Redactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID, IS T ZEGE PRIJS PER NUMMER : 5 Cent. ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartj Voor Buitenland ... Fl. 1.25 „ „ De kLok Van beLglë VerheerLIJkt pLeChtlg 's LanDs onafhankeLIJkhelD. 21 JULI. 21 Juli, de dag waarop Leopold I | in 1831 te Brussel zijn plechtige in-trede hield en sinds als 't symbool van het volvoerde ontvoogdingsprp-ces ieder jaar met luister gevierd, zal voor de derde maal door de Belgen achter een prikkeldraad, aan den User, in de ballingschap moeten her-dacht worden. In 't bezette gedeelte zal 't geen officieel feest zijn! De vijand tyran-niseert er; en luide vreugde is er al-leen dan toegelaten, als de dood er bij duizenden weggemaaid heeît in de rijen van onze bondgenooten. Daarbij waarom zou men nog langer die onafhankelijkheid vieren, meent de over-weldiger; blijven zal ze niet, blijven kan ze niet, aangezien ze een gevaar voor Duitschland oplevert. En toch zal thans ieder Belg, zelfs hi.i die vroeger zich niet veel aan dat vaderlandsch feest gelegen liet, den 21 Juli vieren. Ze mogen geen vaderlandsche kleu-ren dragen, ze spelden groene strik-jes op hun Meederen, en groen is de kleur van de hoop. De magazijnen en winkels moeten open -blijven, 't is werkdag...; de Belgen zullen den drempel niet betreden. De brabançonne" mag niet gezongen worden; en in aile oogen leest de vijand hoe iedere ziel ze uitjubelt, en 't is hem of hij van aile lippen de woorden hoort klinken: „Onze vaderen waren vrij, ende vrij zoo blijven wij!" Aan den IJzer herdenken onze jon-gens den 21 Juli met een nieuwen eed van getrouwheid aan land en koning, eed die zooveel te heiliger is, wijl ze staan met het aanschijn vôôr den dood, en het wapen in de vuist. En uit de loopgraven klinkt het eindè en ver: „Ceen sfavenfooci worid' ooit ons aaingevijzeW ,.Geen scfrandig joi'k van vreemde dwingeilandij „Of 't woirdit 'otp 't booifd ides dwingefjjands verbrijzeld „Otis 'BeLgeîïianJd blijft eeuwig, eeuwig vrij!" En ze hooren het, zij die ginds' aan den overkant der drassige weiden hun moordende kanonnen afvuren, en ze begrijpen misschien dat barbarenge-weld geen volk vernietigen kan. Ook voor ons die op den vreemde ronddolen, gaat die dag niet onopge-rnerkt vorbij. En kunnen wij vrij onze gemoederen lucht geven, toch zal onze viering niet hiidruchtig zijn, ons lijden is te groot en opgeruimdheid past niet bij de marteling van ons land; men zingt niet als er tranen gestort worden. In de eenzaamheid, in de stilte zullen wij gedenken, het geluk dat wij vroeger smaakten, en wij zullen Hem danken, die ons de genotene weldaden geschonken heeft. Wij zullen ons verheugen om de zielegrootheid van een volk dat zijn voorspoed opgeofferd heeft, om de hoogere rechten van de menschheid te verdedigen. Wij zullen vooral denken aan de toekomst en zien in hoeverre wij na de bevrijding van ons land mee kuir-nen werken aan de verheerlijking van België. Want onze onafhankelijkheid zal na deze bloedige crisis nog rijpere vruchten en grootere weldaden af-werpen, dan ze tôt nu toe gedaan heeft. Gelijkheid in rechte en in feite, zal aan de burgers van ons roemrijk land toegekend worden. Na den vrede zal men op den grond, eens te meer door het bloed zijner kin-deren geheiligd, meer eendraohtig en broederlijk samen leven. Iedereen zal voortaan zijn heele wezen in zijn hoogste volheid kunnen ontwikkelen. Nemen wij op den dag, waarop om zoo te zeggen onze onafhankelijkheid voltrokken werd, het rotsvaste besuit om van nu af die heerlijke per iode, die weldra zal beginnen voor te be-reiden.Staken wij allen onderlingen twist. Schimpen en verdaohtmaken is laf oneerlijk en misdadig als ginder aan den IJzer het Bloed van Vlaming en Waal voor een zelfde zaak vegoten wordt. Op onderlinge waardeering be-rust de Liefde ; en de Liefde in de be-schermster de schutsengel van de Eendracht. Wie wij ook zijn leggen wij thans de plechtige belofte af, voorgoed de handen aan onze vorming te leggen. We kunnen beter worden, dan we waren. Het leven was te rumoerig, om in ons diepste wezen te kunnen blik-ken,- in de stilte van de ballingschap leeren we ons zelven kennen, met onze gebreken en onze heerlijkste gaven. Onze gebreken moeten bestreden. Onze gâven zoo hoog mogelijk ont-wikkeld.En de herwonnen vrijheid zullen wij dan al te samen gebruiken om van België te maken, het land van vree en geluk, waar wetenschap en kun-sten bloeien, het land van het recht en den plicht, schitterend in de stralen der christene beschavingszonne. Aan mijn plechtige Gommunicant^n. voor 24 Juli a. s. Mijti lifeve kmderein, rniu idiroom ik vian uw vreugd Eai van uw weâdsch gdiuk en van uw netoe deugid... iMijm lieve kiradeireini, de 'gîroote idag kocmt naken. 