10e Jaargang, Nr 35 Prijs : 8 Centiemen. Zondae 2 Seutember 1917 DE WAARHEID Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond „ Slechts hij die de vrijheid van anderen lief heeft is die zelj waardig. ALLE BRIEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR : F. Oe Ifitfe, Verspyonstraatj 10, Qent VeraEitwoop€leli|lE« Uitaever ABONNEMENTSPRIJS : Voor 3 maanden, fr. 1-25. Voor 6 maanden fr. 2-50. Voor 1 jaar fr. 5-00. — Op voorhand betaalbaar. — Annonçait wordan geplaatst volgans overaankomst De 3e Internationale en de Conferentie oan Stockholm (3e VERVOLG EN SLOT) Het plan om bij middel eener Conferentie voor den vrede de Internationale herop te richten, was gemakkelijker op te vatten dan uit te voeren. De Entente-machien hadden er groote vrees voor, zooals bleek uit het ordewoord dat onmiddellijk aan hunne wederzijdsche pers gegeven werd en dat luidde : « De Conferentie van Stockholm is een Duitsch maneuver ! » Ergo, wie er heen ging speelde den vijand in de kaart, was dus een landverrader, en de inrichters derneutrale Staten werden uitge-kreten voor Duitsche agenten. (Zelfs Kamiel / Huysmans was er een). Valsche beschuldigingen missen nooit hun effekt, vooral in beroerde tijden, waarin aile rechten en vrijheden voor het individu opge-heven zijfi er» hej moeilijk, zoo niet onmo-gelijk is, zich te v^rdedigen. Demeeste Fransche,Engelsche,Italiaansche en Atnerikaansche sociaal-demokraten werden dan ook bang, wat niet zoozeer te verwon- ; deren is; zij hadden immers niet alleen de regeeringen en de massa des volks — dat door de valsche beschuldiging om den tuin geleid was — tegen zich, maar ook bunne leiders, die in de wederzijdsche landen met hunne regeeringen verbonden waren. Toch waren er overal eenigen die zich niet lieten bang maken en er op stonden de Conferentie bij te wonen. Maar... dan namen de regeeringen het be-sluit hun niet te late« vertrekken, door hun passen te weigeren. Dcch, toen de Russische ; socialisten, die door de revolutie aan macht ; en invloed in hun land geraakt warer, op de i deelneming de^Entente-socialistep aandron-gen, kwarn men in de klem ; men mocht deze niet voor het hoofd stooten. Sociallstische ministers als Van der Velde, Thomas en Henderson, werden naar St Peters-burg gezonden om de Russen tôt de ziens-wijze der Entente-machten te bekeeren. Maar toen dit niet hieJp, de Russen op hun stuk bleven staan, en zelfs Thomas en Henderson door de Russen bekeerd waren, schoot er niet anders over dan passen te beloven. Daarmede scheen het gesukkel dat maanden en maanden aangehouden had — en waardoor de Conferentie telkens was moeten verschoven worden — eindelijk haar beslag gekregen te hebben, en zouden de socialisten door onderlinge bespreking de weg trachten te vinden en aan te wijzen waarop de ver-schillende regeeringen zich zouden kunnen verstaan om tôt den vrede te komen. Den vrede, die niet alleen door de socialisten, maar ook door de groote meerderhejd des volks vangeheel de wereld vutig gewerscht wordt. Kon dit gelukken, dan had de 3e Internationale een vasteren grond onder de voeten dan hare beide voorgangsters ; haar nut ware dan zonneklaar bewezen, niet alleen voor aile arbeiders, maar ook voor de geheele midden-stand. Haren invloed zou er ontzaglijk mede stijgeu, ajthans voor geruimen tijd. Dit nu schenen sommige kapitalistische regeeringen evenzeerte vreezen als de vrede zelf. Om dit gevaar af te wenden vonden zij er toen wat anders op : elk zou zijne socialisten naar Stockholm laten gaan, maar onder be-ding dat de Conferentie moest uitmaken wie scbuld had aan den oorlog. Menziet van hier waarop dit zou uitlooper ; elk volk toch meent dat de scbuld bij den vijand ligt, en elk zou overvloed van bewij- zen vinden om die meening te staven. Enkel eenige weinigekoel geblevcn koppen begrij-pen dat zulke botsingen, als wij thans het ongeluk hebben te