Vierde jaargang Nr 23. Prijs 6 centiemen. Gent, 21 April 1918. HOOFDREDACTIE : /■ROUWENSECRETARIAAT met medewerking van het \lgemeen SECRETARIAAT en het werk der VOLKSBIBLIOTHEKEN « DE STRAAL ». ALLERLEI Beheer : PEPERSTRAAT, 17. —«o»— ABONNEMENTEN: PER JAAR ...... fr. 3,25 ZES MAANDEN . . » 1,60 ' DR1J MAANDEN . , » i,oo Weekblad voon ons Vlaamsche Volk. INHOUD : Aalmoezenier Ed. F. Cuypers. — Welkom. — Peter Benoit als Vaderlander. — Muziek. — Kostbaar. — -Goed en kwaad. — Vergelding (21e vervolg). — Luim. — Voordrachten en Lessen. Aalmoezenier Ed. F. Cuypers. 't Is 12 jaren geleden dat de zee haar golven over ons eerste schoolschiptoesloot; wij willen hier in ons blad de sympathieke figuur van -den E. H. Cuypers, den heldhaftigen aalmoezenier, onzen Vlaamschen zeeheld, terug voor den geest roepen. Ed. Cuypers werd geboren te Stabroeck, uit door en door brave ouders, op i3 Maart 1872. Hij deed zijne humaniora in het Klein Semi-narie van Hoogstraten. Daarna voltrok hij te Mechelen zijn diep-grondige studiën in wijsbegeerte en godge-leerdheid en bekroonde zijn taaien geestes-arbeid door het priesterschap op den 4e April 1896. Tôt leeraar benoemd aan het Sint Jans Berchmans College te Antwerpen, won hij weldra door zijn gouden hart de sympathie van al de studenten. — « Hem kennen was Hem beminnen » zegt de Eerw. Heer De Bie in zijne lijkrede. Doch in het jeugdigepriester-hart werkte een drang naar hooger idealen en toen in September 1900 de Bokseropstand ons land kwam verontrusten, stond 00k priester Cuypers op de eerste rij om zich aan te bieden als aalmoezenier bij de afdeeling door de Belgische regeering, ter bescherming onzer landgenoten, naar 't verre Oosten gezonden. Eindelijk zag hij in de verte de blozende verwezenlijking van zijn lang meegedragen droom. Het Schoolschip : eene nationale handelsvloot om Belgische scheepsoverheden te vormen. Hij omarmde zijn grootsch aposto-laat met blijde vreugdeblik, niettegenstaande het droevig vaarwel aan zijn bejaarde ouders, broeders en zusters en tallooze vrienden... Is het noodig te zeggen dat de gemeente Stabroeck fier was op den aalmoezenier Cuypers, die ter wijde zee meetoog, om goed te doen, daar waar er aan christene hulp dik-wijls zoo'n mangel is. Ailes wat van verre of na het Schoolschip betrof verwekte steeds de algemeene belang-stelling. En de eerste terugkomst van den Z. E. H. Cuypers geleek wel een triomftocht. Wie zal met juiste woorden en voldoende beschrijven wat goed hij niet al gedaan heeft, hij de voorzichtige en verstandige priester, — de ronde en minzame jongen, die tevens een helderziende zielekenner was ?... Van aile omstandigheden hield hij zorgvuldig rekening en ijverde aan zijne dikwijls moeilijke en altijd kiesche taak, met eene volharding aan taaie Vlaamsche mannen eigen. Zijne reisgezellen van den eersten tocht waren allen, — tôt de meest onverschilligen toe — gelukkig, waar zij zich in des aalmoezeniers genegenheid en vriendschap een deel zagen toegekend. En allen verklaarden, dat die voorraad vriendschap en liefde ruim genoeg was, om iedereen mild van zijne geestelijke aalmoezen mede te deelen. 't Leeuwenaandeel echter van 't werk, dat onze nooit te vergeten zendeling voor Christus verrichtte, werd veroverd, daar, in die akelige ure, toen hij, vastberaden, zijn leven ten beste gaf om het later leven van velen een gelukkig eeuwig leven te doen zijn. Dien dag van 20 April 1906 — nooit wordt hij uit het geheugen gewischt van hen, die met eenige leden der familie op inlichtingen gingen, teleurgesteld terug kwamen, — nog wachten, weer hoopten, — telefoon en tele-graaf deden werken tôt laat in den nacht, en ja eindelijk bevestiging kregen van 't geen de broeder van Eduard zei : « Zoo niet allen gered zijn, is Eduard bij de