ZONDAOSBLAD Biiblad van " VOORUIT „ ZONDAG 4 APRIL 1915 N'-3 Prijs : 5 eentiemen Reinaart-De-Vos De geschiedenis van Reinaart De Vos leeft nog m de herinnering van ons volk, maar weinigen lazen het mees-terlijk gedicht aan Remaart gewijd. Het oud vlaamsch maakte het lezen ervan moeilijk, maar de beroemde Vlaamsche dichter Julius De Geyter heeft het oorspronkelijk ineesterwerk in meuwnederland-sche verzen omgewerkt. Uit De Geyters' bewerking zullen vvij eenige brokken van d'en Reinaart mededeelen, en onze lezeressen en lezers zullen aldus kunnen bewonderen het groot talent van den gemalen Vlaming, die over 700 jaren het gewrocht ontwierp, zijn hoog talent in 't beschrijven, m 't schilde-ren van tafereelen, schetsen en karakters, zijn spot, hoe het werk nooit verzwakt, maar steeds khmt in waarde en in boeiende kracht. « Reinaart-de-Vos, dat meesterstuk onzer Letterkunde, bestaat uit twee deelen : het eene, dat men gewoonlijk het « eerste boek » noemt, îs omtrent den jare 1250 in Vlaanderen geschreven door een man van genie ; het zoo-genaamde « tweede boek», ongeveer 150 jaren later waarschijnlijk 00k door een Vlaming opgesteld, is nauwe-lijks het werk van een man van talent. » De eerste onzer beide dichters, zooals d'eposschrijvers immer deden, had al d'avonturen van zijnen held bijeen-gezameld, er met een meesterhand de grondstof uitge-grepen, en ze tôt een kunstjuweel verwerkt. Naar zijn eigen oordeel, was zijn gedicht g a n s c h de geschiedenis van Reinaart, wat er dan 00k over dezen nog meer was geschreven of in den mond des volks voortleefde. » Onze tweede schrijver, anderhalv' eeuw nadien, heeft nu juist dat overtollig geoordeelde 00k te boek gesteld, en begin en slot van zijns voorgangers meesterstuk ver-anderd, om er zijn vervolg min of meer passend te kunnen aansluiten. » Dan kwam er een Nedersaks, die de beide boeken in 't Plat- of Nederduitsch overzette. Onze Vlaming van bij 1400 had slechts den voorzang en het einde van het geniale werk der dertiend' eeuw veranderd ; de Nedersaks verknoeide er, middenin, de schoonste tooneelen van. » En nog werd dezes Reinke de Vos als een meesterstuk beschouwd, dat in het Engelsch, Hoogduitsch, Deensch, Zweedsch en zelfs in 't IJslandsch overgmg ; ja, dat in onzen tijd door Goethe in Nieuwhoogduitsch metrum over-gezet, naar Goethe door Oehlenschlâger in Nieuwdeensch, door Th. J. Arnold in Nieuwengelsch vertaald, en door Kaulbach met teekeningen opgeluisterd werd, zooals hij er nimmer schoonere heeft gemaakt. » Toch is en blijft het waar dat het Vlaamsche gedicht, — van Willem die den Madoc maakte, — om de schikking van 't geheel, d' afwerking der gedeelten, en den bouw der verzen, als kunstgewrocht verre boven ail' andere bewerkingen der Reinaartsage, en honderd ellebogen boven Goethes hexameters, verheven staat. Edoch, dat epos, die roem onzer nederlandsche letteren, is in zijne verouderde taal weinig gekend, en de berijmingen, in Nieuwnederlandsch ervan gemaakt, zijn zoovele heilig- schennissen tegen onze middeleeuwsche dichtkunst en haar puikstuk gepleegd ! » Het epos vangt aan als volgt : Willem die den Madoc maakte, Waar hij nienig nacht om waakte, Kon het langer met verduren Dat men nog Reinaarts avonturen Niet had geschreven in het Dietsch. Vlijtig ging hij dus aan 't zcéken In een .aantal walsche boeken, En nu heeft hij Reinaarts leven, Met Gods hulp, hier neergeschreven. Gods hulp ontbreek u 00k bij niets ! Hoort nu aan hoe ik begin. 't Was omtrent de Sinksendagen... Over heiden, bosschen, hagen, Op berg en veld, 111 wei en dal, Frisch en groen was 't overal. Vogelen zongen, bloemen bloeiden, Dieren speelden, beken vloeiden, Lijk zilver waar de zon in glom. Kicning Nobel (1) had alom Uit doen roepen : «Vrede ! Vrede ! En kornt allen ten hove mede ! » Aile dieren : Isengrim, de wolf ; Tibert, de kater ; Courtois, het fransch hondje ; Pancer, de bever ; Cuwaart, de haas ; Canteclaar en Crayaart, de beide hanen ; Bruin, de beer ; Belijn, het ram ; Firapeel, het luipaard ; Grim-baart, de das en and'eren nog waren naar het Hof van Koning Nobel toegestroomd, echter Reinaart-de-Vos, vol looze streken, Bleef alleen het hof ontweken, Want hij had te veel misdaan Om erheen te durven gaan. Wie zich schuldig kent, ontziet : En wat al schuld had Reinaart niet! Daarom schuwde hij 's konings hof, Al bracht hem dit maar kranken lof. Aile dieren bekloegen zich bij den koning bitter over het kwaad dat Reinaart hen had aangedaan. Grimbaart, de das, .Reinaart's neef, heel alleen verdedigde de vos. Isengrim, de wolf, kloeg het eerst den vos aan en ziehier hoe : « Gij die Koning zijt en heer, Door uw edelheid en eer, Ook door recht en door genade, Ontferm u over al de schade, Die mij Reinaart heeft gedaan. Ik heb van hem zooveel doorstaan, (1) De leeuw

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.