en Octn het Arrondissement OostendÇ'Di^muidç-Oçupne Derde Jaargang — Nr 45 5 CEIMTIEMEN Zondag 28 Juni 1914 OPSTELRAAD E UN) 33 E IEÏ EER : Voor 'l Arrondissement Brune Tonr 't Arrondissement Oostenie-BiïiiiJt-Teme Lokaal : WERKERSWELZIJN, Kleine Kuiperstraat, 31, Brugge. Lokaal ; DE NOORDSTAR, 31, Veldstraat, 31, Oostende. Abonnementsprijs S 3 fI*. poi* jaar. Drukster-Uitgeefster, Sam. Maatsch. DE ONTWAKING ARBEIDERS, Vereenigt U daarin ligt uwe redding ! Maar er zijn andere redens nog, die ons vijandig aan het stelsel, dat men gewapende vrede noemt,. maken, en wij denken dezen te ontwikkelen in een volgend artikel. Jozef Nèves. Tegen het Militarisme Wanneer onze lezers dezen titel zien, zul-len ze zich waarschijnlijk afvragen wat we nu over die kwestie, die reeds zoo oud is, zullen vertellen? Eh wel, wij zien dat, gezien hare belang-rijkheid, wij niet kunnen nalaten er tegen te strijden, tôt op den dag dat dèze teister der menschheid zal afgeschaft zijn. Wij zijn tegen elken vorm van militarisme. Wij willen de verdwijning der legers. Voorloopig, ons onderwerpende aan de vastgestelde feiten, sluiten wij ons bij de Gewapende Natie aan. Wij beweren dat men slechts dans het recht zal hebben ons van onze plichten tegenover het vadrrland... te komen spreken, dan wanneer de proletariers niet meer als het vierde van een burger zullen behandeld worden, maar a|s gelijken, onder politiek oogpunt, van de heeren kapitalisten. Wij zijn met gansch onze jeugdige wils-kracht tegen het militarisme, waarom ? Om verschillende redens : De internationale oorlogen en de koloniale zendingén zijn nooit gedaan met het doel te beschaven, zooals de burgerpers het ons da-gelijks herhaalt, maar steeds om aan de ka-pitalistische appetijten te voldoen. Om zulks te bewij zen volstaat het den oor-log tusschen de Engelschen en de Boeren aan te halen, die uitbrak om dat de heeren Engelschen de rijke goudmijnen van den Trans-vaal begeerden. De Tripolitaansche oorlog brak uit ûmdat eenige Italiaansche kapitalisten behoefte hadden aan een uitgestrekten grond in Afrika. De internationale gewapende konflikten zijn den uitslag van de tegenstrijdigheid der ka-pitalistische belangen der verschillende lan-den.En hier is er weer eene massa voorbeelden aan te halen. Welk is het geschil dat den oorlog tusschen Rusland en Japan voor gevolg had ? Was het Mandchourië niet die begeerd werd door de Russische en de Japansche kapitalisten ? En op het oogenblik is de inzet der bewe-ging tusschen de Vereenigde Staten en Mexi-ko de rijke petroolputten, die door de bewer-kers van de trusts in Amerika begeerd worden.SkVoor wat de koloniale zendingen betreft, ezen zijn steeds de daad der kapitalistische kuiperij. In de tegenwoordige maaatschappij is de voortbrengst grooter dan het verbruik en de uitbaters die trachten hunne hooge inkoms-ten te bewaren, zijn verplicht nieuwe afzet-markten te zoeken en dat in de koloniën. En voor ons, kleine Belgen, kan de koloniale oorlog ook komen. De Congo, tôt wiens bevordering onze re-geering tegenwoordig millioenen en millioe-nen uitgeeft, zal hij den inzet niet worden van latere zendingen ? Wanneer het stuk goed zal bereid zijn, ge-reed om geëten te worden, zullen de Fran-schen, Engelschen en Duitschers onze nationale taart niet willen proeven? De verdragen zijn daar, zal men ons zeg- gen, maar in de kwestie van koloniën bestaat er voor machtige buren geen regel. En wie zal dan de kolonie verdedigen? Zijn het diegenen die zullen genoten hebben van de millioenen die uitgegeven werden? Neen, niet waar ! In naam der « heilige belangen van het vaderland », zal men onze kleine soldaten, onze kinderen, naar de slachterij doen gaan. Internationale oorlogen, koloniale zendingen, 't is steeds het proletariaat dat de gebro-ken potten betaalt. Het vergiet zijn bloed op het slagveld en het betaalt, door de onrechtstreeksche belas-tingen, de drukkende militaire lasten. Maar denkt het volk wel aan deze lasten