247e SAAB.. — Nr 120 — B 5 OENTIEMEN MÀANDAG, 25 MEI 1914 GAZETTE VAN GENT IHSC1IRIJYIXGSPBIJSI : VOOR GENT : VOOR GEHEEL BELGIE : |eu jaur fr. S 2-09 Een jaar ..... fr. Î5-0O B maanden » 6-SO 6 maanden. .... » y»75 iï iflâtkuilen » 3-50 8 maanden..... » Voor Soïïand : 5 frank per 3 maanden. Voor de andere landen : fr. 7-50 ner 3 maanden. NIEUWS-, HANDELS- EN ANNONCENBLÀD Gesticht ïn 166T |*EUH2EN-C0URANTJ aititgwn>ll'a'*an*iCU1KO*m*gii>,*!yffi!3IHIMBllillffllP''Pl'yT,P B&2STÏJUB, ES BËDACTIË VELDSTRAAT, 60, GENT De burèélen zijn open van 7 ure 's morgends tôt 5 ure "s avant TELEFÛON n1' 710 De inschrijvers buiten de stad Gent moeten h un abonnement nemen ten Postkantoore hunner woonplaats. BUITENLAND. NEDERLAMD. De Oeensche Vorsteo in Nederiand Naar Den Haag. Zaterdag middag vertrokken de Deen-sehe vorsten en koningin Wiihelmina van Amsterdam naar Den Haag. Daar nangekomen gebeurde er een ongeval dat erge gevolgen had kunnen hebben. Op den weg naar het paleis van Den Haag, viel "een der paarden van de hof-koets waarin koning Christiaan en koningin Wilhelmina gezeten waren. De pikeur stortte ten gronde, doch werd niet gekwetst. Koning Christiaan stapte uit 't rijtuig,terwijl de koningin licht ont roerdi was. Het paard werd opgelicht en de rit werd zonder venter ongeval voort-l gpzet. De aankomst ia Den Haag. Bit hunne aankomst in Den Haag viel der vorsten een zeer geestdriftig onthaal 1 te heurt. . 's Avonds had daar m het koninkl^K paleis ter eeve- van het Deensche vor-stenpaar e-en schitfcerend gala-maal plaats. FRANKRUK. De pastoor=burgeœeester.— De pastoor Lemire is gisteren meier gekozen te Ha-zebrouc-k. en de heer Bonté tôt eerste pkatsvervanger. De valschmunters veroordeeld. •— De jury van het Assisenhof van Amiens, zaterdag geweigerd hebbend eenenacht-zitting te houden, zoo werd er gisteren, j r.ondag moi'gend, vonnis geveld in deze ; «aaJc. De volgende veroordeelingen werden ! uifage&proken : Saint-Albin, Léonard en Delpuech_ tôt [ 8 jaar dwangarbeid ; Charrier tôt 5 jaar dwangarbeid ; Gizard, Venator en Du-buisson, tôt 5 jaar opsluiting. t Aardbeving.. — Men heeft in de vallei j van Assau, in de P-yreneën, eene nieuwe j aardibeving gevoeld. Uit een trein gevallen. — Dichtbij de i statie van Nantes viel gisteren een Tjarig raeisje, dat aileen reisde van Cherbourg ■ naar Lyon, uit het porte!, terwijl de : trein met eene snediheid van 80 kilometers reed. De trein stopte- kort daarop en een dokter, die in den trein zat, verzorgde j het kind. Het meisje werd zwaar aan het lioofd verwond. Het werd naar het gast-huis overgebracht. Schurkenstreek. — Ter statie van 8aint-Roch-lez-Amiens werden gisteren morgend aangeihouden, Joseph Legaiilt, 19 jaar en Maxime Maire, 18 jaar, die {iaag3 te voren, te Occoches (Pas de Calais), bij de 60jarige herbergierster Petit hinnengedrongen waren en haa-r zoo deerlijk met een stok op het hoold sloe-■gen, dat zij bewu-steloos liggen bteef. Zij na-men daarna, met eene som van 80 frank, in de meubels gevonden, de ■\incht. Mevr. Petit werd zwaar aan het hoofd verwond. Door eene geit verwurgd. — Te Prodie was vrouw AÎLain bezig met hare geit te mclkcn, toen deze haar omverstiet. Het dier begon te spartélen en te springen, totdat de koord, waarraede het vastge-bonden wa«, den hais van de landbouw-ster tooaioerde. De ongelukkige kon zich i niet losîielpen en versmachtte. ENGELANO De stemrechtvrouwen