•v Vierde jaargang Nr 7. Prijs 6 centiemen. Zondag 30 December 1917. HOOFDREDACTIE : VROUWENSECRÉTARIAAT met medewerki.vg van het Algemeen SECRETARIAAT en het werk der VOLKSBIBLIOTHEKEN « DE STRAAL ». ALLERLEI Beheer : PEPERSTRAAT, 17. —«o»— ABONNEMENTEN: PER JAAR fr. 3,25 ZES MAANDEN . . » 1,60 MAANDEN . » i,oo ) / Weekblad vooip ons Vlaamsche Wolk. INHOUD : Sta vast in 1918. — 1918. — Herinneringen uit het leven van een priester.— Op Nieuwjaar.— De Pilikaan. — Nieuwjaarwensch. — Johannes Jorgenson. — Vergel-■ding (6e vervolg) — Luim. — Voordrachten en Lessen. Sta vast in 1918. Sta vast, omensch, in'tstrijden.hopen.zwoegen, Van 's levens zwaren last, En, is 't vaak droevig in deez' aardsche dreven, Laat u dan niet uw kracht begeven. Wees moedig en... sta vast. Sta vast, als 's levens ruwe stormen loeien, Och, zijg niet moed'loos neêr! Buig,alshetgraan, dat, doorden wind bewogen, .Zijn stengel schuilend houdt gebogen, Maar hef dan 't hoofd pok weêr. Daar komt een tijd, die wisselt met de'zangen Van weemoed en van leed ; G-edeçk, na 't loeien der orkanen. Zal 't ruischend windje een pad zich banen, En. heelen al uw leed. O, laat nooit de smart u overstelpen, Al is hij zwaar uw last, Bouw op de ROTS, waar ailes kan op bouwen, Strijd moedig voort, biijf steeds uw God ver-Wees sterk, en dan... sta vast. [trouwen, 10 18' Nog luttele uren en het jaar 1917 zal, moegezweefd, zijne breede wieken toevouwen en zijne makkers op den oever der oneindig-heid gaan vervoegen. Werpen we nog een laatste blik op den engel des Tijds, die achter eene ondoorzicht-bare wolk verdwijnt. Veel hebben de 365 dagen hem veranderd. Hij die wij bij het begin vol geestdrift- en levenslust mochten begroeten onttrekt zich nu voor onze oogen als eene uitgemergelde en bijna onherkenbare schim ; groote roode vlek-ken zijn op het helder wit gewaad gespat; de doffe blik zijner oogen verhaalt van weemoed en lijden en de zilte tranen die onder de zijden wimpers pinkelen zeggen dat vele bloedige slagen zijn aandeel waren; de gouden lokken die verward om den blanken hais hangen en de verdorde bladerenkroon die zijne* slapen omslingert,zijn het sprekend'bewijs van gémis aan genot en vreugde. Daar wikkelt hij het hoofd iri een rouwsluier als om te beteekenen dat hij over elken dag van het heengesnelde jaar een floers van vergetelheid wil schuiven en onder een akelig doek de gruweldaden en bloedige worstelingen wil begraven die hij medebracht. Maar ziet terwijl we vol verbijstering dit droombeeldnastaren komteenandere lichtende gedaante ons te gemoet. — Eene ranke ver-schijning zooals zij zich daar vertoont. Het fijn profiel aangezicht is doorschijnend als porseiein ; gitzwart kroezelhaar omkadert het ; een tintelend kleed van ruischende zijde en een paar breede gouden vlerken die zedig naar beneden hangen zeggen ons dat hij een afge-zant is van de geestenwereld ; maar dit ailes is beheerschten overtroffen door eene overgroote bloemengerf waarin aile zeldzame varieteiten met de schoonsteexemplaren geureri enfleuren. Welkom dan, o liefltjke bode uit 's hemels oorden, u begroeten wij als 's Heeren zende-ling, als de brenger van nieuw leven en bezieling ; in uwe tegenwoordigheid voelen wij ons verjongen en herleven; ge begiftigt ons met blijde illusies en zoete verwachtingen. Duizendmaal gegroet dan, ideaal beeld van schoonheid; strooi al ware het 00k maar één bloempje op ons aller levensweg. Laat dan, we smeeken er u om uit 't innigste diep onzer ziel, de blanke bladjes van de heerlijke vrede-roos uwe eêle vingeren ontglippen; verbreid haren weldoenden geur heinde en verre ; laat haar levenssap als zal vende olie in de schrijnende wonden van aile volkeren nederdruppelen en maak dat allen in één reusachtige omarming eîkander den kus van overeenkomst en ver-zoening schenken, die het jaar 1918 in onuit-wischbare letters in de geschiedenis afteekent. Oheerlijkefantazia! O wonderschoondroom-beeld ! Gij bezit eene onmiskenbare toover-kracht om ons een geheimzinnig genoegen te verschaffen; hoe oneindig bekoorlijker en streelender ware dan de vervulling dezer wenschen! 