H ï F 6 E H S 0 D E den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag vers^ujtiende 'Dit blad is VOOP*. DE BELGISCHE SOUDATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron, of batterij onlvangt tien of vijftien Fransclie en Nederlandsche exemplaren. OORLOGSTIJD Sohsfssii en Infakken van lie! Front YII J We zouden dieper het land intrekken. De fcroote rust liep ten einde. We moesten labeuren gaan a ail nieuwe verschansingswerken. Op eea morgen trommelden we op, met voile muziek. De schooljeugd deed ons uitgeleide. Hier en daar wuifde een deerne met haar zak-idoekje tôt afsckeid. De jongens pinkoogdea tegen, sckalks... I k Betreurde dat we 't aangenaam badstadje moesten verlaten. AVe hadden er zooveel plezier gemaakt, zoo gildig getempelierd en getierelan-tijnd ! Nu togen we meer 'tbinnenlandin. 'tWas uit met 't lied van de zeeen 'tzonnekloppenin de dumen. Uren lang gingen we. Ons gelaat zag zwart van stof en zweet. De riemen der ransels sncden door vel en vleesch. Eenige jongens mankten, 1 kwamen hinkepinkend achteraan gestrompeîd. Ze voelden de bleinen van hielen en zolen open-ibarsten, en 't leêr der schoenen pijniijk en fol-tevend om de o-ezwollen voeten niÎDen... — 'k Zie ze vliegen, beweerde 't Zwierfcen, nieltegenstaande hij langs den weg ai een kalf hrrinr) vc.rnrheivl lind. — We zijn er bijna, troostte ik, nog een beelje geduld en we zitten aan de soep. , Na zes uur marscheeren geraakten we ter be-stemming. 't Viel nog al mee. We zaten tocli niet liaolamon! in rlo riTÎ!iior>!na 't Was zelts een vlijlig, net dorpje, met lage huisjes waar alleen de klôkketoren van een Jdooster boven uitpiiTitte, als 't waterstraalken van een fontein in een mosgroene, steenen kom. De roode pannedakjes vlekten kleurig en stem-jnig op 't hemelsblauw. Rookdrendels spiraalden 4JiW aCVJJiljJO iJV/ilUU JVOU3. 't Was juist Zondag. Een klokje klepte. Opge-dirkte boerinnekens, die naar 't lof trokken, een dik kerkboek in de liand, zagen devotieiijk naar de voorbijtiegende troepen, Hier en daar slen-terde een lummelachtige kerel. Als hij er wat te struisch uitzag, be'lonkten de afgetobde jongens Tipm Îinn<;n3iv1icr en moedwilliff. — Die zou best 'n geweer kunnen dragen, morde Yodden-en-Beeuen telkens hij zoo 'n exemplaar ontmoette. De jongens hebben een hekel aan al wat bur-,ger is. Ze vinden er iels onrechtvaardigs in. Vooral omdat al die burgertjes nu winkelier of herbergier spelen en zieh vet mesten aan hun zuurgewonnen soldij. — 't Zijn afpersers, bloedzuigers, vloekte Vod-den-en-Beenen... Ze moeten die lamzakken oolc maar binnen roepen, meende hij, opgehitst. — 't Zal wel komen, suste de V oddetromp dan. Alleman van achttien tôt veertig jaar zal mee moeten vechten. De gazetten staan er aile J ttaI *rnr» î Zoo redetwistten ze als ze mistroostig waren en 't spleen hen te pakken kreeg. Ze verwaar-loosden dieper na te denken over de beteekenis hunner woorden. Ze peinsden niet^aan de nood-zakelijkheid van landbouw en nijverheid en 't volk dat er noodig is om 't land te beploegen en te bezaaien, de oogsten in te halen. En ze smulpaapten toch zoo graag en ze hielden van een gildige pint, als de nikker aan een zielken. 