GAZET VAN HASSELT INSCHRIJVIN GSPRIJS : Voor Hasselt : 2,00. ; voor den buiten 2,^0 h. vooi den vreemde, de verzendingskosten daaren-boven. Prijs van het nummer : 0,05 ft. Men schrijft in ter St-Quintinus-Drukkerij, Nieuwstraat, Hasselt en op de postkantoren. Aile opstellen en aankondigingen moeten gezonden worden v6ôr Donderdag-morgen. ———————a KATHOLIEK EN VLAAMSCHGEZIND WEEKBLAD .. kant CREDO ET PUGNO 2>rufefcer='dUtGe\>er : Bug. %eën, Œieuwstraat, Ibasselt. AANKONDIGINGEN 0,15 fr. den gewonen drukregel of den vier-anten centimeter, gerechtelijke inlasschingen ,oo fr. Herhaalde aankondigingen en reklamen olgens overeenkorast. Inzending van 1 ex. van elk nieuw boek geeft echt op eene aankondiging, — van 2 ex. op ene beoordeeling. Godsdienstige en Gesehiedkundi^e KALENDER. ZONDAG 5. — H. Philomena. 5 Juli 1869. — Overlijden te Antwerpen van vader Jan Van Rijswijck, dagblad-schrijver en volksdichter, geboren den 14 December 1818. MAANDAG 6. — H. Godelieve van Gis-tel, maagd en martelares. 6 Juli 1908. — De blocktrein Brussel-Antwerpen legt de proefreis in 38 mi-Duten af. DINSDAG 7. — H. Willebaldas. 7 Juli 1887. — Kroning van Ferdinand, tzaàr van Bulgarie. WOENSDAG 8. — H. Elisabeth, konin-gin van Portugal, beschermheilige van de zusters der Derde Orde. 8 Juli 1621. — Geboorte van den fran-schen fabeldichter La Fontaine te Châ- , teau-Thierry.' DONDERDAG 9. — H H. Martelaren van Gorcum, ten getalle van 19, op be- J vel van den graaf van Lumey in het i vervallen klooster « Ten Brugge » aan ! een balk opgeknoopt (8-9 Juli 1572). 9 Juli 1440. — Overlijden van Jan van Eyck, den roem der vlaamsche schil-derschool, wien men het uitvinden of de invoering der olieverf dankt. Zijn meesterwerk, wnarvoor hij door zijn broeder Huibrecht bijgestaan werd, is j « De Aanbidding van het Lam Gods » in de kathedraal te Gent. Hij die in de Arteveldestad komt en dat heerlijk schilderwerk niet gaat bewonderen, is de naam van Vlaming onwaardig. VRIJDAG 10. — H. Amelberga. 10 Juli igo3. — Overlijden van Z. H. Paus Léo XIII. ZATERDAG 11. — H. Pius I, paus en martelaar (142-157). 11 Juli i3o2. — Op den Groeninger kou-ter bij Koruijk verslaan de Vlamingen het fransche leger dat 20.000 dooden laat, waartusschen 700 edelen herken-baar aan hnnnç « Gulden Sporen »■ OVER DE LIEFOE. Eenige gedachten voor diegenen welke aan 't huwelijk denken. In een tijdstip waarin de schoonste en edelste gevoelens.—00k die van de liefde — verlaag-d en onteerd vvor- I den door onze bedorvene eeuw, die ' alleen nog de harten schijnt te doen -trillen voor zingenot of geldzueht, komen eenige christelijke en verhe-vene beschouwingen over de liefde te goeder ure. Jongelingen, die hunne zielen ongerept en kuisch hebben weten te bewaren en zich geroepen voelen tôt den gezegenden staat van het huwelijk, zullen met genoegen de volgende overwegingen lezen, welke de Franschman Rouzic ten beste geeft in « La Revue de la Jeztnesse». Na de huwelijken vit loutere hebzuclit> fel gehekeld te hebben, gaat de schrijver als volgt voort : «Mag men zich meer laten geleiden door den hartstocht ? Neen, want de hartstocht is blind, hij is doof en vergankelijk. Daarom is hij een slech-te raadgever in zake huwelijk. Hij ziet maar alleen den stoffelijken kant en is van kortstondigen duur. Hij is dus niet vold'oende om den grondslag te leggen tôt het tillen van den last van een gansch leven. Hij is blind : hij heeft maar alleen 00g voor de lichamelijke schoonheid, en dan nog, hoe laat hij zich niet in dat opzicht om den tuin leiden ! Hij ziet niets van de vele gebreken, en wil geene rekening houden van het ontbreken van zekere hoedanigheden welke nogtans hoofdzakelijk zijn. Hij blijft doof voor al de raadgevin- gen welke de meest onbaatzuchtige vriendschap hem wil geven. Al de anderen hebben ongelijk, meent hij : ze zijn bevooroordeeld, ze willen zijn geluk tegenwerken. Hij alleen heeft het juiste oordeel. Ten andere, het is voor hem zonneklaar, dat hij slechts