Registered at the Généra! Post Office as a Newspaper. Téléphone: Muséum 267. mri2 Bladx. De Stem uit Belgie Bureel: 21, Russell Square, London. W.C. Abonnement : ls. 9d. voor drie maanden. Subscription : ls. 9d. for three months. I O/Îa T •> *« \T«* Fi *"7 c\ i~ - - i roi via a n att/^ttctitc n mil Abonnement voor de Vereenigde Staten, 40 cts. ; T3 -i 1 J Voor Holland. 1 fl. : voor Franlcrlflt 9 9rï fr 1 1lCfcî ll'Ui LANGZAAM DOCH VOORTDUREND VOORUITDRIKGEN DER VERBONDEN FRONTEN De Eerwaarde Heeren Geestelijkèn die ten dienste I zijn der Belgische Vluchtelingen en onder toepassing I vallen der nieuwe militaire wet gelieven zonder I verwijl hun naam in te sturen aan Zijne Hoogwaardig-I heid Monseigneur De Wachter. I Het optreden der Duitschers I tegen de Katholieke Geestelijken in België. Bij den onrechtvaardigen inval der Duitsche I legers in, België scheen de haat tegeni den, I Roomsch-Katholieken godsdienst hoogtij te I vieren. Honderden priesters werden bespot, I wreedaardig mishandeld en in gevangenkam-I peu verbannen. Ongeveer vijftig werden in I eenige dagen tijds onschuldig vermoord. Hei-I lingschennissen werden gepleegd met de I meeste koelbloedigheid. Toen het voorbij was, schrok Duitschland I er zelf van en looehende stoutmoedig de fei-I ten. Het Duitsche legeT was immers het l| puik van het Duitsche volk, en dat volk was ■ niet in staat zulke schelmstukken te bedrij- ■ ven. Doch de feiten spraken te luid, de ge-I tuigen, die ze bevestigden, stonden te hoog I in aanzien in de wereld, en de onbeschaamde B looehening—al werd zij ook onderschreven ■ door een Erzberger of een Rosenberg—wilde I nergens ingang vinden. Terzelfdertijd had men er iets anders op ■ bedacht. Het was misschien wel waar, dat ■ de Duitsche soldaten soms streng waren ■ opgetreden tegenover de Belgische geestelij- ■ ken, maar dezen hadden het verdiend. Want ■ zij hadden op de Duitsche soldaten verrader- ■ lijk geschoten, de gewonde soldaten verminkt ■ eu hun de oogen uitgestoken ; en een franc-I tireurskrijg hadden zij georganiseerd tegen de ■ Duitsche troepen. Dat was stout gesproken ■ «a werd nog; bekrachtigd door een telegram ■ van den Keizer zelf aan président Wilson. ■ Doch dezelfde gezaghebbende stemmen, die I de Duitsche troepen hadden aangeklaagd bij ■ de openbare meening, verhieven zich met I nog veel meer klem om de eer en de onschuld ■ te verdedigen der slachtoffers van de Duitsche H gruwelen. Bij iedereen ligt het nog versch ■ in het geheugen, hoe Zijne Eminentie Kar- ■ dinaal Mercier, hoe hunne Doorluchtige H Hoogwaardigheden de Bisschoppen van ■ Namen en Luik, hoe eindelijk heel het Bel- ■ gisch Episcopaat onbeschroomd zijn wan- ■ daden verweten aan den overweldiger en de ■ Belgische geestelijkheid en het Belgische ■ volk verdedigden tegen de valsche aantijgin- ■ gen hunner vijanden. Dat was de strijd van ■ het Recht tegen de Macht. En de wereld1 H schaarde zich. aan de zijde van het Recht. ■ Ea toen Monseigneur Heylen en Kardinaal ■ Mercier nogmaals te Rome getuigenis hadden ■ a%elegd van de waarheid, was het geding ■ voor de openbare meening beschlecht. Wèl hadden de Duitschers ook graag de ■ stem versmoord van het heldhaftig Belgisch ■ Episcopaat. In den beginne hadden zij zelfs ■ tanne heiligschennende hand gelegd op zali- ■ ger Monseigneur Walravens, bisschop van ■ Doornik, en op Monseigneur Heylen, bisschop ■ 'an Namen, en de vrijheid belemmerd van ■ 'jjne Eminentie Kardinaal Mercier. Maar in ■ die handelwijze dorsten zij niet te volharden. H Op aile manieren hebben zij gepoogd het ■ aflezen der Herderlijke Brieven in de kerken ■ '« verhinderen of de verspreiding ervan in ■ den