De legerbode

1216 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1916, 11 Juillet. De legerbode. Accès à 27 avril 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/m61bk17f8d/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

■ i l Juli 1916 Nummer 289 den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOQR DE BELGISCHE SOLDATES bestemd ; ieclere compagnie, escadron of batterij ontvangft tien of vijflien Fransclie en. Nederlandsche exemplaren. De Fanfare der Invalieden Na te Pavijs, en elders nog, reeds heel wat Iauwemi te hebben geoogst, is de fanfare der Invalieden het tweede jaar vau liaar bestaan icp'etreden. Het spreekwoord zsgt wel dat de gelukkige Volkeren geen geschieùenis hebben ; maar deze fanfare, geheel beataande uit invalieden en ver-minkten, heel't wel degelijk cene geschiedenis, die van al de moeilijkhcden die inen overwinnen moest om tôt den bloeienden toestand >. an lieden te komen en ooic daarovôr valt er wel eene roem-X'ijke bladzijde te schrijv.cn. Hoe vreemd het ook moge klinken, de fanfare heeft rechtstrecks liaar ontstaan aan den oorljjg te danken ; ieder van de ieden heeft daar een lieldenrol in gespeeld en aan het vaderland zijn oiler gebracht ; maar al is dit oifer soins ook nog zoo zwaar geweest, de levenskracht en de zieïssterkte van onze jongens verrnocht het niet te trefl'en ; zij blekcn île waardige zonen van het volk dat in de zwaarste beproevingeu slechts nienwe krachten heeft geput. In Juli 1913 kwam er een uiterst bescheidcn maar zeer verdienstelijk kunstenaar (1e prijs van het conservatorium van Gent, soldaat vau be-roep; 22 jaar trouwen dienst, muzikant van Ie klas bij het 4e lansiers waar hij, met v'eel bijval den piston-solo speelde), sergeaul-majoor Taucré, te Sainte-Adresse aan uit het dépôt der Ie divisie. Daar ontmoette hij een twaalftal soldaten die in dezen oorlog vermiukt waren, en soins zwaar verminkt, maar wier liefde voor de muziek daaronder geenszins geleden had en die er van droomden eene fanfare .op te richten. De mgesten, die de heldhaftige verdediging van Luik hadden mede gemaakt, waren gewond in de roemrijke gevechten te Haelen en rond jThienen; anderen hadden den strijd tôt aan het glorierijke eiudpunt, uen Yser, mede gemaakt. In den beginne moesten deze dapperen zich Vergenoegen met de instrumenten die ze zoo al bij toeval konden machtig worden en die dus nieestal niet van allerbeste hoedanigheid waren ; niet slechts weinig geschikt oin een nieuw talent de gelegenheid te geven zich te veropenbaren, uiaar al evenmin om de eclxte ras-kunstenaars, diedenkern van de fanfare gingen uitmaken, blijken te laten geven van hun muzikaal talent. Eerst later kregen zij uitstekende instrumenten en de fanfare der Invalieden was voor goed gesticht. De moeilijkheid om aan ieder, volgens zijn talent, de taak te verdeelen, viel niet minder zwaar. Men moest er inderdaad rekenschap mede liouden dat sominige medespelers ledema-ten hadden verlorenv en vooral moest ni en denkenaande pathalogischegevolgen die daaruit voortspruiten. Zoo moest hij, die vôôr den oorlog een weerbarstig blaasinstrument bespeelde, bij gebrek aan een paar stevige longen daar voor goed van af zien. Dit was namelijk het geval Voor een oud bombardon. Na eene zware lioofdwonde, die eene ernstige operatie gevergd iiiad, waarna men den schedel had moeten Versterkcndoor het aanbrengen van eene zilveren plaat op het achterhoofd die heden nog steeds ■aanwezig is, ontbrak het dien dapperen jongen soms aan voldoenden adem. En tôt zijn groot spijt gebeurde het hem soms dat hij in het midden van zijne partitie in steek bleef. Het ging niet ineer. Maar de liefde tôt de muziek behield de bovenhand : hij veranderde van instrument en ûain de tweede'tuba. Zoo weet men ten slotte aile moeilijkheden te overwinnen. Ook de tweede alto, wiens arm na eene gra- De Franscha Academie aan het Leger van Verduin De Fransche Academie heeft aan het leger van Verduindehulde gebracht vanhare