Bureel: 2,1, RUSSELL SQUARE, LONDON. W.C. VOOR GOD EN VADERLAND. Téléphoné: Muséum 267. 4cle Jaargang, Nr. 24. (BIz. 1843-1854.) Oplage : 11,400. VRIJDAÇj, MAART I, 1918. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. i£d. De Waarborg der Internationale Qvereenkomsten. 1. Die iinrichting van ©en! Volikerenihond wiaorbij affie iniatiëp," met elkaar in. faroe-deriijke gezindiheid venee>n%.d, maar de zegeninge.ra van, een dimirzamien vrede zouden s-treven an het uitvechiten van nj zien de geschiillen. di0:0r ©en Moediigen stajcl tait dte weneldj zoudian baminen, sch.ijrat wel het groote vraagstuk onzer dlagan te worden. Talloos zijn reedlsi de boeken en ttydlsctoriftartikeilen,, wellke dit ondjrwerp behiamcfalld hebben, en er zijn bjadtan due geen dag laten voiorbijgaian zonderop dmtzelfdie aambeeld te haime-iJlt1ls.tle begni.jpen: God, zegt Bossuet, heeft die welwillendheid iln 't dlnepste vate s menschen hart neerge-legd ; gezelikglheid isi een van onze we-œnkjke karaktertrekien; wij gevoielen, °j u jd' 20,0als bij wildte die-ren, doch vrede het doel onzer strevin-En telkens wij de ver-schnkkelijke gevolgen der vijandschiap hebben opgemerkt, de trainen hebben zi«n vloeien, hiat bloed zien strooimen de purnen zien vermeerderen, zeggen wi als mstactmiatig: dit zou, niet Wton zijn ; Laat ans middielen. beramen om die onheilen te voorkoimien. En men hioopt diait een volfkenenband redtiing zâl bnen-gem Waij wraJken noch die gevoelems, nioch die strevingen ; maar wij moeten die -grerkelijkiheid van het leven der menschen. en der volfcem gadeslaan en dlaar-uUE trachteim op te maken m hoeverre die gedroomdle toekoimstidiealen kumnen ver-wezentl'ijkt worden, an ira hoeverre zii ook zuillen blijven beboorem tôt het rijk der liefelijke utopieën. Heden mochtians bepalen. wij er oœ tpie, enkel een blik te werpen o.p het verlledien, na te gaan,, hoe die iaitiernaitriJoinialtei wetgevmo- reeds meer en, meer begom te beantwoorden aan de behoefte der tijden,*en waarom de pogingen om die rampen van dien oor-tog te bezweren of te lenigen niet met den gewattsdhtein uits'lag werden be-krooind.* * * Hoezeer die niaijver tusschen de vol-ken op politiék en ecotiomisch gebiied zich hedem meer diain ooiiit'do'ôt gevodein tooh w>ijzen de ia%emie©nie behoeften der moderne besehavitig in de verschilleinde Ilamden op eene zekere eenvoirmigiheid van bestaami, welke onvermijdielijk zijn weorsilag mo*e;t hebben op het interna-tionale leven. De spoéd., waarmede de Mooirthrenggelein van het eeiie land niaar het andere woirden oivergevoerd, eni -de betrekkingien daardoar ontstaan, hebben, andlamks het veirschil in taal en gods-dienst, allerwege eeni zekere eenvormig-heid yan geibruiken iln 't leven geroepen : kleedii.ng en voedsei, handel en najvar-heid verschillen iniet meer zoozeer vaai tarai1 toi land, zoodat er 010k een g,roiotere samenhoorigheid oinder de volken, oinit-stoiidi en het eene meer afhainkelijk werd vain het andere met betrekking tôt aile noodiiige gropd'stioffera Wilj beleven, dan nieiuwe tijden, eni het ia te begrijpen dlat Ihet international'e recht, het privaite zop-wel als het openbare, de behoefte toeeft gevoeld 01m zich meer aan dieze niiieiuwe omstandigheden- aan te passen. Tàlrijk reeds zijn de internationale oiyereenkamsten, waardoior het indtis-trieele en het letterkundig cigendo'm, hat husw'elijk, de