^tihMjm*- viw—M» BaMÊÊ^i^iamMm ireM^iMW«ittfarf: sj^.^Mp-ir^^^ ■ icrtfcti^^rtrtaM UtoKMMiiM—KMriKiBMr'"T^rn-f't ■tfwfc rrtilfgd^e4^ftÉiir, die sinds lang het karakter der Duitsche keizerlijke 'fegeering' kent alsmede de hooge beginsels van gerechtigeheid waardoor zij in het verleden geleid was, kan niet gelooven dat de schipsbevelhebbers die onwettelijke daden gepleegd hebben, het anderszins hebben gedaan dan omdat x% de bevelen der Duitsche, maritieme overheden slecht begrepen hadden. Zij vooronderstelt als klaarblijkende waarheid, hi ieder dieir gevallen te mogéh rekenen, ten minste binnen de maat der praktische mogelijkheden, dat de bevelhebbers der duikbooten, zelfs zoo de kaping of de vernieMng der Schepen daardoor kon mislukken, niets zullen doen wat het leven der niet-strijdenden of de veiligheid der onzijdige schepen in gevaar zou stellen. 2rj hoopt dus dat de Duitsche keizerlijke regeering de manier van doen afkeurt waarover de regeering der Vereenigde Staten klaagt, dat zij haar in de breedste maat mogelijk voldoening zal geven voor het onmeetüjk verlies dat geleden is, en dat zij onmiddellijk de noodige onderrichtingen zal geven om de herhaling te beletten van voorvallen, die zoo openlijk de oorlogsbeginsels miskennen, welke de Duitsche keizerlijke regeering in het vwleden zoo voorzichtig en krachtdadig verdedigd heeft. »De regeering en de bevolking der Vereenigde-Staten verwachten van de Duitsche keizerlijke regeering eene gerechtige, spoedige en uitdrukkelijke beslissing in deze tevenskwestie. Z§ verwachten ze met des te groot er vertrouwen, wql de Vereenigde-Staten en Duitschland niet enkel door bijzondere vriendschap verbonden zijn, maar ook door de uitdrukkelijke voorschriften van het verdrag van 182S, tusschen de Vereenigde-Staten en het koninkrijk Pruisen gesloten. »Zoo eene uitdrukking van spijt en het aanbod eener voldoening tij vernieling van bij vergissing geboorde onzijdige schepen volstaan voor de internationale verbintenissen, wanneer geen verlies Van menschenlevens te betreuren is, kunnen zij daarentegen noch rechtvaardiging noch verontschuldiging zijn voor handelingen, die voor natuurlijk en onvermijdelijk gevolg hebben onzijdige Staten of personen aan nieuwe en onberekenbare gevaren bloot te stellen. De Duitsche keizerlijke regeering zal niet denken dat de regeering dor VereenigdeStaten geneigd weze eene welkdanig woord onuitgesproken of eene welkdanige verrichting ongedaan te laten, welke zij noodig zou achten om haren heiligen plicht te vervullen, die fe de rechten der Vereenigde-Staten en van dezer, burgers te vrijwaren en de vrrje uftoefenïng van die rechten te waarborgen. »Ik neem deze gelegenheid waar om Uwe Exceltencie opnieuw mijne volkomene hoogachting te verzekeren. (Gel.) JAMES W. GERARD. > Aan Z. Exc M. ven Jagow, keizerlijk Staatssekretaris voor buitenlandsche zaken.» ALLERLEI. POSTZEGEL —Op 6 Mei was het 75 jaar geleden dat de eerste postzegel in omloop gebracht werd Niemand Beeft er wellicht aan gedacht dat op 6 Mei 1840 de eerste pennypostzegel uitgegeven werd, en dat dit klein stukje papier eene omwenteling in de briefwisseling der geheete wereld zbu brengen Vroeger was men verplicht iederen brief zelf naar het-posthuteeMe brengen om daar te laten taxeeren : men had voor de verzenoingsformaliteite^i evenveel t$cl noodig ab> voor het &chriE?6h der brieven. 