vreemde te beletten—doch zonder eenig ■ resultaat. ■ Het was trouwens voor den bezetter niet ■gemakkelijk, al was het maar een schijnreden vinden, om tegen de Belgisclje kerkvorsten ■handelend op te treden. In hunne schriften ■ stonden zij, wat de theorie betreft, op het ■ 2mver standpunt van de natuurwet en van het ■ r|teraat'onaal recht ; de feiten, die zij ter ■ teîchuldiging of ter verdediging aanhaalden, ■ moesten als waar erkend worden ; een woord ■ v^n ophitsing itegen den bezetter kreeg men. ■ J',an hunne zijde niet te hooren. Wel wilde H ,ouv«rneur-Generaal Von Bissing den schijn ■ l'Twekken, als zouden de herderlijke brieven ■S® Zijne Eminentie Kardinaal Mercier de H " S"11 tegen de Duitschers opgeruid hebben tot woelingen en onlusten aanleiding gege- ■ -n ; maar als het er op aan kwam deze be-■penng met bewijzen te staven, bleef de I 'Ouvernenr.Qeneraal het antwoord schuldig. H, t?1™ heeft het nogal lang geduurd, eer men ■ n tti'a a'^e hoop had opgegeven, om in de ■zuîwi • 'an<^en tegen Kardinaal Mercier H 1 "uanige stemming te verwekken, dat een eventueel rechtstreeksch optreden van het Duitsche Gouvernement tegen Zijne Eminentie als min of meer geoorloogd kon beschouwd worden. Wat er tijdens het verblijf van Zijne Eminentie te Rome en de eerste dagen van haar terug-komst te Mechelen gebeurde, is men nog niet vergeten. Spotprenten en schotschriften tegen den Aartsbisschop van Mechelen werden in itijdschriften en dagbladen opgenomen; de Duitsche pers sprak van de noodzakelijk-heid om aan den kardinaal te doen gevoelen, dat Duitschland meester was in België ; het Wolff-bureau wilde doen verstaan, dat men al veel te veel geduld had geoefend ten op-zichte van Zijne Enjinentie, en Gouverneur-Generaal Von Bissing dreigde zelf wel tegen de Belgische Bisschoppen maatregelen te treffen, als Rome zijn plicht niet vervulde. (i) niet op aan : kwestie was aan hunne over-heden te laten voelen, wat de Duitscher ver-mag, wanneer men het met zijn opvattingen van recht en vaderlandsliefde niet een® is. Wie dat stelsel heeft uitgevonden om de priesters in België verdacht te maken, te pla-gen, in het gevang te werpen, konden wij niet te weten komen. Wel wordt er beweerd, dat Gouverneur-Generaal Von Bissing meer in schijn dan in werkelijkheid meester is in het land, en dat baron Von der Lancken, chef der "Politische Abteilung" te Brussel, het gezag van zijn overste in de schaduw stelt. Wat er van zij, dat hier te werk gegaan wordt volgens een vast bepaald plan, schijnt in België niemand te betwijfelen. Zoo komt het meermaals voot, dat men, op de minste verdenking, met een meer dan ge-wone lichtzinnigheid onschuldige priesters, Plechtig H. Vormsel in het Edmonton Refuge. De Vormelingen omringen Mgr. De Wachter, met peter en meter, en E. P. Kockerols. Het is leerzaam, om de Duitsche methode van steeds klimmende verdachtmaking goed te kennen, nu eens in kalmte te herlezen de Duitsche Wolff-telegrammen en pers-arti-'kelen, welke in die dagen opvolgelijk nopens Kardinaal Mercier de wereld werden inge-zonden.Doch Rome trof geen maatregelen—en Von Bissing ook niet. Zelfs den verdachtmakers moet het duidelijk geworden zijn, dat de openbare meening in de neutrale landen meer en meer tegen hen gekant geraakte. De katholieke bladen in Nederland althans lieten aan duidelijkheid in hunne uitspraken niets te wenschen over. Van toen af aan scheen ailes kalm te zijn geworden en rustig. En de buitenstanders konden gelooven, dat in België aile actie tegen het Episcopaat voor goed was opge-heden. Zij echter, die wisten, begrepen weldra, dat er alleen verandering was geko-men in de manier, waarop men