ZONDAGSBLAD raa " YOORlfflr „ mmAG 31 APRIL 1918 Derda Jaargang — 52 Prijs : 8 ecntiemen Het Diploma Robrecht begon stilaan zijn studies te verwaarloozen in de kostschool... om haar,... om Eline,... de schoone Eline,... die hem niet begreep... niet begrijpen wôu. * * * Wat hij voelde, wist hij zelf niet goed, maar het was hem onuithoudbaar geworden voôr die schrijrtafel. Reeds den heelen namiddag had hij opgelegd werk doorsnuffeld, en hij was nu nog even ver als bij het begin. Wat inspan-ning hij zich ook getroostte, om er de minste aandacht op vast te zetten, telkens weer hief zijne mijmerij hem op uit dat droog-alledaagsche, en vervlogen zijne gedachten al vér en vérder, naar lichter horizonnen. Het scheen hem on-mogelijk iets te doen ; nauwelijks had hij enkele woorden op het papier gezet, of hij krabde ze meedoogenloos weer uit. Er liep iets door' heel zijn wezen als eene weldoende opborreling, machtig-overheerschend als een stroom, die voortdurend hooger wilde, kookte en woelde om zijn hart, tôt het ailes hortte en stokte in zijne keel, en hij het wou uitgillen. Het was een onuitsprekelijk, onvatbaar gevoel van geluk! Maar waarom dat nu eigenlijk zoô door zijne ziel bruiste, dât wist hij niet! Gelukkig wâs hij toch, en hoe langer dat woelen in hem voortduurde, des te meer hij zich opgesloten voelde... Plotseling stompte hij de boeken in de lade, sprong met een zucht van ontlasting v6or het venster en tuurde met welbehagen naar de drijvende monsters in den hemel, naar de kaai en naar het square, die rustig in hun herfst-droomen doezelden. « DeHerfst... de heerlijke Herfst!... » Het was uit met het zomergeweld ! De zonnegloed, die met heete vuurstiften prikkelde op het mossig-groen der bladeren, en ze koesterde met'zachte doezeligheid, was getemperd door de voile wolken, die in reuzenvlokken op-eengestooten door het ruim vlogen, immer verkneed tôt nieuwere vormen. Nu was het alleen nog een zoet licht, dat neerzeeg door de reeds grijzende lucht ; het leek eer een weemoedig «vaarwel» dat uit de zinkende zon neer daalde, dan wel de lachende welkomstgroet van eene gulle gastvrouw ! De bladeren waren bont en roestig neergetui-meld in de paden, waar-zij een ruischend bed van doode vlinders vormden. Naakt reeds staken de takken, zwart-griezehg, in de hoogte. Nog voelden zij in zich het zacht opmiezelen en zuigen van het zoete sap in de vezels, maar het was niet meer die voile, rijpe, jeugdige zomer-vrucht-baarheid, die wild 6pstuwde tôt in de uiterste toppen, tôt lief genot van al de flodderende bladers. Het was alleen nog het laatste pogen van stollend leven om op te komen. De wind, voor enkele weken nog kussend, opnemend het etsend brandèn der stralen, was nu killig en vloog piepend door het takkennet. Soms klom hij hoog in de Lucht, beukend in de wolken, of, nemend zijn wilde vlucht, ze aan lappen scheurend, door elkaar stootend, hen woest opjagend , met jolend plezier. Het was het zacht heengaan van het leven in een roo-cîen herfstavond ! Die tanende weelde weerspiegelde nogmaals haar heer-lijkheid in zijn oog, en in zijn heeten kop bruiste en woelde het om vrij te zijn uit die benauwende engte der studeer-kamer, los van die schrijftafel met muffe papieren, ont-last van dat verdoovende werk, dat raasde met hol geloei in zijn hersens. Hij liet het gordijn neer en liep weg met wilde haast in de herfstkoelte !... Het was-een urenlange vlucht!... Eén vlucht door âl de de dreven eri'lanen der stad. En hij dacht niet meer aan het werk, dat hij doen moest, — hij kon het derhalve ook niet, — want het was hem zoo overmachtig, dat pran-gende gevoel van geluk, dat hij eigenlijk aan ailes en aan niéts dacht ; dat hij niemand zag noch herkende. Mét dat gevoel liep hij aldoor in zich, het koesterend alsof hij het ergens deugdelijk bergen wilde in die groote natuur, waarin hij zich voelde leven. Nu wâs hij vrij... en hij ge-nôot! Op en neer hijgde zijn borst, inademend met voile longen de.voile strooroen frissche lucht, belaxîen met de aromen van verwelkende bladeren. Maar zij koelde niet, want warm was reeds de lucht, eer zij zijn heet hart na-derde, dat uitstraaîde den vollen gloed zijner vreugd. In rollende dampvlokken, die breed uitwaaiden en in fijne mistdropjes op zijn jas kleefden, blies hij haar uit. Mec vlugge schreden doorliep hij het park. De uitgelatenheid sloeg in hem elken paal omver, waaraan eene vas ce ge-dachte zou hebben kunnen meren... V61 was hij... en hij lâchte... en liep aldoor, aldoor voort... ! Waarheen?... Weg, weg in den Herfst!... Z6o was het stilaan avond geworden en een grijze doom zimperde neer uit de meer en meer samenpakkende lucht, en rolde over den bodem. De dorre bladeren, die in de la-nen langs de kaai lagen, werden vochtig en begonnen te glimmen. Zij ritselden niet meer zoo scherp onder de voe-ten ; zij vouwden stilaan open en bleven plat kîeven op de andere. Waar wàs nu de zomervreugde? Waarheen zonk dat vuur ? Smolt het dan zoo spoorloos weg in dien dunnen mist?... 0, het was als het leven dat heen ging! En het m6cht niet! Wat zou er van zijn vreugde geworden? Hij was nu z6o gelukkig ! En hij begreep en voelde, dat zijne opgeruimdheid maar oppervlakkig was, voorbijgaande als een zomer! Er ont-brak wat aan ; hij ontbeerde iets. En hoe donkerder het werd, hoe hooger de naakte stammen oprezen, en hoe ijler het werd om hem heen. De lantaarnen leken als zoo-veel verdoolde spoken, wegpinkend een traan van treurnis 6m die leegte, die ook eens was in hun hart getreden. Nu wist hij wât hem ontbrak, en hij zou het zoeken ! Maat waar? En ook droefheid zeeg neer in hem. Het was zoo plotseling omgekeerd, omgewoeld in zijn hart. Het was z6o grillig in hem geworden, zoo zonderling ! En waarom stormde hij dan zoo? Gingen de menschen niet gelijk zij dat doodgewoon waren te doen ? Was het met eên herfst-weer zooals het zich wel meer voordeed? Werd hij zinne-loos ? Maar neen ! Plotseling folterde hij zich weer met die leegte van binnen, zag hij voor zich dien grijnzenden af-grond! Och, die eenzaarFiheid! Die... En hij stormde ver-d'fr !...

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.