No. 129. VRIJDAG �EfiRUARI 1918. DERDE JAARGANG. VRIJ onder leid.no van FRANS VAN CAUWELAERT en JULIUS HOSTE JR. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND...........12* cent ENGELAND .... &U.....3 pence. FRANKRIJK en BELGI�.......0.30 fr. VERSCHIJNT EUSfN VRIJDAQ.^ ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND........../ l-*0 ENGELAND fflffity, - - ggfe; � � � 2 sh. 9 d. FRANKRIJK en BELGI� . W^'�^ ! 375 fr. ALLE STUKKEN BETREFFENDE REDACTIE EN ADMINISTRATIE TE ZENDEN: 81, GEVERS DEYNOOTWEG, SCHEVENINGEN. De opperste oorlogsraad der geallieerden en de vrede. INHOUD. Verregaande plannen; J. Hoste Jr. � De opper- ste oorlogsraad der geallieerden en de vrede; Fr. van Cauwelaert. � De vredesonderhandelingen te Brest-Litofsk. � Op Reis: Te Westkappel; A. Hans..� Een nieuwe bloemlezing; Jos. � Kant- teekeningen. � Onze diamantnijverheid bedreigd?; Fr. van Cauwelaert. � De Volkerenkrijg � Inter- nationaal Overzicht. � Nieuws van het Front. � � Belgi� in den Wereldkrijg: E. Het Belgische leger bij Antwerpen; E. K. B. � Nieuws uit het land. � Een begrafenis in Zeeland; J. De Maegt. � Nieuws uit het buitenland. � Advertenti�n. Verregaande plannen. In het interview van von Tirpitz, waar- over wij het in een voorgaand nr. hadden, w�rdt door den admiraal verklaard', dat hij �geen bijzondere belangstelling voor Wallo- ni� koestert". Gelukkig Walloni�, zal men zeggen, dat aan dergelijke belangstelling ont- snapt, want men weet maar al te wel wat het woord �belangstelling" van imperialisti- sche zijde voor de kleine volkeren beteekent. Tirpitz zou zich wellicht tevreden stellen met de Maas-linie of slechts met Luik, en vk- neet zelfs met minder. Zijn belangstelling gaat. naar Vlaanderen; �hij wil steunpunten voor de Duitsche vloot aan de Vlaamsche kust. �Noch Duitsch, noch Fransch", roepen eenige Vlamingen, en Tir- pitz glimlacht in zijn baard. Hij geeft aan die Vlamingen Vlaamsche straatnamen te Brugge en �aan het Pruisisch militarisme de Vlaamsche kust. In een alzijdig'vrij Belgi� hebben wij Vla- mingen, alle kans ons zelfstandig Vlaamsch leven op te bouwen. Onder hen, die geen Tir- pitz-zelfbestuur aanvaarden, zijn er ook, die in een vrij land "de bestuurlijke scheiding als een onafwendbare oplossing ter vrijwaring van de Vlaamsche eigendommelijkheid zullen voort taait; wij kennen er onder deze laatsten, die halsstarrig zwijgen om toch maar aan de Tirpitz-partij geen kans te geven tot een drieste verwezenlijking van haar voor gansch \den Nederlandscheri stam verwerpelijke oor- logspolitiek, want zij beseffen, dat het Tir- pitz-drijven er toe strekt veel meer dan elk franskiljonisme om de Vlaamsche gedachte dood te drukken. Het gevaar voor Vlaanderen is er, daad- werkelijk, dreigend. Maar indien Vlaanderen ge�miexeerd werd, wat zou er dan van Walloni� worden? Men kan zich toch het leven van Walloni� niet voorstellen als dat van een staat op zichzelf. Welnu, hoe onwaarschijnlijk het ook moge schijnen: er zijn Duitschers, die Wal- loni� ten geschenke zouden willen aanbieden' aan Frankrijk. Sommigen zullen zeggen: maar dat'is on- mogelijk. Hoe zou Duitschland de Maas-linie aan Frankrijk willen afstaan? Zij, die dat beweren, vergeten dat een Duitschland, dat de Noordzee-kust beheerscht, zelfs al' komt er vrede, in feite de vijandelijkheden voortzet tegen Engeland. En een Duitschland, dat dezen toestand schept, heeft er alle belang bij naar een akkoord met Frankrijk te streven. Deze �oplossing" telt hare voorstanders te Berlijn en naar beweerd wordt ook onder de mannen van �Le Pays" te Parijs; zij