DE LEGERBODE den Dmsdag, Donderdag en Zaterdug verschijnende Dit blad is VOOR. DE BELCHSCHE SOLDAT EN bestetnd ; iedere eompagriie, escadron of batterij Qixtvang't tien of vijfUen Fransotie ea Nederlandsshe exemplaren. BRIEF UIT ITALIË IZ. M. Victor-Emmanuel op hei Front Men kan zich nimmer op eenig punt van het Italiaansch front begeven, zonder den indruk te hebbendatmen zicbop ieder oogenblikin aanwe-zigheid van den kouinklijken automobiel kan bevinden. Inderdaad, sedert het begin van den oorlog, bevindt koning Victor-Emmanuel zich te raidden van zijne soldatcn, en zelfs de eischen in het bestaan van een vorst gelukken er slechts zelden in hem van heu tescheiden. Met koortsige Ibedrijvigbeid rent hij in zijn door de soldaten gofld gekende grijzeri automobiel de verschil-lenclepimten van iiet Iront af, moedigt de malien aan door vvoord en voorbeeld, stelt beiang huu toestand, steekt zelf de hand aan het | rtferk.. en bekommert zich zelfs over het voed-sel van zijne mannen, het klassieke macaroni, het voedsel van ied ren Italiaqn, van den gekroonden vorst tôt den bersaglieri met zijn gepluiiuden hoed. Méer dan eens he'cft de koning den maaRijd Willen proeven van een régiment liniesoldaten ofalpeujagers en heeft hem uitstekertci verklaard. Hij eet niet aïttjd even regelmatig als zijne soldaten, want de bedrij vigheid van zooveel krijgs-operaties, die op de verschillende punten van het front te gelijker tijd worden uitgevoerd, zijn oorzaak dat de dagelijksche tochten van Zijne Majesteit nog al eens veranderd worden. De ecnvoudige grijze automobiel kan geene gansche ingewikkeiaè keuken met zich voeren, en bijna iederen dag ontbijt Zijne Majesteit ergens op goed geluk met een stuk koude kip en eene flesoh wijn van de streek. De stad X..., de laatste verovering van de Itaiianen, vvas nog niet geheel- in hunne macht, toen de koning er reeds binnen reed. De kieine grauwe auto hield op het verlaten marktplein Istil en een nog zeer jonge generaal, klein van gestalte en slank in zijn nauwsluitenden dol-man, sprong uit het rijtuig, met de levçndigheid en den z>v\er van gebaren, die al wie Victor-Emmanuel ooit geziën heeft, onmiddellijk her-kent. De»stedelingen, die vernomen hadden dat er een generaal was aangekomen, stroom-den toe oin te kijken. Niemand dacht aan den vorst. Maar plots riep een grijzaard : « Het is de koning, het is onzo koning ! s Na het eerste oogenblik van verbazing verhief zich de kreet : Levé de koning ! Leve onze koning ! De kreet Waardoor de bevolking, die gisteren nog onder het Oostenrijksche juk zuchtte, uit vrijen wil, den kleinen slanken generaal tôt vorst koos, die zonder pracht noch paraît 1 haar was komen be-groeten. De grijzaard duwde een jongetje tôt aan de voeten van den vorst, die zich naar het jrind voorover boog, het ophief en op het voor-toofd zoende. Nauwelijks zijn zij bij het leger, of al de jonge rekruten kennen den koninklijken automobiel en begroeten hem met hunne vreugdekreten, wanneer zij hem bemerken, en dat steeds in de nabijheid van de meest blootgestelde posten. ftondom dien automobiel werden er gevechten geieverd en loopgraven gedolven. De koning spreekt weinig en eenvoudig, maar kijkt daarbij zijn zegsman steeds strak in de oogen. Men zegt dat er oflieieren zijn die zelfs g een blik vertrek-ken wanneer een Oostenrijksche granaat naast tel cmtploft, maar onder den koninklijken blik iiochtans het oog neersla;;n. artillerie-officier heeft de koning van Italie zijn gelijke niet. Hij heeft een zeer scherp ge-Kcht en het gebeurt zelden dat het stuk, dat hij , c°or zijne zeer nauwkeurige aanduidingen be-stunrt, door zijne uitwerking, niet menig « Sa-rament » ontlokt aan de artilleurs van de Austo-iioûen aan den overkant. Aekeren dag bevond