Vierde jaargang Nr 35. Prijs 6 centiemen. Gent, 14 Juli 1918. HOOFDREDACTIE : VROUWENSECRETARIAA1 MET MEDEWERKINÇ VAN HET ALGEMEEN SECRETARIAAT EN HET WERK DER VOLKSBIBLIOTHEKEN « DE STRAAL ». ALLERLEI PEPERSTRAAT, 17. —«o»— ABONNEMENTEN: ER JAAR £r. 3,35 ES MAANDEN . . » 1,60 R1J MAANDEN . , » 1,00 Weekblad voor ons lflaamsche Voile. INHOUD : Jezus Christus. — Uchtendhymne'. — Eene dure Les. — Is het geen Droombeeld ? — Wat is ziek zijn? — In den Werkmanskring van H. Kerst. — Vergelding (33° vervolg). — Luim. — Voordrachten en Lessen. Jezus Christus. Het komt mij voor dat men heden ten dage meer dan ooit begint in te zien dat er over Jezus Christus iets moet gezegd worden : 't zij vôôr of tegen. Het moet dus zijn dat dien ]Sfaam alleen reeds eenekracht, eene innerlijke werking verspreidt, die moet verheerlijkt of bestreden worden. Wij, christenen, kunnen ons verblijden, den Messias, Martelaar en Verlosser, te hooren bespreken, al zij het 00k niet altijd in overeen-stemming met ons geloof; het geeft ons aldus toch gelegenheid Hem te verdedigen. Het moet dan waar zijn dat Hij voor het ongeloof eene onvernietigbare Macht is, om zoo te zeggen een Formulier waarmede de geheele wereld zich moet bezig houden, met of tegen de goeste. Ja, Hij is voor de ongeloovigen als wind en golven, die na eenige stilte weder de gemoederen in rusteloozen toestand brengen. Voor ons, geloovigen, is de gedachte aan den lieven Verlosser altoos opbeurend en ver-blijdend. Onze Redder, door Wien God ons geopenbaard heeft hoe wij naar Zijne wetten leven en handelen moeten. Hij die ons bewezen heeft hoe haat en wraak ten verderve leiden. Hij die zweeg waar Hij zoo luide zou kunnen spreken hebben en Zijne stem als den donder over het aardrijk voeren kon. Hij die Zich liet bespuwen en bespotten, geeselen en ter dood veroordeelen, door lieden die Hij met een wenk of gebaar kon doen verdwijnen. Maar neen, met bloed en doodzweet bedekt, smeekt Hij Zijn Vader om vergiffenis voor Zijne beulen en moordenaars. Majestueus, heilig Toonbeeld van onderworpenheid en'goedheid : onvergelijk-bare goede Menschenvriend, op Wie den christen niet anders dan het hoofd gebogen en knielend denken kan. En zij die U niet begrijpfen en daardoor hun bekrompen, lagen hartstocht meenen te moeten bot vieren op eene Rots waartegen aile geweld en aile tijden niets zullen vermogen ; voor zulken kunnen wij alleen medelijden gevoelen. Ja moest in mijn hart onbillijke toorn of haat opvallen, bij het bestatigen van smaad of spotjegens U of UweLeer, verleenmij alsdan de kracht om voor die verdwaalden en van de Waarheid afgeweken te bidden. Want watbaat hun mijn haat, wijl ik toch weten moet dat Gij almachtig zijt en voor ons zooveel heviger krenking en leed verdragen hebt ; en daardoor geleerd heb dat ik mij niet verlaten moet op 's menschens genegenheid of ongenegenheid. op gewin oî tijdelijke voordeelen, maar dat ik mijn welbehagen moet zoeken in 't verheffen mijner ziel tôt U. Dan alleen zal ik bewijs geven dat de Leer van Onzen Goddelijken Verlosser voor mij toch niet te vergeefs is. Want alleen als ik in Zijne Leer, in Zijne Heer-schappij leef, kan ik mij van het ongeluk, dat de onverschillige menschheid treft, redden. Ziedaar de onvergelijkbare groote verdienste van Hem, op wie de christene wereld met heilig vereerende en bewonderende gedachte opziet, en die, zijne vijanden met stommever-bazing slaat. Ziedaar waarom wij ons verheu-gen mogen : dat wij ons weten te ontdoen hebben van den drang naar macht, rijkdom of hoogen rang; dat wij door Zijn Licht en Liefde dit ailes weten te ontberen en ons geluk in Hem vinden die door geen geld bereikbaar is. Wij weten dat het ongeloof wangestalten omarmt, die zijne verblinde slaven diep onge-lukkig