die steftls grooter en grooter worden in aile landen ? Oqi zich een gedacht te vormen van dat weggeworpen geld, hoeft men te weten dat in 1908 het oorlogsbudget der groote mogend-heden, de « Triple Alliance » en de « Triple Entente » vormend, 6588 millioen frank be-droegen. En sedert 1883, dus in 25 jaar, was dit budget met. 3075 millioen verhoogd. Sedert 1908 stijgt de vloed meer en meer, want in Frankrijk en in Duitschland zijn nieuwe militaire wetten gestemd, die slechts de lasten doen verhoogen der gewapende vrede... En ons klein België volgt denzelfden gang, verplicht, zegt men, door het voorbeeld onzer groote buren. Zij kennen dus niet meer de fabel : « De kikvorsch en de os. » Vôôr de stemmmg der laatste legerwet, be-droeg ons oorlogsbudget reeds 100 millioen en tegenwoordig zal het minstens 130 of 140 millioen zijn. Geld en nog altijd geld voor het werk van de cff^d. Wanneer het voor het militarisme is stemt men zonder te weten waar men het noodige geld zal halen. Men zal het wel daarna vin-den, zegt men ons. En het zijn deze lieden die, gedurende de besprekingen der wetsontwerpen aangaande het pensioen der oude mijnwerkers en de sociale verzekeringen, geweigerd hebben eenige millioenen te stemmen om de oude afgesloofde arbeiders het noodige voor te leven te geven. Heeft men een gedacht van het getal wer-kerswoningen dat jaarlijks zou kunnen ge-bouwd worden met de 130.000.000 frank die België aan zijn oorlogsbudget uitgeeft? Hoe-vele werklieden, die nu in vuile krotten, ge-legen in ongezonde straatjes, wonen, zouden dan geene liefelijke en gezonde werkerswo: ning hebben? In plaats van dat zien wij onze millioenen zich omwerken in forten, kanonnen, koepels, geweren, in allerhande wapens, die aldus een kapitaal vormen dat absoluut niets voort-brengt.En deze duizenden jongelieden die, in voile levenskracht, gedurende maanden en maan-den in de kazerne moeten blijven waar ze niets voortbrengen ! Het militarisme kan, in al zij ne phasen be-schouwd, slechts puinen en rampen voor de massa teweeg brengen. Het zijn enkelijk eenige handsvollen hoog-geplaatste bandieten die er werkelijk van ge-nieten. De Vet en bet Recht Het recht is niet altijd wet. De wet beant-woord ook niet altijd aan het recht. Het gebeurt dikwerf dat de wet niet op rechtvaardigheid berust, omdat de wet enkel den wil van de machthebbende klasse verte-genwoordigt.De tegenstelling recht-wet is daarom het symbool van den modernen strijd der arbei- dende klasse tegen het kapitalisme. , * * * Maar er is veel ergers. Het gebeurt dikwerf dat zelfs de wet niet wet is voor allen. Het gebeurt dat op den grond van dezelfde wet twee personen of twee groepen van per-sonen door de wet tegenstrijdig worden behandeld.Stuan patroons en werklieden tegenover dezelfde daden, in dezelfde reehterlijke verhou-ding?Moeten patroons en werklieden dezelfde straf ondergaan wanneer zij dezelfde daden bedrijven? Mag een arbeider langzaam zijn baas doo-den, zooals zekere nijverheidsbazen wetens en willens langzaam hunne arbeiders dooden? * * * Naieve lezer, er is op zedelijk gebied nog wat ergers. Worden dezelfde wetten op dezelfde manier toégpast door dezelfde reèhters? Brussel is eene hoofdstad ! Antwerpen is eene groote haven ! Werd Nestor Wilmart behandeld als een dief die 'n stuk brood zou gestolen hebben omdat hij honger had? Werden de kerels die jaren lang in de me-tropool en op zee de arme zeelieden alkooli-seerden en uitplunterden, voor de rechtbank gedaagd en in het gevang geworpen? Kijk wat er gebeurt te Berlijn. Dr Liebknecht bewees in den pruisischen Landdag en in de pers dat de hooggeplaatste ambtenaars van den Staat eeretitels verkoch-ten tegen klinkende munt. En wie werd er vervolgd? De schuldige ambtenaars ? Neen. Dr Liebknecht ! Zoo gebeurt het in Belgie. De organisatie der zeelieden, die een stuk cultuurwerk heeft volbracht, wordt vervolgd en de aanheelhebbers in de misbruiken mogen hunne uitbuiting voortzetten. Mahlman