verdronkenen ! » Hij kendehem... Immers, daags voor zijn tweede vertrek zegde de vrome priester : « Zoo ge ooit ver-neemt dat bij eene gebeurlijke ramp, eenigen van ons schip niet gered zijn, denk er aan dat de kapitein en ik zeker laatst van boord gaan... Als al de anderen gered zijn..., dan zijn wij aan de beurt..., niet vroeger !... Zijne woorden zouden maar al te gauw be-waarheid worden. De ramp gebeurde... de aalmoezenier bleef en zoolang er zielen te redden waren verliet hij het schip niet, en toen ailes wat gered kon worden, gered was, zonk hij, nog zegenend en vergevend, met zijn lieve schip, rechtstaande, de oogen ten Hemel. dien hij wel op dat oogen-blik zelf zal verdiend hebben. In geheel het land en bijzonder in de Pol-derstreek heerschte diepen rouw. Doch gelijk de dichter der Cuypercantate zegt : « Zijn dood was schoon, en leven spruit uit sterven! » zoo zou, uit zijne heldendood, redding, hulpe en herleving komen voor velen. Een prachtig godshuis werd te zijner nage-dachtenis opgericht, recht tegenover zijn ge-boortehuis. Ontelbare bewonderaars van den grooten priester brachten, bij openbare in-schrijving, hunnen penning bij. Het fraaie gebouw werd plechtig dooi Z. E. kardinaal Mercier ingezegend onder een toeloop van volk en met feestelijkheden zooals bij menschenheugenis, in Stabroek nooit te zien waren. Sinds beantwoordt het ten voile aan zijn bij uitstek liefdadig doel : oude en jonge, nog min of meer kloeke en 00k gebrekkige men-schen brengen daar in vreugde, in voile gerust-heid en hoogst te vreden hunne laatste jaren door. Zij worden verzorgd door de Eerwaarde ' Zusters, gelijk—ja, gelijk alleen kloosterzusters dat kunnen. Ook begoede personen kiezen er hun een aangenaam verblijf en allen zijn er zoo gelukkig, dat het getal der vragen dat der plaatsen overtreft. En dat, Z. E. Heer aalmoezenier, is niet de kleinste uwer verdiensten. Aan velen dier ouderlingen en dier andere braven, wordt, door de liefdadigheid, die in uw heldhaftig voorbeeld een prikkel en eene reden tôt uiting vond, een gelukkige oude dag en eene moeder-lijke verzorging verzekerd. Tevredenheid, innige voldoening leest men op hun gelaat en fierheid straalt U tegen wan-neer zij van den aalmoezenier spreken, aan wien het Gesticht Cuypers zijn ontstaan te danken heeft. ■ Die een ander met zwartsel bestrijkt, houdt zelf stellig geen schoone handen. Welkom. Wees welkom gezegende lentezonne ! Wees welkom gij die weer het wondere leven wekt en met uw gulden stralen de gansche natuur uit haren schijndood hebt gekust. Wees welkom gij die door elk twijgje 't levenssap mild vloeien doet, die elk nestje wakker schudt en zingen doet van levensvreugd, die de beek murmelend in gouden golfjes vloeien doet. Wees welkom, om 't wekkend liefdewoord dat gij, plechtig en feestelijk uitgedost in prachtgewaad, streelend en liefkoozend tôt de sidderende aarde fluisteren komt. Van lauwen lentedamp is ailes nu omgeven; de zwaluw, terug uit het land der zon, door-klieft blij gierend en in dolle vlucht de zoete lucht vol lentegeuren. Met dolle vreugd zwijmelt hij in uwe gouden lentezonnestralen, wier nieuwen gloed hier ook nieuw leven wekt en in een tooverdranlc van fonkelende dauw al uwe scheppende liefde mild verspreidt. Wees welkom! en mocht elkeen zich ver -kwikken in uwe liefdegloed, mocht elkeen zich verheugen in het genot der schoonheid waarin gij, Godsgezant, 's menschen woonplaats jaar-lijks weer doet gloren, mocht elkeen zich verheugen in ailes wat herbloeit, in ailes wat her-leeft, mocht elkeen zich verheugen in de hoop dat weer nu als te voren, voor 't welzijn van den mensch dit wonder hier geschiedt. Waàk in een gezellig verkeer over uwe tong» in het huisgezin over uw humeur.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.