-.«s-- • v. -î-O. b&ï -r.r^-- - ^x^-jjotKctafsi'' - - >-* • » '•■»*■* * m ®E(3» ItiUlSMp» ds^sJîj- s«, AbonacmentïprljS voor 30 aummtrs bij Tjoormtbstaliog. , Voof (le soldâtes : t, ;o !r. Voor de nJût-soïd'.itea — in 't buté 3.36 tr.j buUm 'I Umà 4.50 IV. tnjiM M$i>- *x*mpl>:r; « van tli num>»tr mrfk» gwrtaçé, wortU m àtmnnmtfJ*-fr#s ' & '4*' ^ 1 e VWU-wW ■- i* 4- tUfCr-Vx*rr.-y -- "» ~ ES î«tttuwléy : ILSEFOHS PE'ETERS. *4TB OPSTELUiUS ; M. E. BELPASBE, L. OUYKOS, Vtetoî VAHBRA^BE^E;, . . ; Sftrtï*S6^ VAi 3ES? SKHELSE^. J«uî FSLUAERT. ;s Voor aile mededoelingen zich wencec toc t Villa M A COQUÏLL K, ge.qdijk & £ F A M ^ „ - Aaafcoudiçîngea : 0.&5 fir. de regel. — Etklamén ; t 40 ; •„ de regel. Viuchteliagen s ; ini- ssçhmgsi- ma t. î^feis, o.$o i?. Brief van Hare Majesteit de Koningin, De Panne,*den 25 Juli 1915. Waarde Heer Bestuurder, Met dicpe aandoening heeft de Koningin het ' uœraer geiezen dat U zoo goed gewêjest zijt Haar op te dragen. tjare Majesteit bedankt U harteiijk, al m::de uweh opsteirsad en uwe lezers, voor uw aller verideefde gevoelens. Aanvaavd, Waarde Heer Bestuurder, de verzekerr.:g raîjner hoogachting. De Secretaris, INGENBLEEK • /•- ■ ' ■■ ,vr ^Vi.VtfWSffaWîJ.aK&sïû» Verjarmg. Gisteren avqnd was het aan zec een grootsca scbouwspel : de zon ging on-der in een gioed als van laaiende lava, ais van vuur-spuwend water. Bloed-rood was haar scbijf, en 00k de heele hemel hii g vol dreigende donderwolken, tra-gisch-iîwart van boven, al onder met een slier gruweiijk bloca-rood bezeomd. 't Was alsof al het bloed, zoo wreed en roekeloos gansch een jaar door, ver-gotcn, in damp was opgegaan, wraak-roepend, ten hemel. Ontzaglijk was 't tooneel. Eiïgisteren, 1 Oogst, dag voor dag, was hec een jaar dat de vijandeiijkhe-dcn begonnen, dat de werelaoorlog aan gang giiig. Wat al rampen, puinen, slachtingen, gruweis siudsdien.! Wat al levensdraden afgesneden, le-vensbloemen in knop geknakt ! Waxmeer zal de hemel zich onzer toch ontfermen I Zwaar weegt de hand Gods op het schuldige mynschdom, en nog zijn aan de kimme g een hoopteekens te bespeu-ren. Doeh d-t de redding zàl komen, dat de verlossing, wie weet ? aanstaan-de is, daar mogen wij geen oogenblik aan tvvijfelen. Het Recht, de Treuw, de eehte Beschaving kuanen ©nmogelijk ten onder aan, iaat sta'an de beloften van 't Geloof. Was het Christus niet die ons zeide : Zoekt eerst het Rijk Gods en Zijne gerechtigheid en al het overi-ge zal u bij geworden ? Op welk altaar hebben de Belgen ailes opgeofferd ; aardsche goederen,faHiiliebanden,schat-ten van kunst en wetenschap, ja tôt aan "t bestaan zelf van 't Vaderiand, 'zoo niet op het altaar van Recht en Plicht? Zou God meineedig zijn geîijk de mei-needige Kcizer ? Dat zij verre I Moeû dus en volherding ! Hoe zwaarder de be-proeving, hoe nooger het loon ; hoe langer dè atbeidsduur, hoe zoeter de rusi ; hoe afmattender de kamp, hoe roemâj -er de ovcrwinning. En fie eindoverwinning kan niet an-ders wezen dan aan de kracht van geest en geloof. 