en zijne vrienden worden voor de rechtbank gebracht, — en de rechters, wier geestestoestand zeker aan fsychiaters zou moe ten onderworpen worden, blijven in vrijheid rondloopen, — een levend gevaar voor de maatschappij en misschien ook wel voor zich-zelf, want zij vertegenwoordigen noch recht noch wet. © © © © © © © © © © © - © © © © © © © © © © © © © © HET PETITIONNE MENT VOOR A. S. © © © © Op 23 Juni, hadden wij 707 plaatse- © © lijke komiteiten waarvan er 343 aan © © het Nationaal Komiteit 272,703 hand- © © teekens hadden overgemaakt. © © © fieeeeoeeeÊCi-ficieeÊeciciÊCiC) Eene Vaandelinhuldiging te Brugge In de Bouwwerker, orgaan der Centrale Ver-eeniging der Bouwwerkers van België, lezen wij een artikel gericht aan de Bouwwerksrs toi^aansporing om mede te feesten aan de VôSnael-Inhuldiging, welke de Bouwwerkers-vereeniging van Brugge op 16 Oogst a. s. yiert. Geheel gaarne nemen wij dit artikel over, omdat het aantoont met hoeveel taaien wil en volharding en door de werkers hier in dit aloude gekende Brugge gestreden wordt tôt vrijmaking onzer klasse en verovering onzer rechten. De schrijver vangt zijn artikel aan met eeni vers van den dichter K. L. Ledeganck : Welaan, laat andermaal u tooien In d'alouden gloor ! Laafc u met bloemen strooien Versier uw gevels met tapijtwerk, als placht; Laat d'achtbren gildenstoet heromgaan met zijn rpracht, Mel al zijn eertropeèn, banieren en blazoenen ! Gebied den zegetoon van harpen en klaroenen ! Gebied den klokkenklank van elken torentrans En laat het krijgsgetuig die verzellen met zijn [donder ! Nood heel het land ter feest, opdat het u bewon- I" der In 't overschot van uwen glans ! K. L. Ledegangck «Aan Brugge» En zooals het vers van den dichter er haar toe aanspoort, noodigt de afdeeling Brugge, van de Centrale vereeniging der Bouwwerkers van België, geheel het land uit naar liaar fèest, naar het inhuldigingsfeest van haar vaandel, dat zal plaats hebben op Zondag L6 Augustus aanstaande. Na ve'le pogingen is Brugge er in gelukt eene voor deze stad tamelijk sterke organisatie van bouwwerkers tôt stand te brengm en haar eenigste begeerte is : deze nog sterke?- te maken, ja al de vakmannen der bouwnijver-heid in haren schoot bijeen te scharen. Gemakkelijk is onze afdeeling te Brugge niet tôt stand gekomen. Vele tegenslag-a v,e-len haar reeds te beurt : stakingen, broodroef, werkgebrek, heeft zij doorgemaakt ; vaner lijke tegenwerking, kortzichtigheid en klcin-|Éieligheid heeft zij gekend en kent zij n<.g. Dfjch moedig boodt zij aan dien tegîHsp td het hoofd. Hare bestuurders waren rnannon met het hart op de rechte plaats, met helderen kop, met toegenegenheid en opofferingsgeest begaafd, en zij hielden en houden nog hunne afdeeling recht en sterk. En nu noodigt zij al de zuster-afdeelingen van geheel het land uit, met eene talrijke afvaardiging op 16 Augustus a. s. naar Brugge te komen, om aan haar feest deel te nemen. Brugge, voor wie de geschiedenis van Vlaanderen gelezen heeft, roept dit woord al-leen reeds zoo menig glorierijk feit in het ge-heugen op, glorierijk vooral voor onze klasse. Brugge is met Gent de stad waar van in de middeleeuwen, — toen nog het arbeidende volk in het overige van Europa in den duiste-ren nacht van onbeschaving en slavernij ge-dompeld lag —reeds door onze klasse dapper gestreden werd,tegen de verdrukking en over-heersching der grooten en voor de vrijheid van het arbeidende volk. Brugge is de stad waar de Gilden en Ver-eenigingen welstand brachten in den schoot van elk wergersgezin. Brugge is de .stad in dat glorierijk tijdvak gekend als de rijkste der steden, en slechts door de rijke Italiaansche dogestad Venetië geevenaard. Brugge is nu evenwel niet meer die luister-rijke, levendige stad. In hare ruime, wijdsche straten borrelt niet meer het volksgewoel ; doch Brugge is nog altijd het pronkjuweel der steden, het «schoone Brugge van weleer».

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.