Vierde jaargang l Nr 39. Prijs 6 centiemen. Gent, 11 Augu3ti 1918. HOOFDREDACTIE : VROUWENSECRETARIAAT met medewerking van het Algemeen SECRETARIAAT en het werk der VOLKSBIBLIOTHEKEN « DE STRAAL ». ALLERLEI Weekblad voop ons Vlaamsche Volk. t Beheer : PEPERSTRAAT, 17. —«0»J—■ ABONNEMENTEN: PER JAAR fr. 3,25 ZES MAANDEN . . » i,6o DRIJ MAANDEN . 0. » 1.00 INHOUD: O. L. Vrouw Hemelvaart. — Vader en Dochter (ver-volg en slot). — Zelfzucht! — De afwisseling der Jaargetijden. — Vergeten wij het niet. — 't Leven. — Ferdinandus Verbiest. — Vergelding (37e vervolg). — Luim. — Yoordrachten en Lessen. O. L. Vrouw Hemelvaart. Maria zoete Maagd, Gij hebt aan God behaagd Geheel uw leven, Wijl gij in zuiverheid Ontvangen, Hem gewijd, Maagd zijt geblevea. Geen liefde buiten God, Noch ijdel zingenot Mocht U bekoren ; Want gij zoudt moeder zijn En blijven even rein, Maagd als te voren. U trok de hemellucht, U droeg een zachte vlucht Van Englenhanden, U viert en dient aldoor Het witte maagdenkoor, Langs gouden wanden. O Maagd en morgenlicht, O laat ùw aangezicht Mij ginds verblijden, Alwaar ik volgen zal U en uw maagdental In lelieweiden. Vader en Dochter. {Vervolg en slot.) Den volgenden dag had hij een plaatsje ge zocht bij een der raderkasten en las in een Toman, die een medereiziger hem geleend had. Niet ver van hem stond het jonge meisje tegen de verschansing geleund in het schuimende water te kijken. Henry hield het boek voor zijn gelaat, doch keek er even over heen naar de dochter van den planter. Toen zag hij, hoe deze een doos uit den zak haalde, voorzichtig rondkeek en toen uit de doos iets in den mond stak. Een poosje later vloog een vette pruim uit haar mond over de verschansing in het water. Sedert wanneer pruimen de jonge dames, vroeg Henry zich zelf af en zijn scherp 00g rustte onderzoekend op het gelaat der jonge juffrouw, die niet vermoedde dat er op haar gelet werd. Spoedig kwam haar vader naderbij, maar 200 kinderlijk lieftallig ze in tegen woordigheid van anderen was, zoo weinig acht nam zij nu op hem, en de detectieve kwam meer en meer tôt de overtuiging dat het gedrag en de houding van die twee er op berekend was om eenieder zand in de oogen te strooien en hun ware betrekking te verbergen. Schijnbaar zonder bedoeling ging Henry hen voorbij en dadelijk legde het meisje de hand vertrouwelijk op den schouder haars vaders en zèi : — Wat ben ik blij dat ik weer bij u kan blijvèn, lieve papa, hoe goed zal ik u ver-plegen, ik zal u nooit verlaten. — Ik weet het, gij zijt mijn beste kind, ant-woordde Wilson ontroerd en deed alsof hij een traan uit zijn 00g wischte. De detectieve had echter in het voorbijgaan iets opgemerkt dat zijn argwaan versterkte : onder de lange grijze haren, die den ouden heer zulk een eerwaardig uitzicht gaven, kwamen bij het oor verraderlijk eenige zwarte haren te voorschijn. De man droeg dus een pruik, die zeer goed gemaakt was, maar toch het hoofd niet genoeg bedekte. Nu scheen het voor den politieman tijd om handelend op te treden. Hij maakte zich bij den kapitein bekend, verklaarde hem het doel van zijn reis en deelde hem zijn verdenking inede omtrent de beide personen. De kapitein liet dadelijk den heer Wilson verzoeken in zijn kajuit te komen. Toen deze binnentrad, sloot de detectieve de deurtrok een geladen revolver en rukte met de andere hand hem de pruik van het hoofd, terwijl hij riep : Waartoe deze vermomming hier aan boord, M. Wilson? Ik zoek de mooîdenaars van