Ziehier bijaond&rheden over de poging der kiesrechtvrouiwen, om door te d-fingen in Buckingham Palace, om den koning hare kiesrechteischen voor te leggen : De koning was in het paleis, liet zich echter niet zien ; de verschillenda hof-beambten stonden voor de vensters met belangstelling af te wachten wat er ge-bwrurein aou. Eiikelen hadden zelfs een plaatsje geaocht op de daken. Men wist wat er gebeuren zou en dus waa er een groote policiemacht, 2000 man aan het paleis en er was streng order «etgeven, dat geen verdachte per&onen doorgelaten mochten worden. Plofcseling kwamen vier netgeldeede daanes opdagen, die er zoo onschuldig uitzâgen, dat men haar door het buiten-ste policie-cordon liet. Een toesehou.wer maakte toen een policieagent opmerk-zaajiî, dat een der dames mevr. Pank-hurst was, maar de policieman geloofide het niet en de vrouwen konden doorloo-pen. Toen zij echter een eindje verder ge-komen waren,werden zij teruggedrongen. 5iij gajven echter hare pogingen niet op, en trachtten telkens weder door het cordon te breken. Eindelijk begon dit een inspecteur te vervelen. Met twee agenten liep hij op mev. Pankhurst toe en tracht-te liaar met geweld te verwijderen. Daar ■zij zich eehter heftig verzette, nam de inspecteur haar als een kind op zijne ar-men en droeg haar langs het paleis tôt op een open plek, waar een auto stond, waarmede zij naar de Holloway-gevan-genis werd vervoerd Intussehen waren er woeste tooneelen afgespeekl bij de Welington-Arch. Een honderdtal vrouwen was opgerukt naar Grosvenor Place en naar Hyde Park. Zij vonden. daar echter de toegangen ge-■sloten en trachtten nu deze open te stam-pen. Eindelijk ging de poort open om vier bereden policieagenten door te Ia-ten en nu begon een verwoed gevecht, om binnen het park te komen. Eenige mannen sloten zich bij de steanrechtvrou-wen aan ; één hunner greep zelfs den teugel van een paard, waarop een agent hem een vrij hevigen slag gaf met zijn etok. Dit was de eenige keer, dat de po-licie gebruik maakte van haar wapens. Zij ging namelijk met de grootste kalm-t-e te werk, ofschoon de vrouwen het er waarlijk niet naar maaikten. Zij sâoegen als wilden in het rond met knuppels, en sommigen sneden zelfs de teugek van de paarden door. Een policieagent kreeg zulk een hevigen slag op het hoofd, dat hij bewusteloos ineenzeeg en naar het hospitaal moest worden gebracht. Een groot aantal vrouwen werden aan-géhouden. Soinmige harer werden voor-loopig opgeborgen in Ihet nabijgelegen poilicieposthuis. Daar gingen zij echter schandelijk te werk ; zij sloegen het meu-foilair en de ruitei?. stuk, zoodat zij ten «lotte aik tusschen twee policieagenten in, naar het buree'l werden gebracht. De geheele betooging is door het be-leidvol optreden der policie mislukt. Aîschaffing van adellijke titels. — De heer Ponjsonby heeft in het Lagerhuis een wetsontwerp ingediend ter bevorde-ring van de aischaffing van erfelijke adellijke titeis. De heer Ponsonby ver-k.Laarde in zijne toelichting, dat alilen het er wel over eens zouden zijn dat het erfe-lijk stelsel van wetgevers niet gewenscht was, en daarom zou het goed zijn als het miogelijik zou worden den peerstitel te doen verdwijnen. Titels verscherpten' islechts de klassetegenstellingen. De meeste menschen waren vrij orn hun be-roep of arbeid te kiezen, maar er was een man die niet zoo vrij was, en dat was de oudste zoon van een