DE VLAAMSCHE WACHTER Den Vaderlant ghetrouwe BlIJF ick tot inden doot. Den vrede om den vrede, den vrede ten allen prijze willen, is laf en goddeloos ; wij mogen niet met gelijkmoedige onverschilligheid aanvaarden het recht en het onrecht, de waarheid en de leugen; het onrecht moet gewroken, de wanorde hersteld worden, de waarheid zegevieren ! Kardinaal Mercier. OOK.... naar BERLIJN ! Eerst de VERRADERS dan... de HELDEN. De verraders werden feestlijk ontvangen, dronken bier en... kwamen terug. Dg helden gaan 't gevang in en blijven, helaas, ginder. Omdat zij niet wilden meewerken aan de VERDEELDHEID van het ÉÉNE BELGIË, kregen enkele ambtenaars van de ministeries, eene plaats aangewezen te BERLIJN. Voelt ge het venijn, Belgen ? Is het niet de eerste maal, dat de verdrukker ons zegt waar hij de gedepor-teerden heen doet? Niet naar de eerste de beste plaats in Duitschland, neen, maar naar BERLIJN ; naar datzelfde BERLIJN waar de zeven verraders vrijwillig naartoe ge-gaan waren. Wie daartegen protesteert, al is het maar door een demissie, gaat den zelfden weg, doch... GEDWONGEN : « Bist du nicht willig, so brauch ich gewalt. » (Goethe). Dank aan de bajonnetten van den vreemden verdrukker, zijn er weer enkele helden minder op den vaderlandschen bodem. Er zijn WEER PLAATSEN OPEN : SCHUIFT AAN.... MANNEN van den RAAD VAN VLAANDEREN ! ! SCHUIFT AAN... EN MEST U... EN BEKRANST U MET ROZEN... want morgen zijt gij niet meer. Haalt minachtend de schouders op voor die PATRIOTARDS... Wij nemen eerbiedig den hoed af VOOR DIE HELDEN 1 DE GEEST VAN BANQUO. Macbeth zit aan het festijn, maar tusschen de genoodig-den bemerkt hij een onverzochten gast : den geest, het spook van Banquo dien hij vermoord had, uit vrees voor een mededinger naar het koningschap. Ook de activisten zitten tegenwoordig aan het festijn ; met de Belgische regeering hebben ze afgerekend, het va-derlandsch gevoel in hun hart vermoord, en de uitvoerders hunner wenschen houden de wacht, met geweer en bajon-net aan den ingang der feestzaal, waar ze de vette brokken onder zich verdeelen. Maar hunne vreugde is niet onge- stoord ; het spookt er ; ongenood is daar verschenen de GEEST VAN HET VADERLAND, die in het zoogenaamd passivisme tôt uiting komt. Op het einde van verleden jaar schreven ze, dat de strijd voor de hoogeschool uitgestreden was ; maar die woorden waren nog niet koud of daar verscheen « DE VLAAMSCHE WACHTER ». Hoezeer onwelkom wij waren blijkt uit de vele artikels in Eendracht, Ons Land, Vlaamsche Nieuws, enz. waarin ze reageeren op onze artikels meestal zonder ons te noemen. Die geest bederft hun maaltijd. Passieven ! 't was een scheldwoord dat ons naar het hoofd geslingerd werd, maar nu zouden ze ons zeer dankbaar zijn als we Mei 1917. N° 9.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.