IWEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 9 September 1917. le BLAD, lste Jaargang No. 2 De Klok uit België MIJN NAAM 1S ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM Redactie Kapoenstraat 14 ALS IK LUID, IS T ZEGE ABONNEMENT : Administratie Kapoenstraat 16 Voor Holland . . . . FI. 1.00 per Kwartaal MAASTRICHT - Teleph. 614. PRSJS PER NUMMER : 5 Cen Voor Buitenland . . . Fl. 1.25 , OOK ONZE KLOKKEN ? Verleden week lazen wij in ons j weekblad : ,,Doornik: de Duitschers hebben de klok-„ken uit ide torens gefaaald. Kardinaal Mer-„cier heeft daartagen reeds lang igeprotes- j „teer<C in ihet vooruitzicht dat ook hetzelfde ; „in zijn bisdom zou kunnen gebeurerv." 't Werd mij zoo droef te moede bij | dit eenvoudig bericht 'k vouwde het j blad, legde het terzijde, want in mijne verbeelding zag ik die misdaad reeds volvoerd: al onze klokken uit onze torens gehaald, de steenen reuzen ontziéld! De stemme der gemeenten tôt zwijgen gebracht ; een ondraagli.ike stilte op het land! Een onafzienbare Goevrijdag, zonder eenige hoop op Paaschavond, want de klokken vlo- j gen niet naar het land van geloof. hoop | en liefde,—Rome —, maar werden ge- ! voerd naar het geboorteoord van j moord, vernieling en dood,—Essen.— Klokken uit ons land wat waart ge mij steeds dierbaar, maar nu groeit miine liefde tôt U daar er gevaar | opdaagt. Wie kan aan het betooverende Prrjcrgre denken, zonder in de ooren de klank-symphoniën zijner menig-vuldige klokken te hooren ruischen? De naam „Gent" roept werktuig-ïijk den naam der heldenklokke „Roe-iland" in ons geheugen op; en hoort ge haar stem dan verrijst het epos van Vlaanderens lijden en Vlaande-rens grootheid voor uwe oogen. Als Antwerpen viert en feest, uit-bundig en grootsch zoo het de we-reldhaven past, dan zet „Carolus" de bliiheid in. De bronzen stemme van St-Goedele te Brussel doet aan koningskronen en staatsiekleederen denken, en roept stoeten op van magistraten en sol-daten die zich naar het „Te Deum" voortspoeden. Mechelen, centrum van ons gods-diensfig leven, brengt ons bij zomer-avond door zijn beiaardlied in de vro-me stemming die den mensch naar het eeuwig dorsten doet. Steden uit ons land, wat hebt gij uw diepste wezen in uw klokken we-ten te gieten! Door hen wordt uw lîefliikheid uwe heerlijkheid, uw grootheid, uw trouw, uw godsdienst-zin, over het land gezonden! Zou nu die ziel door menschenhanden kunnen vernietigd worden? En terzelfdertijd zouden ter ver-dwijning opgeschreven staan de klokken onzer geboorteplaatsen ! Yoelt ge niets in uw binnenste roe-ren, lezers bij deze eenvoudige ver-onderstelling? Kunt ge gelooven dat ~ de kîank waarmee ge zoo ver trou wd waart, die u zoo Nef scheen al"; 't vvoord uwer eigene moeder, voor eeuwig zou verstorven zijn? Men zal na den oorlog de klokken terughangen, zegt de vijand !. Men zal klokken terug hangen, best mogelijk, maar niet de klokken die luidden toen wij ten doop gedragen verden, toen wij onder moeders kap-mantel weggedoken naar de Mis trip-pelden, toen wij onder vaders leiding naar de Paascheieren zochten, toen wij als koningskinderen zoo schoon, als engelen zoo rein onze eerste communie deden ; niet die klokken die ju-belden, toen gij beloofdet elkanders last op de levensbaan te helpen dra-gen, toen gij uw eersteling, het loon uwer onderlinge liefde, naar Gods woning hebt gebracht ; niet die klokken die weeklaagden als wij onze dierbaren naar hun laatste rustplaats begeleidden; niet die klokken die koortsachtig klepten toen er te kiezen