peer. Hij was gedwongen ook peer te worden. In het wetsontwerp nu wordt in de eerste pAaats bepaaAd dat elke peer of baronet recht heeft afstand te doen van zijn titel, lin de tweede iplaats dat in izulik geval de titel geheel zou verdwijnen, in de derde plaats dat erfgenamen van een peerage of baronetschap niet in den titel zouden opvolgen. De wet ver.plicht dus geen levenden om hun titel op te geven, maar opent hiertoe alieen de mogelij'kheid. Eerst voor latere geslachten komt de dwang. Heeft het geachte lid de toestemming van de Kroon voor de afsehaffing van titels, vroeg de spreker onder luid ge-lach, want het voorgestelde wetsontwerp wekt-e bijaondere vroolijkheid. Maar de heer Ponsonby, die zich van den steun van eenige medeleden had verzetkerd, merkte op dat de kwestie eerst aan de ■orde kwam, aïs het wetsontwerp nader zou worden behandeld. Voor de indie-ning had hij deze toestemming niet noo-dig. Blijkbaar is dit voorstel uitgelokt ; door een voorstel, eenige dagen eerder 1 ingediend, van den unioniste Locker-Lampson, die den "hanclel in titels wiï- | de verbieden, of liever een einde wilde maken aan het stelsel om ter belooning voor politieke of andere verdiensten titels te verleenen. DUITSCHLAND: Buskruitîabriek ontploît Zes dooden en twintig gewonden. Een telegram uit Duren (Westfalen), meidt, dat daar zaterdag namiddag eene fabriek van schietkatoen in de lucht ge-sprongen is, ten gevolge van de ontplof-fing eener kardoeB. Twee geweldige ont-ploffingen, die elkander opvolgden, brachten de gan&che stad in opschudding. Duizenden ruiten sprongen aan stukken. De ontploffing werd men gewaar tôt in een omtrek van 2 kilometers. De fabriek is voor een groot deel ingestort. 23 personen werden gekwetst, waarvan vijf levensgevaarlijk ; zes personen werden gedood. Enlcele der lijken waren af-schuwelijk verminkt. Tragische regatten Vijf dooden. Gedurende de laa-tste wedstrijden van de "Yacht-Club", brak een hevig tem- I peest uit op de baai van Kiel, toen juisc de koersen plaats hadden, voorbehouden aan de reddingsbooten der oorlogsche-T>en : twee kotters kanteTden om en vijf mannen verdronken. De aanslag. — In verband met de sa-imenzwering tegen baron Skerlecz, den ban van Kroatie, heeft de policie nog twee leerlingen der handelsischool en twee studenten gevangen genomen. De ban is naar Budapest vertrokken. Voor de toenadering. — Een blad rneklt, dat den 30 dezer te Bazel weer eene samenkomst tusschen Duitschers en Franschen, die voorstanders zijn van een toenadering tusschen hunne landen, zal geliouden worden. Men zal er nagaan, welke vooruitgang er in het afgeloopen (jaar lop het stuk van het verzoenings-progranima gemaakt is. Aan de samen-.spretking zullen kleine co^miteiten uit de Duit&che en Fransche groepen deelne-men. De vefgaderingen zijn niet open-baar en ook het programma van de te behandelen punten wordt niet bekend igemaakt. Brand in eene scheepstimnierwerf. — Te Stettin barsitte er brand uit in eene scheepstimmerwerf. Twee stoombooten, voor de koophandel&vloot bestemd, en die heden van stapel moesten loopen, werden zwaar beschadigd, onbruikbaar gemaakt door het vuur. OOSTEWRIJK-HOWGÂRI£ Erg ongeluk. — In den polygoon van .Now;ytarg, in Galicie, is zaterdag het achterlaaicbtuk van een kanon ge&pron-gen .Een soldaat werd gedood en twee anderen zijn aan hunne verwondingen overleden. Een zonderling besluit. — In