DE KLOK UIT BELGIE ♦ 'i'--REDACTIE EN ADMINISTRATIEl WILLEM Il-STRAAT 66 - TILBURG TELEPH. 744 • POSTBUS 23 MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS *T STORM ALS IK LUID IS T ZEGE ABONNEMENT! Voor HOLLAND Fl. 1.00 per Kwartaal Voor BUITENLAND Fl. 1.25 M „ PRIJS PER NUMMER i 5 CENT De Teerling is geworpen. Het offensief komt en wij kulnnen on alle oogenblikken aaln 't losbianden vei Wachten. t Honderden en duizenden zullen er leven bij inschieten. De hellingen de Vogeezen, de vlakten van Frankrijk e de wateren in Vlaanderen zullen eens t meer met bloed gekleurd worden. Wij weten wie er voor de geschiedeni en ook voor den hemel' aansprakelijk zé gesteld worden voor het reuzenbloedbac dat weldra gaat aangericht worden: Maar bij elke groote euveldaad worc 't Pontius Pilatus-gebaar herhaald. Lui: tert naar Von Hertling's woorden op I Maart in den Rijksdag uitgesproken: „D verantwoordelijkheid voor het bloed vei gieten zal op de hoofderi neerkomen va y allen die de voortzetting van het bloe vergieten willen". (Stonnachtige bijv; in het geheele Huis, behalve bij de uitei ste linkerzijde. Hebben de mannen va ide linkerzijde weerom een klaarder) bese van de ware toedracht der zaken da de overige heeren I) I Von Hertling wil de schuld op d Schouders der bondgenooten schuiver „De Entente-staten toonen niet de gering ste neiging om het gruwelijke oorlogs handwerk te eindigen ;nog steeds schijn Shun doel te zijn te strijden tot aan onz [Vernietiging, zegt hij". Kan er nu toch ee valscher voors.elling der feiten gegeve ïvorden. De keizer spreekt nog geduri 'yan „zijn goede Duitsche zwaard"; d („heldhaftige" aanvoerders Hindenb'ur |sn Ludendorff wilden geen gebrekketis iiett vrede, maar een Duitsche zegepraa, Geeft zulke taal den indruk dat de heerei Van Berlijn afkeer voor den krijg opge itiaan hebben ? I En blijft het Duitsche volk dan zo ijran de buitenwereld afgesloten, dat he Ide verklaring van Wilson niet te hoorei kreeg: wij willen het Duitsche volk nie Vernietigen ? Ei .kanselier, weest dan toch oprecli en zegt dat gij' onder den druk de militaire caste nu ook de kans wilt ws gen om in 't Westen te bevechten me jhet wapen wat gij in 't Oosten door geli jltn kuiperijen bekomen hebt Waart gij in werkelijkheid vr edel ie jvend gezind dan zoudt gij» een daad stel len die een onloochenbaar bewijs vai jliwe goeds gesteltenis zou blijken te zijn C IJ ZOUDT BELG IE DOEN ONT •RUIMEN. Wel hebt ge door eerf politieke zet d s wereld willen doen gelooven dat gij het •- goed met ons meent; gij toondet u bereidwillig om met de Belgische regeering 't onderhandelingen aan te knoopen, maar r in 't diepste van uw gemoed waart gij wel n overtuigd dat de Belgische regeering op e uw voorstel noch kon (noch mocht ingaan. Gij weet dat wij op ons standpunt onver-s stoorbaar en rotsvast blijven staan; we-.1 derrechtelijk zijt gij wil België; zoolang l, gij er verblijft kimnen wij samen niet praten. Zoolang ook gij tegen alle wetten It in, natuur- zoowel als volkerenrechten, ons arm vaderland blijft bezetten en uit-8 'zuigen, zullen de landen die in den oor-e [log kwamen om 't Recht boven 't bru-•- jtale geweld te doen zegevieren' voor uwe n redevoeringen doof blijven. Begt»t met d jonrecht te herstellen en gij. zult gevoelen .1 dat de Entente geneigd is om het gru-■- welijke