Abonnement : 2 fr.'s jaars. Weekblad voor praetisehe Vlamingen Mededeeliflgen te sturen naar de Notarissenzaal, Winkelstraat, 1, GENT Toegelaten door de'Censuur. Een TandwieL 0> Het " Vlaamsch-Belgisch Verbond „ gesticht in Holland op 4 Maart 1918 door Van Cauwelaert en Hoste, en tôt hetwelk de " Vlaamsche Kring „ van Brussel onder voorzitterschap van A. Vermeylen zich komt aan te sluiten, laat in het Laatste Nieuws van 3-4 December zijne standregelen kennen. Art. 3 vau die standregelen luidt als volgt : a) de vervlaamscbing van het onderwijs voor het vlaarasche volk in a] zijn takken en graden; b) de vervlaamsching in Vlaanderen van het gerecht en van aile openbare besturen ; c) de indeeling van onze weermacht in Vlaamsche en Waalsche eenheden, resp. met bet Nederlandsch en het Fransch als taal voor opleidiug en aanvoering; d) de heriurichting van de centrale besturen, zoodoende dat de aangelegen heden, welke het Vlaamsche gedeelte van het land betreffen, rechtstreeks in het Nederlandsch, deze van het Waalsch gedeelte rechtstreeks in het Fiansch worden behandeld. Deze standregelen zijn voorafgegaan van beschouwingen als deze : " de eischen „ van eeu democratische sanieuleving en „ de biunealandsche rust in België eischen „ de erkenning door het belgisch staats-„ gezag van de taaleenheid van het „ Ylaamsche volk en de waarborg van „ zijn cultureele zelfstandigheid iîebt gij het verstaan, lezer? Die standregelen en die beschouwingen beduiden : a) volledige uitroeiïng van het Fransch in Vlaamsch België b) vsrdeeling van onze weermacht in twee.vijandelijke legers, gelijk destijds in Oostenrijk-Bohemen, c) besluur-lijke scheiding en ontbinding van het bel-gische staatswezen tusschen hier en tien jaar. En zeggen dat er menschen zijn die denken dat men die fanatiekers zal paaien met een vlaamsche Univeisiteit nevens een tVansche op te richten. Nooit! Hunne politiek is als een tandwiel : steek er uwe hand in, en weldra wordt geheel uw lijf meêgetrokken en verbrijzeld. Geestelijken, onderwijzers, voormannen onzer werkerssyndikaten. opent de oogen : Wilt ge, ja of neen, het voortbestaan van België als staat? De Aktivisten van het Buitenland. In zijn nummer van 22n November 11. heeft de Bien public een artikel laten ver-schijnen, met den titel " Les Activistes de l'Extérieur Gebrek aan plaats heeft ons belet eene vertaling van dit artikel in ons voorgaande nummer over te drukken. Maar uitgesteld is niet vergeten. Ten andere de actualiteit van bedoeld artikel is met den verstreken tijd niet vermin-derd. Integendeel. De gebeurtenissen sedert den 22n November, hebben de achterhoede van den weggeloopen vijand talrijker en talrijker uit zijnen " Unter-stand „ gelokt. Wel is waar beweren die mannen nooit iets gemeens gehad te hebben met eenen Yan Rooy, eenen Planc-quaert of eenen Huybrechts... Laat ons lachen! Denken die heeren misschien dat wij de lijst van den " Vlaamschen Blok „ vergeten hebben ? Zoodus onderstaand artikel komt nog op het gepaste uur : In vroegere tijden sprak men in Frank-rijk van " de uitwijkeiingen van het binuenland van dezen die niets geleeid noch mets vergeten hadden, en die even zoo weinig het leven en het streven van hun Vaderland verstonden alsof zij uit-geweken waren. Zulke mannen zijn voor hun Land een dood gewicbt en schadelijk. België is gedurende vier jaar over-geleverd geweest aan de knoeierijen en de kuiperijen der aktivisten, die met de hulp der duitsche bajonnetten wrochten, en die verdwenen zijn en medegerukt met den stioom der teutonische ontruiming. Is het gevaar afg<-weeid? Neen, nog immer be-dieigt het ons en leefc het voort in de personen dezer " akiivisten van het buiten-land „ die gedurende geheel den oorlog de m.îening vergiftigd hebben der op den vreemde uitgeweken Belgen, dezer akti-vis'en die, onzen g. e len roep wegens ouzen Ugenstand tegen den gennaanschen in-vloed in gevaar gebracht hebben en aan de onzijdigen hebben laten gelooven dat het aktivism in het bezette België een populaire beweging was, die uitging van eene lang verdrukte nationaliteit. Nauwelijks hebben de zegevierende legers der Entente in een zelfde beweging de vluchtende teutonische benden en de aktivisten van het binnenland wegge-va.igd, of daar zien wij reeds, als haaien in het kielwater van een schip, de aktivisten van het buitenland het leger onzer verlossers volgen, met gebaren alsof ze Pieter den Eremijt zelve waren, gelast— ■ met een nieuwe kruisvaart te prediken. Met wat recht dringen zij zich aldus op ? Welken dienst hebben zij aan het Vaderland bewezen gedurende de vier jaren van ons nationaal mai telaarsleven ? Stondenzij aan het front met den unifoim, of waren zij in de loopgrachten ? Hebben zij, op den vreemde, het lijden van h«t gekruiste België met luide stem verkoû-digd, voor ons Land vrianden aange-worven, hulp en onderstand gezocht. de genezing ran zijne kwetsuren, de weder-oprichting van zijue puinen, de herop-beuring van xijn vernielden voorspoed voorbereid? Goed voor " patriotten „ zulke arbeid ! Niets hadden zij daarmede te zien! Zulke mannen hebben geen plichten tegenover het Land gelijk gewone stervelingen; het lij l-n hnnner medeburgcrs raakt hen niet; hunne taak is te schiijven en te spreken over de verdi ukking van Vlaanderen door België — vau op een gemakkelijken zetel, met de voeten vôôr het yuur,fn de redactie van de eene of de andere Vlaamsche gazet zoader geabonneerden, maar ruimschoots ondersteund door allerlei verbonden vau groot Nederlanders eu andere inrichtingen met germaanschen geest en germaansche strekkingen. En gedurende vier jaar hebben die heeren gesproken en geschreven, niet over de moorderijen en de brandstichtingen van Leuven en Diuant, niet over de hafce-lijke opeischingen der manspersonen, niet over den smaad der verraders die den vijand hunne hulp verleenden, maar over het schandaal van deze of gene bel'gische militaire doktoor.die geen vlaamsch kende^ over deze of gene officier die de aktivisti-sche kuiperijen zijner onderhooria'en be-strafte, over het ongeluk van een sinds 85 jaar aan Wallonië opgeofferde Vlaanderen. Na vier jaar lang gewoeld te hebben, om een slagwoord te vinden dat zij op het vaandel van het buitenlandsch aktivism zouden schrijven bij hun terug-keer in België, hebben zij het gevonden en naar aile kanten van den gezichteinder uitgeroepen "Vlaanderen vervlaamscben. „ Het was de " Sesaam, gaat open „ dat hen het hart moest terugwinnen van dat Bel gië dat zij in het uur van het gevaar ver-laten hadden. " Vlaanderen vervlaamschen „, wat be-duidt die tautologie ? Zou hij niet voor een krankzinnige doorgaan, deze die zou spreken van Frankrijk te verfranschen of En-geland te verengelschen ? Laat ons opmeiktn dat de belbamels altijd formulen gekozen hebben die even zoo onduidelijk waren als ronkend, en met dewelke zij hunne ware inzichten ver-bloemden : hoe meer eene woordenkra-merij onvatbaar is, hoe gemakkelijker de volksmassa zich door dezelve laat ver-- leiden. " Vlaanderen vervlaamschen dat was het lokaas waaimede de buitenlandsche aktivisten de eenvoudige lieden in.hunne ! strikken poogden te vangen. Deze hebben er niets van vuistaan. Zij, akiivisten, weten alleen wat ze willen. En ziehier wat ze willen : In Vlaanderen aile onderwijs, aile hennis, aile gebruik van het Fransch ver-bauuen; de geschiedenis van Vlaanderen eu van Vlaanderens tweetaligheid met een pennetrek uitschrappen, van af den tijd dat het magistraat van Ieper zijne rekeuingen in het Fransch opstelde, tôt den dag dat onze grootouders, den oproep van deken Rodenbach van Rousselaere beantwoordden en protest aanteekenden tegen de flamingantische maatregels van Koning Willem. Wat ze willen, 't is het vlaamsch gedeelte van België berooven van het onwaardeerbaar voordeel dat het bezat twee talen te kennen en te beosfenen, en hetzelve met een chi-neeschen muur omringen die het van de buitenwereld afzondert, de Hollanders j I en de Boers alleen uitgezonderd. Wat ze willen, 't is Vlaanderen aan de latijnsche kultuur ontrukken, 't is te zeggen aan de beschaalde kultuur, en hetzelve uitsluitelijk overleveren aan de germaansche kultuur die op spionnage, bediog en leugen berust. Wat ze willen, 't is een volk dat zijn voorspoed aan den uitvoer zijner voortbrengsels vesrschuldigd is, «p zich z«lve doen kuakken; 't is dat volk willen verarmen en ten onder brengen. In wiembelang willen zij dat ailes? Moest men ze gelooven, in het belang van Vlaanderen. Maar denken zij dat de Vlamingen zoo dom zijn? Meenen zij ons te kunnen doen gelooven dat het ons belang iï geen Fransch meer te kennen? Want zoo onze voorouder» de tweetaligheid beoefend hebben, was het toch ten slotte otndat zij er profijt in vonden. Een belang alleen kan door de foimuul der buitenlandsche aktivisten gediend worden, 't is het belang van Groot Nederland : bewnst of onbewust bevorderen