toeristen-kringen heeft een brief van zekeren heer Wielers uit Bochum aan het hoofdbestuur van de Duitscih-Oostenrijksche Alpenver-eeniging groot opzien gebaard, daar hij mededeelt, dat hij de he-ele streek van den Grosslookner, in de Salzburg-sche Alpen, heeft gekocht en voor het toeristenverkeer denkt te sluiten, omdat hij er wild wil fokken. Slechts eenige we-gen (naar de Alpenputten), zullen voor toeristen toegankelijk blij.ven. De Aipenvereeniging heeft van be-vriende zijide vernomen, dat de heer Wieiers niet van plan is wild op den Glockner te fokken, maar er door eene maatschappij op aandeelen hôtels wil la-ten bouwen. Een blad vemeemt echter, van den vader van den heer Wielers, dat zuilks niet juist is. JTALiEj liet testament van kardinaal Rampol= la. — De dienstknecht van. wijlen den kardinaal, die verdacht werd het tweede testament van zijn meester gestolen te hebben, is voor deze ■zaak vrijgesproken, maar veroordeeld tôt 4 maanden en 21 dagen gevangzitting, 'wegens het stelen van ixeskere vooa'werpen, die aan zijn meester hadden toebehoord. SPA^JE- De Jodenkwestie. — Onder leiding van profeasor Pulido, lid van den Senaat, is er eene beweging gaande om de 20 tôt ."j»000 in Marokko ltvende Spaansç^ie Jo-den tôt vestiging in Spanje te bewegen, omdat men in het ibelang van het land de in 1492 begane fout om de nijvere Joden uit het land te verdrijwen, zooveel mogelijk wil. herstellen. Tôt dusver hebben de pogingen nog niet veel geholpen. PORTUGAL. De moord op majoor Correia. — Wij hebben onilangs melding gemaakt van den moord op een zekeren majoor Correia, die te Covilhan midden op straat werd doodgestoken. De moordenaar verklaarde anti-milita-rist en besloten te zijn geleidelijk aile officieren en onderofficieren naar de andere wereld te zenden. Het volik bestorm-de met soldaten de gevangenis en lynch-te den man. ^Thans vernemen wij, dat deze majoor Correia, een uitnemend officier, bekend stond als een volbloed monarchist. Correia werd door zijne solldaten op de han-den gedragen en velen waren overtuigd, dat niet alleen zijn bataljon, maar het geheele regiment dien geliefden officier door dik en dun zou volgen, als hij het wenachte. Sinds langen tijd werd majoor Correia door de Cainbonarios in het oog gehou-den, maar nimmer vonden dezen eenige aanleiding om tegen hem op te treden. Inte>gendeel ; bij de jongste legeroefenin-gen kreeg hij van zijn oversten een open-lijke loftuigirug wegens <}e uitnemende tucht en houdinig van zijn bataljon. Maar men vreesde niettednin zijn invloed zoo zeer, dat men hem een plaatsje inruimde aan het département, —de meer en meer gebruikelijke manier cm politiek-anders-denkende officieren uit den troep te ha-len.En thans is majoor Correia op de open-bare straat vermoord. GRIEKENLÂND. In Macedonie. — Minister-voorzitter Venizelos verklaarde in de Kamer, dat het onjuist is dat Macedonie militair zal worden bestuurd. In het najaar zullen verkiezingen vo.or de wetgevende macht plaats hebben, die tôt de politieke ge-lijk&telling zullen bijdragen. Ten aanzien van Turkije stelde Venizelos vast, dat Griekenland met Turkije weliswiaar betrekkingen onderhoudt, die vriendschappelijk zijn, maar die nog voor verbetering va-tbaar zijn. BULGARIE. De Macedoniers. — Vrijdag, te midden eener aangrijpende ontroering, had in de ISobranje of Bulgaarsche Kamer, eene ondervraging plaats, over de dood van takïjke