2 Aug. 1915. M. E. Bel faire. mnstRMMMMKW Président Poincaré op 't front. De Voorzitter van do Fransche RepuMink, heer R. Poincaré, heeft heden, in gezelschap met koniflg Albert, de groote ambulance van Dr Depage bezochî, en toonde zich uiterst te-vreden met die piachtigc inrichting. De Keer Miilerand, minister van Oorlog, vergezeide des u-j! ischers vorsfc en het hooîd vzr den Fraoschen Staat, l i pi side; i der Fransehe Kepubliek heeft onzen K i ~ h<-A . .riogskruis overhandigd. « De talrijke soldaten, segete hij tôt den Vorst, die dees ecretecken, ten kostc van hun bloed wonnen, zullen er nog flerder op zijn als se zullen weten dat het de borst zijner Zijner Majesteit versiert. » D<; heer 1 Drs Depage, Janssens en Vanderveide eu verscheidene anderen, werden geàecor,: .- jtj • t eereteeken van het eere-legioo'i. De hooge heeren, gevo'gd door een staf van | Bilgische en Fransche officieren, keerden te ? voet, raar huune autos- îan, doti dij-!:, tus-schen dichte scharen soidaten door. Aandoen-lijk was het te zs'en hoe popuîair onze Koning | is bij het léger, en uit de oogen van onze f jongéns .straalde de -vceu'gd vau hun hart ora ■ 't bezoç i . van't hootd vau eeù Onzer Vcr-boadene h.gers. Ter gelegenheid vsn zijn besoeîi aan het I front,'neeft VôôrzitterPoincaré Peeters Iidefons | vereerd met de palmes académiques. De op- ; etelraad van de Belgische Standaard wenscht zijn ieverigen stichter en bestuurder vau harfe | ,'>eiuk met deze zoo we! vwrdi.ende onderschei- '* ding ! SOLDATEN, i Herinnert U wat ge leei'det op sebool : « lu het heden iigt„ 't verieden, in het nu v/at worden zal ! » Gedenkt dan dat ge een grcoten naam •; draagt ; en groote naam is zware last : o^> u weegt de roemvolie verplichtin»? uwe vade- , ren op 't ;: lorie?poor na te stappea. « Gedenkt, Vlamingen, uwe helden van 1302, sprak Koning Albrecht in zijn krijgs-rede van ien Oogst. Gedenkt gij, Walen, uwe Franchimonteesen. » G e 1 1 in deze j Z'vangere tijden bet bloel wâaruit ge gespro» ' ten zijt. Weestzonen waardig uwer vaderéh. " Dat zijt ge het verieden verschuldigd, Zingt dan m«.t hart en st..m de v ■rde'o van ons : tweede land.slied : « 0 Eeilge grond, der vaadren erf en bouw Door hun sweet en hun bloed ons verhregm, Of ver of na, hem zullen houwen trouw Eunne zonen bewaven in segsn. » Denkt wel nà, Soldâtes, wat op i<ît spel staat. Niet min dan de toekomst vai: ons land, de toekomst van ons volk. Gij zijt een keerpunt der r-cschiedenis, een îiehtbaak voor 't nageslacht. Ons land zal zijn, wat ge nu wilt dfit het worde. Uwe kinderen xulien het lot hebben dat ge hun laat. Hun geluk en toekomst stekeo in uwe armen, zitten' in uwe wapens, Verze-kert dan uw nageslachi den vrede en den voorspoed voor lange tijden. Beneemt den ongerechten dwingeland, vaawaar hij 00k kome, den lust België's vrij grondgebied nog ooit aan te tasten. Gij die onafhankelijkheid geërid hebt, laat duurzamen vrede en vrij-heid na. Maar boyenal laat hun een onbe-vlekten naam en den luister van een heldhaf-tig leve.n. Bewaard voor uwe zonen den | roénj en de weergalooze grofltheid die ge î zelf tôt heden bevoçhten hebt. ■ Burgers, uwe beproevingen, uwe kom-mernissen, u-,v verdritet, uw leed moet ge verduldig verdragen. Gij moet uwe soldaten { behulpzaam zijh en gedienstig en nooit ge-\ doogen dat winstbejag de liefde tôt 't vader-i land overz wemme. Morren en îrlaeen passen • niet in de tegenwoordige omstandigheden. Ontmoedigen eu zwarrschilderen zijn halve , mîsdaden, fntegendeel dat uwe woorden imraer opbeuren en moed in 't harte spreken. Anders zijt gij te kiein voor België's groot-heid.Wij b?leven benarde, boroerde tîjden, i maar 00k tijden Tan reuzen en helden. Gisteren no,»; kinderen, op klein tooneel ziin we ^ ai met cens opgeschoten tôt gednchte kerels, die hun 7/oord meêspreken in den werejd-f. ferijg. Achteruit dan allèMeingeestige gedachteb, Âchteruit aile k'einhartige gevoelens, ; Aciiteruit gij die hunkert naar vrede al i ; moest hij op bloote knie&n afgebedeld. | Achteruit gij zwakkelingen die uwe vca- ; ' penste zwaar vindt en den edelen last eer-\ loofî zoekt af te werped. j Gij zijt" on waardig van uwe vaderen. i Françhimont en Groeninghe beschamen U. G;j zijt onwaardig van onze jongens : * Luik, Haelen, Yzer, Steenstraat bes.eha.men ! U. Gij zijt onwaardig van uw geslacht : De ? toekomst zal a oordeelen en beschamen. Verlaat uw land en uw voik ■: het is te | groot voor U, Maar, God dank, kleinmensc'aen, die :ulk ! verwijt verdienen en Cœsar's woord leugen-! achtig maken : « van West -Europa zijn de ! Belgen de dappersten .» o tmoet men zelden : en bij uitzondering, j Een wind van fiere vaderlaudsliefde waait over heel ons voU langs beide kanten van het Iront, en la en vrcemde. Soidaat en Eurger hnnJ'=n roiT dan 0. t in den grond en in waaiivf i 8an htt ordewoord van dezen oorlog : Eendracht en. VoJharding. « Eendracht maakt macht 1 » nog nooit klonk onze le us zoo verinanend, nog nooit dapperden de plooien onzer driekleui zoo blij. Eendracht op het slachiveîd ; waar bene-vens de machtige toneu ' an « Zij zullen hem niet temmen den fieren Vlaamschen Leeuw !» le even fiere klanken van « Valeureux Liégeois », « Vive Namur », « Les Tour-naisiens sont la ! * weêrgalmden. Eendracht in het leger met trouw e nako-ming der piichte : en eerbied voor ieders rechten. Eendracht in de kerk in bcete en gebed. Eendracht in stad en dorp, in gouw en land.... Eendrachtig, omda'c wij allen voor een en ze'ifde doel staan : 't verdrijven va,n den overweldiger, 't heroveren van het vaderiand.Eendrachtig, oui den vijasd tôt zijn schâ en schand te leeren dat : « Naaît den eersten Belg staan acht mil-lioener. Belgen « Vol eendrachtzin tôt heldenmoed ge-reed,« Die m'één voor één en allen moet ver-delgen: * Eer iemand ooit ons land het zijne heet!» « De aaniiouder wint » zegt ons spréek-Aroord en nog eeus nooit rnisschien met zoo-veel waarheid als nu. ïri Dnitscbîaoa hoort eu leest men overal en voortdurend « Ausharren » d(. i. « Uit-nouden, volharden ! » « Die de sterkste zenuwen heeft, wint het spei » zoo leert men daar. Welnu wij mo ten toonen dat het recht en iiet het geweid de sterkste zenuwen heeft en dat wij om te lèereu uithouden met naar den vreemde, cocli min naar den vijand hco-ren ter echool tegaan. Onvergelijke voor-beelden liggen te zanten in Belgiô's geschie-denis.'t Was in de 14e eeuw. Gent voerde oorlog. Er kwam geen einde aan. Broodwinning was er al lang siet meer en de honger gaapte wijd. Men zag geene uitkcmst. Filips van Artevelde, wien men het ruw-aaidschap nad opgedragen, waagde een oproep aan de dappersten der dapperen. Men zou een stouten ,slag slaa«. Vijf duizend mannen s'tonden op : vijtduizend kerels.... Vrouwcn en kinders brachten de laatste brooden bij.... 