zij dat ideaal en geen ander. Vier jaar lang hebben zij in Holland geleefd in kringen die het flamin-gcintism genegen waren, niet zonder den invloed ondergaan te hebben van deaen die de banden tusschen Zuid-Nederlanders en Noord-Nederlanders nauwer willen toeliallen, tôt dat eeusdaags de eenen met de anderen in een groot nederlandsch vaderland vereenigd zullen zijn op grond der geméenzaamheid ,van taal. Welnu zoo er eene foimuul bestaat waarvan onze geschiedenis de ijdelheid doet uitschijnen, dan is het wel de formuul " De Taal is gansch het Volk „ Zoo de taal alleen de nationaliteit uitmaakt, waarom hebben onze Vlaamsche provincies nooit niet samen kunnen leven met de hollandsche? Met genoegen hebben zij er zich van losgerukt tijdens de godsdienst-oorlogen der XVIe eeuw; de ondergang van hunnen handel is in de XVIIe eeuw veroorzaakt geweest door de Vereenigde Provinciën (Holland), die op het Congres van Munster de sluiting der Schelde en het doodvonnis van Antwei pen afdwongen; toen, in de XVIIIe eeuw, Keizer Karel VI den handel der vlaamsche provinciën wilde heropbeuren door de stichting der compagnie van Oostende, waren het nog eens de Vereenigde Provinciën (Holland) die Europa in beroering brachten om die compagnie te doen afschaffen. En wanneer eindelijk, van 18IS tôt 1830, België het ongeluk had met Holland vereenigd te zijn, waren het vooral de Vlamingen die opston-den tegen de dwangmaatregelen van Koniiig Willem. Neen, 't is de gemeenzaamheid van taal niet die eene nationaliteit uitmaakt — de taal is enkel een werktuig, — 't is de gemeenzaamheid der gedachte; onver-schillig is het werktuig waarvan de gedachte zich bedient. Deze gemeenzaamheid van gedachte, van strekking en van ideaal vereenigt met onverbreekbare banden Ylaamsche en Waalsche provinciën, die in den loop der eeuwen gestreden en geleden hebben onder dezelfde vreemde heerschappijen, te zamen het jnk afgescliud en de vrijheid vereverd hebben. Nooit is eene scheuring tusschen beide groepen ontstaan, nooit is eene tegenstrijdighaid tusschen hen uitgebroken. Ook zal het vlaamsche volk, wanneer het eindelijk zal verstaan hebben waarheen de formuul " Vlaanderen vervlaamschen „ het voert, de valsche aktivistisclie pro-feeten den rug keeren en een streng oordeel vellen over huune misdadige afscheidingsplannen. Een eere-raad? De Datjeraad, een Vlaamsch vluchtelin-genblad dat te Londen verschijnt deelt onder den titel " De ratten rluchten. — Een eere-raad „ het volgende nieuws mede (nummer van 90n November 1918) : " La Métropole deelt mede : Volksver-tegenwoordiger Frans Van Cauwelaert stelt vo<>r een " Eere-raad „ samen te stelleu, voor welken de verraders zich zouden kunnen... val niet om, lezer... " VBRRBOHTVAÀRDIGEN „ ! ? Onze con-frater voegt er bij : " Ds koord,ja! Hun vlucht alleen veroordeelt reeds de acti-visten „ " We ïijn het eens met La Métropole; daarenboven er bestaan wetten in België, die eischen dat verraders/aan het GERECHT overgeleverd worden. Dat moet de rechtsqeleerde Van Cauwelaert toch weten. Wij zouden wel eens willen weten, wat volksrertegenwoordiger Yan Cauwelaert kan aanhnlen, om de verraders aan de bestaande Belgisch© wetten te onttiek-v ken. „ Tôt hier de " Dageraad „. Nutteloos is het daar veel woorden bij ta voegen. Iets nogtans moeten we doen opmerkcn, name-lijk dat Van Cauwelaert met Julius Hoste de stichter is van het " Vlaamsch-Belgisch Verbond „ — in Holland geboren — voor hetwelk men tegenwoordig propaganda maakt in onze stad. ^ Zoodus, medeburgers, wilt ge een " Eere-raad „ voor nwe oude kennissen Wannyn, Stocké en Jonckx, gij weet wat er u te doen staat. lets voor den Werkman. Men zal zich nog wel herinneren hoe op een der fameuze zaterdagavond-meetings der activistische kliek, Jan Wannyn — " de man voor den kogel zooals hij het zelf uitkraaide — zôô ver ging dat hij de Vlaamsche werklieden aanspoorde om voor den Duitsch te gaan arbeiden. Die liandel-wijze alleen was in het belang van het Vlaamsche Volk, veizekerde Jan, die handel wijze alleen kon overeenkomen met de vaderlandsliefde der Vlamingen Nu dat de kogel hem zou kunnen geschonken worden — en meer dan een zou hem misschien geen kwaad doen ! — is de vogel gaan vliegen. Met hem zijn voornaamste hand-langers, met hem het grootste deel zijner creaturen. Maar wat gebleven is, zijn Nummer 3. Zondag 8 December 1918 5 C^ntiemen

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.