ZONDAGSBLAD ZONDAG 26 NOVEMBER 1916 Bqblad van " VOORUIT „ i Tweede Jaargang — Nr 31 Prijs : 5 eentiemen Cadiuske's verloving Cadjuske, de mulder \an Hanewyck, stak zijn dik, bk>-zend kopje door het kijkgat van den molen en staroc.gde naar den einder, waar de blauwe lucht naar onder welfde en met een purperen bandje vasthing aan de toppen der goudgele korenaren. De kale schedel van het mulderke blonk als een billart-bol in het zonnelicht. De bruin verkleurde zeilen van den molen hingen slap over het latwerk der reusachtige wieken en wachtten naar het windje, dat niet komen wou. — « En toch zal het komen » — pruttelde Cadjuske 'in zijn eigen, terwijl zijne grijze oogjes de witte dampen volgden, die van den Westelijken horizont naar het zénith opstegen en in grijze streep-wolkjes open dreven. Cadjuske had door die kleine opening reeds zooxeel jaren de grillige \ eranderingen van het weer gadegesla-gen, dat hij tien tegen één wist te zeggen, wanneer er wind, regen of droogte over de vlakte zouden varen. Na een tijdeken de opkomende wolkjes in hunne stij-gende vlucht te hebben bespied, verkneuterde Cadjuske zich in 't beschouwen van de vruchtbare moederaarde rondom hem. Links van den molen, in Oosteiijke richting, daalde de grond in zachte golvingen, tôt aan den zoom van het kleine dorp, verscholen achter een bosch van wilgen en olmen. Aan de andere zijde lag de veruitgestrekte koutervlakte, met haren weelderigen plantengroei. Cadjuske overzag de akkerbedden, die als de vierkan-ten van een reusachtig dambord voor hem lagen uitge-spreid ; met wellust snoof hij de welriekende geuren op van de in bloei staande vruchten. Hij had een zot plezier in 't beschouwen van dat prach-tig natuur-panorama, al kwam het ook aile jaren terug met dezelfde vruchten- en bloemensoorten en met dezelfde zon die zijn kopje verschroeide wanneer hij, gelijk nu, door het kijkgat gebogen, den einder peilde, waar het winstgevend windje moest geboren worden. Dat windje was in aantocht en glimlachend trok Cadjuske het hoofd naar binnen om de « vang » op te trekken, die de wielen tôt stilstaan dwong. * # # Na al de schikkingen \oor het gemaal te hebben geno-men, hurkte Cadjuske neer op een zak graan, om nog ecnige oogenblikken te droomen. Droomen, dat was zijn liefste tijdverdrijf ! Zachtjes kneep hij de oogen dicht om de beelden, die in zijn droom verschenen, klaar te onderscheiden. Die beelden waren altijd dezelfde : ze verschenen en verdwenen ook immer in dezelfde orde. 't Waren lieve meisjesbeelden, die hij inwendig met zalige verrukking aanschouwde en aanbad. Dan trilden al de vezels van zijn klein lichaam van geneugte. Eerst zag hij Leentje van den melkboer met haar blond kroezelkopje en het verleidend lachje op de bloedroode lippen ; hij, Cadjuske, stond in de deemstering bij den draaiboom van het hofgat met haar te vrijen en plannen te smeden voor de toekomst. Dan verscheen Lma van den wagenmaker in zijne ver-v beelding : hij zag haar met het gebedenboek in de hand over het wegeltje komen, dat aan den voet van den molen raakt en door de velden slingert naar het dorp. Met jagend hart wachtte hij haar op, legde de wit bestoven hand om hare heup en zoende haar blozende wangen, in de hoop haar weldra zijn vrouwtje te mogen noemen... Maar dit beeld werd weldra verdrongen door dat van Fientje, het bleeke en droomerige Fientje van den bakker, waar hij wekelijks eene vracht meel binnendroeg... Zoo liet Cadjuske beurtelings al de liefjes in zijn droomen verschijnen, die hij had gcvrijd en die hij na 't vurig minnekoozen in den steek had gelaten. Xu waren die meisjes reeds jaren getrcuwd en begon-nen stilaan oud te worden gelijk hij, Cadjuske;... maar het mulderke zag haar in zijn droomen terug, frisch en jeugdig, zooals hij haar had gekend ten tijde van het zoete avond-vrijen. En dat was een onbetaalbaar genot voor den bejaarden vrijgezel op zijn eenzamen molen, in afwachting van den wind, die de zeilen zou spannen, de wielen doen ronken, de steenen doen knarsen en het mulderke tôt het werk-dadig leven terugroepen. Somtemets werden zijne droomen \ergald door een beeld, dat ongeroepen te voorschijn trad en het mulderke doodelijk verschrikt de oogen deed openen. Dat beeld was de tronie van zijne veel oudere zuster Agatha, die de heerschappij voerde over huis en molen en hem in ailes als een schooljongen behandelde. Cadjuske had zijne ouders vroeg verloren. Agatha, toen dertig jaren oud, nam het besturen van 't muldersbedrijf in handen, met onverschrokken moed en taaie wilskracht. Cadjuske moest op haar wenken loopen als een afge-richt paardje in de renbaan van een cirkus. Het ventje had nooit bizondere karaktersterkte getoond en 't was dan niet te verwonderen, dat hij onder het tyranniek bestuur zijner oudere zuster aile gevoel van eigenwaarde en mannelijke fierheid verloor. Agatha was een leelijk vrouwke, klein en mager, met gewelfden rug en grof mannenwezen. In hare prille jeugd had zij moeite gedaan cm hare onbehaaglijke lichaamsvormen te \erduiken onder een modisch kleedje, ten einde een jongenshart te kunnen veroveren, maar 't ging niet. Met grievend hartzeer zag zij hare vriendinnen vrijen en trouwen ; voor haar geen blik, geen woord van genegen-heid of liefde, hoe verlangend zij er ook naar uitzag ; zij bleef de paria van het vrouwengeslacht. Toen zij de dertig voorbij was, gaf zij den moed op en de fijn geplocide jakjes en rokjes werden vervangen door het grof kleedsel der arme dorpsvrouwen, het keurig vederenhoedje door eene effene muts met binders. De worm der afgunst verknaagde het hart der bedaagde verstootelinge : Agatha werd vreeselijk jaloersch yan het geluk harer \riendinnen, die het zoete genot der moeder-liefde mochten smaken aan de zijde van een liefhebbenden echtgenoot.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.