gelukkig zal kunnen zijn door het bezitten van het voorwerp zijner liefde, en dat hij, om dit te bemach-tigen, voor geen hinderpaal mag terugdeinzen. Hij is vergankelijk. Al wat van het domein van den hartstocht uitgaat, is onbestendig. De hartstocht put zich uit door zijne eigene kracht en, door zijne buitensporigheden kan hij niet langduren, hoewel hij dit vurig zou verlangen. Hij hangt at van dentijd, van de omstandigheden : de eento-nigheid, de ziekte, het slaaf worden van eene nieuwe aantrekkelijkheid, hebben spoedig de bovenhand op hem. Maar, terwijl al die geestdrift is gevallen blijven de huwelijksbanden niettemin voortbestaan, welke onder zijnen invloed werden aangeknoopt. Dan doen de ontgoocheliDg, de ver-veling, de haat, de verwijten en kra-keelen hunne intrede Dan gaat men in den afkeer van elkander met de-zelfde drift te werk als eertijds in de wederzijdsche bewondering. En de herinnering aan het vroeger in droo-men benaderd ideaal, is niet bij machte al het bittere te verzoeten van de huidige werkelijkheid, 't is te zeggen, van eene echtgenoote met een oploopend karakter, met vreemde neigingen, met gemeene manieren, met geesteloos gepraat, met scherpe stem, met onverdragelijken blik... Daarom, moet de rede waken en besturen, en mag zij niets verwaarloozen in die keus welke geesten en zielen gaat verbinden. Indien het dus gebeurt, dat gij bij eene eerste ontmoeting en zonder eene andere veropenbaring dan door een uitwendig aantrekkende schoonheid, op een meisje verliefd geraakt, dan moet gij eerst en voorpl uw bart trachten te beheerschen en uwe in-beelding tôt bedaren zien te brengen. ! Zonder u daarom af, gedurende eeni-gen tijd, in uwe kamer of in de kerk, en stel u eenige vragen van dezen aard : welke gedachten schuilen er achter dit voorhoofd, zoo bevallig omkranst van golvende haar-lokken, en welk eene vlucht nemen die gepeinzen gewoonlijk ? Wat ligt er in den grond verborgen achter de vlam en de zoetheid van die oogen ? ! Welk eene gelaatsplooi, waarin de j rimpeling der ziel spiegelt, volgt er ; gewoonlijk op deze gelegenheidslach- j jes ? Welke gemoedsbeweging doet j den harteklop slaan onder dit zoo mooivormig keurslijf ? Dit lieftallig meisje dat wil behagen, en dat mij behaagt, dat eene salonbloem is en een sieraad in de vreugde van een feest, zal het 00k de sterke vrouw zijn... die een man kan ondersteunen, kinderen groot brengen, een huis besturen ? Zal het, in de noodlottige uren van lichamelijke en geestelijke vermoeienis mij ne kracht en mijn troost kunnen zijn ? Zal het in de uren van neerslachtigheid en ont-moediging, mij kunnen recht houden door het voorbeeld van hare manhaf-tigheid en de krachtige teederheid van hare woorden ? Zal het die verr.heven gedachten-vlucht, die edelmoedige zielsbeweging, die gedurige zelfverloochening bezitten welke door eene degelijk geleide op-voeding verkregen wordt ? Zal het, 1 tijdens de sombere bezoeken der ziekte, weken en maanden kunnen waken bij de sponde van een lijdend kind of een kranken man ? En dan, vermits besturen is : vooruitzien, bevelen en handelen, zal het dit programma kunnen verwezenlijken in hare zending als koningin van den haard ?... (SlotL volgt). Vlaamsche Toeristenbond. Naar aanleiding van de aanvallen tegen de Vlamingen in het orgaan van den « Touring Club Belge », wordt het A 1 -gemeen N'ederlandsch Ver-bond tegelij kertijd door het H a n d e 1 s -b 1 a d en door de Vlaamsche Gazet aangespoord om de oprichting van een Vlaamschen Tceristenbond te bewerkstelli-gen. Het Algemeen Nederlansch V e r b o n d , dat zich vroeger reeds met deze zaak heeft bezig gehouden, wil dat gaarne doen. Maar het is eene omvangrijke taak. Om dan binnen den kortst mogelijken tijd tôt een uitslag te komen, is het noodig dat aile vlaamsche belangstellenden hunne instemming doen blijken. Daarom wenden we ons door middel van 320 vlaamsche bladen die naar we hopen, dit bericht zullen overnemen, tôt aile vlaamsche sport-lievenden