't Kan toch niet van den hemelschen dauw komen ! Koninkiijk Muséum van M Belgisclî lepr nuillliniljiv ItIUUUUlll mil nu» uusgtuuca Het Duitseh vliegtuig wellce onlangs in onze liniën werd naar beneden gehaald, werd naar Havre gestuurd voor het Muséum van het leger. Dit muséum zal eerlang geopend worden. De inkomprïjzen zijn als volgt vastgesteld : 0 fr. 20 voor de burgers ; 0 fr. 10 voor de miii-tairen.De opbrengst van het inkomgeld zal besteed ■worden aan het Werk der oorlogsinvalieden, met vooraflichting van 10 t. h. ten voordeele van het liefdadigheidsbureel der gemeente Ste-Adresse, welke kosteloos het lokaal ter besehiklcing van de Belgische overheid heeft gesteld. Onze kompagnie werd op een klein boerde-rijken ingekwartierd. We konden 't niet beter treften... — Ziet eens, jubelde 't Zwierken, wat schoone kiekskens ! Hij snoof gulzig den wind op als rook hij een gebraden kip in den oven. — Daar zullen er hier hun pluimen laten, profecijde de Spioen. En instinktmatig trok hij zijn mes, en voelde met den top van zijn vinger of 't nog flink sneed. — 't Zal feest zijn, giîde Vodden-en-Beenen in verrukking. 't Is juist kermis op mijn parochie. — Zouden we niet eens op patroelje gaan? vroeg Cartouche, na de soep. De mannen knikten van ja, trots hun ver-moeienis. Iieel 't ploegje van Cartouche bolde er van door. Ze dronken een pintje op hun gemak en bleven watertandend voor de winlcel-ramen gapen. Ze deden mistroostig de enkele muntstukken in hun broekzak beieren eu... slen-terden verder. — 'k Iîeb goesting op pudding, snoefde de Ajuinboer. — 1k ook, spotte 't Zwierken. Maar 'k heb geenen tijd. En hij deed het gebaar van iemand elfe geld telt op een toogberd. — 'k Zal maar 'nen muntcnbol pakken, lachte de Dood-op-Stellen, en hij stopte lustig een pruim {(jlbak in zijn àl te wijden mond... 't Daisterde reeds toen ze naar hun kantonne-ment weerkeerden. 't Motregende. Huu pet tôt over de ooren en den kraag van hun kapothoog-ôp, plodderden de jongens door den modderigen landweg naar t boerderijtje. In de verte dom-mclden kanonnen, sloeg er bij poozen een weer-licht door den nacht, als er een vuurpijl opschoot. 't, Bôerken stond op den dorpel een pijp te rooken. Als de jongens voorbij kwamen, mom-pelde hij isegrimmig : — Goeien avond ! Mistrouwig keek hij ze na, riep toen nog ver-manend: y — Niet smooren in 't stroo, lie mannen! •— Neen, neen, antwoorddede jongens. de open poort der schuur binnenstrompelend. Moe vielen ze neer op hun dunnen bussel stroo. Ze hoorden de regen tokken op 't afdak, bui-ten. Als ze bijna aileinaal sliepen, meesinuilde 't Zwierken nog : — 't Regent op mijn verdommenis. — Da's nilcs, suste Cartouche gelaten, dan zijt ge al gewasschen, tegen morgen vroeg .. 's Anderendaags,van zoo gauwde jonge, kamp-luslige liaantjes op 't erf den dag openkraaiden met bazuinende kokeriko's, wipten de mannen overeind. Ze gingen om koffie en ontbeten... De boer kwam in de schuur, een riek op dea schouder en zei goedzakkig : — Mannen, als g'eulder binst den dag in 't waschkot wilt zitten, dan moogt ge, hoor ! Daar is een schouw, om vuur te maken. De Rik en de Spioen zaten, als van de hand Gods geslagen. Vuur! Ze zouden kunnen vuur maken ! Stoken dat de gensters uit 't dak spron-gen... De Rik kwam de eerste tôt bezinning en antwoordde, geestdriftig : — Ja, baaske, da 's eerste klas! De Spioen haalde zijn bijltje voor de pinnen, molenwiekte woest en dol in 't ronde, als een Indiaan die 'nen oorlogsdans uitvoert, alvorens zijn slachtoffer te skalpeeren, en tierde : — Brandhout ! Daar togeu eenige mannen op expeditie om hout te zoeken. Een kwartierken later kwamen ze aangesleept met 'nen halven boomtronk. — Daar ligt een omgewaaide boom, hier wat verder, verklaarde de Voddetromp zegevierend, waar we minstens een week van kunnen stoken. Van dat oogenblik v^erd 't waschkot hun ver-gaderplaats. 't Seizoen was nu toch al niet te puik meer om 's avonds te gaan wandelen in 't dorp. 