't Is hetgeen we dan met de hulde onzer vurigste en rechtzinnigste heil- en zege-werschen aan al de lezers van Allerlei aan-bieden. Herinneringen uit het Leven van een Priester. Het volgende waar verhaal is gevonden onder de papieren van een onlangs overleden Franschen priester. Ik had de Advent-predicaties in de stad X. geëindigd. De algemeene Communie in den Kerstnacht was zeer talrijk en stichtend geweest, vele mannen sedert jaren van de H. Tafel verwijderd gebleven, waren door de genade getroffen; onder dezen, de jonge Onderprefect, die op het punt stond met een jong meisje van zeer christelijke familie, in het huwelijk te treden. Mijn jonge vriend, de Onderprefect. dien ik hetgeluk had gehad tôt God terug te brengen, ondervond bovenmatig dubbele vreugde, die de vrede des herten, en het vooruitzicht aan het aanstaande huwelijksgeluk hem schonken. Hoe dikwijls heb ik dien uitroep gehoord van de met-God-verzoende ziel : « Och! wat ben ik gelukkig en tevreden! Mocht ik 00k het genoegen smaken eens eenen ongelukkige, gelukkig te maken! » Het was twee uren in den morgen, toen ik mijn drie missen had opgedragen, en mijn jonge vriend mij naar het bisschoppelijk paleis, waar ik mijn intrek had, vergezelde. — Ik wil een goede daad verrichten, om God te toonen, dat ik geen ondankbare ben, zegde mijn jonge vriend mij, wilt gij mij helpen? — Wel, heel geerne, als ik kan? — Morgen moet ik voor dienstzaken naar Mont-Saint-Michel vertrekken. Daar, te Mont-Saint-Michel, is een heilige tôt levenslangen dwangarbeid veroordeeld. — Ja, een heilige, herhaalde hij, een werkelijke heilige. Wilt gij mij helpen om voor hem genade te verkrijgen ? — Of ik wil, mijn goede vriend! Maar wat kan ik, ik eenvoudig kloosterling... — Maar vôôr ailes, onderbrak de andere, moet gij met mij gaan, gij moet den heilige zien, met hem spreken en zijn geschiedenis hooren. Wanneer ge ze zult kennen zult gij het middel wel vinden, gij zult wonderen doen... — Ik, een ellendige zondaar, een wonder... — Gij hebt er reeds een verricht door eenen Onderprefect te bekeeren, antwoordde hij lachend. Laat ons dus van dezen avon^ nog op weg gaan. En dien avond vertrokken wij naar de be-roemde Benedictijner-Abdij, te Mont-Saint-Michel, thans in een galei veranderd. De tempel der uitverkorenen herschapen in eene hel. welk eene zonderlinge lotsbeschikking ! Ik heb een teedere herinnering bewaardaan de Mis, die ik daar den volgenden dag te mid-den der misdadigers heb opgedragen. Als misdienaar had ik een galeiboef, die mij den wensch had te kennen gegeven de H. Communie te ontvangen. Op het oogenblik dat ik hem het Brood der Engelen gaf, zag ik op zijn gelaat tranen glinsteren en ik was getroffen door de waarlijk engelachtige uitdrukking van dezen « misdadiger ». Zou hij de « heilige » zijn ? Een half uur later was ik in de kamer van den Bestuurder, die mij zegde : « Eerweerde Pater, de Onderprefect heeft mij ailes verteld, ik zal u alleen met uwen beschermhng laten, hij zal u ailes zeggen. » Ik bleef een oogenblik alleen, ik hoorde schreden, ik zag een man naar mij toekomen, gekleed in het misdadigerspak; het was mijn misdienaar, mijn communikant, « de heilige «. Alvorens ik het kon beletten, lag hij voor mijne

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.