Macedoniers, die bij het Servisch leger ingelijfd waren. De ondervraging werd gedaan door den heer Naoumow, democraa-t, en was gericht tôt den miius-ter van buitenland&che zaken. De heer Radoslavof, voorzitter van den ministerraad, antwoordde dat de Senvi-sche regeering de aangekiaagde moorde-rijen logenstraft. Daa.r de kwestie de binnenlandsche zaken van Servie aanbe-langt, zal het moeilijk zijn vaste en dui-deliike inlichtingen te bekomen ; doch de 'Ser^dsche regeering die bereidwillig haar nieuw grondgebied door vreemde brief-wis.selaars. laat bezoeken, zal misschien een onderzoek laten inrichten met de hidip der vertegenwoordigers van de vreemde Drukpers, ten einde licht in deze zaak te brengen. ALBANIE Omwenieiing in Albanie PRINS VON WIED OP DE VLUCHT. Een allergewichtigst nieuws wei-d door den telegraaf aangebracht. De Albanee-sche opstandelingen, zegde men, rukken op Durazzo aan en de Albaneesc'he vorst, zijne vrouw en zijn gevolg hebben het koninklijk 'paleis verlaten en zijn gevlucht aan boord van den Italiaan schen oorlogsbodem " Misurata". De Malissoren die zich ter beschikking van den prins hadden gesteld, hebben geweigerd tegen de opstandelingen op te rukken, onder voorwendsel dat zij enkel de wapens hadden, opgenomen ter verde-diging van 's konings lijf en goed. Er wordt gemeld dat Mehemed j>acha Draga in naarn van den prins als bemid-delaar naar de opstandelingen gezonden werd, maar dat hij kort nadien terug-keerde', verklarende dat zij eerst maar wilden onderhandeîen als ze aan het strand der zee gekomen waren. Daar de prinses weigerde alleen in te schepen, zoo besloot de prins ook voor-loopig aan boord van den " Misurata" te gaan. Diplomaten, die naar de opstandelingen toe gingen, ontmoetten er eene af-deeling van, samengesteld uit drie on-gewapende mannen, met de witte vlag, en aangevoerd door een Hollandschen kapitein. De kapitein verklaarde dat hij gelast was, in naam der opstandelingen, den vorst te gaan berichten : 1. dat de opstandelingen eene afvaa-rdiging wilden sturen met het verzoekschrift, hunne ei&chen vervattend ; 2. dat al de krijgs-gevangenen door het hoofd zouden ge-schot-en worden zoo, voor 's anderen- daaga, 8 ure 's morgends, de kapitein niet terug was met een brief van den vorst, een gunstig antwoord behelzend. De vonst teekende den brief, waarin deze punten uiteengezet werden. De bestorming van Durazzo Een telegram uit Triest verzonden, meidt dat de opstandelingen Durazzo hadden aangeviallen. De rijkswacht zou dus niet bij machte zijn geweeBt, hun opmarsch te, stuiten. De toezichtcommissie. De ileden van de internationale toe-z-itcMicommi ssie zijn ingescheept voor Durazzo. De indnik te Weenen, Aigemeen werd gedacht dat, met de aanhouding van Essad pacha en zijne verwijdering uit Albanie, de opstand in het ei zou gesmoord zijn. Thans moet men inzien dat de omwenteling diepei* geworteldi is dan men zich inbeeldde en dat radikale micldelen moeten gebruikt worden. Een dezer middelen zou zijn het aan-monsteieji van een klein Albaneesch leger uit vreemde krachten samengesteldi, staande onder het hooge toezicht van Weenen en Rome . RUSLAND. Tegen de Joden. — ZooaJ» reeds met een enkel woord werd medegedeeld, zijn door den Russischen ministerraad eene rceks maatregelen goedgekeurd, gericht tegen de buitenlanders en Israëlieten, die deel uitmaken van raden van beheer van naamlooze vennootschappen. ^ lot duaverre be&tonden reeds bej>e}'-kende bepalingen voor Israëlieten ten aanzien van hiun deelneming in mijn,-fo o uwimaatschappij en, deze zijn thans uit-gebreid tôt aile takken van nijvei-heid, bijaonder de houtnijverheid. In handelskringen heerscht groote ver-bolgenheid over dezen nieuwen réaction^ nairen maatregel. AFRIKA. Een menschenarm in een zeehMid, — iSabij den kaap Matifpu, heeffc-men . ge dagen ge, eden een grooten, zeeihond gevangen. Het dier werd naar* de visch-hal te Algiers overgebracht en in etukkeu gesneden, om vei-koch.t te worden. Men kan licht beg-rijpen hoe verstomd de vischverkoopers waren, toen zij in de maag van het dier de hand en den vdor-laim van een mensoh vonden, wajaraan zelts nog een stuk linnengoed hing. Naar allé waarschijnlijkheid heeft de zeehond den arm afgefoeten van een der slachto1-fers van de ontploffing der "Kometa" die eenige weken geleden gebeurde. AfVÎERIKA. Een tweegevecht. — Te Lexington, in den staat Kentucky, Hubbard Miniars en Henderson Henitey, die beiden op de-zelfde vrouw verliefa waren, in tweegevecht gegaan. Toen de jongelingen hunne wapen8 af-vuurden, sprong de jonge vrouw tusschen beiden ; de onvoorzichtige werd door vi]f kogels getroffen. De twee lieerscha-p-pen, van hunnen kant, bleven dood op het strijdperk liggen Scheidsrechterlijk verdrag. Men meidt uit Washington dat de Vereenigde btaten en Frankrijk het eigenlijk eens zijn over de voorwaarden van een •scheidsrechterlijk vredesverdrag. In geval van geschil tusschen deze beide landen, verbinden zij zich de vijandeilijkheden niet te openen in een tiidverloop van een jaar, tijdens hetwelk er een ondereoek zou gedaan worden over net geschil. feuilleton der unzeitc vcn uni. Uit de Herinneringen der Kirwoods Beck merkte op, dat de jonge Aftisley zieh niet vertoonde. Later vond hij hem a zijne kamer met een verstuikten en-tel.—■ Wat is dat toch voor een helsch ru-moer? vroeg hij. Toen ik het hoorde, ging 'k kaastig naar de deur, viel bijna flauw van de pijn, en was blij, dat ik weer naar 1,1 ij bed1 kon kruipen. Ik ben gisteren "vond leelijk gevallen over het karpet. Ik verstuikte mijn enkel en viel mijn neus bloed. Wat is er toch aan de hapd, "eck? Ik meende den naam van mijn °om te hooren. — Uw oom is vermoord, zegde Beck fonduit. Hij is zooeven in zijn kamer gevonden, met een mes in zijn hart. Als ooit een gelaat verbazing en af-teekende, dan was het dat van Auseley. Met open mond staarde hij l>eck aan, zonder iets te zien. , .7" Dat is immers niet waar 1 fluisterde "■j heesch. Ik moet naar hem toe. Hij trachtte op te staan, doch viel "eunend weer neer. — .Als dit spel is, dacht Beck, dan is !' Prachtig. Hij schorste echter zijn oor-"eel op. Veel meer kwam er bij het onderzoek iet aan het licht. Het werd onmogelijk «eacht dat de moordenaar door het aam kon ontsnapt zijn. Dertig voet in e diepte was een geplaveid'e binnen- plaats. Een aap had nauwelijks van de sene vensterbank op de andere kunnen springen. Bovendien hadden verscheide-ae menschen uit hun raam gekeken toen er zoo gegild werd, en hadden niets ge-z;ien.De jonge Anseley gaf zijn verklaring duidelijk en met een vrijmoedigheid, die de verdenking ontwapende. Toen hij den vorigen avond naar zijn kamer was gegaan, was hij gestruikeld en gevallen, en had zijn enkel verstuikt. Met zijn ge-zicht raakte hij den grond en zijn neus was verschrikkelijk beginnen