'k Heib iu d'en zisn verkllaiand van Jems' hooge leer, Hoe ze eens in eetrwjgheid ans a3 .maet zallg maken, Hoe aies tarait tenzij âfat woord von Onzen Heer. En lal de lieSdepriachit wan Jezns' woniderwerken Heb ik u, zeli ontroerid, doen voelen en veTstaan. Zoo heb ik u met zor.g in deugdkracht wiMen s ter ken, Om, trouw aan Jezus' lieMte, uw lewensgamg te gaan. Die kennis en beisef is wijsheid en is heit. 0 heb ervoor ook steeds uw aaindsche leiwen tvell... Maar 'k heb u boveaal één Liefdedaad getoomd, Toen Jezus vôôr zijn dood in 't brekend dieMiepranigen, Zijn goed'heid en zijn maciht met 't wonder heeît bekrooind, Waairdooir ons arme hart God zdve mag ontvangen, Iets wat geen mensch ooit vat, wiat niieimanid waairdig is, Waarvoo.T ons liefde in idank moiet juichen en moeit schreien, Wat ons iin zwakheid >staunt en'trooist in droefenls, En 't onderipand is van onis eeuwig zielsverblijden. I iBedenkt Zijn lieide, niu en teter immer weer. En knielt vooirt dikwijls aan de Heil'ge Tafel neer... Reeds dikwijte zijt gij +er Commmiebank getreden îm diepe 'eerbiedigheid esn scbuchto-teer ontzag, En Jezius tegdeit gij uw viragen (an gebedein In etenvoiuid vôôr en al wat u aan 't hairtjeteg. Maar roimer inziobt mooht gij in dit werk nu krijgen Wie 't goede beter kemt, bamint het goede ook imeeir. Laat nu de vdianimen van uw Mefde slaian en •stijgen •AJis olfervuiuir deir ziel voor ion-zen Jieven Heer! Waairdeent, onthoudît, idoorgrondt wiat Jezns vooir ai deed, Want nog .is 't weinlg wat gij van Goids goedheid weet... Aan Jezus' hdp hebt gij en allen grooten nood. Bidt dat gij dieugdzaiam blijit ook in uw varder Ieveti. Want imeen'ge kinderziel gaat totar treurâg idood, En welt in 's ilevems storm haair hemelkraicht begevon. (Bidt dat dees diag u zij een eeuwig zegepand. Ein bîdt voior alllen die u goed dloen en beminnem, Uw ouders, meastars. Bidt voor 't lijdend vaderliaind Dait bat <le zege om lt,recht en 'it zegeheffl moog' winnen 'k Benijd uw heerlijkiheiid, o bovenaardstohe rei Van engelen op aarde en vraag u: Bidt voor nrij... Mid-deltarg. ATth. OOUSSENS. Westerfront. Terwijl de heer en meester, de Kroonprins, deze week naar Berlijn reisde, hebben zijn troepen heftig doch vruchteloos in^Champagne en in de Soisonnais aang'evallen. De vijand heeft hier zijnt best gedrilde aanvals-troepen samengetrokken. De kleine voordeelen die het offensief bekroon-den beantwoorden in geenen deele aan de verwachtingen die heel groot waren. Inderdaad Hindenburg wensch-te de hoogten tusschen Soissons en de Suippes terug te nemen, maar dan hadden de Duitschers hunne vijanden over den Zuidoever van de Aisne moeten terugwerpen. Men had ook ge-rekend dat de nieuwe aanvallen het hunne zouden bijdragen om het weer-standsvermogen van de Franschen te breken. Er was iets aan 't broeien in Frank-rijk; de debatten in de Fransche ka-mer hebben de zaken aan 't daglicht gebracht. Een pacifistische propagan-da werd heel Frankrijk door, ja tôt in de loopgraven gevoerd. De verder-felijke leering, ontstaan met weet niet al te goed waar, drong stilaan overal door en de Duitschers die niet verder kunnen wachten, zijn er maar op los gegaan. En 't wapengekletter heeft de Franschen eens te meer op hunne hoede doen zijn. De regeering heeft striemende woorden gehad voor de leiders en de volgelingen der bewe-ging. Wat de soldaten van Pétain aangaat die blijven aan de Maas het antwoord aan de Duitschers niet schuldig. In Duitschland. Hier staan onze vijanden; de eerste maal sedert 't begin van den oorlog, tegenover allergewichtigste en aller-zwaarste moeilijkheden. Tôt hiertoe is ailes neergekomen op 't aftreden van Bethman-Hollweg, den man die verklaarde dat de inval in België on-recht was, en op 't benoemen van een nieuwen kanselier, Dr. Michaeis, 'n man die tôt voor enkele dagen nooit de aandacht van de wereld op zich getrokken had. Op 't ogenbik dat we schrijven heeft de nieuwe Rijkskanseier zijn programma nog niet uiteengezet, zoodat het onmogelijk is te gissen welke plannen hij koestert nopens den oorlog en nopens de binnenlandsche hervor-mingen.Ailes îigt nog in 't duister, en de Duitsc'he bladen zijn zeer voorzichtig in hunne uitlatingen. Dr. Michaelis zal een man van ongekend talent moeten zijn, wil hij al de partijen, die zulke uiteenloopende eischen vooruitzetten, voldoening schenken. Oosterfront. Op de Zuiderfronten blijft ailes slabbakken ; de Duitschers hebben er hun profijt bij. Zij zijn er weer ingelukt tamelijk veel hulptroepen aan Both-mer toe te zenden; en deze kwamen WekelijksGl Qgerzlcht WEEKBLAD VAN >,LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 22 Juli 1917. le BLAD. l»te Jaargang No. 17

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.