't Was in werkelijkheid een Oostenrijker, L Koschier, die t eerst op het gedacht gekomen was een postzegel te gebruiken, en die in 1835 zijne uitvinding aan den Engelschman Colway meedeelde Een jaar daarna ging Powland Pill er toe over öm de brieven bij verzending te frankeeren door een vignet op den omslag te plakken Het Engelsen Parlement hechtte er zijne goedkeuring aan, en den 6 Mei 1840 werden de eerste brieven met een postzegel voorzien. De eerste postzegel droeg de beeltenis van de jeugdige koningin Victoria, in eene eenvoudige omlijsting, vignet dat men gedurende meer dan eenkwaart eeuw, op de postzegels heeft behoudest:4 De andere landen volgden niet onmiddellijk het voorbeeld van fingeland, Op het vasteland, was het kanton Zérich het eerste om een postzegel nit te' geven, vervolgens kwam Genève, en, wat! misschien vreemd selajnt, Brazilië, lang! voor Frankrijk, Daitschland en de Ver-' eenigde-Staten. In Duitschland was het in' Beieren dat men op 1 November 1849, den eersten postzegel in omloop bracht Sedertdien heeft het aantal postzegels op fantastische wijze toegenomen. Men telt op het oogenblik niet minder dan 40 000 verschillende postzegels, hetzij in omloop of reeds verouderd, waarvan eenige Zelfs eene kleine fortuin voorstellen Eene volledige verzameling van al de uitgegeven postzegels zou zelfs de mtd-' delen van een milhardair te boven gaan» * TEGEN DE VLIEGENPLAAG. — Vol- gens Trmes zal binnenkort in den Dieren-' tuin te Londen eene tentoonstelling ge-j opend worden om den strijd tegen de huisvliegen te steunen ea om eenvoudige middelen bekend te maken, waardoor eenieder meehelpen kan. Vrtegenvangers, welke voor hospitaten en winkels geschikt zS$a, en andere, speciaal ontworpen voor de vliegenvangst in kamers en keukens, zullen er tentoongesteld worden; voorts zullen de beste methodes uitgelegd worden om de vlie- genplaag te bestrijden. * ROG HET VX1EGENGEVAAR. — Veel is er reeds geschreven en gezegd over dit gevaaTj zoo veel dat het niet anders kaa of het moet algemeen gekend zijn. Maar, nu vernemen wij dat er gebrek is aan.... vliegenvaaigers, ge weet wel, die bladen of linten met kleefstof besmeerd, welke men in huis legt of hangt en waa&| die gevaarlijke diertjes aan blijven plakken. —&&>^2lïjkheid van verve-er on gebrek aju\ grondstoffen hebben de specialisten van dit fabrikaat, naar het schijnt, belet, de samenleving van de noodige vangmatcrialen te voorzien. Na is het wel waar, dat er nog andere stelsels zijn, maar is daar ook genoeg van voorhanden ? * ** BELGISCHE SCHEPEN IN HOLLAND. — Het aantal Belgische vaartuigen, die te Zierikzee schuil hebben gezocht, bedraagt 8$, en men verwacht er nog meer. Onder deze zijn 57 visschersloepen van Heyst, Bïankenberge en Zeebrugge. De talrijke huisgezinnen, die aan boord verblijven, worden gesteund door het plaats elijk komiteit. Men zal ook eenige klassen stichten om de kinderen der vluchtelingen' onderwijsgelegenheid te geven. Gestorven veor 't Vaderland, De derde lijst GESTORVEN VOOR 'T VADERLAND, welke 1600 namen van gesneuvelde belgische soldaten bevat, is nog immer bij de verkoopers en in de aubetten verkrijgbaar. De prijs Is 25 centiemen. >vj* 12 MENGELWERK ïlj zode naar den Schuldige *£ — Ik ken Leondari, zegde M. 