bloeden. Neen, hij had niemand geroepen, hij had zich een beetje geschaamd dat hij zoo een ezel was geweest. Zijn enkel deed zooveel pijn. Hij verbond hem zoo goed mogelijk met een natten zakdoek en een handdoek. Des morgends was hij erg ge-zwollen en blauw, en kon hij zich niet zonder veel pijn bewegen. Aan zijn boord en zijn manchetten zat bloed en onder het bed werd een bebloede zakdoek gevonden ,maar dit -werd' verldaard door zijn neiisbloeding. Het zonderlingste van het onderzoek was de verklaring van den dokter. Deze luidde, dat kolonel Maddox vermoord was, verscheidene uren voordat de eerste gil in zijn kamer was vernomen. Misschien was het wel zes ure, maar stellig minstens drie. Een week lang bleef de zaak rusten.Er werd een testament gevonden, waarbij de kolonel zijn geheel© vermogen aan den jongen Anseley naliet ; doch bij een bij-voegsel van jongen datum was de blauwe diamant aan llady Gertnide Kinvoodi vennaakt, met het verzoek, of zij dien wilde aannernen als een teeken van hoog-achting en genegenheid. Gertrude was door die zaak geheel in de war. Gewoonlijk is zij heel kalrn, doch dit bracht haar zenuwen van streek en maakte haar bijna krankzinnig. Ik heb nooit zulk een bedroefd gezichtje gezien als zij ons den morgend na het bericht van den moord aan het ontbiit vertoonde.— Het is verschrikkelijk, Charlie, fluisterde zij, verschrikkelijk. En zij keek mij aan, alsof ik een harteloos monster was, dat ik nog kon eten. Kolonel Maddox was niet kwaacl geweest, en het deed mij erg leed voor hem, maar dit ging mij toch een beetje te ver. — Probeer eens een stukje te eten, Gerty, zegde ik. Het is natuurlijk een el-lendige geschiedenis, maar er is niets aan te doen. — Neen, zegde zij zacht, nu is er niets meer aan te doen. Maar het is zoo verschrikkelijk dat ik mij verantwoordeijlk gevoel voor zijn dood. — Verantwoordelijk ? Gij 1 Zijt gij gek geworden ? — _Als ik een beetje vriendelijker, een beetje_ voorzichtiger ware geweest, was het misschien niet gebeurd. — Wat was clan misschien niet gebeurd ?. — Dan had de arme kolonel Maddox geen zelfmoord begaan. Gij behoeft niet zoo dwaas te kijken, Charlie, het was natuurlijk zelfmoord. _ Hij zegde het bijna ronduit, dat hij ziehzelf om het leven zou brengen. Weet gij niet meer ,dat ik het u toen vertelde, en dat gij het niet wildet gelooven? .— Maar meisjelief, een mensch kan ziehzelf toch geen mes in den rug steken. — Dat was om de verdenking af te wenden. Hij heefb zich op zijn mes laten vallen, zooals de oude Bomeinen zich op hun zwaard lieten vallen. — Dat was onmogelijk, zegde ik. — Zoo ? vroeg zij scherp, en zoudt gij denken, dat hij vermoord kon worden, wanneer er niemand in de kamer was dan hij zelf? — Maar als hij zich d-oodstak, rede-neerde ik, hoewel haar onderstellin^ mij in verbijstering bracht, hoe kon hij dan om hulp roepen, toen hij al drie uren, dat verzekert de dokter tenminste, mors-dood was geweest? — Dat is vojkomen waar. Hoe gij de zaak ook bekijkt, het blijft een onver-klaarbaar geheim. — Ik ben overtuigd, dat het zelfmoord is, hield Gerty vol. Een inwendige stem zegt het mij . — Hebt dan uw zin, antwoordde ik. Laat het zelfmoord wezen. Een beetje wrevelig ging ik voort met mijn ontbijt. Een mensch wordt nu een-maal niet gaarne in het nauw gebracht. Doch zij kwam achter mij staan en leg-de de handen op mijn schouders en toen zij zich bnkfce om mij een