No. 160. «s VRIjDAG 13 SEPTEMBER 1918. VIERDE JAARGANG VRIJ BELGIË ONDER LEIDINQ VAN FRANS VAN CAUWELAERT mh JULIUS HOSTE JR. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND 12| cent. ENQELAND 3 pence. BELGIË EN ANDERE LANDEN . . . 0.30 fr. VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND / ! 50 ENGELAND . . 2 sh. 9 d. BELGIË EN ANDERE LANDEN . . . 3 75 fr. ALLE STUKKEN BETREFFENDE REDACTIE EN ADMINISTRATIF TE ZENDEN: 81, GEVERS DEYNOOTWEG, SCHEVENINGEN. Onze Kolonie en de Vlamingen, Dé onafhankelijkheid van het land; een schadevergoeding, die van aard is om een spoedig ekonomisch herstel mogelijk te ma-ken; het ongeschonden bezit van zijn kolonie, ziedaar de rechtmatige vredeseischen van België. Vredeseischen zijn het inderdaad, want onder de Westersche mogendheden blijft een werkelijk zelfstandig België een deugdelijke schakel voor den vrede ; de schadevergoeding, welke het Duitsche rijk zal te betalen hebben, zal het kleine land mede in staat stellen elke ekonomische afhankelijkheid te vermijden; het behoud der kolonie moet ons vers'chillende grondstoffen verzekeren, die in het ruilver-. keer der volkeren van belang zullen zijn te midden van den ekonomischen strijd, die in zulke moeilijke omstandigheden na den oorlog zal moeten meegestreden wt>rden. Schikkingen, waardoor ons koloniaal bezit wordt aangetast, kunnen dan ook niet in overweging komen. Wat wij hier bondig wenschen na te gaar is of er wel aanleiding toe bestaat, dat Vlamingen op grond van vermeende Vlaamschc belangen met de koloniale politieke van België niet zouden ingenomen zijn. Vroeger war.en de Vlamingen in onze ge westen de koene zeevaarders en onverschrok-ken pioniers, die in overieesche lander handelsbetrekkingen gingen aanknoopen. Ne-derland zelf had grootendeels aan uitgeweker Vlamingen zijn vooruitgang op zeevaart- er koloniaal gebied te danken. Thans is de koloniale politiëk van Belgie in haar aarivang en haar stuwkracht feitelijl buiten onze Vlaamsch-voelende en Vlaamsch-willende landgenooten om gebeurd. Maar zal het zoo blijven? Is het integen-deel geen verheugend verschijnsel, dat ver-schillende Vlaamschgezinden zich ook in de koloniale kringen beginnen op te werken zon-der daarom hun Vlaamsche opvattingen te verloochenen? Namen zullen hier niet vermeld worden trouwens zijn de invloedrijke Vlamingen of koloniaal gebied werkzaam niet talrijk ge noeg, opdat hun streven zich reeds nu to' verhooging van de Vlaamsche volkskracb zou laten gelden. Maar ailes toont aan, dat de huidige toe stand van ondergeschiktheid niet zal besten- < digd worden. Naarmate de Vlaamsche volksontwikkeling toeneemt, zal ook in de kolonie de Vlaming i zich laten gelden. Op geen enkel gebied wenschen de Vlamingen ondergeschikt te blijven. Daartoe' hebben zij enkel een gezond onderwijs en een aan hun taal en landaard aangepast bestuur noodig. Thans wijken uit Vlaamsch-België voorna-melijk naar Amerika duizenden ongeschoolde krachten uit, die voor ons volk megstal ver-loren gaan.1 Er kome in Vlaanderen een werkelijke volksontwikkeling; de belangstelling voor Kongo worde op onbaatzuchtige wijze aan-gemoedigd, en de tijd zal leeren of het niet mogelijk is, dat de Vlamingen Kongo tôt een bevolkingskolonie helpen opvoeren. Wie er de meening op nahoudt, dat het belang der kolonie gediend wordt door een België, dat de Vlamingen houdt in een staat van geestelijke ondergeschiktheid, helpt een groot deel -van onze volkskracht verlammen, en ont-neemt aan de Vlamingen de veerkracht, die er noodig is om hen tôt een koloniseerend volk te maken. Wie de koloniale politiëk ten doode op-schr-ijft, onder voorwendsel, dat de Vlamingen er ten slotte zouden door benadeeld worden in hun stambelangen, omdat het moeder-land ook uit koloniale politieke behoeften al ,te zeer centraliseerend en eenmakend werkt, die beseft niet dat het van onzen wil en onze eensgezindheid afhangt, de Vlamingen in het staatsverband België tôt de hoogste ontwik-keling te brengen, en door een oordeelkundige .bevordering van de uitwijking naar sommige gedeelten van Kongo, ook daar onze stambelangen te dienen. Laten de Vlamingen door hun noesten zin voor zelfontwikkeling aanvullen naar mate van het njogelijke wat hun onthouden