VRIJBEGIE . onder leidinq van FRANS VAN CAUWELAERT en JULJUS HOSTE JR. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND 12£ cent. ENGELAND 3 pence. BF.LGIË EN ANDERE LANDEN . . 0.30 fr. VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND / ! 50 ENGELAND . 2 sh. 9 d. BELGIË EN ANDERE LANDEN , . 3 75 fr _» , —J : —! *— i \LLE STUKKEN BETREFFENDE REDACTIE EN ADMINISTRATIE TE ZENDEN: 81, GEVERS DÈYNOOTWEG, SCHEVENINGEN. în het Licht der Overwinning. Wij bel even dagen zooals wij sedert vier jaren geene hebben gekend. De zegeberich-tera, welke onafgebroken sed'ert meer dan t'wee maand aankomen, worden: elken dag oriivang-rijker en talrijker. In de laatste veertien dagen niet minder dan 150.000 gevangerten en een buit van 1300 kanonnen. Bulgarije uit-| geschakeld. Turkije zijn val raabij. Oosterarijk, dat zijn . grondvesten reeds scheuren voelt onder de volkerenverschuiving en Duitschland, d;at wankelt orad'er de geweldige en rus-telooze mdkerslagen, welke zijn graraieten front van de Noordzee tôt de Alpen doen uit-een.vallen. Wij hadden' geleerd ons te hardem in den tegenspoed, \vij zijn onvoorbereid op zooveel vreugde als ons nu word't gegund en kunnen niet ten voile verwobrden wat ira oras orngaat nu wij het ontsluieçde aangezicht van het vaderlanld' weer zoo dioht Si) ons ge-voelen ! Nooit heeffcjn de wereldgeschiederais het rad der gebeurtenissen een zoo geweld'igen omzwaai gemaakt als in dezen zomer. Zes maandi geledeh stond Duitschland op het hoogtepunt van zijn machtsontvouwing. De schakel tusschen de Britsche en de Fransch'e legers was tôt brekens gespannen aan. d'e Somme, Frankrijik in het hart bedreigd, die Engelsche kust1 weldra in het bereik van het vèrdragerad geschut, het Oostera prijsgegeven aan de meest losbandige zelfvernieling en Amerika raog ira de eerste voorbereiding van zijn hulpverleening. Het waren zware dagen» voor geheel de Eentente, maar bijzonder voor de laraden, welke sedert vier jaar, als het onze, aan de roofzucht der vijandera zijn prijsgege-ven en die hun bestaan zelf op het spel wis-ten, en er werd' niets beproefd om den tragi-schen ernst der gebeurtehissen te bemantelen. ■ Zelfs de gemeerae mara heeft er zicli reken-schap van kunnen geven, d'at de lucht vol onheil zat en d'e volkeren der Era(çnte thebben in die dagen de ware krachtproef geleverd van hun onverzettelijken overwiraningswil. Ik heb het volk in die dagen in Erageland en in, Frankrijk gezien. 'Geen opgewekte stemming gewis. Ôok na vier jaar oorlog word't het hart zwaar wanneer men opnieUw langs de heirwegen de troostelooze stoeten ziet van gehuifde vluchtelingemvagens en de spoorhal-len vol met eera havelooze massa, die doellbos door den vijand wordt opgestuwd. En wie het Fransche volk kent weet, met welk gevoel het Parij'S1 aan 't ontruimen ging, na zooveel lijden en na zooveel gekna'kte verwachtingen. Maar ieder heeft op zijn tanden gebeten. Pa-rijs zou desnood's wordera opgeofferd, maar de Duitschers zouden niet overwinnen. Dat echter de zomer pas zou zijn ingegaan, wanneer reeds het oraonderbroken bedrijf zou begiraraen van de uiteindtelijfce overwinning, lag buiten d'e meest optimistische voorspel-ling. Zonder overgang ■zijin de legers der En^ tente vara een lastig defensief getredferi in een opeenvolging van overwinningen. Het uur om deze gebeurtenissen te verkla-ren is nog niet aangebroiken. Maar zij leggen de geschiedenis schitterenlde blad'zijden voor en de groote mannen, die er de voornaamste auteurs van zijn geweest, met Foch.aan het hood, zijnf leverad de onsterfelijlkheid' ingegaan.Het is begrijpelijk, dat wij uitgewekenen, die sed'ert iver jaar smachten naar den dag van den vrijen terugkeer, de blijdschap van O deze zegédagen sterk hebben gevoeld. Maar onze vreugde is hooger gestegen bij het hoo-ren van het riieuw geluid, dat aan den IJzer vôôr enkele dagen is losgebrôken, en niemarid zal het ons euvel nernen dat wij op on'verholen wijze onzen trots uitspreken over de schitte-rende wapenfei'ten, welke door onze dierbare j.ongens pas .zijn voltrokken en heldhaftig worden voortgezet. Hoeveel angsten hebben wij doorstaan wanneer het Duitsche offensief vara het voorjaar ons laatste vrije veld, Waar-van ieder duimlbreed' met het bloed was ver-mengd1 van onze gevallten jongelingera, dreig-de onder den voet te loopen. Het bevel der volledige ontruiming