haindel ini wiltte slavinnen, dfe briefwisseling, het goederenverkeer, enz.., enz., geregeildi werden. Miaair op geera gebiled heeft men eerii meer verdien-stekjken arbeid varricht, dian^ op dit van oonliog en vrede, ia die coinferentlies welke tan jare 1899 en 1907 op aansporiing viam Izaar Nikolaas II te 's Grav'enhagie werden bijeengeroeipen. De kathoiieke god-geleerdian, die de çvereemkomistein1 dler conferenitiie van, 1907 bestudeeird hebben, moeitem getmgen, diat daarim eene juiste en welgesiliaagde verklaring der beginse-lan van het najtiuurreciht, overeeiukomistig die zedieilijks behoeftem der moderne tij-dian, werd uitgewerkit. Beliangnijk zijn daarim vooral de conve'n'tiia "nopens de rechten an de plichten dier onzijdiiglen.," wiaanbij o>.a. bepaald werdî diat "niet als een vijandige diaad maig besohouwd wor-diernj het feit, diait eene o-ruzijdiige mogfend-heid, zeilfs bij macht van wapenen op-tieadt tegeinoivsr de sdhendiers hâter 011-zijdrJglhieid " ; dlaar 00k werd op juiridi-sohe ien zedelijke grande® vastgestekl, wefïk varsohiil er diemt gamaallflt të wordlen tussohem "bazettiing" en "ituKjving," en bepaald, dialt ean, vijamdfâlijke bezetting niet het aouvereiiiiteitsreoht opliegt, malar enikel aianspr.aak mag maken op vrucht-gebrudk ; waaruit diato volgt, diat allé mieuwe wetten o'f wijziiigl'ngew, die ingrij-pen in de biestaanswijze zelif viain een land, van mut en geeiner waarde zijn.. Vermialdien we mog die overeenkomslt centrent het vneedizaam bijlleggien dsr iimter-na'tfiiQniale gesohilteni, welke den weg aan -_ wij^st, door een diardie mogenidheid te vollgem, 01m zteifc i'm djen-loop der vij:aindie-lijkhedian, de twi'stendle partijen tôt een bitlitjk vergelijk te bnengen. Men weet diat Z. H. Bianed'iictus XV van dezie be,pa-ling gsbruiilk heaft gemaakt, ,toen hij zijnie vredesnota tôt de hoofden der ©fer-. togvoeiiendie'' mogend'hediein richtte ; en wij weten. ook, diait, zoo een der geheime vierdlragen te Petnograd openbaar ge-maaikt die wiaiafhieid spreekt, zulk. eeni be-midldieliing vanwege den H. Vader, h,oe- jiaaiESaaWWa» ^B—1^—«an—a. 1 EEN HOEKJE VAN WALES. De klippen van het eiland Caldey. (Met welwillende toelatlng van l'ax, het belangrijke maandeliiksch tijdschrift der PP. Bene-dctinen van Caldey, over wier bekeering V.'C destijds,—De Stem, blz. 967-8,—eene uitgebreide / siudie gaven.) zeer 00k overeenikomsitig het Haagsche besliuit, op voorhand toit mislukking was gedaemd. Eiindielijk, ira Den Haag werd 00k een best«nd% scheidsrechterlijk Hof inige-riiOht, aian wierts oordeel te goeder toouw die iinteraationia'.e geschifflen konden. oin-dferwoirpeniBword^n. Dit was de e'erste S6ap op d'eni weg der juiridische waiarbor-gen voor den vrede onder die voliken. De!zie instell'ilng zoiu niet een doodie' letter blijven. Van 1899 tôt 1914 werden aan di't Hot een twaïa/lftal rechtsgedilngen vooigelegd, wiellke iop vreedzame wijze werden viereffemd) ; e)n toch onde.r dteze waren gevaarlijke zaken, die licht.de loint iaam het kruiid hiad kunnen. leggern, onidar andene het geschil tussohen Framk-rijk eto DuitscMland, in 1909, niaar aain-lieidirLg der déserteurs van Casa Bliainca, en het geval tuissclhen Frainkrijk en Italie, rua die iinfoesliaiginemiing der " Car-thage" en. dier "Manouba." De uitsliag, wiaartoe deze bemidldeîing van het Haagschie Soheidsgerecht geleid