oorlogshandwerk te eindigen, n „De wereldvrede is er nog niet", f Neen, maar door uwe schuld, n Duitschland. I Wel kunt gij in den Rijksdag den vrij-e zinnigen Nauman toejuichen als hij ver-i. klaart: „De rijkskanselier heeft ondub-belzinnig- gesproken over de zelfstandig- - heid van België, hij heefover het water t toen geroepen dat hij bereid was te on-e derhandelen, niemand echter kwam. n Wanneer thans het onheil nogmaals in i ijfusachtige afmetingen opdoemt, weet de g wereld dat wij een verdedigingswerk e doen, waarachter het Duitsche volk aan-ej eengesloten staat"; wel kunt gij zoo bin- nen uwe grenzen stemming maken, cn 't geweten van sommigen geruft stellen ï daar het anders in opstand zou komen - tegen alle veroveringspolitiek die zu'ke bloedige en zware offers vergt. Maar de 0 buitenwereld zu't gij niet kunnen bedrie-t gen. Gij wilt e?n offensief doorzetten om ï uw heerschzuchtige droomen te verwe-t zenlijken ? Durft dan ten minste voor dit plan uit te komen, de verantwoorde-t lijkheid van uw daad opl te nemen. Staat r daar niet schijnheilig te poseeren alsof - gij schuldelooze verongelijkten waart, die t wijl ge de witte vlag hijscht op spotge- 1 lach onthaald wordt, en noodgedwongen zult voortvechten. i Het offensief dat ge weldra ontketenen - iult woadt door ieder rechtgeaard mensch ï op uwe rekening, o Duitschland, geschre-: ven. Uw pharizeërgebaar waarmee gij' de - verantwoordelijkheid wegschuift verwekt walging en verachting in de beschaafde ï wereld. J. CALBRECHT. Gii hebt aeen hart! Dit gebeurde in 't kamp van Olt broek zaliger, in den jare toen m schreef 1916. 'k Was er toen oo*k j interneerd — Haec olim memini: juvabit — 'k^Zal er later nog m< ten mee lachen, schreef Virgilius over meer dan duizend jaar. 't Was in den tijd toen het wooi »Ge hebt geen hart" in volle fleur w Die woordjes wilden zeggen; »> durft niet"! en dat was de groot beleediging die men aan een geint neerde kon aandoen. 'k Weet nog dat Rikus — ook charel — bibberde van woede als die woorden maar hoorde. Rikus had eens een lange steer goudsche pijp gekocht, en hij zat toch zoo smakelijk aan te trekken zijnen stroozak. »Rikus!" riep eeti Brusselaer, »i hebt geen hart om uw pijp te lal vallen! - «Wat ?" zei Rikus «Ik ge hart?" En met eens vloog zijn pijp in gr elementen od den plancher.... En d; ie- vloog nog een vloekske bij van een en meter vijf en zeventig!.... je- En Rikus was fier!- Hij had «hart" >se geloond * >e- Arme Rikus! en hij won maar al een dubbeltje per dag! Ja, 't was in den tijd dat het d; woordje: «Ge "hebt geen hart" in volle as. fleur was 3e En 't was ook in den tijd van Paste schen!.... er- 'f Was tegen den avond en 't was buiten koud, en ze zaten allemaal bin-'ne nen, aan 't kaarten, aan 't rooken, aan hij 't spreken en aan 't speeken, zooals «echte" internés dat doen kunnen, en Boum! daar had ge het! 