beleven, dooreene onein-dige reeks van^orzaken ontstaan, en die niet in vergaderingen klaar gelegd kunnen worden, allerminst in vergaderingen van in den strijd betrokken partijen.Zelfs vele geslachten na ons zullen de geschiedschrijvers het er nooit over eens worden. Dit door de Conferentie te willen doen uitmaken zou dan voor gevolg hebben einde-looze verbitterde discussiën, leidende tôt twist en scheuring voor lange, lange jaren. Toch vond men socialistische leiders bereid zich te leenen tôt zulke voor hunne partij onedele taak. Voorloopig schenen dus de groote bezwa-renvoor het houden der Conferentie uit den weg geruimd, maar daar kwamen de onthul-lingen over het geheim verdrag van Poincaié met den Tsar, de onrust en vrees opnieuw opfiakkeren. Geen passen! Niet naar Stockholm 1 klonk het wederom. Dit wekt het vermoeden dat er achter de schermen meer gekonkeld en geknoeid is dan er thans is uitgelekt, en dat er op de Conferentie dingen aan het licht zouden kunnen komen die men liever in het duister iaat. Anders toch is die vrees niet te verklaren. Naar uit delaatste berichten blijkt, zouden de Engçlsche, Fransche, Russiscbe on Ita-liaansche socialisten zich niet neerleggen bij dit verbod. Dat zou een harde kamp kunnen worden, waarin weer allerlei leugens, kuipe-rijen-en verdachtmakingende hoofdrol zullen vervullen. Wachten wij af wie het zal winnen, en hopen wij dat de Conferentie, indien zij plaats heeft, degelijk werk zal leveren. Voorhet tegendeel ishelaas erg te vreezen. Als men nagaat hoe moeilijk het was in vredestiid om op de congressen der Internationale den vrede te bewaren, terwijl men niets dan onbeduidende kwesti^n had te be-handelen, is die vrees zeer gegrond, vooral met de spellebrekers die opzettelijk zullen gezonden worden om den boel in de war te schoppen. Nooit hebben de regeeringen voor meer-dere en moeilijker vraagstukken gestaan dan deze door den langdurigen oorlog geschapen. In eene zoo talrijke vergadering zooals de Conferentie beloofd te zijn, — men spreekt van 3 tôt 400 afgevaardigden — zullen onge-twijfeld velen, en te goeder trouw, met een volledige oplossing voor den dag willen komen. Laat men dit toe, dan wordt het een toren van Babel, omdat aile die oplossingen van elkander zullen verschiilen, en dan zou de derde Internationale van bij de eerste samenkomst uiteenspatten voor langen tijd. Men ziet het aan de oplossingen vervat in de nota van den Paus, en in de formuul van der Russiscben A. en S.-raad; zij bevredigen niet een der beide partijen. Wil de ^Conferentie goed en deugdelijk werk leveren, dan moet zij zich bepalen met in naam der socialistische aibeiders van aile lariden de krijgvoerenden op te vorderen spoe-digaan de mepscherslachting een einde te maken, aan de wederzijdsche regeeringen de zorg overlatende zich op de voorwa^rden t'akkoord te stellen. De socialistische arbeiders vormen wel is waar nog overal de minderheid der b^volking, maar ook hetovergrootste geial der niet socialistische arbeiders, benevens de meerdetheid van geheel de overige bevolking uit aile landen der wereld, zou ditmaal achter hen staan en wellicht druk genoeg kunnen uitoefenen om de weerspannige machten tôt inkeer te brengen. Meer en meer ziet het er naar uit dat men zonder druk van omlaag, omhoog geen rede zal willen verstaan. Even als met de half geruïneerde speler te Monaco, die steeds hoopt met het inzetten zijner overschietende duizenden de kans te kunnen doen keeren, gaat het hier ook, met dit verschil dat de spelershun gruwelijk spel spelen met het bloed onzer kkideren, met onsbestaan, met onze toekomst ! Het reeds ondergane leed en de vrees en bekommering van wat het menschdom nog te wachten staat, als de vernietiging van men-schenlevens en goederen nog langer blijft duren, dooft de volkerenhaat uit, ondanks een geile pers die nog gestadig aanblaast. O/eral wordt er