'VïaL Hij zal het bij de eerste poging niet'laten : eens een plan ontworpen raoef het uitgevoerd worden. Hij zal terugkomen met al de mannen zijner bende en wij zijnniet jnjstaat hem weerstand te bieden... Qb-l Sroor altijd is onze. rust gestoord l 't Is tui zestien jaar dat wij hier onbekend leven, maar voortaan is er hier .voor ons luet de minste zekerheid méér. Welmoeten verre van hier een nieuw onderkomen gaan opzoeken. f Zuchtend vroeg Alice : —- Waar kunnen wij ons benen begeven? j , — 't Is mij onverschillig ; Azië» Indië, 'Afrika, als ik maar voor de wereld verscholen blijf, antwoordde de kluizenaar. JGelukkigjgk hebben mijne wijngaarden jen mijne kweekerijen mij elk jaar eene verbazende som^pgebracht. Daardoor beschikken wij over de middelen om eene lange reis te ondernemen... Maar gij ziet poo bleek, gg hebt koortsen* mijne dochter. Ga slapen en vrees niet*. Ik zal op u jwaken. « Na haren vader teederlijk oraijejsd te jhebben, begaf het meisje zich te. bed7 M. |Vial nam een aantal landkaarten» lejjde «e op de tafel open en overzag ze met de |rootjte mw$£' — Dit gedwongen heengaan zal zijnegoede zijde hebben, dacht hij. Wanneergraaf d'Albermont in Griekenland terugkomt zal hij ons niet meer vinden, en... XV. toen M. Viai 's anderdaags aan de ontbijttafel verscheen, was hjj afgemat van te waken. Hij had den nacht doorgebracht in het raadplegen zijner kaarten en in het bewaken van den slaap zijner dochter. Na het maal deed hij al zijne dienstboden bij hem ontbieden. Hij kondigde hen aan dat hij gedurende ecnigen tijd met zijne dochter afwezig zou zijn. — Ik zal van mijn yacht gebruik maken, vervolgde hij. Voorziet het vafc denoodige mondbehoeften en draagt er dekofiers op welke ik zelf ga gereed maken.Handelt zoo verdoken mogelijk : Leondari zon ons kunnen afspieden. De dienstknechten verwijderden zich om de bevelen huns meesters uit te voeren. Vervolgens ging M. Vial Alice opzoeken. Mijn kind, zegde hij bewogen, dezenavond gaan wij onze woning verlaten...Maak zoo spoedig mogelijk uwe toeberéidsefen. Waar gaan wij naartoe, mijn vader,en wat zulten wij met onze meubeïeïT doen? Onmogelijk ze mede te nemen. Gijmoogt ze opze oude Saba, die altijd eengetrouwe dienstbode was, aanbieden. Wijzullen koers zetten naar den Pireus, waar ; wS den trein zullen nemen voor Athene.Daar zai ik aan mijn zaakgelastigde bevelgeven onze eigendommen en ons yacht; te verkoopen. Vervolgens zalik over de plaats onzer bestemming beslissen. Toen de nacht inviel namen deAanneling en zijne dochter afscheid vannunne getrouwe dienaren en verheten hunne woning. De hemel was met duistere wolken bedekt ; het scheen aan de vluchtelingen of de golf en de bergen met reserachtig rouwdraperijen waren bekleed. Dit ware het löff dat Leonardi zouverkiezen om een aanval tegen ons tedoen, murmelde M. ViaL Vooraleer demaan oprijst moeten wïj reeds verre vanhier zijn..... Maar wat hoor ik? 