De landbouwer: weekblad voor landbouwers uitgegeven met de medewerking van het Duitsch Generaal-Gouvernement in België

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

De Landbouwer Weekbîad voop Landbouwera ultgegeven onder medewerklng van het Duitsch Generaal Gouvernement in België. Balglaah* bladan meg®n uit < Da Landbouwir > nfeta ovirnsmon, tondir tsthans ë« b^on t* virmcléM, Nr 21. Opsteiraaa en verzenaing : Keizerl. Duitsch Bestuur, afdeel. VII, .N'aiûenstraat, 10. Druhherij : Stamtsdrukkerij, Leuve»sche freg, 40. Brussel, 25 Juii 1 31 7. AANKONDIGINGBN: 30 centiem de kleine regel. Bijlagen, bijzondére prijs. â" Jaarganj. asœoaaai. «i«r J IN H O U D : Bijzondere uerhandelingen : Vragen van tegenwoordig belang in tien ' landbouw. — Ilet uitlezen der struiken, een middel tôt vermeer-dnring van onzen aardappeloogst. Akkerbouu>,veeteelt, tuin- en boschbouw, enz. . Houding en voedering der opgroeiende runderen. — Inlichtingsblad voor het weiden der zwijnen. — Tôt opbeuring van den geitenkweek. — Hoender-houding in het bo$ch. — Opgepast voor vuur en licht! — Belang i van het vroegtijdig pikken der rogge. — De roest van het graan. — Het uitdunnen der beetenplantén. — De beetenvlieg. — Een nieuwe vogelschrik. — Bekaraping van den witten koolvlinder. — De teelt der toinaten. — Gas tegen de merlaïotten. — De praktiselio Schrebertuinier. — Bondige raadgevingen : i. Bijenteelt. a. Tuin-bouw. 3. Landbouw. 4- Melkerij. 5. Allerlei. — Plagen bij onze huisdieren. • Vragen van tegenwoorifig belang in den landboun. In het verloopen oogstjaar is een verlies van groote hoeveelheden aavdcippelen voor de volksvoeding hierdoor ontstaan dat veelal met den oogst te vroeg begonnen werd. Zoo men later de aardappelen uitgedaan had, zouden deze rijper geweest zijn en de opbrengst warej grooter geweest. Ook nu worden reeds op vele plaatsen aardappelen uitgedaan, die niet volwassen, maar onrijp zijn. Door een te vroegen oogst worden de maatregelen die tôt zekering van de volksvoeding dienen geschaad, want daardoor wordt de stapei levensmidilelen in het nieuwe oogstjaar merkelijk veriniuderd. Goed rijpe aardappelen bezitten ook een veel hoogere voedingswaarile, wat eveneens van groot gewicht^a; ook moet de verrot-ting dèr aardappelen gedurende den winter veelal aan een te vroegen oogst toegeschreven worden. Derhalve richten wij tôt de landbouwers de dringende aanmaniug de aardappelen, vroege of late, eerst uit te doeu wanneer zij heelemaal rijp zijn. Bij den oogst rijst de vraajyop : Wanneer is het graan sneerijp? Op hellingen tegen het Zuiden rijpt het graan eerder dan op hellingen tegen het Noorden,, ook bestaat er versch'l volgens den bodem. Gerat pikt men wanneer zij vollcomen rijp is, de andere graansoorten bij ver gevorderde gele rijplieid. Het spreekt van zelf dat daarbij op richtige verdeeling van de oegstwerkzaamheden moet gelet worden. Bij graan, in de goede gele rijpheid, ziet men aan de korrels niets groens meer; de melkachtige aard is verdwenen, de korrel is vast. In de volkomen rijpheid is de korrel reeds tamelijk liard, maar men kan er den vingernagel nog in drukken. Bijzonder gevgelig voor te vroegen oogst is gerst, die daardoor loodkleurig, plat, ongelijkmatig en veltig wordt. Te vroeg gepikte rogge of tarwe wordt verschrompeld, grof en mat van kleur; de haver geeft daarbij lichte korrels met veel kaf. Er dient opgemerkt dat de soorten van een