en reislustigen, opdat ze aan het adres : H. Meert, 20, Spiegelstraat, Gent, zouden laten weten, dat ze bij gelijke bij -drage en voordeelen als ze nu bij den T. C. B. genieten, zich willen aansluiten bij een Vlaamschen Toeristenbond. Tevens ver-zoeken wij aile belangstellenden ons het adres op te geven van aile wielrijders- en. reisvereenigingen, die hun bekend zijn, 00k die van vlaamsche automobilisten. SQLDATENMARSCHEN. Klachten worden vernomen, no-pens de overdrevene marschen die de soldaten worden opgelegd. In een brusselsch blad lezen wij hierover het volgende : « De troepen der vijfde iegerafdee-ling hebben in de onweersdagen van I2n en 1311 Juni, op weg naar het kamp van Beverloo, marschen gedaan van 50 tôt 55 kilometer per dag. De gevolgen waren ellendig. De soldaten waren doodafgemat of onge-steld, eenige zelfs zeer ernstig ziek. Men meldt twee sterfgevallen : een onderofficier en een officier-vaandrig, die zouden bezweken zijn aan de overdrevene vermoeienissen. Het wordt hoog tijd dat men aan deze door niets te rechtvaardigen misbruiken een einde stelle, en men eens het oordeel overdenke van een officier van groote verdienste, bij de laatste legeroefeningen. Een kolonel had zijn regiment, door eene geforceerde marsch, op eene uitmuntende standplaats ge-bracht. De mannen evenwel waren doodaf. De generaal-bestuurder der oefe-ningen, na den korpsoverste geluk gewenscht te hebben, stelde het regiment buiten zaak, zeggende : « Kolonel, uwe mannen kunnen enkel gaan slapen. Tôt vechten zijn zij heel en gansch onbekwaam » ! In oorlogstijd, zou de aanwezigheid der binnengeroepen klassen deze nut-telooze en gevaarlijke marschen totaal onmogelijk maken. Waartoe dienen zij dan ? Van " Dernière Heure ,, Iedereen kent « La Dernière Heure », een geuzenblad bij uitmuntendheid, dat 00k gekocht en gelezen wordt door zekere per-sonen, die voor goede katholieken willen doorgaan... Op één bladzijde van die gazet vonden we, eenige dagen geleden, 16 z e -aelooze aankondigingen. De ouders, die er aan houden dat hunne zo- i n,n tôt deftige jongens opgroeien, gelieven een 00g in 't zeil te houden. In hetzelfde nummer van bedoeld blad stonden 10 aankondigingen van handkijk- ! sters, kaartenlegsters en ziensters. Om aan , God te gelooven is men in zekere kringen • te geleerd, te ontwikkeM, te verlicht, ziet i gf. Maar gelooven aan de kunst van hand- j kijkste^s . en médiums, dal i s heel wat an- ] ders 1 HOe eervol voor ons, eenvoudige diiistehe?Ênenschen, dat ons oud geloof ons vet rè b'oven zulk£ domheid plaatst ! Wij weten het : vele katholieken lezen bovengenoemd blad voor zijne sportinlich-tingen. 't Is gansch verkeerd ! Er bestaan sportbladen die veel bete r cp de hoogte zijn: ~we bedoelen Sport w e r e 1 d voor de Vlamingen, en Vélo-Sport voor wie volstrekt een fransch blad wil lezen. Vrienden, 't nu begrepen ! De Afrosser. j Droom en werkelijkheid. 'k Was op studiereis te Charleroi verzeild. Zie, ginder om den hoek der straat... eene samenscholing.., Daar hangt een groote plakbriel,.. Wat wonder? Ai! 't Is een vlaamsche plakbrief !.. « E ben ! quoi qu'y a ? qu'chêt»? En een Waal die Neder-landsch genoeg kende om te verstaan waarover het bericht liep, zeî tôt zijne stambroeders : Waalsche burgers, het geldt een giondonteigening door den Staat vcor de verbreeding van den spoor-weg, maar 't is voor ons tergend dat m^n dat nieuws in 't Walenland in 't Vlaamsch mededeelt ! ^eel gerucht en geschreeuw van « Ourt ! sâle flamin » ! veel misbaar ec.j geloop en de plakbrieven waren sejfens met slijk besmeurd. j; Sauve qui peut »! Daar komt een p'i'tieag-ent af, pakt me bij den k/'hag... 