't Is de wind die in de cypresboomenblaast, zegt de jonge dochter, dichter bijharen vader aandringende. Beiden vervolgden." zwijgend den weg naar de golf. Alice dacht aan dengene die beloofd had weder te komen. Hij zou de woning verlaten vinden, ^jne bewoners verdwenen. — Nimmer meer, zegde zij, zal Ik zijneedele wezenstrekken ihogen aanschouwen,nimmer meer zal de klank zijner welluidende stem mijn harte doen kloppen. Zü traden in een olijvenboschje töenM. Vial plotseling zijn* dochter achter een dikken boomstam dï||?de en er zichzelf verschool, Eej geracht van naderende voetstappen weerklonk. Het was Leonardj die aan het hoofd zijner bende met de grootste omzichtigheid naar de woning oprukte. — Wij hebben een geschikten avond,zegde b& zjjnstemgeluid inhoudende. Wtjgaan ze onverwachts overrompelen. Alsde maan begint te rijzen zullen wü reeds uit de voeten zijn met onzen buit. Depriester is gereed ; ik heb hem dezen morgen doen oppikken. Binnen enkele urenzal ik de schoonste juffer tot vrouw hebben I , Bij het hooren dier woorden trok M. Vial zijne dochter krachtiger aan zijn hart en hield haar aldus omvat tot de troep ver genoeg verwijderd was. Dan zonder een enkel woord te uiten, trok hij ze snel naar den oever van de golf. Een bootje, van twee roeiers voorzien, wachtte hen op. Z$ sprongen er in. De mannen staken af en roeiden uit alle kracht naar de r« Clyüe », naam van het kleine yacht, dat op eenigea afstand geankerd lag. Op het dek nedergezeten wierpen vader en dochter een laats ten blik in de richting hunner geliefde woning, welke i|j kwamen te ontvluchten. Eensklaps ontsnapte Alice een kreet van afgrijzen. —' Zie, riep zjj, onze geliefde oude woonplaats btaat in vuur en^ vlam l Inderdaad, kronkelende vlammen verhieven zich hoog in de duisternis van den nacht en IJeten bij stonden figuren zien; die deden denken aan duivels die een helsch werk verrichteed, M. Vial enttroÈ aijne dochter aan dit droevig schouwspel; hij deed haar in de kabien* gaan waar zi^ep een leunstoel in slaap viel. Het begon dag te worden toen het yacht bij den Pireus aanlegde. De reizigers ontscheepten en begaven zich onmiddellijk naar de spoorhalle. Te Athene aangekomen namen zij hunnen intrek in een klein hotel, Alice, bleef er alteen terwijl haaT vader zïja zaakgelastigde ging opzoeken aan wien hij de rede kenbaar "maakte waarom hij verplicht werd zijne woning te verlaten; ïüj verzocht hem zich ter plaatse te begeven om de schade van den brand met eigen oogen te schatten en gaf opdracht het yacht te ■ verkoopen, daar het voortaan aan de vraehtelingen geen dienst meer kon bewijzen. Wanneer M. Vial weder zijne dochter had vervoegd, zegde hij: Alice, ik denk dat gij wel zaït doenuwe grieksehe kleederdracht ai te leggen.In een ander land zou dit kostuum teveel de aandacht op ons trekken. Hebt gq reeds de streek gekozenwaar wil ons henen begeven, mijn vader? Nog niet. Ik denk naar eenige oase,in de woestijn, naar een eiland van den,Stillen Oceaan, ofwel naar de steppen in,Rusland... Maar, ik ben toch overdreven,zelfzuchtig, met waar? Mag ik u wej|dwingen naar een dezer verlaten oordenuit te wijken? Oh, nadjn vadef 1 Gij, en Alfred^ d'Albcrtmont zijn de eenige personen diéik ooit gekend heb. Daar ik niet gewoonben met menschep om te gaan, zal hetmij geenszins lastig vallen. Dank u, mijn kind, en weet wel datik enkel aldus handel omdat ik er mijtoe verplicht voel. «* ïkj>en er van overtuigd, mijn vader,maar hetntaakt mjj troosteloos .u zoo tezien lijden zondef-dat g'er kun£ in toestemmeneen deel van den last op mijneschouders te laden. M. Vial schudde het hoofd.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.