heeft haar handlangers � bewust of niet � bij" eenige Vlamingen en eenige Walen. De taktiek is trouwens zoo ingewikkeld niet: men tracht aan' de Vlamingen wijs te maken, dat zij nooit, hun volle recht in het Belgische""staatsverband zullen bekomen, en de Walen jaagt men den weg op der poli- tieke, militaire en ekonomische aanletraring bij Frankrijk, waarvan men weet dat de Vla- mingen zich deze aanleuning noch willen noch kunnen laten welgevallen. Men bewere niet, dat zij, die in tegenstrijd met Wilson nog maar steeds den ekonomi- schen oorlog voorttaan en Antwerpen van zijn transito-handel willen berooven, niet zouden weten, dat zij aldus voor het uiteen- vallen van Belgi� werken. Men bewere niet, dat er geen overeen- komst bestaat tusschen de opvattingen van Tirpitz, die Vlaanderen wil verknechten aan Duitschland en de opvattingen van hen, die Belgi� nog maar steeds tot een voorpost wil- len maken van onmogelijke verbonden. In den grond is het hier het verwerpelijk imperialisme, dat hoofdzakelijk ten nadeele van Vlaanderen en den Nederlandschen stam hoogtij viert. Verregaande plannen zijn het inderdaad, maar wat weet het imperialisme zooal niet uit te broeden? Bij een alzijdlig vrij. land kan in de eerste plaats het Vlaamsche volk gebaat zijn, wanneer wij slechts in het vaarwater blijven dat door de bekende bakens bepaald wordt, want, wat sommigen ook mogen beweren met de noodige kwaadwilligheid, die van alle oorlogspolemieken blijkbaar onafscheidbaar is:" het geldt hier geene bakens, die ver- plaatst worden wanneer het getij verloopt. De Vlaamsche gedachte bevindt zioh in volle branding, en meer dan ooit heeft zij recht op onze volle trouw, onze onverpoosde waakzaamheid en onze offervaardige toewij- ding. 'jU% In een volgend artikel hopen wij nogmaals de bakens na te gaan die den koers voor de Vlaamsche politiek in' oorlogstijd veilig en zeker bepalen. Die koers wordt niet aange- geven door den wijsvinger van dezen of ge- nen �leider", maar door den diepen redhts- dr�ng en den vrijheidswil van ons volk. J. HOSTE Jr. De opperste oorlogsraad der geallieerden te Versailles vergaderd van 30 Januari tot 2 Februari, heeft als besluit van zijn overwe- gingen bekend gemaakt, dat de geallieerden, na de redevoeringen van Hertling en Czer- nin, geen andere onmiddellijke taak voor zich zien dan hun militaire krachtsinspan- ning met de uiterste inspanning en in de nauwste, afdoende samenwerking voort te zetten. Met dit dbel �werden de functies van den raad zelf uitgebreid en de beginse- len in zake de eenheid van politiek en han- delingen, waaraan in �fovember 11. te Rapallo de eerste hand werd gelegd, zijn nog verder op concrete en practische wijze ontwikkeld". De gedachte, aan welke deze opperste oorlogsraad zijn ontstaan heeft te danken, is d�ze van de tastbare noodzakelijkheid om de strijdkrachten' der verbondenen tot volko- men ^.WSBAY^�^g te brengen, in overeen- stemm . Smet' 'een gemeenschappelijk en voor allen verplichtend militair strijdplan. De gebeurtenissen, welke daartoe beslissend .waren, liggen nog versch in het geheugen, en het zal in alle landen, welke aan de zijde der Entente vechten, onverdeelde voldoening wekken dat het werk, waarvan te Rapallo de grondslagen zijn gelegd, met vaste hand ver- der wordt opgetrokken. Men had wellicht kunnen verwachten dat, als zichtbare voor- stelling van de verkregen eenheid, de raads- vergadering te "Versailles de aanstelling zou hebben gebracht van een oppersten bevelheb- ber te land en te water over de geallieerde strijdkrachten. Men kan er echter