werd uitgevaardigd voor de burgerbevolking, een nieuwe water-lijn vloeide reeds ui.t langs de noordelijke dorpjes van Frarasch-Vlaandteren en de ge-dachte spookte rond', dat oraze laatste keur-troeperu koradeni wordfen gevangen genOmen op een eiland vara enkele vierkante mijlen. En ziet, daar springen onze jongens ovej de scharasen, die ze ira nattige nachten zakje voor zakje hadden samengedragen door rotte weidien en door plassera vol riet.. Met ééra sprong veroveren ze stellingéra, waar machti ger legers vruchteloos hadden tegen gebeukt, era op den film der oorlogsherichten verschij-nen dag om dag de bekende namen van her-wonnen dorpen. Het is met bijzondere dank-baarheid, dat wij naast hen de boradgenooten vermelden, die naast onze troepen strijden. Reeds hebben de krijgsbe-richten gesproken van de Engelschen en de Franschen, en het zou ons zeer verwonderen, als niet morgen ook de'Ameri-kanen op de velden van, Vlaaraderen versche-raera. Het vleit ten zeerste ops nationaal gevoel en strekt onize bondgenooten ter eere, dat zooals blijkt uit het Belgisch communiqué vara. 30 September, de gealliieerde troepen, die op Pelgisoh grondgebied vechten, gezamenlijk geplaatst zijn geworden ond'er het recht-streeksch en persoonlijk bevel van onzen vorst Albert. De groote beteekenis van deze omstandig-heid zal raiemand ontgaan en zal spreken tôt het hart van aile Belgera. Sedert den eersten dag van den oorlog heeft onze Vorst zelf ons lageraangevoerd, zijn manschappen inOnver-saagdhei'd voorgegaan en dbor zijn bestendige aanwezigheid in hun midden hunnen moed gesteund in de donkere dagen'. Wanneer al de Enterate-legers onder het ééra opperbevelheb'berschap van Foch zijra gesteld is Koraing Albert het zelfstandige hoofdl van ons leger gebleven en heeft hij ald'us, niet al-leen zijn grondwettelijken eereplicht vervuld maar teveras de hij'zondere positie van België ira den oorlog nogmaals gekenmer'kt. De bond1-genooten, van de trouw van Belgëi verzëkerd, hebben niet alleera dezera toestand met volko-men kieschheid ge'waardeerd, zij' hebhera als een hooge huld'e aan onzen vorst en als een daad van eervolle onderscheidirag voor ons land ook hun eigen1 troepen, welke het Belgisch offensief moeten steunen, onder het bevel gesteld van orazera Koning. Wij wachten in sparanin'g op de dingen die komen. En wanneer de dag is afgesloteni op onze laatste gedachte aan onze I Jzerjongens, dlaagt in orâzera droom het beeld van huis. FRANS VAN CAUWELAERT. De Viag van Wilson. v ■ « i Zoodra Wilson, toen nog het hoofd van een neutralen staat, zijn prograin van wereldvre-de heeft ontvouwd, hebben wij daarin de vlag erkend, welke wij dienden te volgen en wij zijn onze aanhankelijkheid sedert dien ge-stand gebleven. Er wordt dikwijls beweerd, dat sedert de mtrede van Amerika in den oorlog de président zijn oude beginselen zou hebtfcn prijsgegeven en hij zoowcl door de vernielzucht als door het impérialisme der Europeesche vuurvreters zou zijn aan-, getast. Wij kunnen dit verwijt niet aanvaar-den. Dat Wilson zich met hart en ziel er aan gegeven heeft om dezen oorlog, eenmaal aan-vaard tegen Duitschland, ,zoo spoedig en zoo volledig mogelijk te winnen is zeker, en dû wijze. w aarop zijn volk zich aan de vêrwezen-hjKing v.an deze grootsche taak heeft gègeven dwingt onze bewondering en dankbaarheid af. \'an den beginne af heefti Wilson het mi-, litarisme en de autocratie als den vijand van den wereldvrede gebrandmerkt en uit naam van het recht der volkeren heeft hij het zwaard tegen hen getrokken. Tusschen Wil-son's wereldopvatting en deze van het kaize-risme is geen verzoening, en de dubbelhar-digheid, de snoodheid welke de Duitsche re-geering in hare handelingen tegenover de (^ostersche volken heeft aan den dag gelegd, de huichelende grijpzucht welke het " voor-jaarsche offensief in het Westen heeft ontke-tend, de anarchistische en trouwelooze me-thoden waarvan de Berlijnsche regeering haar kenmerkend dagwerk heeft fremaakt sedert jaren, zijn de proefondervindelijke be-wijzen van de stellingen van den Ameri-kaansche staatsman. Men moge de politiek van Wilson in de Europeesche kanse-larijen, waar men nog niet ontwend is met veel omhaal van woorden de volkeren en met veel gezalf van instemming malkander om den tuin te leiden, wat al te strak vinden. Er ligt iets grootsch in deze staatkunde die