heeft, vervnldie,, dadielijk sommige edele geesten met het YentiroiU'Wen, diat men eindeC/ijk g^komelni was toit het zooilang venhoopte juridlilsch tijdperk, waarta do laftden, door de siamenhoorigheid varr een Natiënboind sàmengeseoerd, gaen behoefte maar zoudleni gevoelen aan eén "internationialen gendarme! " ter bescher-ming der vo'lkerenœehten. Dlit ve-ntrou-wen weiti- wenke'ijk uitgedTukt dbor Maester Edoiùiard Clumet in een voor-draichit teln jare 1911 gegaven, in het " Ate-, neo " te Miadinildl Maar zie, mira dan vian jaar later ontkieteinde zich die meest verwoestendts oorlog, waarvan ooit hat memschdom gatuige is. geweest, een oor-loig, waari'ni met oingehooirdie driesthieid . de juridi'sclne slaglbooman, werden omrver-gehaiald en het moe&aam opgetroklîien gebomiw der internationale œchtSinegeilen in gruizeil rieiderstoirtte, zoodiait Liouis R.eniault, die benoemde geteerde, dlie zoo . veel had biijgednagen toit het ôpsteteni der Hlaagsche uechitsr-egeleni, in vertwij-félimg uitri'ep bij heit zian vain a)l dlile wetten toit flardiem verscheurd : " N'est-ce pas décourageant !" Waartoe dient het dlain regeten te verviaardigen, zoo het geoorlioofd is er zich aa,n te onttrekkcn, naar de inspraak van het voordieel, dien hartstocht of de luirnen vian het oogen-bffik."Bet leigeniijke eiuvei, de oorzaak dter mi'slukking ontsinapte tooh niet aain het dooirizicht van. dien rechtsgeleerdie. Waar-bij komt het, zoo heeft hij zich meer-maals afgevraagd, diat de juridiiische ne-gelien vastgestald iln die -sfeer van het prilvaite internationialie recht een niet geringen bij val hebben te bock en, ter» wijl diegen'e, waïke het publlieke internationale rechit betreffen-, meereindee'ls op een> jammerlijke mislukking zijn uit-galoiopen? Hiet antwoord us niet verre te zoeked(. De dwiangbepalingen, aian alke natie opgelegd door de gelijkmaïking van het privaite redhit zijn betrekkelijk gering, terwijl dlaiardlooir aainzienlijka voordeeten en gemakken wordeo viedc.rie-gen, _waar me.ni diagelijks die welidadlen van kan w.aapnemuen. Het ligt dius voor de hand, dlat d© Staten dler moderne we-reld zeer geinegen rijni om dte to'enemendle -gellijkvoirmigheid van het private kuter-oationalie flecht te bervorderen. Zoo zal het 00k zijn met die zaken vari het internationale publie'ke reoht, waariln, de be-troldoein mogend'hedien geen groot geyaar ziieai nioch voor burane opentoare vaili'g-he'id, noch voor hunnie naitionail'e eer, noch voor de levensbelangen van hun land. De naleving der regelen van een intanniaitionaal wetboek, en inzonderlheid heit baroep op een sdheildsgereoht brengt in. diit geval tasitbare voo.rdaelen média. Zoo achtte men ziiclh dlan 00k gelukkig im die .twisitoakemi omirent Casa BlaniOa en ito de voorvaWen dier "Carthage" en dletr " ilanou/ba," door de hulp der internationale nechitsïlnstel'lingan, een vneed-za.me oploissiing te kunnen verkr'ijgen, en 'Zoodoiandte een Europaejchen oomlog te vermijden.. In die gevalien derhalve, wiaianiin raiemand eem hoogar belang h-eleft om^dan vrede te verstooren, is het te varwachten. dat de jm'id'isc'he onde der hedend^agsche weneld zal gehandlhaafd worden; maar teïkens er politi^ke of econiomîschie vraagstukken mee gemoeid ziljn, waarini de groote Mogendheden te recht of tan o'niréchte een gevaar z-ulien onitdeWcem voor humine veiligheid, hunme liandsbelajigem