niet aan twijfelen of, na de verleden ervaringen en na de indrukwekkende rede, welke Lloyd' George over de rampen der verdeeldheid te Parijs een paar maanden geleden heeft ge- houden, zal het ditmaal niet meer aan prak- tische solidariteit en doelmatig overleg ont- breken. De oorlog mag geen dag langer wor- den voortgezet dan volstrekt noodzakelijk is, en het bloed der volkeren mag niet worden verspild voor doeleinden welke zoo boogen prijs niet verdienen, maar zoolang het zegen- rijke uur van den vrede niet heeft geslagen, moet de strijd met krachtige hand worden voorbereid en voortgezet. Een slappe of een kwistige oorlogsvoering zijn evenzeer tegen- strijdig met. het belang van een spoedigen en' een eervollen vrede als het uitroepen zou zijn van onverantwoordelijke oorlogsdoelein- den, en het is van harte dat wij wenschert dat de eenheid, welke in Versailles in prak- tische besluiten werd neergelegd, weldra hare zichtbare uitwerking op de wapens der geallieerden moge doen gevoelen. De verklaring van^Versailles was de eeni- ge welke, van militair standpunt, doof de geallieerden kon worden gegeven op de jong- ste uitlatingen van Duitsche en Oostentijk- sche zijde. Wij zijn. eilaas nog niet zoo ver, dat de aandacht onverdeeld kan worden ge- wijd aan het werk van den vrede. Indien het besluit van ' den oorlogsraad der verbondenen ook moest worden beschouwd als het eenige antwoord, ook van politiek standpunt, zou men het volledig kunnen wenschen.Het komt ons echter niet waarschijnlijk voor, dat be- doelde verklaring het laatste woord heeft gebracht over de redevoeringen van Hertling " en Czernin. Wij blijven bij onze verwachting, dat President Wilson te gelegener tijd en niet gepaste duidelijkheid het verzoek zal beantwoorden dat uit Weenen naar hem werd gericht, en aldus zijn zoo gelukkig, begonnen vredesoffensief met de macht der gematigdheid zal doorzetten, terwijl de oor- logsraad, door de macht der eenheid, aan het onversaagde wapenoffensief zijn volle uit- werking verzekert. Wij kunnen intusschen, met voldoe -�ingv de aandacht vestigen op de bijzonder gema- tigde bewoordingen, waarin de ontgooche- ling der Entente-regeeringen wordt uitge- drukt over de jongste programredert der cen- trale staatshoofden. Uitdrukkelijk wordt er gewezen op de tegenstrijdigheid, welke bij de onderhandelingen te Brest-Litofsk aan den dag is getreden tusschen de idealistische doeleinden, welke aanvankelijk door K�hl- mann werden bijgetreden en de overheer- schingsplannen, welke een paar dagen later bij de besprekingen over de bezette gebieden van oud-Rusland aan het licht traden. Het moge de vrucht zijn geweest van een beraam- de dubbelzinnigheid van de Duitsche regee- ring of het gevolg van een geweldig ingrij- pen van de Duitsche militaristen, maar deze tegenstrij digheid heeft aan de zaak van den vrede een onberekenbare-schade veroorzaakt, welke met de hulp der Duitsche en Oosten- rij ksche demokratie eerst zal moeten hersteld worden vooraleer het tot een doelmatige ge- dachtenwisseling zal "komen. De indruk, wel- ken de redevoeringen van Lloyd George en van Wilson op de openbare meening in de centrale rijken hebben gemaakt, heeft bewe- zen dat door hen ten minste een stuk uit- stekend politiek werk werd geleverd en het zal de vredespolitiek der Angel-Saksische voormannen ten goede komen dat door den oppersten oorlogsraad de door hen verkon- digde gematigde voorwaarden door alle ge- allieerde regeeringen ook als de hunne wor- den erkend. FRANS VAN CAUWELAERT.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.