alleen het gezag erkent van beginselen vooraf in de openbaarheid gesteld en daarna met on-versaagdheid vastgehouden. Wilson vereenigt in zich, wat wij aan de leiders der Entente steeds hebben toegewenscht : kracht en gema-tigdheid. Kracht in de oorlogvoering, gema-tigdheid in de doeleinden, welke niet door lust tôt weerwraak maar alleen door den wil tôt rechtsherstel en door de liefde voor een duurzatnen en rechtvaardigen vrede moesten worden voorgeschreven ; kracht en gematigd-heid, welke het zegel moesten zijn van de vol-komen eenheid onder bondgenooten en de sleutel van een spoedig en zegevierend einde van den oorlog. In zijn jongste rede aan het Amerikaan-sche volk, ter aanbeveling van de nieuwe oorlogsleening, heeft Wilson, weer, dui-d'elijk gezegd waar het om ging. Na er nadruk te hebben opgelegd, dat de doeleinden van dezen oorlog niet door de wil- ! lekeur van staatslieden waren vastgesteld, maar voortgevloeid waren uit den aard der oorlogsomstàndigheden zelf, en dus alleen konden worden aanvaard of verworpen maar \ niet door een vergelijk gewijzigd, gaf hij nog-' maals een samenvatting der hoogere doeleinden, waarvan de vrede de verwezenlijking ■ brengen moet in elk onderdeel, onverschillig wiens' belang hiermede in botsing zou kunnen ko'men en tôt heil van de volken, wier toe-komst op 't spel staat. Dit onontbeerlijk werktuig is-een bond van volken en de instelling ervan en de omschrijving van zijn doeleinden, zal een van de meest wozenlijke onderdeelen zijn van het vredesverdrag zelf. Thans kan de bond niet gevormd worden, want dan zou hij slechts een bond van de geassocieerde naties ^egen den gemeenschappelijken vijand zijn. Maar evenmin kan hij gevormd worden, nadat eerst vrede zal zijn gesloten met de lhans vijandige regeeringen, want deze hebben hun recht op vertrouwen' verbeurd door hun handelwijze tegenover Ruslànd en Roe-menië.Wilson besfrijdt dus rechtstreeks de op-vatting, welke zich in sommige Engelsche en Fransche bladen had geopenbaard volgens welke het oorlogsverbond tegen Duitschland reeds als de kern van den Volkerenbond zou , knnficn worden beschouwd, waarbij Duitschland na voldoende deemoediging wellicht zou worden toegelaten; maar hij sluit ook den weg af voor de illusies der Duitsche machthebbers, die nog zouden verhopen met hun persoonlijke voorrechten tôt de volkeren-gemeenschap te worden toegelaten. Wilson laat er evenmin eenigen twijfel over dat hij zijn beginsel van algemeene rechtvaardigheid praktisch onverminkt wil doorvoerd zien bij de vredesbepalingen zelf. Men leze de woor-delijke uiteenzetting van dit program elders in dit blad. Door zijne jongste rede geeft Wilson aan de grootsche gedachte van het vol,kerenver-bond een huitengewone kracht en zoo zij een-werkelijkheid 'wordt zal de naam van Wilson in de geschiedenis gevestigd blijven als een groote weldoener der menschheid. Zijne duidelijke uiteenzetting werd eens te meer gegeven om een einde te maken aan aile onverantwoordelijk gepraat over vredesintri-gues, verzwakkende moraal en twijfelachtige bevoelingen der regeerders en werd gepaard met den wensch dat ,,de leiders van de met Amerika verbonden regeeringen even oprecht zullen spreken als hij (Wilson) zelf. In dezen oorlog is eenheid van doel even gebiedend noodzakelijk al's eenheid van bevel op 't slag-veld en eenheid van doel zal ons de volkomen zegepraal verzekeren". Wij sluiten ons bij dezen wensch van harte aan en hopen dat de bevolkingen der centrale mogendheden, in het bijzonder 't Duitsche volk, begrijpen zal dat het geen spoedigen vrede kan krijgen wanneer het niet beslist -zijn eigen wil in de plaats van dezen eener onverantwoordelijke kastc weet te stellen. Niet alleen op het gebied der wapenfeitèn is de wereld een periode van geweldige beteekenis ingetreden. Ook de gedachten over de wijze, waarop de Vrede tôt stand komen moet, getuigen van den vooruitgang, dien de menschheiîl door vernielingen en slaçhtingen heen verwezenlijkt. Aan président Wilson komt de onvergan-kelijke eer toe de eerste staatsman geweest te zijn, die als leider eener regeering van eèn groote natie, vrank en vrij voor de nieuwe denkbeelden opgekomen is. Mpge de vrede, waardoor deze oorlog be-eindigd wordt, hun zegepraal verzekeren. No. 163. VRIfDAG 4 OCTOBER 1918. VIERDE JAARGANG.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.