de Belgische Bisschoppen wenschte te treffen. Hunne geschriften weerleggen, ging niet; henzelven in het gevang te werpen, dorst men niet. "Doch men zou hen weten te treffen in hun priesters." (2) Natuurlijk kon er geen kwestie meer van zijn, zooals in het begin van de overweldiging, de priesters in het openbare te mishandelen, hen aan een kanon vast te binden, of hun een kogel door het hoofd te jagen. Dat was de plompe, ruwe methode, waarvan heel de wereld schande had gesproken. Nu zou men op een bedekte en verfijnde wijze te werk gaan en er steeds voor zorgen, dat men ten minste een voor-wendsel voor elk geval bij de hand had. Welke priesters men trof, kwam er zoozeer (1) "Wij hopen, zoo schreef de Gouverneur-Generaal, dat de houding, door den H. Stoel aan te nemen, mij tot het nemen van maatregelen mijnerzijds zal beletten." (2) Deze bekentenis werd afgelegd door een vooraanstaanden Duitscher in België, wiens naam en hoedanigheid na den txxrlog zullen bekend gemaakt worden aanhoudt, weken lang in de gevangenissen (en welke gevangenissen !) laat opgesloten zitten, ze daarna onschuldig bevindt en zonder eenige verontschuldiging weer vrij laat. Eenige staaltjes daarvan. Te Gent hebben de Paters Jesuïeten twee huizen: van het eene is Pater Verrest de overste; van het andere Pater Donnet. Te Alcken (bij Liers), in Limburg, hebben zij een retrettenhuis. Vôôr eenige weken komt de geheime Duitsche politie bij Pater Verrest en bij Pater Donnet met een briefkaart van het Retrettenhuis van Alcken, waarop een-voudig vermeld staat : " Pater Braet is over-leden," en vraagt aan de oversten, wat zulke kaart te beteekenen heeft. Want, zoo rede-neerde zij, als men in België van iemand's overlijden kennis geeft, gebruikt men deze formuul niet. Bijgevolg is hier kwestie van spionnage. Pater Braet is een spion, is door de Duitschers aangehouden en u wordt door deze kaart gewaarschuwd, dat aile compro-mitteerende documenten aanstonds moeten verdwijnen. Nu zou, in zulk geval, elk ge-woon onderzoeksrechter naar Liers getelefon-neerd hebben om te vernemen of Pater Braet werkelijk gestorven was, ofwel door de Duitsche overheden aangehouden voor spionnage. De geheime politie vond het beter de twee oveTsten weg te voeren en zonder meer gedurende veertien dagen in het gevang op te sluiten. Op aandringen echter der Paters Jesuïeten nam men eindelijk toch inlichtingen te Alcken en bevond, dat Pater Braet werkelijk overleden was en dat er volstrekt geen spionnage in het spel was geweest. Ieder beschaafd mensch zou, na zulke grove mis-sing, waarvan hij zelf oorzaak was, aan de onschuldige slachtoffers zijne verontschuldiging hebben aangeboden. De Duitsche overheden lieten de Paters eenvoudig-weg uit het gevang ontslaan. Te Brussel werden deze laatste tijden z66-veel priesters en kloosterlingen in het gevang geworpen, dat het niet overdreven Hjkt van een vervolging tegen de geestelijken te spre-ken. Zoo werden veroordeeld : de Z.E.H. | Swalus, pastoor van O.L. Vrouw van Lourdes te Jette ; de weleerw. heer De Voghel, onder-pastoor in De Kapel ; de hoog eerw. heer Co-cheteur, directeur, en drie professoren van het Instituut S. Louis ; de zeereerw. Pater rector van S. Michiels-College ; de weleerw. heer Wittenberg, onderpastoor van S. Alice en menige anderen. Te Antwerpen werden de Z.E.H. van Bostraeten, pastoor van S. Paulus, en onderpastoor Tielemans, der Augustijnekexk*, gevangen genomen. Niet zelden valt het voor, dat men op een vroegere veroordeeling terugkomt om de straf te ver-scherpen. Hunne misdaden? Zij hebben, in hun sermonen, een vaderlandlievend woord gesproken, zonder ook maar de minste be-leediging