werd. Indien wij in eënklank met ons volk weten te willen, dan is niets tegen onzen wil be-stand en zal er ook een tijdperk komen, waar-op Vlaamsche àrbeid, Vlaamsche durf en Vlaamsch beschavingswerk in Afrika worden gewaardeerd. T. HOSTE Jr. Over den Statenbond. UC gCUcU-ilLC \ du jong. Vele gewichtige en moeilijke vraag-stukken staan er rechtstreeks mede in ver-' band. Hij is geen kwestie op zichzelf, maar veeleer de résultante van een aantal beginse-len, die in hun totaliteit de grondslagen van den bond uitmaken. Geen der steunende ele-menten mag ontbreken, daar deze ontstente-nis den opzet van-het geheel gevaarlijk zou doen wankelen. Het laat zich daarom begrijpen dat de ge-dachten over deze grootsche reorganisatie van Eurôpa niet altijd even helder en duide-lijk zijn. Vooral voor een aantal beroepsdi-plomaten en met het oude stelsel vergroeide staatslieden Jijkt het^een zware taak zich in de nieuwe opvattingen in te werken. Dies wordt er veel naast de zaak geschreven en geredeneerd en heel wat zonderlinge beschou-wingen ten beste gegeven. Voor de eenen ig onder-onsje neef (het Midden-Europeesch ;omplex of het Britsch imperium) ; anderen îebben er slechts een sceptisch lachje voor )ver (von Hertling) ; anderen nog wenschen len huidigen tegenstander voor eeuwig uit let Statenverbond te sluiten (de meeste aan-îangers der ,,knock-out" politiëk.) Er wordt dus aan vele touwtjes getrokken, >p gevaar af dat er ten slotte van heel den statenbond weinig of niets meer overblijft. roch zijn allen het er over eens, dat er na den )orlog iets nieuws moet komen: een interna-;ionale regeling met bindende bepalingen. Dit ;treven heeft men vastgezet in de gedachte /an den Statenbond, zonder zich altijd reken-;chap te geven van de beteekenis van derge-ijke leuze. Klaarheid daaromtrent is dus Iringend gewenscht; met een gansch bizon-iere vreugde hebben wij dan ook de steeds stijgende belangstelling gevolgd, waarin de Statenbond zich langs om meer en bij aile oorlogvoerenden mag verheugen. In zekere welgezinde kringen der Entente blijft echter een schuwheid heerschen; hoe gaarne men ook de nieuwe gedachte zou bij-treden, toch aarzelt men hare integrale ver-wezenlijking te aanvaarden. Immer 'blijft de delikate kwestie van Duitschlands positie ir dusdanig verbond. Kan men vertrouwen ir dit land stellen? Zal het in de toekomst eer-lijk de door hem onderteekende en bekrach tigde verdragen nakomen, waar het niel schroomde België's onzijdigheid te schenden: Men ziet immers de Duitsche diplomater aan het werk. Zij sluiten vredesverdragen waarvan de generaals de voorwaarden hebben gedikteerd. De buitenlandsche politiel-van het Rijk wordt geleid door mannen, o{ wier uitspraken men des te minder bouwer kan, daar zij steeds achter du'bbelzinnige ver klaringen hun ware bedoelingen pogen t< verbergen. De Duitsche regçering heeft nim mer de al-Duitschers gedesavoueerd, maai eerder een gewillig oor aan hun inblazingei verleend. *) In België voert 't bezettend gezaj een politiëk van verdeeldheid, waartoe zij di rechtmatige verzuchtingen der Vlamingerf oj de meest cynische wijze misbruikt. De Bal tische provincies, Polen, ja zelfs Finland et Oekrajina wordt een ,,welwillende" toenade ring opgedrongen en Duitsche prinsen hoop men naar de .„bevrijde" landen te exportee ren. De met zooveel ophef aangekondigd' demokratiseering van Pruisen laat op zicl wachten. Deze en dergelijke bedenkingen zijn nie van aard om geestdriftig of hoopvol te stem men en laten niet na bij velen, die het noch tans goed en oprecht meenen, een gevoel vai onwil op te wekken. Om wille der toekom stige veiligheid van Europa, om wille du van den vrede zelf, zijn er enkelen die t • goeder trouw de uitsluiting van Duitschlani uit den Statenbond — althans voor een zeke i aantal jaren of behoudens ingrijpende veran ■ deringen in zijn binnenlandsche struktuur — ■ voorstaan. i Dit standpunt lijkt ons echter verkeerd ■ En wel omdat het tegen'het principe van de: Statenbond zondigt. Wij hebben in onze inleiding er op gewe zen dat de Statenbond het resultaat is va het aanvaarden van een aantal elkaar nood zakelijk aanvullende internationale regelin gen; regelingen die beperkingen zijn en die ingrijpen in het innerlijk leven van elke -. staat. 