ZONDAGSBLAD ZONDAG 11 JUNI 1916 Byblad van " VOORUIT Tweede Jaargang — Nr 7 . Prijs : 5 eentiemen De man met de kloppers Allerheiligen was voorbij en de winter stond voor de deur... Hoog boven de landouwen, door de koud-grijze luchten, waren de vriezeganzen, in grillige kronkelvlucht en een-tonig gekwek, verderop getrokken, voorspellend alzoo de naderende guurheid. En de eerste nachtvorst die, in wa-zigen zilverrijm, langs de velden slierde, neep stil-aan de laatste bladeren van de boomen en strooide ze, geruisch-loos bijna, in goud- en bronsregen, langs de wegen, langs de banen, in de grachten... Langzamerhand ook begon de wind zich in het Noorden te gaan leggen, waar hij zich soms rumoerig wentelde en wrong, Oost- en Westwaarts, en schudde en grolloeide, in diepe bastonen, gesmacht nog door de verte, •— of dan weêr, nijdig en droog, langs de akkers kwam neêrstrijken, in~ booze, stootende vlagcn, luid reuzelend in de drooge bladeren die altijd verderop stoven, de wijde wereld in, — of alterne-,, grimmig hooger opzoefde, in grillige schud-buien, zoodat de kaalkruinige boomen er luide van prut-telden en bromden... — De vriezeman îs op gang! meenden de menschen die, met den neus in de lucht, den winter reeds voelden aan-ademen door de grauwe grijsheid der laagslierende luchtenEn wanneer ! het soms, uit den kleinen parochietoren, luidde of klepte voor mis, vespers of angélus, bleef de klokkenzang- aarzelcnd tusschen de torenbalken han-gen, en tuimelde dan traag naar buiten, in brokkelklan-ken, als waren de klokken reeds berijmd door de koude die daar boven in de vrieslucht kwam aanhuiveren. Op de akkers was het loof mgezet, en zorgvuldig nevens elkaar getast, in groote gelig-groene vlekken, waar het gerust en warmpjes den winter afwachtte, uittartend bijna m zijn blokkige massa. Op de hoeven lagen de aardappe-len en het beestenvoeder geborgen in de putten, waarvan de versche aarde en het glimmende stroo rond de gebou-wen opbochelden, en de menschen begonnen allengs hunne stallingen en kotten met stroo af te sluiten omdat de winter, die dagelijks meer en meer zijn koude buien aan-blies, hen onverwachts kon overvallen. En de ver-uitgestrekte landouwen lagen daar nu, bruin en groenig \lakkend, onder den vuil-grijzen hemel, zwaar indommelend in de donkere eentonigheid van de winter-eenzaamheid. In zwarte zwermen, schor-krassend, wiekten daarboven rond de akelige kraaien en lieten zich, in schreeuwérig rumoer, op de bewerkte akkers neêrploffen, omwoelend met hun grove snavels het versch bezaaide land. Er was in de lucht als een naderend aansmakken van effen-donkere melancholie, stil neêrtreurend over ailes... Soms, wanneer de wind een dag ging liggen, als moe van zijn buiige onrust, viel de stilte drukkend in, worgend aile gerucht onder de lage daken der gebouwen, waar-boven de schoorsteenrook, grauwig-grijs als de lucht zelve, mocilijk naar boven opwolkle. Het moedeloos-gerekte ge-blaf der groote wachthcnden of het klaag-gekraai der hanen berimpelde, bijwijlen, alleen de dbodsche rust die, m treurige majesteit, hare eentonigheid over de streek liet heerschen... • « •II Zij waren nu zes voile dagen, juist een gansche week, bezig met het kappen der boomen in de groote beuken-dreef van het kasteel. Op de akkers was, sinds.een tijdje reeds, aile werk gestaakt en de arme werkmenschen van 't dorp waren overgelukkig al hunne krachten te .mogen bot vieren op die oude, half-vermolmde beuken die daar, langs de breede, lange dreef, sinds jaren stonden uit te sterven, als opgevreten door den tijd. Geen ander lcon genoten zij daarvoor dan de « kappelingen » die zij, rechts en links, aan bakkers en burgers verkochten en, altemet, eene flesch jenever, — wanneer de eigenaar daar voorbijkwam en goed geluimd scheen. Voor die stumperds, opgegroeid in de ontberingen en gewoon zich met het geringste tevreden te houden, ge-dwee en gelaten als gepraamd door het noodlottig-onover-komelijke, gold dat werk reeds als een fertuin voor dien winter... En 's Zaterdags hadden zij hunne kappelingen in hoop-jes gesteld, de dikke wortels en grootere takken afzon-derlyk, en dat ailes heel voorzichtig en profijtelijk opge-stapeld, opdat de kooplie, die straks komen moesten, zou-den meenen dat zij den duivel en zijn moêr kochten... En wanneer het begon- te deemsteren en al de hoopjes eindelijk verkocht waren en het geld zorgvuldig wegge-borgen in grauw-grijze beurzen of in de \uil-roode zak-doeken geknoopt, waren ze al te zamen naar de herberg getrokken, die daar zoo aanlokkend langs de groote baan stond. Zij betaalden er gezamenlijk den jenever, dien zij gedurende die week bij potten hadden uitgehaald om hunne krachten wat op te schroeven bij het hijgend kappen in de leêr-taaie boomwortels. En wanneer zij dan nog eens hun geld hadden overteld en weêr weggeborgen, bestelden zij nogmaals jenever, als een zegening over de eerste opbrengst van hun winter-arbeid... Langzamerhand wartfn ze, onder de stil-aan opschroei-ende verhitting van den drank, gaan warijj worden. De mutsen werden in den nek geschoven en terwijl zij uit hunne neusbrandertjes de groote rookwolken gulzig naar de zoldering uitpuften en kletsend op den tegelvloer spuw-den, spraken zij, in een schor klinkend roezemoezen, over « hunne » boomen en berekenden zij hoeveel ze hun, dien winter, konden opbrengen. De alcohol hacl meer gloed in hunne diepliggende oogen gejaagd, de geestdrift deed hun-het geringe hunner vermoedelijke winst tamelijk over-schatten en, een tijdje lang, leefden zij daar in een zacht-indommelenden roes van genieten en rijk-zijn bijna, ver-getend al het ellendige van hun krotterige hutten en van hun miezerig, wroeterig bestaan. En zij spraken toen ook, altijd in naïeve overdrijving.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.