tegen den overweldiger te uiten! Alsof vaderlandsliefde niet meer tot de christene deugden moet gerekend worden, waar het land door de Duitschers bezet is ! Eigenaardig blijft het intusschen, dat nôch Z.D.H. Mgr. Heylen, nàch Z.Em. Kardinaal Mercier om zulke sermonen eenige straf op-loopen. Soms ook pleegden de veroordeelde priesters het ongehoorde misdrijf eenig geld te verleenen aan jongens, die over de grenzen naar het front vertrokken ! Hoe het er maar om te doen is, door deze veroordeelingen de Bisschoppen ta raken, moge blijken uit het Wolff-telegram, dat aan de vreemde pers werd medegedeeld, toen twee studenten van het Instituut S. Louis werden in hechtenis genomen. Twee jonge-lieden van genoemd instituut werden aangehouden, omdat zij over Holland naar het Belgisch leger wilden reizen. Het was reeds van dien aard eenige verwondering te verwekken, dat zulk belangrijk feit (?) aan aile kranten geseind moest worden. Maar daar was het hem eigenlijk niet om te doen. Zijne Eminentie Kardinaal Mercier moest er in betrokken worden. Luister : " Beide jonge-lieden, aldus het Wolff-Bureau, zijn leer-lingen van het Instituut S. Louis,, de eerste geestelijke onderwijsinrichting te Brussel, waarmede Kardinaal Mercier veel persoon-lijke betrekkingen onderhoudt en in wier vertrekkén hij bij zijn bezoeken te Brussel zijn intrek neemt." Zou men niet zeggen, dat Kardinaal Mercier zelf zich aan oorlogsver-raad heeft plichtig gemaakt? Hoe kleingeestig ! Zelfs de vrouwen' worden door het Duitsch bestuur niet ontzien. Te Nassogne (bisdom Namen) kwam een man, in burgerkleedij, aan-bellen _aan het klooster der Eerw. Zusters Carmelietessen, beweerd een Fransch soldaat te zijn, sinds lang niet meer gegeten te hebben en vroeg eene aalmoes,. De buitenzuster gaf hem te eten. Dan ontpopte de man zich als Duitsche spion, de kloosterzuster werd gevangen genomen en tot twee en een half jaar dwangarbeid veroordeeld in Duitschland. Hoe moedig ! De Duitsche soldaat schijnt er van over-tuigd te zijn, dat eene beschuldiging tegen een priester bij zijn oversten steeds gehoor vindt. Te Vedrin ligt, naast het Carmelietessen-klooster, een groote vijver. Zekeren dag springt een Duitsch soldaat in den vijver, vindt het water waarschijnlijk te koud, komt er ^ weer uitgekropen en ziet van verre een priester met een leek wandelen. Aanstonds worde-n zij beschuldigd van moordpoging op den soldaat. De Commandantur van Namen zendt soldaten om het klooster te omsingelen, de aalmoezenier van het klooster wordt in hechtenis genomen ; al de mannen van Vedrin worden gevangen gehouden tijdens het onder-zoek, dat een officier, vergezeld van den vicaris-generaal van Namen, zal doen in het klooster. Zelfs dringt de officier met den vicaris-generaal het slot binnen, om den schuldige te vinden... totdat de soldat bekent, dat hij uit eigen beweging in het water ge-sprongen is ! Van de kleine plagerijen, waarmede de Belgische burgers over het algemeen worden lastig gevallen, doch die men bij voorkeur op de priesters schijnt toe te passen, zullen wij maar niet gewagen. Ten slotte willen wij evenwel nog een be-wijs aanhalen der willekeurige brutaliteit van den Duitschen overweldiger. Zeer bekend is in België P. de Vos, oud-provinciaal der Jesuiëten, thans overste der residentie der Koninklijke Straat, te Brussel. Woensdag der Goede Week, om half negen, 's m or gens, komen twee geheime politieagenten den portier der residentie vragen, om Pater De Vos te spreken. Toen echter de portier ant-woordde, dat de Pater in den biechtstoel was, beloofden zij om half twee terug te komen.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.