graangewas op verscnillende tijdstippen sneerijp worden; bijzonder zijn veelal kweeksoorten later rijp dan gewone soorten. Nopens den graanoogst wenschen we nog volgende maatregelen in herinnering te brengen : de eerste regel luidt : « de aren van den bodem weg ». De vrucht, die ua het afpikken bij armvollen weggenomen wordt, moet niet op de stoppels uitgebreid worden, maar moet tôt aan het opzelten liggen blijven. Het reehtzetten kan gebonden of ongebonden geschieden. Wintergraan of rein zomergraan bindt men in kleine garven meest in 't eigen stroo, zomergraan, dat tamelijk veel onkruid (herik, gras, enz.) bevat, moet los opgezet worden. Worden garfjes gebonden, zoo I moet de vrucht droogzijn. Zijmoetentamelijklosgebondeu worden. Dikke garven drogen zeer slecht door. Bij het pikken met den binder, brengt men den baud zoo hcog mogelijk naar boven en spreide bij het opstelien de aiea uit elkaar. Als tweede regel : « los opgesteld is lialf binnen! » Wanneer men maar kleine garven binden moet, zoo moet men ook maar kleine mantels oprichten. Men plaatst een garve loodrecht in het midden en leunt er vier andere (insommige streken acht) scheef tegen aan. Op den mantel kan men nog een andere stuipen met de aren naar bene-den. Het is geraden de dekgarve bij schoon weer af to UÊX^an. Wintergraan laat zich op die wijze gemakkelijker behandelen dan het meest sappiger en korter zomergraan. Opstelien ongebonden (namelijkgerst). De bij het afpikken op den grond gelegde armvollen graan worden ook in vijf stuks samengezet als bij mantel, enkel met het verschila dat niets gebonden wordt. Bij het invaren geeft elke hoop een garve. Men legt den band neer en daarop den hoop zoodat de arbeid vlot van stapel loopt. Die doenwijze is uitstekend en wordt veel toegepast. De derde regel is : vaar nooit te vroeg in en bedenk dat de minste vrucht op het veld de meeste in de schuur bederft, daarom mag men maar droog graan invaren. Verschillende uren véôr het invaren legt men de mantels om, opdat de bundels ook aan de ouderzijde uitdrogen. Vochlige plaatsen op den bodem of de wanden der schuur moeten met droog kort stroo opgevuld worden. Verder is het geraden de onderste garvenlaag recht te zetten en aan. den schuurwand de aren naar binnen te richten. Menig-maal wordt ook de bodem met balken hout, stangen of planten belegd. Overigens moet er voor vast,- dicht opstapelen gezorgd worden. Gelijk met den vloer legge men zoo mogelijk slecîits wintergraan. Verschillende soor ten derzelfde vrucht mag men niet op elkander leggen, evenmin gerst op haver, Avinterrogge op wintertarwe en omgekeerd wegens soorten- en vruchtvermenging. Vochtig ingebracbt graan dorsclit men zonder uitstel uit om geen mufïe of verhitte korrels te krijgen. Evenzoo mag ga^isch droge vrucht dadelijk uitgedorscht worden. De landbouwer moet trachten zoo lang mogelijk groen voeder van zijne akkers te halen en zoo zijnen hooi-voorraad te sparen. In aanmerking komt in de eerste plaats het uitzaaien van maïs en vitsen, verder in de dadelijk na den graanoogst omgeploegde akkers de raap (stoppelraap en witte raai)). Stoppelrapen moeten veel gezaaid worden. De witte raap levert ook een goede groeute tôt de menschelijke voeding versch en als zura rapen ingemaakt. De hoeveelheid zaad die men per ha. noodig heeft? bedraagt 3-4 kg. De witte raap is een smakelijke toegiffij

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.