesloten' heeft. j » Ook van de zijde der arbeidersgroep; (Truddoviki) ging er een protest op tegen dej poiitiek der regeering. » De voorzitter dezer partij Kerinski, die! een der verdedigers der vijf gevangen geno-1 meii doemaieden zal zijn, legde er voorali nadrùk op, dat deze leden ten onrechte van1 landverraad worden bescliuldigd en dat zij! Rusland's nederlaag in den oorlog niet heb-1 ben gewenscht. 1 » Daags na deze doemaveigadering kward do begrooting in 'oehandeïing. Van de zijdq dor sociaal-democraten verklaarde Tuliakof_ dat de binnenlandsche poiitiek der regeering eischt dat de sociaal-democratische partij tegen elke begrooting moet stemmen. Hierinede was Mannkof het oneens en hij weigerde zijn stem uit to brengen. »Een poging, door de socialisten gedaan, om eene ondervraging te houden over dei gevangenneming der vijf doemaieden mis* lukte, doordien alleen de arbeidersgroep hen daarin steunde. Om eene ondervraging in da Russische doema to kunnen houden, moet zij door 30 leden worden gesteund, enj daar de «kadetten» (linkerzijde) met het. vereischte aantal stemmen'de ondervraging? weigerde te steunen, verviel z-ij. Europeesche Oorlog ©ïs Ira Sfllslsslc tslspammsn : lui Esaltsfflii® feresa Duitsche Àmbtcîijkc ineldingcn. G root Hoofdkwarticr, 24 Februari. Vï'cstelijk oorlogstcî'reiji. In de streek van Perthes (in Champagne vielen de Franschon gistoren namiddag me twee infanteriedivisies aan. Het kwam c; meerdere punten tôt verbitteixle gevechten die allen ten onzen gunsto verliepeu. Di vija.ad werd onder zware verliezen in zijni stellingon teruggeworpen. In de Vogeezeu maakten onze aanvallei tegen Sulzern en Ampfersbach, westei-ijl van Stoszweier vooruitgang. In do gevec'i ten der iaatste da.gen maakten wij 500 ge vangenen. 4 Anders niets meldenEwaardigs. Oostclîjk ooi'logg'iooncel. Een nieuwe aanval op Grodno werd zon der moeite afgewezen. Zuidoostelijs vai Augustow golukte het gisteren aan de Rus sen op tweo punten over den Bobr t« komen. Bij Sztabin is de vijand weer teruggeworpen. In de streek van Krasnyber is de strijc noch aan gang. Bij Praschnyseh vielen 1200 gevangenec in onz8 bajiden en 2 kanonnen. Oostelijif van Skierniewico weni een Russische nacht-aanval afgeslagen. "^pperste Lcffe.rbcïtwr, I ïllt IBS"®!® PARUS, 22 Februari (Reuter). Officiel bericht van 11 ure '"s avonds : « De vijand heeft Zondagnacht en Maan dag Reims hevig gebombardeerd en daarbi talrijke slachtoffer.s gemaakt, » Een Zeppelin heeft hedenmorgen tiei bommen geworpen op Calais en daavbi 5 burgers gedood. Er is slechts geringt sehade aangericht. » Onze batterijen hebben bij Lombaerd zijde een stuk zwaar geschut vernield cr troepen en konvooien verstrooid tusschei de Leio en de Aisne. » Wij hebben opnieuw vorderingen gemaakt bij Souain en Beau Séjour door eer linie loopgraven en twee bosschen te ne men en twee hevige tegenaanvallen af te slaan. », Tusschen Argonne en de Maas hebben wi, onze vorderingen in het bosfh van Cheppy uitgebreid en bevestigd. PARUS, 23 Februari (Reuter). Officieel bericht van vanmiddag dria uur : « Ten westen van Lombaerdzijde heeft de vijand twee voorbereido infant-erie-aanval-len niet kunnen volvoeren, daar ze dooi ons vuur werden verijdeld. » De gisteravond gemelde bescliieting van Reims was buitengewoon hevig en daurde de eerste maal zes, de tweede maal vijf uren. Vijftien hondérd granaten werden op aile stadswijken geworpen. Een tvvintig huizen zijn verbrand, twintig burgers gedood, » Ten oosten van Argonne, tusschen Ma-lancourfc en de Maas, heeft onze artillerie een Duitsche batterij tôt zwijgen gebracht ifii EnfsSseli© LONDEN, 23 Februari (Reuter). -iÏMi een telegram van veldmaarschalk ^ rench is het volgende ontieend : « Do vijand blijft groote bcdrijvigheid ontwikkelen in ^on omtrek van Yperen. vhebbcu yersclitidene aanyallea en toKC». «aas» »- N. 57 Prijs psr nnmocr : vosr Belgie 3 csntieaan, voor dan rreaindo5 esatisœsa " s É'iesiacâto i « râd.îîlsiisâB'atsa 2S45 ^ate^ï'iaîS 2.1

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.