bewondering, terbied en erkentenis aan de troepen, die c met 's vijands ontzaglijke en steeds vernieuwde strijdkrachten tôt staan te brengen, aan de andere legers heeft toegelaten zich tôt het groote offensief voor te bereiden en de Duitschers belet heeft hunne troepen op het Italiaausçh eu Ijet {vussigeb ti'out te verstçrkeu », naatkartetswonde moest afgezet worden, had reeds eene bijaondere heropleidiug noodig gehad ; voor henn werd er ccn stelsel riemea uitgevonden waardoor het instrument zoodanig kon bevestigd worden dat de-, bewegingen van den kunstenaar er niet door te lijden hadden. Door de gevolgen van eene inkrimping der pezen, veroorzaakt door £ene wonde, kon een andere zijn arm niet meer bewegen; met taai geduld wisl hij het cchter zoover te brengen dat hij voldoendc handigheid verkrecg om een an-der instrument le bespelen. Een der virtuozen van de fanfare lijdt aan eene dubbele breuk, door den oorlog veroorzaakt, die hem den gang pijnlijk eu de adeuiha-ling bijzonder moeilijk maakt. Een andere heel't een been verloren. Nog een andere werd in de bil door een ont-plot'baren ltogel getrotlen die eene vreeselijke wonde veroorzaakte. Den piston-solo werden de ribben ingedrukt, waardoor het hem bijna onmogelijk i-. zich te bukken; de minste boweging veroorzaakt hem pijn; hij is lot een ee.uwig stilzitten vcroordeeld, als een man die in een dwangkamizool zou zijn vastgesleld. Geen enkele van de vier-en-veertig spelers, met de klaroeublazers, die de fanfare van de invalieden vornien. is tôt werkeiijken dienst geschikt. Allen behooren tôt het Tehuis voor Invalieden, waar zij eene heropleidiug ontvangen die hun bij hun terugkeer in het burgerlijk leven toelaten zal weer eene nultigc plaats in de inaat-sehappij te bekleedcn. Behalve zes beroepsmuzi-kanten, oefenen ailen verschillende stielen uit, wevers, metsers, tuiniers, watmen, waaraan zij heden hebben vaarwel moeten zeggen. De muziek is dus voor de meeste dezer heiden enlcel eene *>ntspanning. een tijd verdrijf. Aan de vercdelende kunsl besteden zij de zeldzame vrije uren, die de moeilijke arbeid hun overlaat. Als deze mannen dus, na de overwinning, terug naar het• vaderland zullen keeren, zuilen zij, ondanks hunne wonden en verminkingen, een nieuw leven kunnen beginnen; zij zullen eene nieuwe loopbaan kunnen aanvangen die hun wel door de barde omstandigheden opgedrongen werd, doch die de kunst veredelen zal. En huu karakter, dat door de beproeving en het offer aan het vaderland gestaald werd, zal heu toelaten met vasten sehrit dit leven binnen te gaan, want zij zullen eene dubbele overwinning behaald hebben, niet slechts die op den vijand van hun vaderland, maar ook de overwinning op zich zelve. Jean Bah. De Servische Dag te Havre De Servische dag, Zondag lî. te Havre, is ten voile gelukt en werd door een mooi weder begunstigd. Reeds in de vroegen morgen boden minzame juffertjes hunne vrome en fraaie lierinneringstee-ken aan de lieden in ruil van eene penning voor onze diepbeproefde Servische broeders. Voorzeker werd ereenrondesommegelds rond-gehaald, en zal deze vrij te stade komen aan de heldhaftige Servische bevolking, welke thans onder 's vijands juk zucht, tôt het gezegend uur, ■waarop over dit zwaar geteisterd land, en over het verdrukte Servische volk de vrijheidszonne luisterrijker dan ooit opnieuw zal gloren. Een Beigisch Oorpje in Engaland Het Luikerbladje uit de loopgraven, Amon nos autes, publiceert eene belangrijke mededee-ling van Belgische vluchtelingen die in Engeland vertoeven. Het gftat over een dorpje dat daar door landgenooten werd gesticht, dat het echt uiterlijk en innerlijk van een Belgisch dorpje biedt : « Wij hebben in een uitgestrekt park, een Belgisch dorpje gebouwd, met mooie en gerief-lijke huisjes waarin de gehuwde weyklieden met hunne gezinrien onder dak zijn. Wij, de vrijge-zellen, wij bewonen groote huisblokken, in ka-mers verdeeld, die voor drie man zijn ingericht. AVij hebben gemeentehuis, burgemeester, kerk