't Ging er weer al over «hart" hebben. En Rikus op stoefte dat de stukken er afvlogen. Hij ging voor niemand en voor niets 3e achteruit. Hij had «hart". en En toen op eens — 'k weet nog niet hoe 'k er op kwam: en — «Maar-Rikus! gij hebt toch geen hart om uwen Pascliea te hou-ui- den!" iar 't Was als een donderslag in de JI - irwiHnpnanpnaaaooaacciagaaaaaanDC barak. Rikus zweeg. Rikus werd bleek .... dan wit.... dan purper.... dan rood En iedereen zweeg.... heel de barak zweeg.... Rikus wilde iets zeggen.... maar 't kwam er niet uit.... en hij stamelde iets van „ Dat is ook iet en hij begon te lachen... en allemaal lachten ze... En niemand wist waarom.... En niemand zeide een woord... Rikus was overwonnen. Hij had zijnen meester gevonden. Rikt ~ was «gegeneerd"... Och! hij was zoo kontent dat ze «Soep" begonnen te blazen, en met nen sprong, en nen vloek en zijn gamel, vloog hij de barak uit. — 'k Ga mijn soep halen! riep hij nog eens, juist alsof ze dat allemaal niet konnen zien.! Rikus heeft dien avond niet goed gegeten. Het smaakte hem niet. En als 't op was is hij gauw uit de barak gaan loopen, en met de handen in de zakken, heel alleen is hij gaan wandelen langs den pinnekensdraad, rond het kamp. Och, zoo lang. Wel tien keeren den grooten toer. Ze hadden al een uur de retraite geblazen als Rikus nog altijd rondwandelde. Ja... rondwandelde en... nadacht... Och die woorden; «Ge hebt geen hart" die klonken hem altijd in de ooren... Paschen houden!.... Is dat dan zoo erg? Vroeger in België hield hij ook zijnen Paschen. Maar dat was lang geleden... tien jaar, twaalf jaar misschien! En zijn vrouw had toen zoo geweend als hij het den eersten-keer vertikt had... Ge hebt geen hart, Rikus!... Daar waren die woorden weeral!... — «Zou hij toch durven ? En Rikus heeft gedurfd. Rikus heeft «hart" gehad, 'sAnderendaags, tus-schen licht en donkeren is hij naar 't biechtkamerke van den «dikken" aalmoezenier getrokken. Dat zag er nog al nen «jovialen" uit, eene met breede mouwen. Jongens, dat heeft lang geduurd. En van alles ook was er te vertellen, hé Rikus ? Maar Rikus heeft er geweend van geluk. En 'k heb hem" 's anderendaags 's morgens terug gevonden; hij schreef naar zijn vrouwke. Hij liet me zijnen brief lezen en die begon: .j, Beste vrouwke.. Nu heb ik u een heel goed nieuws te vertellen. — 'k Heb dezen morgen mijnen Paschen gehouden. Ik kan U niet zeggen hoe gelukkig ik ben!" Sin3s dien zijn wij vrienden geworden... dikke vrienden. Jongens, die zegt dat gij «hart" hebt; toont dan ook dat gij hart hebt om uwen Paschen te houden, om uwen grootsten plicht te vervullen. Waarom wilt gij blijven leven in die ontevredenheid waar ge nu in verkeert? Waarom wilt ge dan toch niet «gelukkig" zijn. Waarom ? Ik ken geen andere reden dan deze: «Gij hebt geen hart!" I DPPTPDC In en om ie Enterneerings- ka in ii PU li* v m ■ Vóór veertien dagen, toen we de ver- ' mindering van broodrantsoen in dq kampen bespraken stelden we de vraag of de Belgische regeering niet kon ingrijpen en b.v. graan zenden voor de geïnterneerden, zooals zij er in gelukt i» Engelsche kolen te doen zenden voor de verwarming der barakken. We kunnen verzekeren dat dit ook mag aangezien worden als de wensch van al de Belgen jn Nederland verblijvend. Want, wij iüeenen niet onbescheiden te wezen met mede te deelen, dat de spe- iGaeKöaaaaaruinrainmnrtriiYiaaaDQq ciale commissie, door het Congres der Belgische Comiteiten te Utrecht samen-: gesteld, in dien zin een wensch gefor* muleerd heeft, door onze volksvertegen-i woordigers en senators aan de regeering over te maken. i Doch, ons dunkens, moeten hier nog-! maals aan onze vrienden de moeilijkhe* den onder het oog gebracht wordeiï waarmede onze regeering te kampen' heeft, uit oorzaak van den