gezucht, geklaagd, ge-mord, doch niet luid genoeg. Aile kelen te gelijk zouden het " hâlt! „ moeten uit-schreeuwen.Kon de Conferentie van Stockholm daar : het sein toe geven, dan zou de Internationale zich verdienstelijk maken jegens de mensch-heid, en zou zij voor de derde maal uit hare asch kunnen verrijzenV/ , VAN ALLES~WAT Oorlsgsmos? — Volgens de Manchester Guardian werd aan Lloyd Qeorge in de laatste dagen een smeek-schrift gezonden waarin de Engelsche regeering ver-zocht werd «zoo vroeg mogelijk eene gelegenheid te zoeken fer bewerking van een rechtmatigen en duur-zamen vrede». Het denkschrift draagt de handteekens van ongeveer 250 duizend personen. Over een paar wèken, verscheen in Le XXe Siècle, te La Hâvre, het relaas over een personderhoud door een medewerker van dit blad afgenomen van eenen uit Belgie komenden Cubaanschen diplomaat. Deze beweerde dat de Belgische bevo'.king, niettegenstaar.de de ontzettende oorlogsweeën, zoo oorlagsgezind was als ooit te voren ! Niet alleen nog maanden, maar nog jaren lang zouden zij dien jammer willen verdragen, tôt deoorlogsdoeleinden der «alliés» bereikt waren!? Wij vragen ons af wie er het dichtst bij de waaiheid zijn, die 250 duizend onderteekenaars in Engeland of de diplomaat van 't eiland Cuba? Het ware een belangwekkende proef voor onze «Vooruiter» gezeHen, die met het referendum zoo hoog oploopen, eens zoo eene soort van volksstem-ming over dit vraagstuk uit te lokken. Liberté, égalité, fraternité ou... la mort! — Niets nieuws onder de zon : cvenals over 125 jaar de Fransche Omwenteling ontstond onder de blijde leus van « vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid », geschiedde zulks ook over ettelijke maanden in Rusland. Maar evenals toenmaals te Parijs, een heele boel «staatsburgers» met de door de omwenteling verwe-zenlijkte weldaden ontevreden w.aren en luide en ge-weldig hunne ontevredenheid tôt uitirg brachten, zoo geschiedt het ook in Rusland's hoofiistad. Met duizenden weerbars.ige soldaten werden door den kop geschoten en met heele reeksen, woYden andere « staatsburgers» naar Siberie vervoerd om «Petrograd teont-lasten ». Wat is er dan veranderd sedert Czaar Nicolaas door Kerenski werd vervangen? Niets, tenzij allés vroeger geschiedde namens de dwingelandij en nu in naam der vrijheid. De Russische kikvorschen, even als dezen van La Fontaine, schijnen den balk Nicolaas tegen den ooievaar Kerenski verwisseld te hebben. Wat zal Jupiter nu verder met hen doen? Roode kunstrechters. — In zijn nummervan 250ogst schiet de roode kunst-Nemesis van Vooruit gloeiende bliksems naar « de misbaksels vanlemand die in de kunstwereld naluurlijk — een hoogen toon wil aan-slaan, maar door zijn werk bewijst niet meer te kunnen dan onbehendig napoetsen, van zekere landschappen van den schilder Servaes en ook wel van enkele Duitsche (brrr!) kleurenpreaten » enz. Dat is, van rood star.dpunt gezien, tcch nog niet zoo erg als de Paus die, volgens Vooruit's Nand, voor zijn vredesnata, het programma'der Internationale heefi nagepoetst. Zou Vooruit in «dien fentoonsteller— schilder wil hij hem niet rosmen » — even als in den Paus, e(fccn mededinger der vrienden van de roode kapel zien ? Met slotwoord der «kunstkritiek» van Vooruit luidt: « Wij aanzien het als ongepast dat die « amateuren » het beelje kunstgevoel van het volk met hun knutsel-werk bederven, al ware het dan ook ten voordeele van «hulp en bescherming» aan kunstenaars. » Mededinging, 't zij pauselijke of andere met Moeders lieve kinderen is immer ongepast, inderdaad. Arbeid en kapitaal. — In eene te Caen (Frankrijk) op eene meeting van mijnwerkers uitgesproken redevoe-ring, zeide de socialistische minister Thomas, onder andere, dat : « de werklieden hunne rechtvaardige idealen voor hetoogenblik op het achterplan moesten schuiven, om de regeering, en voornamelijk het oor-logsbesiutir