No. 139. VRIJDAG 19 APRIL 1918. DERDE JAARGANG. VRIJ BELGIË ONDER LEIDINQ VAN FRANS VAN CAUWELAERT EN JULiUS HOSTE J*. ** PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND 12| cent. ENGELAND ' . 3 pence. FRANKRiJK en BELGIË . . ... 0.30 fr. VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND f 1.50 ENQELAND 2 sh. 9 d. FRANKRIJK en BELGIË 3 75 fr ALLE STUKKEN BETKEFFENDE REDACTIE EN ADMIN1STRATIE TE ZENDEN: 81, GEVERS DEYNOOTWEG, SCHEVENINGEN. Gestrande Vredesneigingen. De onthullingen volgen elkaar op, en al wordt men er met veel wijzer door, toch blijlkt het, dat door regeeringsagenten her-haaldelijk, achter de schermen, besprekingen werden gevoerd, waartoe het recht aan de gekozenen der volkeren ontzegd is1. Een regeeringsagent is meestal even onbe-trouwbaar als zijn lastgevers zelf; geen won-der dus, dat men niet te weten kome wat er eigenlijk is gebeurd, en naar Nederlandsche bladen verzekeren, nog gebeurt. In verband met de mogelijkheden, die er destijds bestaan hebben tôt een algemeenen en rechtvaard'igen vrede, dient er dan ook meer beteekenis gehecht aan de openbare be-lijdenis van. twee leden der Duitsche ,,Voor-uitstrevende Partij" (Muller-Meiningen en Alblass) als zou de vredesresolutie van 19 Juli slechts gestemd zijn geworden onder den drang van de omstandighedem, omdat het Duitsche volk op staatsgevaarlijke wijze oor-logsmoe was. Nu weet men1 ten minste wat men aan die ver'klaring had: de Duitsche re-geering zag geen kans op een militaire over-winning; het volk wilde den vrede en de politieke leiders staken het hoofd op om een aanneembaren vrede voor te staan. Dat was destijds mogelijk, omdat er een toestand van militair evenwicht bestond, maar hoe zou de toestand worden, indien de Duitschers te Kales en te Duinkerken kwa-men? Hoe is hij thans? Stelfig hebben bladen als het „Berlinei-Tageblatt" betoogd*, dat de resolutie ten gun-ste van een vrede door vergelijk, dlie annexa-ties uitsluit, nog bestaat. Maar wat heeft de Rijksdag gedaan tegen de buitensporigheden van Brest-Litofsk? En hoe opvallend gema!k-kelijk nemen thans reeds, terwijl in den grond nog maar weinig is bereikt, verschillende Duitsche pcilitiekers hun1 draai naar een machtsvréde! Trouwens valt het op dat gebied niet moeilijk bij overdracht te redeneeren: gesteld, dat de Kozakken ten tijde van den tsaar en van Miljoékof Konstantinopel zouden ver-overd hebben, beeldt men zich dan in, dat de Doema in het belang van een duurzamen vrede aan die veroveringen zou verzaakt hebben? Wij zullen de vergelijkingen maar liefst niet verder drijven. Merii kan immiers de staatslieden op de vingers tellen, die zich boven den overwin-ningsroes van hun volk wisten te verheffen: Lloyd George, die tijdens den Boerenoorlog aan zijn land verweet, dat het onrecht deed; Bismarck, die na de overwinning op Oosten-rijk de Donau-monarchie niet wou laten ver-nederen, maar in 1870 de vlag moest strijken vocr de eischen van den Duitschen staf, die meer gebied van Elzas-Lotharingen bij Dintschiland deed voegen, dan het aan den ijzeren kanselier wenschelijk scheen'. Hoe gematigd. zou Bismarck thans aan veel Duitschers schijnen! Het militair evenwicht, dat in den herfst van 1917 voor rechtvaardige opvattingen gunstig was, achten die Duitschers te hunnen bâte verstoord, en hun gezindheid slaat om. Wat onder invloed van den Paus, van Wilson en de pacifisten, van het internatio-naal socialisme in de richting van een volke-renbond einde 1917 mogelijk scheen, behbort thans opnieuw volgens de op machtsuitbrei-ding beluste Duitsche partijen tôt de voor hun rijk gevaarlijke illusies. Nederlandsche bladen, die doorgaans goed ingelicht zijn, bewereny dat mejn aan Duitsche zijde op, een gegeven oogenblik zelfs eer gedeelte van Elzas-Lotharingen wilde afstaar in ruil voor een Fransche kolonie. Daarovei geraakte men het niet eens. Moeilijkheden zouden ook ontstaan. zijr over de Duitsche kolonies, waarvan de terug-gave niet duidelijk genoeg werd toegezegd Wat België betreft, beweren de eenen, dal men er van Duitsche zijde nog wat van plar mee was, terwijl anderen zijn volledig her-stel als een on'betwistbare zaak beschouwden Het internationaal geknoei zou slechts be-gonnen zijn in zake de Belgische kolonie waarvan 'die onteigening. volgens sommigc voorstanders eener Engelsch-Duitsche toena-dering onder allerlei