2) De vrijheid van een eigenmachtig e i door niets gekontroleerd handelen van iede i ren staat zal binnen engere grenzen worde " teruggebracht. i Stellen wij nu de Pruisische staatsidee — : gegrondvest op het beginsel van het absolv - tisme — tegenover deze vrijwillige beperkin van de oppermacht der natie, dan staan w , voor een onverzoenlijke antithesis, die slechl i door het verdwijnen van een van beide ste . sels kan worden opgelost. î Derhalve is het geene gunst Duitscï - land in een Statenbond op te nemet t m?.ar een vereischte; ja, men moet Duitscï ; land a. h. w. er toe dwingen deel van he - volkeren-verbond uit te maken. Want het i - de beste en de eenige waarborg zelfs, dat d s nieuwe gezindheid ook te Berlijn baan heel - gebroken. De aanvaarding van dusdanig be î ginsel beteekent niets meer en niets minde dan het bankroet van het militarisme en van den oorlog als beslechter van internationale geschillen. Men dient zich goed in te denken wat het toetreden tôt den Statenbond voor Duitschland beteekent. Niet alleen moet onvoorwaar-delijk met de opvatting van het staatsabsolu-tisme worden gebroken, en een demokrati-sche ordening ingevoerd; maar Duitschland zal hebben af te zien van welke annexatie ook — gewelddadige of z.g. ,,welwillende", ekonomische of politieke —, hetgeen dus de vol-ledige tenietdoening der vredesverdragen van Brest-Litofsk en Boekarest inhoudt; verder zal in het kader van het Rijksland aan de nationale minderheden kultureele autonomie moeten worden verzekerd. Verplichte arbitrage en ontwapening zijn voorts geen welkome gasten in het Pruisisch huishouden. Voor de Junker en de al-Duitschers beteekent de Statenbond dan ook de volkomen nederlaag. Maar voor het Duitsche volk houdt het de ware, mensche- / .. . lijke vrijheid in en de mogelijkheid om aan de 'beschavingsontwikkeling der wereld een ruim deel te hebbeïw- * — De Statenbond weze derhalve de eerste eisch en het voornaamste oorlogsdoel; wij zouden wel willen schrijven: het eenige oorlogsdoel, daar hij geen onrecht sanktioneert en aile vraagstukken in hem hunne natuur-lijke en rechtvaardige oplossing vinden. Wilson heeft dit, als geen, begrepen en talrijk zijn zij, die met hem geestdriftig in-stemmen. Mochten de legers der geassocieer-den dit beginsel ter overwinning leiden, dan zal hun zege het heil der wereld inluiden. Slechts vôor de rechtvaardigen is de Statenbond een veilig tehuis. Het Duitschland, dat eens, als volkomen gelijkberechtigde zijne plaats in het Volkerenverbond zal inne-men, is niet het Duitschland van Tirpitz en Ludendorff. Men weze daaromtrent heel ge-rust. Maar het zal een Duitschland zijn van vrije menschen. Wij kunnen deze beschouwingen niet beter besluiten dan met de volgende wçorden, ge-nomen uit een verklaring d.d. 22 Juli j.l. aangenomen door de Britsche Groep van de ïnterpariementaire Unie. Zij bevestigen inderdaad met het gezag hunner uitspraak het hier verdedigde standpunt. ,,Desniettemin is door de toenemende stu-die en aandacht, welke men aan dit onder-werp (ni. de stichting van een Volkerenbond voor de handhaving van den internationalen vrede) besteed heeft, duidelijk geworden, dat geen Volkerenbond in werkelijkheid tôt stand zal kunnen komen, en aan het gestelde doel zal kunnen beantwoorrlen. t'enzij deze Volkerenbond algemeen zal zijn en allen zal om-vatten". GABRIËL OPDEBEEK. ') Wij vindeti trervan de'bev.est'g'rg in e°n arti-kcl^an de ..Mûnchener Post" (mimmer van 31 Aug. j.l.), waarn wij o.m. lezen: ..Wanneer heeft de regeering van Hertl:ng ernst'g het zwaard tegen de Heydebrands getrokken? Soms in de buitenlandsche politiëk? Nooit." En deze vraag strekt zich natuurlijk over het geheele regeeringsbeleid in Duitschland tijdens den oorlog uit. -) Dit werd uitmuntend uiteengezet door Grey in zijn brochure: „The League of Nations", waarin hij o.m. schrijft: „The second condition essential to the foundation and maintenance of a League of Nations is that.the Governments and Peoples of ' the States willing to found it. understand clearly that it will impose some limitation upon the national action of each, and mav entail some inconvénient obligation" (blz. 8—9).

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.