te steunen uit aile krachten. Er mag tus-schen werklieden en werkgevers geen diep verschil bestaan, want beiden streven naar hetzelfde doel: wel-vaart en vrijheid!» Die roode minister voorspelt dus de nakende oplossing van 't sociaal vraigstuk door wederzijdsche ver-standhouding tusschen werklieden e#werkgevers en opheffing van den klassenstrijd. Zoude hij niet even goed de op!ossing van 't inter-nationaal vraagstuk kunnen voorstaan door wederzijdsche verstandhouding tusschen de regeeringen en opheffing van den volkerenkrijg ? Het is eigenaardig hoe een minis'erfrak aan de socialistische leiders het gezond verstand benevelt! Bluffers. — Vooruit's F. H. na eene aandachtige lezing van de Pauselijke vredes-nota zegt dat « zijn indruk » is : « een slag in 't water » ! Waarom ? Wel., omdat « de oorlog vooral is ontstaan uit eco-nomische oorzaken, die het pausdom en de godsdienst dien het vertegenwoordigt, niet bij machte zijn te doen verdwijnen. » Zoo, zoo, « de oorlog is ontstaan uit economische oorzaken » — is zulks niet in tegenstrijd met wat Vooruit, in Oogsl en September 1914, aan zijne « gaaien » heeft wijsgemaakt ? En nu, hij toch eene andere baan schijnt te willen inslaan, zoude hij, « die ailes wil en ailes durft » als 't maar dienstig is voor de ! verheffing en verlichting « der werkende klasse » die « economische oorzaken » wat nader willen toelichten? « Het pausdom is niet bij machte die oorzaken te doen verdwijnen », zegt F. H , kunnen de kleppers van Vooruit zulks misschien, zij die, verre van ze aan te tasten, ze zelfs nog niet eens in hunne bladen dur-ven b:spreken en dus, tegenover de werkende klasse, zwijgen als spreken plicht is, zoo als Multatuli het. ' uitdrukte ? | En waarom zwijgen zij ? Wel, eenvoudig, omdat zij bang zijn van het lot te deelen van Jean Jaurès..., en zelfs nog om veel minder : te Gent, hangt het bestaan der roode samenwerke ;de Vennootschap, waarop heel de roode staf neert en teerl, af vai de voorschotten, welke hem door de Qentsche banken, via het ge-meentebestuur en andere kanalen, worden verstrekt en de kapitalisten dier banken willen niet dat het volk over dieecjnomische oorzaken «het voor en het tegen» vertiemen. Zoo staan de zaken. Waarom thans srnilen op den Paus ? De vrede geteekond. — U 1s maar uit Hamme, dus —nog niet uit Qent, verre van uit de Europeesche hoofdsteden dat ons die blijde tijding gewierd. Met betrekkelijk genoegen konnen Vooruit's lezers ver-nemen dat : « TE HAMME Na groote tegenkanting is onze vriend Rottiers als ! lid van de phatselijke bevoorradingscommissie be-noemd en zal er de beiangen van onze klasse verdedi-gen. Eene goede kcus voorwaar, want onzen vriend deed gedurtnde meer dan twee. jaren zijn best on de werklieden in het Wetk'oozenfonds met raad en daad bij te staan. Wij verwachten eene goede werking vanwege de Bevoorradingscommissie om aile ontevredenheid en verdachtmakingen uit den weg te ruimen in het belang onzer bevolking. » Allo, lweren van 't Gentsch Voedingskomiteit, neemt een wijs besluit « om aile ontevredenheid en verdachtmakingen uit den weg te ruimen ». Kwalijk verborgen ijverzucht zal wel de volgende regelen, in Vooruit van 22 Oogst verschenen, aan * Nand's pen doen ontvloeien hebben : « Het kan ons weinig schelen of de naties toegeven aan ons programma voorzien van een pauselijken stem-pel of niet. Het bijzonderste is, dat het verwezenlijkt en de menschheid er door geholpen wordt. En wij zijn gelukkig ons in deze zaak, gelijk in vele anderen, breed en vetdraagzaam te kunnen toonen. Maar wij moeten het eerlijk bekennen, de punten door den paus voorgesteld zijn zoo democratisch, zoo juist, zoo strijdig met den wil en de "inzichten der tegenwoordige goevernemeir.en*» dat men ze niet zal aan emen en Bemdictus zal gesproken hebben om niets te zeggen (?) 4

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.