kus te geven, viel er een traan op mijn wang. — O, Charlie, zoo moet gij niet spre-ken ! Ziet gij niet, hoe ongelukkig ik mij voel 1 Ik wil mijn zin niet hebben, zooals gij het meent. Ik zou er ailes voor over hebben, als ik kon bewijzen dat het geen zelfmoord was. Kunt gij er niet achter ko men? Kunt gij uw knappen vriend, mijn-heer Beck, er niet voorspannen? — Het spijt mij, beste meid, dat ik u gegriefd heb. Ik zal mijn uiterste best doen, en Beck vandaag nog gaan opzoe-ken. Eet nu wat om mij genoegen te doen. Zij probeerde het, doch met Weînig ge volg. Haar vingers beefden terwijl zij het gerosterde brood op haar bord ver-kruimelde. Tweemaal kwamen haar de tranen in de oogen, doch zij hield zich dapper. Toen ik Beck vertelde, dat Gertrude aan zelfmoord dacht, en ik daar een beetje mede spotte, werd hij boos. ;— Als het geen zelfmoord is, zegde hij wilt gij dan zoo goed zijn te zeggen wat het wel was. Wie heeft kolonel Maddox vermoord, en wanneer 1 — Gij meent toch niet dat het zelfmoord was, Paul ? vroeg ik verbaasd. — Dat is een andere kwestie. op het oogenblik meen ik nog niets, maar ik vind1 er niets belangrijks in, dat lady Ger* > trude aan zelfmoord denkt. Het is een zeer duistere zaak. — Misschien kan de jonge Anseley ona helpen, stelde ik voor. Doch toen wij aan het hôtel kwamen, vernamen wij, dat hij aan zenuw-over-spanning leed, en niemand' kon ontvan-gen.— Ik zal eens zien ofik dien bediende van Maddox niet te spreken kan krijgen, dien Fraser, zegde Beck. Misschien kan die ons een beetje licht bezorgen. Den volgenden dag spraken wij John Fraser. Zijn lange, trouwe diensten in aanmierking 'genomen, had de koloned hem honderd-vijftig pond per jaar ver-maakt. Hij woonde in een rustig, goed-koop _hôtel, totdat hij een andere be-trekking zou gevonden hebben. Leegloopen is niets voor mij, zegde hij tegen Beck, maar ik maak geen haast met een nieuwe betrekking. Ik heb eerst nos wat anders te doen. Fraser was een sterke, bedaards, îlin- ke man van ongeveer vijftig jaar, waarvan hij er meer dan twintig in dienBt was van kolonel Maddox. Zijn gelaat sprak van barsche eerlijkheid, en met zijn blauwe oogen keek hij iemand recht in het gelaat. Hij sprak nu met groote vast beradenheid' alsof hij elk woord woog. — Gij kunt er verzekerd van ziin, mijnheer Beck, zegde hij, dat ik u zou nelpen, den moordenaar op te. sporen, als ik maar kon. De kolonel was voor mij een goeden patroon. Ik had reden om van hem te houden, ik heb reden om hem te betreuren, meer dan iemand1 anders. Maar tôt dusverre heb ik nog niets kunnen ontdekken. Heb gij vermoedens op iemand Fraser? vroeg ik, getroffen door zijn manier van doen. , .~ Vermoeden is geen bewijs, zegde hij langzaam ; ik heb het recht niet, om zelfs van mijn vermoeden te spreken Bck keek heem scherp aan Gij zoekt naar bewijzen, zegde hit. en wij ook. w aarom zouden wij niet sa-men werken ? — Als gij mij uw adres wilt geven, mijnheer, zegde Fraser, dan zal ik ù schi-i.jven, zoodra ik iets weet. dat de moeite van het vertellen waard is. Ik denk dat het op het oogenblik beter is, dat ik rnijn weg ga en gij den uwen. —- Een summe kerel ! zegde Beck, toen wij op straat waren. Juist een man om te doen wat hij gedaan wil hebben. Het zou mij niet verwotoderen, aïs twij van mijnheer Fraser nuttigta inlichtingen kregen. ÏWordt vo'ortgezet.)

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.