ZONDAGSBLAD Bijblad van " VOORUÏT „ ZONDAG 3 OCTOBER 1915 Kr 29 Prijs : 5 eentiemen Emile fiathieu Opgedragen aan Mevrouw Cecil Grey In het boschrijk Luxemburg, eenige kilometers bezui-den de stad Laroche, ligt het dorp Champion, — een plaatsje met zoowat een duizendtal inwoners. Daar werd den 23e" Januari 1815 Nicolas-Joseph Mathieu geboren. Zijn vader, houtvester van het « Bosch van Freyhir », vond het gansch natuurlijk zijn zoon te bestemmen om in het Bosschenbeheer te treden. Nicolas Mathieu had weinig trek in die loopbaan ; meer neiging voelde hij voor de mu-ziek, en mogelijks was het bezit eener prachtige basstem daaraan niet vreemd. Hij voldeed nochtans aan het vader- ,, lijk verlangen, maar y-^Êk sterker werd zijn om de toonkunst te be- oefenen. Eindelijk kon hii er niet meer aan wèerstaan, en hij be- ■Vrc sloot zich gansch aan die studie te wijden. In 1838 toog hij naar gen van het Conserva-torium te volgen. De goede lessen van professer Geraldy brachten zijn merkwaardig orgaan tôt voile kracht, en behaalde Nicolas den isten prijs ^m>M van zang. Reeds het- jK zelfde jaar was hij aan-geworven voor den Koninklijken Schouw-van Brussel ; met hij 00k de Nantes. .- , . tm<l« IV Nicolas Mathieu huw-de, in het jaar 1842, Amélie-Thérèse Marin, geboren te Hal (bij Brussel) ; — een uitstekende cantatrice, 00k laureate van het Brusselsch Conservatorium. Uit dit huwe-lijk sproten twee zonen : Auguste, in leven leeraar aan het K'oninklijk Atheneum van Oostende, en Emile. Emile-Louis-Victor Mathieu zag het lev,enslicht te Rijssel den i8en October 1844. De familie Mathieu bevond zich juist te Nantes toen, in 1848, de omwenteling in Frankrijk uitbrak ; de meeste schouwburgen sloten hunne deuren, en Nicolas keerde met de zijnen naar Belgié terug. Hij vestigde zich te Antwerpen, waar hij middelerwijl bestuurder van den schouwburg benoemd was. Dit verschafte den kleinen Emile de gelegenheid het tooneel vrij op en af te loopen, en zich met de tooneel-zaken vertrouwd te maken. De kleine snuisteraar was spoedig de vriend der machinisten ; zelfs was er één die het jongentje zoo goed lijden kon, dat hij het een klein, doch welingericht schouwtooneel vervaardigde. Wat een vreugde ! — Emile bezat nu zijn eigen inrichting, waar hij, volgens eigen inge- zich gaarne latnieu kinderjaren, en als hij dan m e n i g e guiten-streek uit dien gulden tijd opdischt, lacht hij zooals... alleen Mathieu lachen kan en zoo treffend geteekend wordt door Henry Maubel in « La Jeune Belgique » : « De vooruit-» komende onderlip plooit zijn gelaat tôt een duivelsche » glimlach — van een duivel zeer zacht van aard, die door » Satan -naar het ondermaansche zou worden gebannen » om er zijne zachtmoedigheid uit te boeten. »

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.