Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

1610 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1915, 11 April. Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/f76639ms22/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZONDAGSBLAD Biiblad van " VOORUIT „ ZONDAG \\ APRIL 1915 Ni A Prijs : 5 eentiemen Plus=Oue=Parfait Plus-que-Parfait is verleden week gestorven en begraven... Plus-que-Parfait is gestorven als slachtoffer der automo-biel. Niet dat hij in een ongeluk is onigekomen ; de ramp, waaronder hij verloren gmg, was van meer gecompliceer-den aard : Plus-que-Parfait is langzaam aan te niet gegaau aïs moreel slachtoffer van de automobiel. Plus-que-Parfait bewoonde, in een vrij aanzienlijk en fraai dorp, een kleine, witte villa, met een nogal mooien tuin. Het was wel geen kasteel, zooals daar waar zijn vriend 't Barontje woonde; zelfs geen «kasteelken», gelijk de woning van zijn anderen vriend : meneer François ; maar 't was toch meer dan een gewoon dorpshuis, zooals ze soms bij tientallen in de rij der andere huizen staan. Plus-que-Parfait's woning stond alleen, midden in haar tuintje, en dat gaf er iets aristocratisch aan en wettigde als 't ware Plus-que-Parfait's vertrcuwelijken omgang met de twee andere aristocraten der gemeente : 't Barontje en meneer François. Plus-que-Parfait heette natuurlijk met Plus-que-Parfait. Hij droeg een anderen naam ; doch haast geen mensch in het dorp kende dien naam of was hem vergeten, zoo gewend waren ze hem altijd Plus-que-Parfait te noemen en te hooren noemen. Hij werd Plus-que-Parfait genoemd omdat ailes aan en van hem zoo keurig in de puntjes af was. Zijn huisje was klein, maar 't glinsterde ; zijn tuintje had je in een paar minuten îondgeloopen, maar geen stroohalmpje lag op de paden, en op zijn kleeren was geen vlekje noch geen stofje te bespeuren. Dat ailes reeds maakte hem Plus-que-Parfait; maar wat hem nog Plus-que-Plus-que-Parfait maakte, dat was zijn luxe, de eenige luxe, die hij zich, met een nog al schraal inkomen, veroorloven mocht : zijn paard en rijtuig. Hij bezat er maar een : een dogcart ! Een dogcart, zwart-gelakt langs buiten, donkerblauw \ an kussens en fonkelgeel van wielen. Het paard, dat in de gele tramen liep, was een hooge, bruine baai met glimmen-de robe; 't harnas blonk als een spiegel en in het hoofdstel staken altijd, rechts en links, koketterig, twee roode roze-knopjes, als een gedistingeerde hulde van bewondering en liefde. Daar zat Plus-que-Parfait als op een troon van glorie, met een knechtje naast zich. Plus-que-Parfait, lang, mager, fiks, correct, met de teugels in de bruingeschoeide handen en de lange, fijne zweep rechtop aan zijn zijde. Het knechtje schraal, klein, ineengedrongen, het bleek gelaat bijna onzichtbaar onder de ronde, stijve, donkere livrei-pet, met geel biesje en vergulde knoopen. Zij reden door het dorp, Plus-que-Parfait strak-groetend met zijn zweep, het knechtje roer- en als het ware levenloos, gelijk een verschrompelde mummie. Zij reden naar de andere dor- (1) Overgedrukt met toestemming van den sehrijver uit de December-aflevering 1914, van het tijdschrift « Groot-Neder-land. » pen, zij reden naar de stad, zij reden voorbij het kasteel van 't barontje en voorbij 't « kasteelken » van meneer François; zij reden elken dag, om zich te vertoonen, om te genieten van de naar het hoofd stijgende glorie hunner ongeèvenaarde plus-que-parfaitheid. De menschen keken hen na, staakten hun werk op den akker, bleven staan langs de straten ; 't was een genot van aile oogenblikken, een dagelijksche triomftocht, die soms eindigde in een soort apotheose wanmeer zij onderweg de rijtuigen van 't barontje en meneer François ontmoetten en zoo met hun drieën achter elkaar, in 't avondgoud der ondergaande zon, in 't geglinster der paneelen en 't getrappel van de hoeven, tusschen de dreunende huizen huiswaarts keer-den.'s Avonds, elken avond, geregeld als de gang van een klok, ontmoetten zij elkaar dan weer, tusschen acht en negen, in Het Huis van Commercie, de voornaamste en deftigste herberg van het dorp. Plus-que-Parfait en meneer François waren vrijgezellen ; het sprak dus van zelf dat die hun avonden in de herberg doorbrachten. Maar 't was toch wel te begrijpen dat 't Barontje er geregeld kwam ; zijn vrouw heette erg capricieus en lastig ; zijn schoon-zuster, die bij hem mwoonde, hopeloos saai en zeurig. De avonden op 't kasteel moesten soms gruwelijk vervelend zijn, zoodat 't Barontje er maar liefst van onder trok, om zich ongedwongen en gezellig bij zijn trouwe vrienden aan te sluiten. Daar zaten zij, hun drieën aan een tafeltje, in de ruime, ongezellige, slecht-verlichte en doorrookte koffïehuiskamer, meestal alleen, met kroegbaas, vrouw en dochter, een enkele maal ook wel met een of anderen dorpsheer, die even bij hen toegelaten werd, maar dien zij toch altijd min of meer uit de hoogte behandelden, en desnoods op een afstand hielden, zoodra hij maar eenige neigmg toonde om wat familiair te willen doen. Zij speelden hoegenaamd geen enkel spel, zooals meestal de andere dorspnotabelen wel deden ; zij praatten maar en rookten onophoudend ; en hoe 't gesprek ook aangevangen werd en zich ontwikkelde, altijd en altijd liep het ten slotte op hetzelfde thema uit: de paarden! Nooit geraakten zij daarover uitgepraat. Iederen avond kwamen zij aanzetten met hun wederzijdsche hippische ervarmgen van den dag en dat was altijd weer iets nieuws en d'at was altijd weer hetzelfde. 't Barontje, die drie paarden had, wist natuurlijk het meest te vertellen. Dat was dan ook een, door de twee anderen eerbiedig erkend voorrecht. Zij luisterden gewe-tensvol en gewichtig en waagden 't niet te onderbreken, zoolang 't barontje aan 't verhalen was. 't Barontje was een nietig ventje van een zestigtal jaren ; een onnoozel gezicht met verwonderde oogen, een gezicht dat altijd in dezelfde dwaze lachplooi stond, alsof het aanhoudend de grappigste dingen bij woonde. Wat het barontje vertelde, klonk dan ook altijd als een scherts, zelfs als hij ernstig en gewichtig wilde doen. Zoo had hij geen voornaam voorkomen en ook in zijn kleedij was hij vrij slordig, heel wat minder in de puntjes d'an zijn vriend Plus-que-Parfait. Maar over hem was het prestige van zijn

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit behorende tot de categorie Culturele bladen. Uitgegeven in Gent van 1915 tot 1928.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes