den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLiDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij onlvang-t tien oi vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. DE KOLONIËN m d: Hinderen ton des Yar il Een van cle zware automobiel-kamions die den grond doen daveren en ruiten kletteren, als zij met oorverdoovcnd gei'aas op straat vooi'bij komen, rijdt het plein van Bacqueville op. Hij komt aan iedere kolonie de talrijke produk-ten brengen die er voor de voeding, het onder-houd, de hygiene van zoo'n gemeenschap noodig ïijn. Twee mannen, waarvan de een er als een mees-tergast uit ziet, brengen de kisten en zakken Weg die op het rijtuig gestapeld zijn. Het is de heer advokaat Olbrechts, van Mechelen, beheer-der van de koloniën, in vredestijd gehecht aan het ministerie van binnenlandsche zaken. Regelmatig steekt hij een handje uit voor het losseu der waren, en dat zoo flink alsof hij heel zijn leven niets anders had gedaan ; hij is een stoere werker en waakt over ailes met die nauw-lettende zorg, alsof het zijne eigen bezittingen waren. Niet zonder reden meent hij dat deze oor-log, die zooveel menschen en schatten verslindt, tôt eisch stelt dat men in het beheer van open-baren zoowel als van aûderen eigendom, eene zuinigheid zou in acht nemen, die een minder ge-wetensvol beheerder wel eens misprijzen mocht. Maar het onderwijzend personeel doet den vroolijken troep jongens, die in een uitgestrekten tuin aan" 't spelen is, bijeen komen. De luide kreten en het heîdere gelaeh verstommen en achter hunne onderwijzers komen zij zich in den gang scharen om hun gebit te laten onder-zoeken.Wel ja, ze hebben wel een vluchtigën blik geworpen op de toe~-teIlen van den praktizijn en de tafel met het helderwitte laken waar allerlei Qesschen staan en heel het vreeindsoor-tige getuig. Maar niemand is ontroerd. Het is merlcwaar-dig te zien met hoeveel kalmte, die eens te meer hunne stoere afkomst aamluidt, zij de harde maar heelende behandeling van den tandarts, de bloede kneuzing van het kiezentrekken onder-gaan.Het is waar dat luitenant-dokter Viaene zijne kunst uitoefent met al de rustige wilskracht, den stillen, vriendelijken humor dien men daarin kan leggen, en met een woord en een lach de vreesachtigsten moed inboezemt. Ookblinkter geen traan in al die heldere oogjes ; de kleine handjes die aan mevrouw Carton de Wiart, die hier helpster geworden is, de fiche toereiken waarop de rpsultaten van dit onderzoek staan aangeteekend, beven niet, tenzij van eerbied. Het onderzoek van zoo'n honderd kinderen, meest allen van boerenafkomst, is zeer leerrijk en bewijst eens te meer hoe onwetend de ouders zijn over ailes wat de tandenhygiene van hunne kleinen aangaat. Over het algemeen werd de mond heelemaal niet verzorgd. De melktanden, die nauwelijks uitgekomen zijn om weldra plaats te maken voor het blijvend gebit, zijn in het wilde gegroeid : hondstande'n, snijtanden en kiezen zijn onregel-matig uitgekomen en hebben zoo de wreedste pijnen veroorzaakt. Veertig per honderd van de kinderen die door Dr Viaene onderzocht werden, moesten tanden laten trekkeri, en dit cijfer ware tôt op een on-beduidend getal verminderd, zoo het kind, van af dat de tanden uitkwamen, door een praktizijn Ware onderzocht. Vooral te lande worden de zorgen van den mond verwaarloosd ; zij worden haast als eene weelde aanzien, en weelde is, iets dat niet past in het buitenleven. Deze dwaling in zake mondhygiene is zeer verspreid ; om ze te bestrijden hebben onze openbare besturen het onderzoek van de tanden in de scholen ingesteld. IDr Viaene, die mij deze bijzonderheden ver-scliafte, vestigde mijne aandacht op die nala-'tigLeid die algemeen bij het votk heerscht; zij jjsjmiit voort, zegde hij mij, uit een gebrek aan fipvoeding, dat men in de la a t.s te jaren tracht ksen te eaan. En de Belgen gaan uochtans door voor een ras dat van de beste tanden bezit. Een stevige mond1 getuigt onbetwistbaar van eene stevige maag. Het is één nur. De .praktizijn heeft met zijn werk gedaan. Mevrouw • Carton de Wiart deelt aan allen, personeel en kinderen, tandborsteltjes uit. Het geschenk veroorzaakt groote vreugde aan al die kleinen, die gauw naar de eetzaal gaan waar eene lekkere soep hen reeds wacht, terwijl de arts en zij ne helpster de toestellen reinigen en opbergen, in afwachting van het voortzetten van hun'.goedgevuld program. ( Wordt voortgezet.) Jean Bah, ONZE TROEPEN IN KONSO Op 100 kilometers in Duitsch gebied Het Belgisch ministerie van koloniën deelt de volgende nota mede, d.d. 9 Mei : « Generaal Tombeur seint : Een van onze ko-lonnen is over de Duitsche grens getrokken Noordelijk van Roeanda. Onze voorhoede be-reikte op 30 April het Oosten van hét Mohasi-meer. ( « De Duitsehe troepenzijn.inaftochtinderich-ting van Kigari en Nyanza ». (Het kleine Mohasi-meer !igt op een honderd-tal kilometers vau de Belgische grens, op gelij-ken afstand van het Iiivoe-meer en het Viçtoria-meer.)De Eeredegea van Kooiisg Àikrl Wij hebben hiér de eorrespondencie uit Havre overgenoinen van een onzer conf'raters, die meldt dat de Belgen welke in île bezette provincie ge- • bieven zijn, zinnenszijn Koniug Albert een eere-degen aan te bieden, in naam van aile Belgen, als zinnebeeld hunner eendracht. In strijd met wat de eerste telegrammen ver-meld hebben. schreef men ons, werden er geene inschrij vingen gedaan in België en zullen er geene cotisaties gestort worden. De inschrij ving zal nationaal en vooral populair zijn, en ook de meest bescheiden bijdragen aanvaarden. Het idee van deze betooging is in de maand Januari 1.1. ontstaan, en den ceredegen zal Koning Albert bij zijne terugkomst te Brussel aangeboden worden. De Gadwongen Inlijving van da Bslgen De gezant van Zijne Britsche Majesteit te Havre, deelt mede dat de Belgische regeering bericht heeft ontvangen dat de Duitsche regeering zinnens is al de Belgische onderdanen, die gedurende drie jaar in Duitschland hebben ver-toefd, in het Duitsche leger in te lijven. De Belgische regeering is daartegen ontwapend ; even-wel blijkt het uit eene mededeehng van de Britsche regeering dat de Bondgenooten en vooral Rusland, talrijke Duitsche waarborgen bezitten en dat het hun plicht is Duitschland te dreigen met deze te handelen op dezelf'de wijze, zoo Berlijn van zijn onwettelijk opzet nietafziet. SMtepsaFB op lis! Front De driehonderdste verjaring van de dood van Shakespeare werd op luisterrijke wijze te Kales gevierd. Het programma vau het feest, opgemaakt door Engelschen, begreep tooneelen uit enkele werken van den genialen schrijver, zangen en dansen van den tijd van den beroemden Britschen treurdiehter. Het feest werd gegeven onder de hooge bescherming van generaal Ditte, gouverneur van Kales, van luitenant-generaal Clooten, commandant van de Belgische basis, en van kolo-nel Nicholson, bevelhebber der Engelsche basis. De opbrengst van het puike feest w a s' bestemd. voor'eeix werk van bijstand aan de gekwctste en venuinkle soidaten. Oe harde Oeotsoiie Isppes î>e pogingen tôt gedwongen vervlaamschitig-van de Gentsche Hoogeschool door het Duitscha bestuur, ondanks het pi'otest van allen die gezag hebben om in naam der Vlamingen te spreken, hebben zooals het te voorzien was op deerlijks wijze schipbreuk geleden. B;j geheel het professoraal korps van deza Hoogeschool heeft generaal von Bissing sleclits één enkelen Belg, den heer De Vreese, leeraar in de ijermaansche philologie, en twee vreemde-lingen gevonden, één Luxemburger ea één J)uit-scher, om mede te Werken aan deze loensche uitbuitmg vau de taaltwisten. De teleurstelling van den Duitschen goever» neur was zoo bitter dat hij, men weet nog niet juist om welke reden, twee van de meest bekende feleerden dezer hoogeschool, voorstanders van e vervlaamsching maar vijand van vreemde iumengiag heeft doen aanhouden : professor Henri Pirenne en professor Fredericq, beide merkwaardige historici en de laatste een van de mpest gezaghebbende leiders der Vlaamscha beweging. Deze beide geleerden, die zoowel door hua werk als door hun karakter eerbied afdwiagen, werden brutaal naar Duitschland gedeporteera en worden daar nog steeds gevangen gehouden. Huiine eenige gekende misdaad is hunne vader» landsliefde en huune weigering om iets uit ds hand van den overweldiger aan te nemen, wez» het. dan ook de duurbaarste eisch van de Vlaam-sche bevolking. Heeft goeverneur von Bissing zich misschiea ingebeeld dat hij zoo de overige leden van het professoraal korps der Uentsche Hoogeschool vrees zou aaDjagen ? Daarvoor moet men de Belgen slecht keunen. Het professoraal korps heeft met trots de ba- ' leediging beantwoord, die het Duitsche bestuur het had aangedaan in den persoon van twea zijner leden ; het heeft, op- 3ten Maart 1916, aan den Duitschen goeverneur generaal een kollek-tieven protestbiief .gezonden, waarvan wij hier den inhoud mededeelen : « De ondergeteekenden, professoren en doceo-ten aan de Oentsche Hoogeschool, die zich tegen-woordig in die stad bevinden, nemen de vrijneid u te komen uiteenzetten hoe diep zij getroffen werden door den maatregel genomen' tegen twe® van hun meest bekeude en- met reden geachte collegas, de heeren Pirenne en Fredericq. Uw© Excellencie weet dat deze twee achtbare professoren plots werden aangehouden en naar Duitschland gedeporteerd, en hunne collegas vragm zich waarlijk af waardoor zij eena zoo strenge behatdeling roogen verdiend hebben. Uwe Exceileticie weet dat de heeren Pirenne ea Fredericq geleerden zijn van alomgekende ver-dieuste, wier faam onze grenzen overschreden heeft. n De heer Fredericq, wiens groote historische werken in geheel Europa bekend zijn, is vooral ■ in Holland hoog geacht, en de diensten die hij aan de wetenschap en aan de Nederlandsche letteren bewezen heeft, hebben hem den titel verworven van lid van de Koninklijke Àcademie van Amsterdam, en eerelid van de voornaamsta wetenschappelijke maatschappijen uitNederland. Bovendien is hij doctor a honoris causa» van de hoogescholen van Marburg en Geneve. ' « De heer Pirenne is een der meesters van de middeleeuwsche historiografie ; hij heeft zijne merkwaardige geschiedenis van Belgiô te gelij-ker tijd in het Fransch en in het Duitsch doea verschijnen en na deze uitgave heeft hij uit geheel Duitschland talrijke betuigingen vaa sympathie eu bewondering ontvangen. Hij werd tôt correspondent gekozeu van do Keizerlijke Academie van Wee.uen, van de Koninklijke Acadfmie van Beieren, van het Wetenschap- Eelijk Oenootschap van Gôttingen, enz. en hij.heeft etdiploma vau doctor t honoris causa» vau de hoogescholen van Leipzig en Tubiugen ontvangen. Beiden zijn mamien van wetenschap. leoramn lie zich heelemaal aan hun arnbt hebh-n gewijd, en burgers van oakreukbare eerlijk'i d. « Voor wat betreft de verplichtingen van ^'5 professoraal korps jegens de bezettende mn ht éu het samengaau van deze verpiichtiugea uiei- -il Mei )wo Nnmmer 26' •

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.