't Regende en waaide gedurig en ze verkozen liever gezellig rond't vuurken te blijven kouten, dan als een hond door 't wànweer langs de straten te schavakken. Ha, hoe menig vroolij k uurtje werd daar niet gesleten! De pijpjes dampten er, de tongen ratel-den er op los, terwijl de Rik en de Spioen, met opgestroopte hemdsmouwen en gloeiende we-zens, bonkige houtblokken in 't open haardvuur smeteu, dat de vlammen joegen als eenhellebrand. /< . T T 7 — < \ T? T? „ . Van Rechts en Links Schilder Besnard heeft tijdenshet verblijfvan kardinaal Mercier te Rome diens portret ver-vaardigd. De doorluchtige kerkvoogd is staande^ verbeeid, met eene pen in de rechterhand en zijn' beruchten herderlijken brief in de linkerhand. De kardinaal bevindt zich in eene zaal, waar-van een venster openstaat en zicht geeft op eene stad die brandt : Het is de stad Leuven, waar da kardinaal zoo lang gedoceerd heeft. v Sk M X îfc & De « Feestkring » van het cenirum van Gain-neville, heeft verleden Zondag een puik concert gegeven, dat veel bijval verwierf. Onder de aanwezigen bemerkte men heer minister Vander-velde, den plaatscomny.indant kolonel graaf de Grùnne, majoor Dethi«r, commandant van het D.O.A.PL, den maire vftn Gonfreville-l'Orcher, enz. Na het kunstgedeelte van het feest had er eene einemavoorsteliing plaats, waarbij enkele oor-loirstafereelen werden wfienyefreven. * * Hoeveei mensehen, zeli's onder hen die in de werlten voor soldaten belang stellen, weten iat er in onze loopgraven zelfs een studiekring oestaat ? In het 1" bataljon van B. 207, heeft men op 12 Juni den eersten verjaardag gevierd van dien sring, in 1915 te Ramscapelle door eenige studen-ten-gesticht.Bij de stichting telde hij acht leden ; heden îijn zij met één en aertig en bezitten eene biblio-theek van honderd vijftlg boeken. De verjaring werd geestdriftig gevierd. * *!? -k o O O S: îl: » Met het doelde nagedachtenis van Miss Cavell door een gedenkteeken te vereeuwigen, had het blad Le Matin een prijskamp voor beeldhouwers uitgeschreven.Honderd vij ftig ontwerpen werden de jury ter beoordeeling ingezonden. Het comi-teit heeft er veertien van ter zijde gesteld en de kunstenaars verzocht er de schetsen van te ver-vaardigen, die te Parijs publiek zullen ten toon gesteld worden. * & X Kardinaal Ametje heeft verleden Zondag het priesterscliap verleend aan een gemobiliseerde, André Maillet, die met dit doel met verlof naar Parijs was gekomen. Na de priesterwijding is de nieuwe geestelijke opnieuw zijne plaats aan het front gaan innemen. T * * De daling van den mark blijft in de neutrale landen voortduren. Men oordeele door de vol-gende cijfers : In de Vereenigde Staten 20.75 o/o verlies, ia Holland 26.2o o/o, in Zwitserland 21.60 o/o. * * * Om met het dure leven in Pruisen te zwansen, steken sommige lus tige spotters eene vleeschkaart tusschen twee broodkaarten, en zoo hebben zij eenen « pistolet fourré y of nen « sandwich ». Een handelaar uit Colmar, die die zwans in eene spijszaal had herhaald, werd door dea krijgsraad van Colmar tôt 100 mk boete ver-wezen.Een kostelijke zwans ! le iniiiilral usa éa kBF Max De dappere burgemeester van Brussel, bij wien twintig maanden gevang in niets dea goeden moed en de vaderlandsliefde konden knakken, heeft aan een van zijne vrienden ge-schreven : « Mijne correspondentie, die fantastische afme-tingen had aangenomen, is veel minder belang-rijk geworden. Slechts twee keeren per maanti stuur ik een brief naar België en uit Brussel komt mij slechts bij tusschenpoozen iets toe. « Ik ben gelukkig te kunnen zeggen dat het met mijne gezondheid nog steeds goed gesteld is; mijn vertrouwen blijft onwrikbaar. » 22 Juni 1916 Nummer 281

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.