bi « o n DERDE JAARGANG 1917 DE VRIJE STEm Belgisch orgaan voor de province Antwerpen Verschijnende gedurende de Duitsche Bezettinp- w Bureelen en Redactie : HOTEL DER PATRIOTTEN Onze welgemeende leuze is : Noch Vlarning, nuchWaal, maar Belg ! En eeuwip^ trouw aan ons Vorstenhuis ! Teîegraphisch acires : Kommandanîur-AHîwerpen-Mechele Met gratie ende privilégié. DE NEDERLAAG. Ze woonden in 't ruime biokhuis bij elkaar, mid-<^ade mijlen en mijlen uitgestrekie îandouwen, mm? waren gescheiden door tegenstrijdige levens-opvattingen en belangen : De stiefzoon, koppig in ?t eischen van het hem deels ontzegde recht op de gemeenschappelijke goederen ; de stie vader staan-de tusschen hem en zijn eigen zoon, van kindsbeen-af bevoordeeld, en nu welgerend het ianggenotene aan den ouderen stiefbroeder te schenken. Zoover was 't geraakt, dat ze, dwars door de onmetelijke pampa's, de reis naar de groote stad hadden onder-dernomen, en daar den gestrengen rechter hun ja-renoud geschii in handen gegeven. De zaak was reeds herhaaldeiijk voorgekomen, elke parti] telkens gehoord. Eerlang zou de uitspraak geveld. Maar zekeren zomernacht hoorden ze de waak-zame doggen woedend aanslaan. Opgesprongen, geweren en revolvers gegrepen, met de knechten naar de kijkgaten : Duistere gedaanten op 't erf... En opeens : 't gehuil van de hyena. Ze bekeken elkaar ontsteld. Zonder 't uit te spreken, wist ieder dadelijk, dat het de zoo geduchte Blauwe Buffel was, die met zijn moordlustige en roofgierige Zwar-te Wolven reeds zooveie planterijen had geplunderd ej^erwoest. f^len stonde slechts duurde de verslagenheid. De daad was noodig, de daad volgde. Hun dubbelioo-pers knalden. Doodskreten snerpten. In ?t reuzen-schaduwen-scheppend maanlicht zagen ze gestalten neerstuiken. De vrouwen reikten andere, geladen geweren, maakten de afgeschotene terug klaar. Bij 't gemeenschappelijk gevaar was de oude veete verzwonden. Ze hadden nu samen maar één doel : ?t verdedigen van hun lijf en goed tegen de razende roodhuiden. Maar wat baatte de moed van een tiental tegen het ruwe geweld van honderden ! Dikke rook drong binnen. Akelige viammengloed bîaakte : schuur en stalien brandden. 1 oen, ter redding van vrouwen en kinderen, werd besloten tôt de vlucht. Omzich-tig slopen ze langs het nog vrije achterpoortje bui-ten, stegen te paard, renden de welige korenvelden in. Een deel der bende ontdekte de groep, ijlde hem huilend na. Gruwzame menschenjacht. En plots zag de stiefzoon zijn jongetje, dat hij voor zich op den onstuimig holienden schimmel hield, ineenzak ken, 't blondomlokte gezichtje smarteli]k verwron-gen. Een rauwe schreeuw van den vader. Terwij hij den doodenden pijl uit de zijde van het knaapje trok, werd hij omsingeld, gevat. De overigen ont-snapten.Gevoerd bij den Blauwen Buffel, die in de hoofd-kamer van rt verweldigde biokhuis reeds de over-winning vierde aan de met brandewijnflesschen be-zette tafel, wachtte de man onverschrokken zijr vonnis. De scalpen aan den gordel van het India-nenopperhoofd ontroerden hem niet. Hij had reeds zoo vaak den doodsadem langs zijn gelaat voeler wuiven bij den kamp met beer, slang of neushoorn; nu ook stond hij koel tegènover den blauwbeschil-derden, getatoueerden woestaard. Deze bekeek hem strak, en een glimp van voi-doening gleed over zijn wreed wezen. « De alles-hoorende wind heeft ons verhaald var uw lijden, uwe vernedering en uw miskenning. De zonen der vlakte willen voor zich de vlakte terug, en zulllen de bleeke indringers wegvagen met der stortvloed hunner woede. Maar waar ze onrech vinden, weten ze dit te herstellen, en moed veree-ren ze, ook bij den vijand. Gij blanken met uw lit-teekens, zijt ons bekend als een, die uw deur nie versperd bij 't brullen van den beer, en den wild-sten hengst niet te vlug oordeelt voor uw lasso Daarom wil de Blauwe Buffel met u de vredepijp rooken, en geven wat u door de uwen koppig werc geweigerd. » Het opperhoofd zweeg. Zijn arglistige lynxooger flikkerden. Eindeiijk stond hij voor de verwezenlij-king van het lang betrachte : dezen man, den koen-sten en dappersten van 't gewest, voor zich te win-nen, om, gebruik makend van zijn rijkdom, dapper heid en van de gunstige ligging zijner landerijen, den grondslag te leggen van een machtig verbonc tegen de hem bedreigende, naburige stammen. Met één teug ledigde hij 'tglas brandewijn, deec het terug vol, en bood het den gevangene. « Drink. » Donkerrood werd het bloedbestreepte gelaat vai den stiefzoon

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.