of humme eer, is het ztear te vreezem, dat zij zich niet zulien ver-latem. op ande.rpianis wijsiieid en op de juridische waarborgen van een scheidls-gereoht : die dilepsite menschelijke inètinc-ten schiieten dain wafcker ; de zorg voor zallfbehioud, de heerschzncht'igie bereke-niinigeni der .flageeringen, de econiomische eischen en de matioimale wemscihan der volïken nemani diam de oiverhanid, en he.t gevaair bl'ijft bestaain, dlat men maar de wapenen zal grijpen met verachtmg der duidellijke, doch plialtorailsche nitsptrdilflan dier diniternationailie overeenkomsten.. Want, zoo reeds een zedeli jk voo.rschrift, op de stodsrnuren, aangeplakt, weinig bàat zoodier de hulp van. een gerechts-dliianiaar die .er die naleving van hainid-haiaft, dlan zal heit nog minder te ver-wachten zijn., dlat oimdler het bruisen der hartstochten. een wetboek van interna-tioniaail recht belkwaaim zal zijn,, entoel door, zijn bestaiam, vain de Staten ein dfe natien de getroiuiwiheid aan het gegeven woord iaf te dlwingan. Een rechter is miiet voildloende ; er mioet een " iimterna-tioniaile gendarme" zijnij met andere woorden, de w.et Mijft oinvolledig iln hare u.itwerking ,inidlien er geene "sanctiias" bestaain, die er de naleving vain verze-kerien. Daarover in eeni volgend opstel. o Waarom vloeken onze Jongens ? In den goeden, ouden tijd—ik bedoel zelfs den tijd niet van grootvader en grootmoeder, ik bedoel den tijd juist _ vôôr den oorlog—hing er in elk huis, en elke herberg van 't landelijk Vlaanderen —als eene der vele Vlaamsche1 eigen-aardigheden—een kader waarin, onder en boven een driehoekig de heilige Drie-vuldigheid verbeeldend 00g, geschreven stond : "God ziet mij, hier vloekt men niet." In dezen nieuwen tijd—den oor-logstijd,—daar in 't laaste vrij hoekje van Vlaanderen, in 't land van bachten de kupe, heeft men nu, naar 't-schijnt, al de heiligenbeelden en kadçrs, naar den zolders of den kelder gevlucht, niet nit vrees voor kanonbeschieting—het taaie^Vlaamsche ras van die streek ver-schiet daar niet in—maar door de'eene vrees van gansch het Vlaamsch volk : bet menschelijk opzicht. En in de her-bergjes en de soïdatenbakjes heeft men nu die bedenkelijke prenten gehangen » uit de "Vie parisienne" of "Le Rire," omdat de herbergiers bij ondervinding weten dat tusschen den geldbeugel en het hart de vuilstraat de kortste weg is. Het is een heiligschennis van Vlaande-rens huizelijke tabernalcels. Er zijn menschen die het niet willen zien, er zijn menschen die het niet durven zien, dat er moord wordt gepleegd, veel meer op de ziel van Vlaanderen, dan op het . lichaam van Vlaanderen. God en zijn Tegenwoordigheid werden verbannen... en de naam Gods leeft alleen nog in de ontheiliging van den vloek. Onze jongens vloeken, en vloeken veel. Vôôr enkele dagen, reisde ik, bij toe-val, in gezelschap van vier Vlaamsche soldaten—vier tamboers die uit den oorlog kwamen—en met verlof gingen naar Schotland. Het was koud en regenach-tig. Ik zat in een hoekje van den wa-. gen,, warm ingeduffeld, met mijn kraag op. Enkel Ieren die onfeilbaar den ka-tholieken priester herkennen, _ lijk zij zeggen, door de gratie Gods die glanst op zijn aangezicht, zouden in mij'een priester hebben geraden. In elk geval, mijn Vlaamsche soldaten vermoedden mijn priesterschap niet, en hielden mij

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.