mooie leuzen werd inge-luid, terwijl de beste koloniale politiek ir Midden-Afrika ware geweest en blijft, dai België gansch zijn kolonie beware, de finan-cieele middelen bekome om zijn beschavings-werk te volbrengen en de ruimste politiels der open deur voere, zooals Ne'derland in zijr kolonie n. In elk geval was België in een mogelijker vergelijksvrede het knooppunt; zonder he1 losl;aten van België kan er geen vrede komen1; en een ondubbelzinnige verklaring op tijd er stond afgelegd, zou in Engeland de liberale opvattingen op onweerstaanbare wijze hebben doen zegevieren. Een laatste opflikkering van den wil der Duitsche vredespartij kon men nog vaststel-len in het oorspronkelijk vredesaanbod van Brest-Litofsk, dat een paar dàgen later ondei den invloed der militaire kaste werd te niet gedaan. Niemand1, die een rechtvaardigeri vrede wil, zou er zich inderdaad aan gestoord hebben, dat Koerland, Lithauen en Poleri voorgoed uit het Russische staatsverband zouden getreden zijn. Maar de vassaliteit, die de Duitsche regeering aan die staten laat opleggen, schept in het Oosten geen duur-zame toestanden; Europa»krijgt er slechts een nieuw Balkansch wespennest door. Ailes toont in elk geval aan, dat in den herfst van 1917 de gematigde partijen van de verschillende groote mogendheden, uit-gaande van den militairen evenwichtstoe-stand, naar het einde van den oorlog ernstig getracht hebben, maar het bondlgenootschap der extremisten met hun leugenpers en hun leugen-agentschappen moet die pogingen verijdekl hebben. Den 21 Maart, op den eersten Lente-dag, kreag Ludendorff zijn zin: een1 offensief in grooten stijl, dat thans reeds wellicht meer slachtoffers gevergd heeft dan Elzas-Lotha-ringen inwoners telt. Bracht een militaire ramp mede, dat de Duitschers in Kales en Duinkerken geraken), dan pas zou duidelijk blijken wat er van de vredesresiol'utie van 19 Juli nog overblijft, en hoe politiekers, terwijl het de vreedzame toe-komst geldt van geslachten en geslachten, op een jaar tijd kunnen verloochenen wat zij vroeger hebben aanbeden. Intusschen komt het er voor de Entente ininstenis op aan, met medehulp van de Ver-eeniigdë Staten, het militaire evenwicht te herstellen en de Duitsche vorderingen1 te stuiten. Laat ons in de somberste uren geen oogenblik versagen: hoog de harten en h'oog onze vrijheidswil ! J. HOSTE Jr. Oorlogshelden. n.r is auija ongeciierie in ait akeng we-reldje van ons. Alaar na wekenlange bitte, als de zoit met geweld gedaverd heeft over de gore slooten, vormen zich allenvege echte broeinesten van schadelijke wezens die 't le-ven voor mensch en beest, zoo niet ondrage-lijk, dan toch lastig maken. Wie dan met een greinte levensfilosofie door die dagen stapt, die staart naar 't vërleden en naar de toekomst en troost zich met het denkbeeld dat het normale het ten slotte zal winnen over 't abnormale, het gewone over 't ongewone. A oor de mensc'helijke samenleving zijn er eveneens ongewone tijden, broeiërig als een heete kikkergracht, zwanger van allerhande ondeugdelijke voortbrengselen, die met alle-daagsch weêr niet uitgroeien, maar in onge-zonde toestanden als we nu beleven, hoog in de lucht hun stoere koppen verheffen, al wat beproefd en degelijk is overbazen en over-schaduwen.Als een sprinkhanenplaag zijn zij in dezen oorlog over ons gekomen, de huichelaars, de leugenachtige profeten, de leiders-zonder-mandaat, de in-de-lucht-redeneerders. Al de gekroonde narren en dwazen die voor eenige maanden in den waan mogen verkeeren dat zij de as van den aardbol dben draaien en wien het aan begrip schort om te verstaan dat al hun bedrijvigheid en heel hun gedoe niets meer is ' dan muggengegons en di'stel-groei, kikkergekwak en kraaiengekras. Huichelaars! Huichelen is te allen tijde het loonend baantje van de armen van geest en de speculanten op de aangeboren eerlijk-heid van hun medemensch. Die dragen ge-leende geglaceerde handschoenen en onbe-taalde hoeden of jurken; die lijden aan tering vôôr de heeren van het steunfonds, en hebben nooit kunnen verstaan hoe of een man toch ziek kon wezen vôôr de levensverzeke-• ringsfnaatschappiji; die zijn flamingant bij de flaminganten, Jood bij de Joden, gehuwd in huis en vrij op een ander. Bij zoovelen is de zedelijke zin geschaard op de al te ruwe werkelijkheid en premies word'en uitgedeeld voor wie op de meest on-beschbfte