den bankier Arnheim te San Francisco en daarom moet gij mij niet ten kwade duiden dat ik u even ontmasker. Een plotselinge schrik scheen den heer Wilson voor het oogenblik de spraak benomen te hebben ; een doodelijke bleekheid bedekte zijn gelaat en hij hield de oogen stijf op den beambte gevestigd. Wat vermeet gij u..., bracht hij er eindelijk met moeite uit. Het staat u vrij een klacht in te dienen, viel Henry hem in de rede, nu verzoek ik u mij te zeggen wie ge zijt. De gewaande plan ter was een goedêveertiger en zijn uiterlijk stemde met het signalement van een der verdachten vrij wel overeen. Kort-geschoren donker haar bedekte zijn hoofd, doch de voile baard, die hij volgens de be-schrijving hebben moest, ontbrak. Dezen had hij blijkbaar laten wegnemen, wijl hij toch niet met de zilvergrijze lokken overeenstemde. Kapitein — ik stel u verantwoordelijk voor deze behandeling, kreunde hij ; toen trok hij eveneens een revolver en richtte dien op den beambte. Deze had zuks voorzien, doch eer de ontmas-kerde tijd had los te branden, had hij hem het wapen ontrukt en drukte hem toen met reuzen-. kracht in een stoel neer ; een minuut later had hij hem de handboeien aangelegd. Nu de jonge dame, kapitein. Ik verzoek u haar te laten roepen, haar vader wil haar spreken, zei de detectieve. Spoedig trad het jonge meisje binnen. Toen ze haar metgezel zonder pruik en met touwen aan de handen zag, stiet ze een ver-wensching uit entrachtte de deur uittekomen, doch de beambte slingerde haar terug, dat ze tegen den grond viel. In een oogenblik was hij naast haar neergeknield en had haar 00k de blonde pruik afgerukt, zoodat haar gelaat nu een duidelijk mannelijk voorkomen had. Als razend sloeg deze man nu om zich heen, doch met de hulp van den kapitein was hij 00k spoedig geboeid en onschadelijk gemaakt. Bij dezen verkleeden jongen man stemde het signalement nog beter overeen dan bij zijn medeplichtige,zoodat de detectieve geen oogenblik meer twijfelde dat het de g^zochte moor-denaars waren. Dit verraoeden werd zekerheid toen men in de koffers der twee kerels ruim achtduizend dollars vond en bovendien het kostbare horloge van den vermoorden bankier. Een geweldige opsc'nudding ontstond onder de passagiers en vooral onder de goudzoekers, toen ze vernamen dat ze hier met twee groote booswichten te doen hadden. In allen ernst verzoçhten ze den kapitein de beide moorde-naars aan de groote ra op te hangen, wat deze natuurlijk weigerde. Van Panama keerde de detectieve met de gevangenen per eerste gelegenheid naar San Francisco terug, waar de beide moordenaars, twee verarmde kooplieden uit Chicago, na een kort procès veroordeeld werden om aan de galg te sterven. De wijze kent moeilijkheden, hij overwint of ontwijkt ze ; de dwaze kent er geene. Zelfzucht! Onze eeuw is de eeuw van het vermaak. Waarombestelen de kinderen hunne ouders? 't Is om zich te kunnen gaan vermaken. Aan wat besteden de grooten hunne schatten en de armen hun karig werkloon ? Aan de vermaken. - Hoe komt het dat het getal overlijdens altijd grooter wordt tegen het geboortegetal? Heel eenvoudig omdat een huisgezin te veel tijd zou vragen en dat die tijd zou verloren zijn voor zijne vermaken : zoo redeneert heden-daags de vrouw, zoo de man. Vroegere volkeren hebben 00k zoo gerede-neerd en zijn... te niet gegaan. En wanneer ikdevoiksmenigte, deburgerij en de hoogere standen, de schouwburgen stormen-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.