Allerlei: lezingen voor het kristene Vlaamsche volk

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Derâe jaargang lïr 40 y Prijs 6 e«Btiea»eii JSrSPF (k>8Ï M Augustus 1817 HOOFDREDACTIE : V ROU WENSECRET A RI AA MET MEDEWERKING VAN m ALGEM. SECRET ARIA Al EN HET WERK DER VOLKS BIBLIOTHEKEN "DE STRAAL„ ALLERLEI BEHEEK : PEPERSTRAAT, M. — «O» — ABONNEMENTS : PER JAAR : va. 3JÉ5 ZES MAANDKN: » 1,00 DRIJ MAANDEN: > 1,00 Weskblad voor on» Vlaamsehe Volk 1NHOUD : 't Was Maandagavond. — Prachtig. kerel ! — Het Rabot, — Jantje. — Nurtimer twee. — Over Bloemen. — Qodfried Kurth. — Lachen is gezond. — Voordrachten en Lessen. — Trouw tôt het einde (7e Ver-•volg.) 't Was Maandagavond 't Was maandagavond, de dag door had ik ernstig gewerkt; zoodat ik het sombere regenweer bijna niet had bemerkt, dat nochtans in deze sombere tijden zoo neerslachtig op het gemoed werken kan. Een zacht windje was nu gekomen, had de logge wolken verdreven en de hemel verruimd ; en alhoewel de zon reeds onderging, lokte zij mij toch buiten, die eeuwige toovenaarster, die nu de grijze dompige hemel in een vloeibaar goud en purper had gedompeld. Den gloed van het heerlijke avondlicht had nu menige wandeiaars even als ik buiten gelokt, want op straat was het zoo'n drukte van gaan en komende menschen, van bel-lende trams, van ratelende rijtuigen, van scheltuitende auto-mobielen die de menschen uiteendeden stuiven als verjaagde vogels. Op de terrassen der koffiehuizen waren aile stoelen bezet door vroolijk of ernstig pratende heeren, die genotvol de rook hunner sigaar in die heerlijke avondlucht deden kronkelen. In de winkels ook had men het druk, en in de middenstraten der stad, had weer de eeuwige paradetocht hernomen van uitgedoste en opgesmukte .vrouwen, die als dansende muggen in dien laatsten zonnegloed vroolijk, vol behaagzucht en wuftheid hunne bontgekleurde kleeren deden sehitteren. Het belgerinkel van de cinema's vermengde zich aan al dat vroolijk en kommerloos gejoel, en van aile kan-ten komen zij aangestroomd, want de cinemabel vindt weer-klank in vele ledige hersenen, doet het hart fel kloppen van die duizenden wier eenig levensdoel is genot en plezier !! — Daar wordt op het scherm, het leven voorgesteld zooals zij het droomen, vol pronk en praal, vol zinsgenot ; daar bele-ven zij korte oogenblikken van koortsachtigen gelukswaan nochtans zonder voldaanheid ; een valsch levensbegrip wordt hun daar gegeven, doch dat vergif slorpen zij gretig op, en hun leven trachten zij te schoeien op hetgeen hun daar op eene aanlokkelijke, bekoorlijke maar tevens bedriege-lijke wijze wordt voorgesteld. — Daar stroomen zij met honderden begeerig toe, want daar is hun leven, hun geluk, daar moeten zij hunnen slag slaan, daar is voor hun het handelsleven, het winstgevend leven ! Koning schijngeluk houdt daar zijn hof, verdeelt daar zijne gunsten ; daar ver-dienen zij hun brood, hun tooisel, hun sieraad, hun plezier, ook hun ontgoocheling en smart ten koste hunner eer. Sommigen zijn mooi in den glans hunner jeugd, zitten daar te pronken voor tafeltjes, druk omringd, rijk gekleed, als een kostbaar voorwerp van verfijnde en perverse kunst. Anderen integendeel, moeten vragen, aandringen, flikflooien, grijns-lachen, zich opwinden, allen veinzen er eene helsche vreugd, doch lijden inwendig en in geheim. En daartusachen de mannen, zeker van zich zelf, vol minachting speurend in het ronde, in het voile bewustzijn hunner economische meerder-heid, zich rneester voelend over die kudde nîetige diepver-zonkene wezens, wier minderwaardigheid zij miBbruihen. — De luxecinemazaal vol pracht, schellicht an klatergoud, is een duivelstempel voi slimmigheid, waar mannen- en vrou-wenlevens worden verteerd in onedel genot, in zinnelijkheld, in praalzucht en winstbejag. Ik verliet dit atmosfeer tôt stinkeng toe bedorven, en bui-tenkomend was de avond gevorderd, de straten eenzamer gewordert, en, daar trof mijn oor in de plechtige stilte der ingedomdelde stad het doffe, daverende, sombere tragische gedonder van kanongebulder in de verte. Doch hier weerklinkt slechts musiek en gelach Onbekommerd met den woedenden slag Zwieren en feesten zij ailen dooreen Lijden en sterven daaraan denkt er geen ! Terwijl op 't oorlogsveld heldendrommtn op elkaar rukken in toornloos gevecht, terwijl de dood meedoogenloos hare wreede moordzeis zwaait, terwijl zij eenen oogst van jonge, krachtige, heldhaftige, deugdzame levens wegmaait, terwijl wordt geleden en gestreden, terwijl heldenbloed wordt ge-offerd voor geluk en roem Van volk en vaderland Weerklinkt hier toch steeds muziek en geiach , Onbekommerd met den woedenden slag Zwieren en feesten zij allen dooreen Lijden en sterven daaraan denkt er geen !! " Prachtig, kereî ! „ (Naar Pierre fErmite.) Viif uur in den namiddag. In een klein Waasch dorp stopte de boemel «en stond. Nauwelijks had de locomotief drie, vier wielwendingen gedaan, of het lieve leventje van het boemelen herbegori. Poef ! aan den rechterkant... Poef !... àan den linkerkant... en de reixiger» werden gegooid naar recht»

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.