maalct. Wij weten het, dat de steenen, geworpen om de deugd te verpletteren, alleen de ondeugd treffen zullen. Wij weten het, dat het geluk niet gelegen is in ijdele eer, in goederen die door de motten en roest aanstuk gevreten worden. Wij weten dat al die be-goochelingen, al die neigingen naar dat vlug heenvliedend zingenot den ernstigen mensch onwaardig zijn. Alleen de zuivering van ons gemoed kan ons tijdelijk leven heiligen, verblijden en levenswaardig maken. Alleen zij die dit niet begrijpen, zij wier ge-dachten bezoedeld en verdorven zijn en daardoor de Waarheid niet kennen, zullen spotten met den V'erkondiger der alleen zaligmakende levensleer. En juist daardoor zijn zij door den minsten tegenspoed, de kleinste misrekening zoo diep ongelukkig. Zoo grondig zijn zij aan de aardsche verwachiingen verslaafd, dat zij in die bestendige verwisseling van voc'jr- en tegenspoed, licht en duisternis, vreu^de en leed, op iederen dag, opelkuur hunnesmarten aan anderen moeten mededeelen. Zôô weinig begrijpen zj$ van hunne verhevene bestem-ming. Wijl toch de grootheid en tevens het geluk van den mensch, juist daarin gelegen is, dat hij aan al die droomen der ijdelheid weet te verzaken. Hij spot niet met dit wat in het leven als geoorloofd en redenmatig het levens-genot moet verhoogen. Jezus-Christus kon dit ailes ontberen. Hij wilde arm, nederig en een-voudig zijn wijl Hij Zijn troon boven aile aardsche regeerders had kunnen opslaan. Hij, de Zoon van den Almachtigen God, verkoos niet te weten, waarop Hij het hoofd kon nederleggen en juist daardoor gaf Hij ons het voorbeeld hoe wij het ongeluk moeten te boven komen. Ziedaar de eenige, alleen gelukkigmakende levensleer. Met onwrikbare verknochtheid hechten wij ons'daaraan vast, en met Is. Da Costa zeggen wij : » Ja, geef mij te galmen met loven en danken, In vlammenden ijver, in worstelenden moed, In lieflijke psalmen, en dondrende klanken : Vall' hemel en aarde voor Jezus te voet ! » De arbeid verschaft het dagelijksch brood, maar de vroolijkheid geeft er den smaak aan. Uchtendhymne. Wat zijt gij frisch, o uchtendlucht!.. Koelende winden fluisteren... vogelen reppen de wiek tôt de vlucht, de wateren prevelen, fstrandriet zucht. v en de boomen?... De boomen luisteren! vol pracht en schoonheid staan zij daar, de kruin van 't wordend licht reeds klaar, deu knoestigen stam half in den smoor verborgen ; en — stil, gansch tam en stille. zwijgen èn tak èn blad èn groene twijgen, wen de eerste roode zonnevlam, bloeddruipend,komt door 't looverzijgen... Gaat zachtj es, wandelaars... voet voor voet... stoort Godes stilte niet... en doet geen blad, geen enkelen stroohalm kraken. ziet rond u... Blijft aanbiddend staan : als outers, ziet ! de heuvels blaken oranje enblauw: demorgenddienstvangtaan... Stil! Ailes... stil! Gij dauw, zijp neder van rank en blaân; groengouden gerst, wieg weg en weder; gij, vink, stijg uit een zee van graan, en sla uw lied, van kwalen vrij en zorgen ! En ziet ! van dauw omkleed, de blanke bergen staan en hooren... 'fit worden » van.den morgen. Wat siert iemand meer dan dat hij weinig behoeften heeft en er zelf in voorziet. Eene dure Les. Ze waren neg maar kort getrouwd. Beiden jong en gezond, godsdienstig en werkzaam, elkaar hartelijk liefhebbend, moch-ten ze hopen op een heel gelukkig huwelijk. Johan las zijn Marie haast iederen wensch uit de oogen, en het gebeurde bijna geen enkelen avond, dat hij niet de een of andere verrassing voor haar meebracht. Een mooie gordel, een fraaie speld. een blouse die ze zoo prachtig vond; — ze behoefde er bij het winkels kijken maar een bewonderend woord over te spreken om nog denzelfden dag het voorwerp van haar wenscheri te bezitten.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.