't Was "'oor de mannen die-gingen vechten. Al het ander volk moest bidden en vasten.,.. Filips vertrok met zijne helden en haalde de zege thuis. Een andermaal gingen de Gentsche poor-ters hun heer en ^raaf vinden om over den vrede t*5 spreken. Men besprak de voorwaar-den en kwam overeen. Doclf vooraleer het handteeken te zetten hervatte de graaf : « nog eene voorwaarde voor mijnen vrede. Gij zult onmiddeiijk den knievai doen en uwe schuld bekennen.» De gentenaren bezagen elkander en roerdon niet. « Geeft beseheid » praamde de graaf. « Heer graaf, sprak een der gezanten, geen een van oas wil knielen.» De hovelingen schrikten op bij dit antwoord, De graaf schoot uit, verweet den Gentenaren hun ijzeren koppen koppigheid en sloot met de woorden : « dan krijgt gij mijnen vredf ock niet. - En kalm klonk het van Gentsche zijde : «Ware 't de vrede fjf de dood, ons antwoord blijft geiijk. » Men vreesde het ergsfce, îoen de edele gravin zelf op de knièën zonk, deiï vrede afsmeekte en be-kv;am.« De knievai o. de dood, ons antwoord blijft geiijk. » Een volk dat zoo spreekt ont-gaat den knievai en den dood. « Een volk dat zich verdedigt, kan niet vergaan », sprak onze koning. "Neen, geen Belg kan eraan denken den knievai te doen tôt onderwerping, zijne onschuld schuld te noemen, vergiffenis te vragen voor volbrachten plicht. Neen, de lijken der gesneuvelde helden zoud.en oprijzen uit hunne gravçn en reke-ning vorderen van hun vergot«n bloed. De beproefde familiën zouden hun vader, hun zoon, hun broeder met verontwaardiging terugeischea. De gewonden zouden al hun Içvensdagen tôt bitier verwijt en onze schan- f te Hericî ^ tcai, Parsjs 2 Oogst, 15 u. Fratîsch Front. — Den nacht van.den 1 Oogst en tien nacht van den 1 tôt den 2 Oogst werden gemerkt door verschiliige artilleriege-vechteh. In Artois, na verschillige Duitsche aanvalien met grenaden teruggestooten te hebben, mieken wij ons Lmeester van een deel loop-grachten in den holléii weg- van Ablain naar Angres .ten .noorden de baan van Atrecht. Rond Souchez heeft de strijd zich voortgezet met bommen en grenaden zon der verandering van front. In Champagne, op het front Perthes Beau Séjour, strijd; met mijnen, waar wij de boven-hand-hadden. In Argonnc, in ce streek van Marie-Thérèse en van St Hubert, na een hevig gevecht met bommen en springbussen, hebben de Duitscbers verschillige aanvalien gepoogd die afgeslagen werden. Op de hoogten der Maas, tusschen Eparges en de loopgracht van Galonné, heeft de vijand tôt driemaal toe onze stellingen van het bosch aange-vallen. Onze artillerie en inianterievuren hebben deze aanvalien tegen-gehouden. Pont-à-Mousson en de dorpen van Maidières en van Manon-court-sur-Seille werd'en gebombardeerd met brandstichtende obussen. de hun verminkte ledematen ronddragen. De oorlog is schrikktilijk : we zien het