wijze hun huichelarij aan den dag brengen. We denken daarbij aan de ontelbare pro-fessoren van Es ïst niclt wahr die met hun wetenschappelijke eeden durven verklaren dal het Duitsche leger geen onschuldig haar heeft gekrenkt. Alsof die bëwering, indien zij ge-meend was, niet het doodvonnis was van de heele Duitsche wetenschap! We denken aan die kanseliers en >ministers die voor hemel en aarde getuigen dat zij vrede willen, dat zij geen- durai gronds gewelddadig zullen inlij-ven, dat zij de rechten der kleine nationalitei-tén en der ,,randstaten" zullen eerbiedigen, en intusschen — plaudente orbe Teuionico — voor ahvie oogen heeft, door hun daden verzekeren dat het zwaard niet terug in de scheede zal gestoken worden alvorens de Duitsche machtsdroomen verwezenlijkt zijn: die met boni en kartouw, met de spits van hun lans op de keel van de machtëlooze te-genstanders, honderdduizenden vierkante ki-lometers inpalmen; die Armeniërs, Polen, Tsjechen aan de galg, of in de zee, of in den doodskerker, den kortsten weg doen vinden naar de andere en betere wereld. We denken ook aan de groote minnaars der kleine volkeren die maar niet te spreken zijn over Vlaanderen en lerland. J.eugenacntige proteten die hun volk zoete droomen voorspiegelen van de immer nabij-zijnde overwinning die altijd even ver blijft! Terwijl zij intusschen hun oorlogsvoorwaar-den zoo inkleeden dat de overwinning alleen mogelijk zou wezen' door het vergieten van den laatsten droppel bloed, die door de ade-ren van de Europeesche, Amerikaansc'he en Koloniale jeugd vloeit. Die voor nà den oorlog, als idyllische huisvaders, de schoonste beloften geven van .vrijheid en gelijkheid, terwijl zij in duistere krochten nieuwe ketens smeden. Maar zoowaar als Canteclaar de zon niet doet opgaan, zoowaar als de hommels-, die het trekpaard tergen den wagen niet doen voort-hollen, zoowaar, is het dat de moderne oor-logssatrapen en oorlogs-Balaàms de toekomst niet kunnen beheërschen. Zij kunnen vernielen, verwoesten. Maar noch de-huiclie-larij, noch de leugen kunnen het geboùw van de toekomst optrekken. De toekomst is ge-dragen op de hand van de scheppende waar-heid, geschraagd op de vaste armen van de eenvoudigen en eerlijken voor wie een woord een woord is en een daad een daad. Minder gevaarlijk onder de oorlogshelden zijn de leiders-zonder-mandaat. Volksbewe-gers, die niet of niemand bewegen, hande-laars zonder waren, holle tronken, leege va-ten. En welk een bende! Afgevaardigden uit Koerland en Estland en Finland, die vier klanten van een Duitsch hôtel vertegenwoor-digen; prelaten uit Keulen, Mùnchen, die een klacht bij den Paus gaan indienen, omdat de Belgische hiérarchie de eer van het Duitsche leger heeft aangerand; Leuvensche profes-soren, die de waardigheid van hun hooge-school (L'université' c'est nous!) verdedigen tegen een collega, die heeft durten zeggen wat al de Ylaamsche hoogstudenten in hun & hart dragen: kanunniken, die in Den Haag groote perioden ten beste geven met den zoe-ten aanhef in de protasis: Maudits! en de zalvende klanken in de apodosis: Maudis-sable! —; dagbladschrijvers, die Vermevlen hebben voorgelicht in zijn kritiek van de Vlaamsche Beweging, die hun leven lang hebben geijverd voor de \"laamsche zaak, en de vetbetaakle jaren van hun grijsheid slijten in 't ontmaskeren van Van Cauwelaert en de andere ,,verkapté aktivisten"; leden van den Raad van \"laanderen als Godée Molsbergen, \ erhees, Yernieuwe, e.d'., die geen twintig Vlamingen kennen en tocli door heel het \ laamsche volk gekozen zijn; nieuw-aange-komen beambten van onze tallpoze miiniste-ries, die in tijdschriften van met ons be-vriende landen haarfijn weten te betoogen hoe de \ laamsche Beweging eigenlijk nooit als Beweging bedoeld is, en stellig nooit als \"!aamsch. en niettemin verzekeren, dat ons geheele volk aan hun slippen hangt. Eindelijk de iti-de-lucht-redeneerders. De koordedansers van de logica, de virtuosen van de circusladder, de clowns van ontaarde journaHstiek, die heel 't wgreldrond op zijn kop zetten, en doen als de ,,clown admirable" van Théodore de Banville. qui sauta si haut, si haut, Ou-il creva le plafond des toiles Au son du cor et du tambour Et le coeur dévoré d'amour Alla rouler dans les etoiles. Oorlogshelden, zeg ik! Heroes ailt AL. JANSSENS.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.