misdadigea' duikbootoorlog der Duitschers. I Als b.v. de kolen zoolang onderwegen' gebleven zijn, was het enkel daaraan te wijten. Kolen en graan zijn er genoegt tin de landen der geallieerden. Goeden wil om ze, te zenden aan onze geïnteS neerde landgenooten, ja aan gansch Nederland, ontbreekt er evenmin bij de staatsmannen der Entente. Maar we moeten het ons niet ontveinzen. Bestaat et tot hiertoe nog geen gebrek aan scheeps-ruimte om te m ~ -n voor de ravitailleer ring der gealu ..Jutlanden en hunne lej gers, en kan er niet veel meer af voor den aanvoer naar de neutrale landen. Nu vooral dat de Duitschers zich voorbereiden om zich nogmaals en nu met versterkte krachten, den kop te pletter te loopen tegen het Westelijk front, moet alles gemobiliseerd worden wat maar, ze«f kan houden, om het onzen broeders op het front noch aan helpers en munitie, noch aan voedingsmiddelen te laten ont-1 breken. i ( We mogen wel terecht hopen dat de aanmaak van nieuwe schepen die in En-: geland en Amerika op reuzenschaal voor-s uit gaat, in zeer korten tijd tejjen het verlies van getorpedeerde booten zal opwegen, maar in afwachting blijft de voorzichtigheid eischen het gevaar onder da| oogen te zien dat de schepen op Neder* /and varend, door de Duitsche duikboot* ten blijft bedreigen. |i Hebben onze vrienden daar genoegl aan gedacht ? Dat ze nooit vergeten, dat al de ellende die nu over gansch «is volk gekomen is, al verblijve het nu ook gedeeltelijk en tijdelijk in neutrale landen, ten slotte enkel voortkomt uit de gewe-tenloozé en onrechtvaardige wijze waai op Duitschland den oorlog begonnen is en nog steeds voortzet. i En het logisch besluit van deze be-f schouwingen moet dan ook zijn daf wij in onze harten den haat voelen vermeer-K deren tegen die barbaarsche manier van oorlog voeren van onze vijanden, die dei schuld is dat Nederland verplicht is het broodrantsoen van onze reeds zoo be* perkte geïnterneerden te verminderen. | Dit alles in overweging genómen/ mee-nen wij met volle recht te mogen betreuren dat ons ministerie van oorlog gemeend heeft de soldijverlioogingen —' of hoe men het ook noemen wil — aldus te moeten toepassen, dat er voor de simpele soldaten enkel 5 centen verhooging is èekomen. | Wij blijven bij onze meening dat dit een betreurlijke misslag is geweest. En laten onze volksvertegenwoordigers dan ook bij hun bezoek in Le Havre niet vergeten dat ook door het congres der Belgische comiteiten de verdubbeling der soldij gewenscht is. Wij' g;iair"Verder en zeggen dat de verhooging gelijken tred zou moeten houden met de steeds toenemende schaarschte en duurte der evensmiddelen. Waar gaan we naar toe als door gebrek en ondervoeding onze werklieden en burgers in Nederland bij d~n terugkeer naar !t \aderland een minderwaardigen faktor blijken-te zijn bij den heropbouw van onze nationale nijverheden? Wij weten dat deze regelonder de ogen zullen komen van onze bestuurders. En 't is dan ook een innig en dringend beroep, dat wij ons "veroorloven te doen, zoowel op hun hart als op hunne aderlandsliefde. Wij zijn er van over-uigd dat onze volksvertegenwoordigers en senators in dien zin zullen willen aandringen. E. VAN QUAQUEBEKB, < .n ■ 1 Zondag 24 Maart 1918 Ie Jaargang No. 82 lUUUUjjUUUUUUUIAIULIUUUUUUUIJM

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.