dagelijks, Ons harte bloedt bij het zicht van al die puinen, die verwoesting, die lijken, dat bloed. Het geinoed komt vol, hoe dik-wijis ! en men weent om al die rampen en ellenden en n^en fcidt vurig ûm den vrede — tôt God — niet tôt deo keizer. Onze grootheid is ta auur betaald om er afstaud van te doen. Wij wiiien geen dwergen wor-' dea ais we reuzen kunnen blijven. En no6i:. ials, Goddank. zoo denkt ons huidig volk. en zoo spreekt het. Die het meest geleden hebben aan de famperi van' Heri ooriog, zjjn het iioogst gestegen i;i z. ieliil e grootheid. De beproeving heeft hun gees^ geiouterd, hun wil gestaafd en ze wieken in reinere sfeeren op de yleugeis van heldhaftige Yaderlandshefde en edelmoedige kristeno gevoelens. Arme weduwen, moeders in rouw, vrouwen van krijgsgevangeneiî, grijsaards wien de kroon van het hoofd gevaîlen was, schamele kinders hoorden wij in den eenvoud der verhevenhedd zeggen : «We moesten oorlog doen, we kenden niet anders ! Waar-om moesten de Duitschen, die. v ij ten allen tijde zoo wei behandelden, ons zoo verrader-lijk aanvalien ? G<_en vrede, dan vooraleer zij het land ontruimd en aile kwaad hersteld hebben ! » Steunende op uw recht en op zoo een volk staat ge, soldaten, op vasten bodem. Hebt ge niet gelezen hoe Z. H. de Paus Benedictus XV bij brieve van ziin Staatssecretaris Kardi-naal Gasparri aan M. Vandenheuvel, Belgi-srhen gezant bij het Vatikaari, het goede recht vau Beîgië operdijk erkent en Duitsch-land voor het schenden van zijn woord en onze onzijdigheid in 't ongeliik stelt ? God, Schepper van den mensch en stichter der maatschappij geeft den Staat de wapens in handeo om het goede recht te verdedigen. Zoo leert het de christelijke wijsbegeerte. 's Lands bestuur nu draagt U die inacht over en wapent uwen arm, zoolang het nood doet. Koning en bestuur oordeelen over den oorlog, zijn duur en de wijze. Gy zijt de uit-; voerende macht. Aan hen de wijsheid, aan u de moed, Draagt dus de wapenen, die ge met ; rein geweten ontvangen hebt, 00k met reine ( doch kloeke hand. Wij zijn niet verantwoor -delijk voor het vergoten bloed. R. V. M., krijgsaalmoezenicr. ... Duitsche Zeeschuîmerîj • De « Prins Albert » is getorped.eerd ge-" weest. I 1 Heel de bemaBning van het Belgisch | stoomvaartuig {Prins Albert) is kunnen ge-| red worden. Vier matrozen nochtans wauen I lichtelijk gekwetst. Het schip is in zee ge-| zonken. Het koopvaardijschip «Florian»,der maat-ï schappij Leyland i - door een Duitsche duik-| boot gotorpedeerd. | Er zijn 7 slachtoffers; een en aestig zyn i aan de dood ontsnapt. Da Haer Mark Wiley, een Amerikaan ( van Boston, die zich aan boord bevond is ee-| storvèn tenvclge van de wonden die hij be-l kwam door de ontploffing van een obus vôor | de torpilleering. Wat zal Amerika nu doen? Oor iogsnie u ws. RUSSISCH FRONT. 