viel tusschen „vrijheid of dood" ; niet die klokken die met ons gansch leven één zijn geworden. Dat ge de klokken uit uwe eigene torens haa'lt, o Duitschland, staat u vrij. Dat gij ter verwezenlijking van uw droomen u dit sacrificie getroos-ten kunt verwondert ons geenszins. Maar dat gij, die groot gaat op „Ge-miitlichkeit" en raseen-heid, bij een ! volk dat u nooit vijandig was, het beeld der reine hemelvrede zoudt verbrijzelen, een der banden die het heden met het verleden en de toekomst samensnoert zoudt breken, blijft mij onverklaarbaar. Of hebben wij nog niet genoeg ge-leden omdat we de deugd beoefenden, die ge als het kenmerk van het Ger-manendom aangegeven 'hebt „de hou-we trouw"? Zijn er bij ons nog geene huizen genoeg in puin, geen moeder-harten genoeg gebroken, geen vader-oogen genoeg dof geweend? Is er nog geen bloed genoeg vergoten en geen geluk genoeg verstoord? Of moet hetze'lfde brons dat eens de zielen sterkte nu de borsten onzer edelste jongelingen kwetsen? Moet het liefde-werk der vaderen nu in moordtuig voor de kinderen herschapen worden? Zal het metaal dat met zijn tonen de vreugd verdubbelde en de Smart verminderde nu door u gebruikt worden om „de hymne van den haat" in te zetten? Helaas, Duitsche volk, wij hebben in dezen onmensohelijken oorlog ver-leerd op uw woofd, en uw mede-doogen te vertrouwen; en al zou ons heele vo'lk tôt u een smeekbede rich-ten, u vragen onze klokken te sparen^ 't zon niet baten, we kennen op voor-hand het antwoord dat we zouden ontvangen „Krieg ist Krieg" en „oor-log heeft met gevoel niets te maken". Ook stellen wij onze hoop op geene protesten, hoe eerbiedwaardig, hoe dringend zij ook zijn mogen. God al-leen is onze toeverlaat en als we voortaan in de ballingschap de klokken zullen hooren klinken, zullen wij den Almachtige vragen, dat Hij de onze spare, en wake dat er geen heiligsohennende hand op hen zou ge-legd worden, dat ze van verkondigers van Leven, niet tôt zaaiers van dood zouden verlaagd worden.; wij zullen bidden dat dezelfde klokken die ons tôt den plicht opriepen, ons zouden begroeten bij den terugkeer naar de haardstee; dat zij die „te wapen!" klepten ook den triomf mogen in-luiden. J. CALBRECHT. De schoone Tocht. Aan mijn besten vriend, Eerw. Heer G. Hinnekeiis. Den schoonen tooht te mogen gaan Uit tergend-stille steken Naar 't lanid waar onze 'helden staan In fieriheid ombezweke-n, En hun te ibrengen heul en troost Die zijn ons armste broedeirs En Balgië's 'heerlijk heldenkroost, De kindren van ons moeders, En waar veel ihaat en ruwbeid woedt Vol teerheid te gaan werken, En hen wier hart in iheimwee Hoedt Met moed en hoop -te stexken, De wond die ischooine 1-evens slaat In liefde te verzaohten, En de engel zijn die bij hen staat In 't hijigend stervenswaohten, Hun Cihrïsten ziel, als Gods gezant, Te ontdoen van stof -en kluister, En haar te brengen naar het land Van hemelvree en — luister, Een enkeling te zijn, gevoegd In 't grootsoh geheel der scharen, Wâar ieder lijf en ziele zwoegt Door lijden en gevaren Voor 't vaderlarid zijn r-echt en roem, En last en leed te deelen Met allen die 'k mijn broeders noem, En uit ontelbaar velen Hu-n meest tôt steun te zijn die meest Beklemd Z;ijn -en verlatem, Die zonder liefde zich verweesd Gevoelen in dat haten, En eens ten tolijdsten vrijheidsdag In weidsdhe zielsvervoering Te keeren na de zegevlag God dankend, vol ontroerimg Arth. COUSSENS. KerkeHjk nîeuws. H. Priesterwijding. Op 26 Augustus werd te Maastricht de H. Priesterwijding