ZONDAGSBLAD Biiblad van " YOORUïT „ ZONDAG 8 OOGST 1915 Nr 21 Priis : 5 centiemen Verloofd Ze kenden malkander reeds lang, jarer) lang, van toen ze er ingekomen waren, in 't groote modehuis, zij eerst en hij eenige maantien later ; noemden malkaar bij hun naam : Eveline en Jacques, maar waren nooit tôt meer-dere intimiteit geraakt, dan 't kmpoogen uit de verte en 't wisselen van een paar vriendelijke woorden als hij langs haar voorbij kwam. Hij was met haar net als met de an-dere meisjes, vertelde zijn moppen overal met denzelfden humor, had voor iedereen dezelfde jovialiteit; zij volgde met hem ook haar tactiek van bescheiden afwachten, bie-dend haar eeuwigen stil-melancholieken glimlach vol nede-rige onderwerpmg, hoopvol bespiedend of er eindelijk niet éen zou komen die 't branden zag in haar oogen en 't hoorde in haar smachtstem, dat groote, onzegbare ver-langen dat haar verteerde, dat smeeken, huilen, bedelen om liefde... en haar nemen zou — ze was immers maar te nemen — en lief zijn voor haar en goed. In 't begm toen ze op den winkel was, had ze groote verwachting gekoesterd die gauw werd teleurgesteld, doch telkens weer oplaaide als een oude bediende wegging en een nieuwe in de plaats kwam. Vooral toen hij was ge-komen, Jacques, had ze zoo verlangd1, zoo verlangd en da-gen lang in den waan verkeerd dat hij haar nemen zou, dat ze een jongen ging krijgen, een mooie, groote, blonde jongen met lang krullend' haar waar ze in wellust met haar vingeren door zou gaan, een jongen die al de andere meisjes haar zouden benijden en die haar zou noemen : « m'n meisje, m'n Evy ». Toen dat ook ijdelheid bleek, ze inzag dat zoo zijn eigen gui karakter was, vol onverstoorbaren levenslust, waar-aan hij iedereen wou laten deelnemen, had ze hem haast kunnen haten om de gebroken îllusies, bleef hem dan toch nog maar d'ankbaar omdat hij haar met de anderen gelijk-stelde en vooral niet hoog opliep met die pedante Jeanne Van Geer die al de jongens achter zich had als een bende tamme musschen. Later was niets meer gebeurd, had niemand haar liefde begeerd, zelfs niet haar lichaam. Niemand zag naar haar om wat haar soms razend- wanhopig maakte. Was ze dan niets, niets, heelemaal niets zoo, dat niet éen tôt haar kwam, al was 't dan ook met slechte inzichten? Op dien éen tenminste had ze dan kunnen wraak nemen over al de anderen. Schrikbarend schoot het soms door haar hoofd als een halfbewust dreigement, de gedachte aan wat haar te wachten stond : het leven-lang dragen in zich, den last van dat steeds toenemende verlangen, van haar milde liefde die werd al grooter en voiler en zoo zwaar als een te rijpe vrucht. Tôt met de nieuwe lent haar late jeugd ontbloeien zou in teere bloesems. 't Was op een mooien middag van einde April dat 't be-gon, doodgewoon als zooveel andere belangrijke dingen. 't Laai-lichte goud van de zon vlekte tusschen 't jonge groen der hooge kastanjes door op den nog winter-grau-wen grond, en boven in de kruinen, overmoedig van licht, kermisten met luid jubel-gesjirp benden musschen als in eerste-jeugd-rumoer. Evehne wandelde in blij gepeins de lange lanen lang-zaam af, luisterend in halve aandacht naar de luide prêt boven haar hoofd', kijkend naar de dansende zonneplekjes die speelden op den grond, maar echter alleen bezig met de zonderling blijte-moeheid in haar eigen verjongde ziel. 't Jonge van de lent en 't nieuwe leven welde in haar op als het rijke sap van een zoete vrucht, steeg overweldi-gend naar haar hoofd dat duizelde van 't sterk-jeugdige om en in haar en langzaam nevelde om haar denken de zachte doomen van blij de droomen. Opeens was hij gekomen en had haar doen schrikken met zijn luide lachstem, maar ze had dad'elijk begrepen als iemand altijd-op-uitkijk en geglansd van genoegen en hei-melijke prêt bij de gedachte aan 't vlugge plan. Hij was verhuisd, woonde in de buurt, zou dus natuurlijk elken dag 's middags en 's avonds met haar naar huis gaan. Nu zou het wel komen, stilaan als vanzelf zou het groeien uit hun vele samenzijn, langzaam en zeker, met elken dag een beetje meer innigheid, tôt het zou geworden zijn het grootsche, machtige, langgedroom.de, en hij haar maken zou tôt zijn vrouw, zij de niet begeerde, die al de anderen zouden benijden als zij haar zagen loopen altijd-aan-zijn-arm en glanzend van trots. Of hij haar wel vragen zou, daaraan twijfelde zij geen oogenblik meer, dat was alleen maar kwestie van tijd. Nu moest ze maar oppassen en kalm blijven, niets laten mer-ken — ze voelde even een schuchteren blos haar wangen rose verven — vooral heel gewoon doen, net als anders altijd-dezelfde wezen. Zoo liep ze dan ook verder, halveling luisterend naar zijn gekeuvel, te overvol om veel aandacht te leenen, alleen uit pure gewoonte biedend haar eeuwigen stil-melancholieken glimlach vol nederige onderwerping en bescheiden afwachten. Met dien dag was voor haar begonnen een nieuw leven vol illusies en bang geluk waarvan al de dagen zoo gevuld waren met 't onverpoosde gadeslaan en bespieden hoever ze reeds gekomen was, en de nachten zoo koel-bedauwd en blauw-sereen met witte wolkvlokken van blijde gedachten. Zoo 'n overzalig-voelen als ze die eerste dagen rond-dxoeg, kon ze onmogelijk in zich houden ; het was haast te veel voor haar die nooit iets innigs gekend had en nu opeens zoo onverwacht het geluk langs zich voelde gaan. Een oogenblik dacht ze eraan om iemand in vertrouwen te nemen, bleef dan opeens star-verschrikt bij 't inzien van 't dood-gevaarlijke van zoo iets. Nee, dat kon niet, niet, niet. Hoe had ze er ook maar een oogenblik kunnen aan denken ; alleen, heel alleen voor haar moest hij wezen en geen ander mocht van haar vreugde weten ; liever dan maar ailes in zich ophoopen of — gelnkkige inval — ''t neer-schrijven op papier, een d'agboek aanleggen, zorgvuldig geborgen in de oude kast onder hooge stapels van haar frissche linnen. En daarin iederen avond trouw-bij-af-spraak zetten de zorg en 't geluk van telkens een dag meer lieven en begeeren. Eerst was het haar erg lastig gevallen, zag ze er ver-schrikkeliik teeren od, zoo maar ailes ronduit neer te

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.