enz... Men zou geea kleiaev eu vollsdiger Bclgië kuuucu bedeukeu. » Kanada en België Dj; Gothland, het zesde schip, dat ten dienste van het « Belgian Relief Fund », de in t land gebleven Belgen zal bevoorraden, heeft voor enkele dagen Ivanada verlaten. De bevolking der hoofdstad, schrijft Pro BeU gica, heeft zich moeten afvragen weike gebeur-tenis er zich afspeelde,.toen op slag van drie uur, al de onder stooin zijnde schepen van de haven van Montréal, op hunne manier, hunne diepe sympathie voor het zoo geteislerd België hebben betuigd, met schrille stoomfluitscinen, ten einde aan de lieden, die bij het feest niet tegenwoordig waren, te beduiden dat een hunner zeilkiaar was om naar België te steveneri, met eene zware lading leei'tocht, geschonken door edelinoedigè Kanadeezen voor de burgers van het heldhaftige België. Eene groole menigte Fransche, Britsche en Belgische burgers, die te dier gelegenheid waren uitgenoodigd, bevonden zich op het dek van het sclnp, toen de heer Maurits Goor, de ijverige Belgische consul en voorzilter van het a Belgian Relief Fund », optrad oui het woord in het En-gelsch te nemen. De fanfaren van professor Goulet speelden toeh het Belgisch Volkslied dat door allen. met ontdekten hoofde, in de diepste ont-roering werd aanhoord. De lading van den Gothland bestaatuit 197.oOO schepels graan, acht wagonladingen meel en eene wagonlading gecoudenseerde melk en aflér-lei voedingswaren, voor eene waarde van eirca 233,000 dollars. Dit cijfer brengt op 2.273.000 dollars het bedrag waarvoor het Dominion tôt heden, toi de ondersteuning van de Belgea heeft bijgedragen. In verhouding met het cijfer zijner bevolking, staat Kanada op eene eereplaats onder de andere verbonden en bevriende landen, die eene hulp-zame hand aan de beproëfde Belgische natie hebben toegereikt. Kanada heeft op luisterrijke wijze zijn mede-lijden voor België door woord en daad betoond. België zal daarvan steeds een diep aandenken bewaren, alsmede van de koene Kanadeesche heiden die hun bloed hebben geslort voor de edele zaak der vrijheid, op den bodem van Vlaanderen. De naam van Kanada zal daar steeds dubbelvoudig vereerd en gezegend blijven. Het eerste schip dat van de Kanadeesche kus-ten naar Europa stevende was de Tremorvah. Het werd weldra door den Duric en daarna door de Calcutta, de Treneglos en de Ste-Cecilia gevolgd. In een zeer mooie redevoering heeft de heer Goor huide gebracht aan de edelmoedige harten, die het « Belgian Relief Fund » stichtten en in-zonderheid aan den hertog van Connaught. die zijne bescherming aan dit werk van mensch-lievendheid heeft verleend. De redenaar gaf daarna lezing van een tele-gram van Koning Albert aan de Kanadeezen, en ïuidend als volgt : « Met diepe erkentelijkheid bedankt de Koning de Kanadeezen oui hunne groote edelnioedigheid jegens de Belgische oor-logsslachtoffers. s . . Op een storm van toejuichingen werd de lezing van dit telegram onthaald. De heer senator Dan-durand en de Britsche major Williams namen daarna het woord en werden geestdriftig toege-juicht.Na het zingen van God savs the King, brach-ten'de uitgenoodigden een bezoek aan het schip, en namen de prachtige lading Kanadeesche wareu in oogenschouW, welke het Internationaal Komi-teit eerlang aan de Belgen zal kunnen uitdeelen, die mosdig en gelaten op de bevrijding van hun dierbaar land wachten. De Jacht naar het Groud De Duitschers maken jacht naar het gond. Een houtkapper had het geluk cen goudstukje te vm-den, dat hem zeer oud toescheen. OnmiddeUijk kwamen er autiquairs bij den houthakker loege-vloeid om hem aan te zetten het gevonden ninnt-stuk naar het muséum van Munchen te sturou. Professor Mehliss heeft echtcr vastgesteld dut het beruchte stuk maar ceuu eenvoudi^e kojwea I kuoop wa».

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre De legerbode appartenant à la catégorie Oorlogspers, parue à Antwerpen du 1914 au 1940.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Sujets

Périodes