toegediend aan den Eerw Heer Zweifel van het Aarts-bisdom Mechelen. Bij zijn eerste H. Mis in de Kapel der Fransche Zusters „Soeurs de la Rétraite", werd hij bijgestaan door zijne oud-'leeraren de eerw. Heeren L. Deckers en Van Herwegen, bel-giscthe leger-aalmoezeniers. Daarna viel hem van wege de kinderen van de wijk en de Roermondsohe Put-meesters een feestelijk ontvangst te beurt. Een klein belgisch meisje bood hem bloemen aan terwijl de woord-voersters van den stoet maagdekens hem verwelkomden. Zijn talrijke vrienden wenschen hem een priester-lijke loopbaan vol zegen voor ons va-derland.VROEQ. „Vroeg uit, vroeg onderdak is gezond, en groot gemak." Vroeg op weg, traagskes varen helpt en tijd, en rampen sparen. Vroeg veel geld maakt rijke lien mochte 't maar de zunne zien. Vroeg den jongen stam gestaakt heeft veel krom hout reoht gemaakt. G. GEZELLE. Wekeiijksch Overzleht Oosterfront. De twee groote gebeurtenissen ge-durende deze acht dagen : het nieuwe Duitsche offensief in de streek van Riga, en het antwoord van den président der Vereenigde Staten aan zijne Heiligheid. Dit Russisch front was nu sedert twee jaar roerloos, en al met eens tôt iedereens verwondering komt er leven in maar ten nadeele van onze bondgenooten. Zou de politiek, die bij de Duitschers onafscheidbaar van de krijgsverrichtingen is, hier ook een woord rnee spreken. De vergadering van Moscou heeft nu wel de gelederen van het volk niet zôô samengebracht dat men op eenheid van optreden re-kenen moge, maar toch wel genoeg om de Duitschers aan 't verstand te brengen dat ze niet verder op de in-nerlijke verdeeldheid rekenen moeten. De regeering en 't legerbevel werd door de vergadering te Moscou meer kracht bijgezet, en nu zouden beide de noodige reorganisatie in leger en binnenland doorvoeren. Dit laatste wil'len 'misschien de Duitschers thans beletten. Mocht op dit uur Rusland herin-gerioht worden, dan zou Duitschland bittere noten te kraken krijgen. Men moet geen krijgskundige zijn om te verklaren dat de Duitsche generale •staf het moeilijk keeren zou moest het heringeriehte Russische leger op-rukken terwijl nieuws legers in het Westen optraden. Meer; die opeenhooping van révolutionnaire inriohtingen aan de gren-zen van het keizerrijk werd voor-zeker met leede oogen te Berlijn bezien. Zoo krijgt men de verklaring van het offensief dat de vijand toch niet verder vooruithelpt : want zoo hij die-per in 't Oosten binnenrukt weert hij daarom de slagen in 't Westen niet af. Bezuiden Riga, op den Westeroever van de Dwina bezaten de Russen een flink bruggenhoofd, nog steviger gemaakt tijdens dezen zomer. Hun ver-dedigingslijn liep dan naar den stroom toe in de richting Ixkull (30 kilom. stroomopwaarts gelegen). Hier nu hebben de Duitschers hun slag gesla-gen, en zij zijn dan ook over de Dwina getroken. De Russen die het brugge-hoofd bezetten vreesden in den rug aangevallen te worden, en daarom trokken ze zich terug. Maar nu ook kon Riga niet langer verdedigt worden, en 't werd ontruimd, zop niet was het garnizoen heel zeker ge-vangen genomen. Riga is dus in de handen van de Duitschers en de Russen trekken terug in de richting N.-O. langs den weg van Wenden. Het ter rein is heel moerassig, dus gansch ongeschikt voor groote krijgsoperatiën. italiaansche Front. De Italianen hebben door een heele série van kleinere krijgsbedrijven hun stellingen, in de vorige week ver-overd, merke'lijk verbeterd. 't Is te verwonderen dat de vijand nog

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.