koning Victor-Emmanuel, n'ti 6611 èCTecht had willen bijwonen, op den uooper van een gebergte op den linker sc jever geleverd, zich bijna midden in het § \eclit, op een punt waar het vijande!ijke gra-g l'egende. Éen granaatkartets outplofte op rir)LSen afstand en wondde 's konings' paard , if n> V01'st steîde zijn gevolg gerust, m6 e het tromvc dier, en deed het naar het iiwe Kcuis brengen, eea Wcrk dat voor de paarden denzelfden dienst verrir- als het Rooda Kruis voor de soldaten. Na een er paard te hebben bestegen, begaf hij zic' ipnienw naar zij ne troepen en zegde : « Hier s erven of over-winnen wij ailen saam. » Door zijn voorbeeld begeesterd, hadden de soldaten spoedig het gebergte veroverd,dat 4 Koningsgebergte » gedoopt werd. Er is 00k een « boom des konings t>. Geâuren-de een aanval op de iSÏonte-Nero, had de koning verblijf gekozen op eene hoogte, aan de andere zijde van de Etsch, van waar hij het gesschut gade sloeg en met een <1 bravo » ieder welgemikt schot toejuichte, terwijl !iij de wenkbrauwen fronsde als hçt mis was, De koning bracht alzoo uren lang door, geleucd tegen een eikenstam, waarvan een dikke knol hem de houding onge-makkuiijk maakte. Een solilaat had dit gebrek bemerkt en besloot er aan te verheipen Hij zette zich aan het werk, doch onze piot » was &een bouthakker en had rneer goeden wil dan behen-digheid. Men ver'aàalt dat de koning, hein aan het werk ziéride,zich het bijltje deed geven en met een paur tlinke siagen den bult van den stam Wegnaktd, Atzoo blofden ov«r geheel het Italiaan^che front de legeivden, die iaar loar de aanwezig-heid van den koning wrrden gezaaid. Zooals koriing Alber is koning Victor-tim-manuel een koning-sohlaat, die lieel eenvoudig, zonder aanstellerij noch trots, voortdurend onder zijne soi iaten leeft. Hoezeer verschilt het voorbeeld van deze tvvee vorsten van den parade-kaiser, die geen stap kan verzetten zonder gevolgd te zijn door zijn geschiedschrijver, zijn veldslagen-schiider, zijne villa die uit elkander kan genoinen worden, eu die aan zijne soldaten, wier geestdrij't inen eerst door den alcool heeft opgewekt, slechts verschijut om zijne linile e-n grootsprakerige redevoeriitgen af te dreunan. W. B. 'i Lied Ma is lupisiisaM \ Wij smeden 't staal in 't onbluschbare vuur Van eigen drift en wrake, Wij smeden de zwaarden weerom aaneen Die op de schedels braken ! M7!] smeden het staal met torsigen slag En doen het aambeeld trillen : Hoe lijzer we slaan, hoe iniader we 't bloed In 't herte kunnen stillen. Wij smeden het staal zoo hard als een sleen En fljn van punt en snede, Wij smeden het staal zoo blank als de zoa Op 't marmer van de steden... Wij smeden het staal voor oorlog en vrêe lu kommervoUe jaren, En 't een zal het ander van rust en roest En euveldaên bewaren. Wij smeden en slaan er lustig op los, Ilamers en lied'ren ldinken, Straks zwaaien twee sterke handen het zwaard Dat in den kamp zal blinken... De borst en de spierige armen ontbloot, Te midden felle vuren, Zoo smeden wij,... smeden wij onverpoosd, Zoolang de strijd zal duren... O 't vuur daar van buiten en binnen bij ons, Wie kan die bliksems tellen ; De reutel der dooden maakt dnivels van ons, Geen vijand kan ons vellen ! Wij smeden het staal in vulkanengloed Op somb're belckeneelen, En planten zwaarden als kruisen op 't graf Van duizende gespelen ! O ! Heel de wcreîd betrouwt in ons lied, Het lied der arsenalen, Wij ambachten voort en smeden het lied En 't zwaard der zegepralen ! W..., Nov. 1915. Fritz Franche». De Soldaat Georges d'Esparbè^ sebreef voorheen het boek La Guerre en dentelles. Hij. lie het Belgische epoR zal sehrijven, zSl het De <orlog in lompen moeten betitelen, bijaldien hij vie Belgische soldaten gezien heeft, t»en, in den 1 >op van den lan-gen «ftoc'ht, die het leger van de Geete en Luik naar Antwerpen, en van deze vesting naar de zee bracht, zij zieh aan de laatste verwperring vastklaaipten, die of hun graf of dat des vijands moest worden, namelijk den Yser, die stilvloei-ende rivier, die op sommige plaatsen maar eene beek i», en op wier vreedzaine boorden —1 schrikwekkend en ontzettend schouwspel, on-sterlelijk en... roemrijk treurspel — het verheven en schrorne'ijk tooneel van de beslissende bot-sing Werd afgespeeld. Soldaten I Ne oit schrcef monnik uit de middel-éeuwen, toen hij de regelen van slaafsche ge-dweeheid en barde versterving zijner klooster-or>le ops'olde. nooit droomde stoere krijger, of d waieuda ridderheld, tarder lot, volkomenere verznking, wreedere ontberingen. Salda en van len Yser ! Ta iompen gehuîd, met mod 1er bemorst, tôt den bnik in 't water ploete-reod, maar s-kieda het geweer iu de vuist knel-len ! ailes ontberend, sedert dagen uitgehongerd en door een brandenden dorst gekweld, ontvingt ge, VHStberaden en vroom te inoede, den schok. Dikïiiiiîiden, Pervyse, Ramscappelle, St-Joris. Nieuwpoort., Lombaertzijde, wier puinen nog rooken, getuigen van deu moed van den kleinen Belgischen soldaat. En het volk buigt zieh voor hem, voor den beld die een reuzenwerk heeft. volvoerd. Aan hem onzen groet. onze bewondering, onza lof en eeuwige roein ! Hij die sedert meer dan één jaaî-, zonder verzwakking, bij nachte on-verdroten zwoegend, bij dage onverpoosd wa-kend tègen aile gevaar zich op hoede stelt, wen de wiud Eîîilt, de regen-plast, en, in den mod-der plonsend, zijne borst als schulsmuur van het verkrachte recht en van de gehoonde eer biedt ! Rrchî, Eer, Plicht zijn verheven woorden, en ge scheeut voor hunne verdediging niet opge-wassen ; maar de beproeving kwam en vond u zooals de wereld het niet durfde verhopen. Uwa Koidng blies het alarm, hij blies den stormaan-val ; gij antwoordet : Ik ben daar, en voor het recht en de eer naamt gij uw geweer op en kneldet het zoo stevig dat de verbijsterde vijand ziedend van razernij werd, De plicht ! Soldaat, gij begreept hem al ras en elken dag schiet het plichtbesef dieper en dieper wortel in uwen geest ; waar de kracht zoeken, die u toelaat een afmattenden arbeid te verrich-ten, de kracht om steeds daar te zijn, zonder rust noch duur, al daden die u licht en eenvoudig toeschijnen, waarvan de geringste edoch heldhaftigheid vergt. De oorlog blijft woeden, de strijd duurt voort. Getrouw aan uw woord, getrouw aan u eigen zelven, blijft ge daar, onwrikbaar, ongetemd, steeds rechtstaande en dreigend. Gij verwerft 's werelds bewondering en de vijand zelf, die verwaande, bofïende vijand, die het «rverach-telijk Belgisch legertje » in één slag ging te pletter slaan, is gedwongen uwer dapperheid recht te laten wedervaren ! En gij broeders, gij landgenooten, die niet bebt gestreden, gij kent al het wee en de ellende van eene stioode verdrukking of die van een droevige ballingschap ; gij allen, die ginds uwe hoop bouwt op dien dappere, op uwen broeder, gij buigt u voor hem. Ha ! hoe treft zij diep het hart van den soldaat, die hulde komende van zo»> verre, uit den lande, die bewondering waarin al( het betrouwen en al de genegenheid van het volk voor zijn leger zich openbaart ! Servische soldaat, Belgische soldaat, beidfl zonen van naties gering in aantal en grondgebied, samen hebt ge aan den wereld het schouwspel gegeven van de edelste heldhaftigheid, van de verhevenste verzaking. De kieine volkeren hebben zich in het onheil laten kennen, zij staau, thans zoo hoog als de grootste, als de machtigste. Kieine soldaat, die. aan den Yser waakt, aan H de roam ! Kap.-comm. Jacques, 23 December 1915 Nnmmer 203

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.