1" Pogst : Sederteen paar dagen wordt er weer meer gesproken van den val van War-| aaw, Waarschijniijk is 't nu reeds een vol-: bracht ieit. Prachtig hebben de Russen stand gehouden, niettegenstaande hunne blijkbare inferioriteit onder oogpunt van geschut en amunities. Dat ze thans de lijn der Vistule wiilen prijsgeven, zou te- kermea geven dat von Mapkenzen eindelijk zijn grof geschut in 't werk heeft kunnen 3tellerj,en zoo 't Russisch leger tôt den afiocht dwingen. Al de beste Duitsche regimenteij, de PruîSische Garde in-oegrepeii, liebbea hul;ue pogingen geconcen-treera ten Ooscen de Vistule, tusschen de Narew en du Bug ; 'c verzanieieu op dat. punt van énorme hoeveelheden geschut maakte den toestand onhoudbaar voor onze Bondgenooten. Deze hebben het geraadzaam gevonden hun leger te renuen, en het verdedigingsplan uit te voeren dat reeds vcor7 den oorlog bestudeerd en voerbereid werd : Warsaw opofl'eren, en terugtrekken op eene andere lijn. Het is een harde llag voor onze Bondgenooten ; maar sedert lang reeds was hij voorziec, en werden aiie maatregelen genomen om enkel eene leaige stad aa i den vijand te laten : 't leger, de dépots, zelfsde zoo belangrijke fabrie-ken van wapens en amunities en andere militaire benoodigheden werden in zekerheid ge-bracht. Er was zeifs spraak een deel der stad in asch te ieggen. Men weet dat de Russen er niet voor terugschrikken hun iand in eene woestija te veranderen, als 'tgeldt den vijand te verslagen. Napoléon wist er van te spreken. Dit zal Keizer Willem 00k leeien ten zijnen koste, 't zij hij den weg naar Petrograd aan zijne légers wijst,'t zij hij de voorkeur geve aan den weg naar Moscou. Meer dan 200 uren ver,langs beide zijaeii: moerassen, rivieren,bos-schen, weinig wegen en spoorwegen, en de winter voor de deur : dat schijnt genoeg om de eerste geestdrift wat af ie koelen. Heel waarschijniijk zullen de Duitscbers hun zegepraal luidruchtig vieren : moeten à<i neutrale landen niet îeeren te bevea voor de macht van Duitschland, en hunne medewer-king met den vierbond nog wat verschuiven ? Toch zal die overwinning niets veranderen aan den eindzegepraai der Bondgenooten. Al-leen zal hij daardoor misschien enkele maan-den worden vertraagd. 't Russisch leger blijft geheel en gaaf, en Warsaw kan aanzien worden als een voorpost van Ruslanrl. De Dnitschers schijnen nogde bovenhand te hebben in zwaar geschut en amunities; maar elke dag dien de Heer ons geeft, brengt verbe-tering in dien toestand ten onzen voordeele, warit overal wordt er nu met ernstige en duch-tige wilskracht doorgewerkt : 00k onze legers op 11 Westelijli front., oemen toe in getal en weerstartdskracht. De Italianen gaan dapper vooruit, de Sermers liouden stand ; weidra zal Rumenië in 'tstrijdperk treden. Zoo worden aliengskens de centrale keizerrijken omsingeld. en omsingeling beteekent val.zooweî voor een keizerrijk als voor eene stad. DUiTSOH VLEËGSIACHiEN »££R&ESCHOTEN 1. Oogst. — Zocdag morgen. rond 6 ureu, verscheen een Duitsch vlieu tuig bover; Loo. Kanonuen en mitraiJjeuzen gingen -duchtig aan 't senieten, e 't duuj-de niet iar»g of het toestf-1 werd getr ffen, dobberde nog wat in de lucbt, en kwam dah reg Irecht te vallen in onze lijnen. De vliegeniers, tweeDuitsbe officieren werden gevangen genomen. i. j \ — If» i i 8 centierneB-'het . . ( < Woensdag 4 Oogsf î9ïE# . c, y*, .r . .. nirnujWWf»'murv - T I. m.ii.-i o s*, i,VBI?.r.oar-'K»-XX.seiidv-i 1

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.