'k Word wakker, 't was een dr )om... * * * .Zondag laatst ging ik in mijn stil west-vlaamsch dorpje naar de Mis. Aan de kerkdeur hingen daar twee plakbrieven, fransch van boven tôt onder, en van dat steenfransch dan nog, genoeg om een duivel den nek te kraken. En de koeiers gelijk de kwezels, de boeren zoowel als de burgers stonden die twee « Extraits » stombewonderend aan te gapen. En dan kwam iemand die bij den troep geweest was en dus « zijn » Fransch kende zoo goed als zijn Vlaamsch. Wat staat er op ? vroeg hem eene vrouw die al lang stond te trappelen van ongeduld omdat zij, de gazet der parochie, dat nieuws niet wist te ver-monden l En de man die bij den troep geweest was, zeî ernstig : 't Is de echtscheiding van Pietje X. en Mietje Z. 1 Wel wel, toch 1 riep de kwezel en ze smeet heure armen wijd open, 'k heb het altijd gevreesd ! En heur klepel ging en het duur-de geen half uur of 't was gewe-ten in heel de parochie. Maar wat er eigenlijk op die plakbrieven stond gedrukt, was heel iets ande'rs. Er was wel kwestie van scheiding, maar 't was van grond : de spoorweg moest verbreed worden, en de boeren moesten van een lap land scheiden. Hadden ze 't niet verstaan ze had-den het toch gezien.en de heeren der stad die van-melk en boter overvloeit hadden hunnen plicht vervuld. Ditmaal, eilaas, had ik niet ge-droomd...T. VAN HIER EN VAN ELDERS. Te Munchen, Beieren's hoofdstad, over-leed Dinsdag van verleden week Je zwaar-ste man van heel de wereld. Die persoon, îlhoewel maar 23 jaar oud, woog 240 kilo. De lijkkist die men voor hem moest laten naken, was 1 meterbreed en 65 centimeter -100g. In de omstreken van Bergen heeft men lieuwe aanzienlijke steenkoollagen ont-îekt.Eene tentoonstelling van uitvindingen en lieuwigheden, die te Brussel, van 21 tôt 28 fuli, Magdalenamarkt, zal gehouden wor-ien, is van nu af van grooten bijval ver-:êkerd. Meer dan 200 inschrijvingen zijn laar toegezonden. Mariabond tegen zedeloosheid. Binnen kort 'Zal het Secretariaat ran den Mariabond zijn 3e vlugschrift lan al zijne leden doen geworden. 3et handelt over de « Kinemaplaag » :n sluit met het aanduiden van eeni-je practische wenken. Er zal in verraeld worden welke sonden, genootschappen, norrnaal-icholen,enz. ,zich aangesloten hebben , ;edert het verschijnen van het tweede dugschrift. *** De beschermende leden van Maria-iond tegen Zedeloosheid storten jaar-ijks minstens 5 fr., de andere leden jetalen eene jaarlijksche minimum-jijdrage van 0,50 fr. — Zij ontvangen le schriften van het Secretariaat uit-jaande. Niet-betalende leden kunnen langenomen worden, doch hebben feen recht op de schriften. * * * Het Secretariaat is gelegen Natio-îalestraat, 119, Antwerpen, het is )pen aile dagen van van 9 tôt 12 uur, s Zaterdags uitgezonderd. VARIA. Een kwetsend verwijt. — Het : Algemeen Nieuwsblad voor de pro--incie » kan het verwijt aan de libe-alen toegeworpen, dat ze hun eigen )rogramma verlooehenden, maar niet rerkroppen en dat is te begrijpen : ,ulk eene verlooehening is als een muitwischbaar brandmerk ! Het blad antwoordde in zijn num-ner van 6° Juni met te zeggen dat le liberalen ons enkel verweten dat vij leerplicht en krijgsdienst op kle-ikale wijze hadden ingevoerd. terwijl let nu schrijft, « dat de liberalen den ;iesstrijd voerden onder kreten van : Veg met den leerplieht ! Weg met le legerhervorming, omdat de kleri-:alen zulks riepen voor 2n Juni 1912 :n daarna beide verplichtingen in de vet deden schrijven ». Welnu, de katholieken riepen v66r :n Juni 1912 geenszins : Weg met ien leerplicht, dewijl in het wetsont-verp Schollaert de verplichting reeds roorzien was, en wat de legerher-rorming betreft, zoo het waar is dat le katholieken zich toen tegen aile rerzwaring van krijgslasten verzetten, is het 00k waar dat de Mogendheden hun die verzwaring oplegden fgetui-gen, de heeren Vandervelde en La-fontaine).De katholieken hebben dus wel « met open vizier en zonder wankel-moedigheid gestreden », terwijl de geuzen uit verkiezingstactiek kazak- keerden en den paljas speelden. * * * Verdraagzaamheid. — Nog niet lang geleden werden te Ukkel, bij Brussel,overwinnaars van een balspel-wedstrijd en van een wielrijdersrit, plechtig en met grooten tralala inge-haald en op het stadhuis ontvangen. Voor enkele dagen werd aan juffer Rotsaert, van Ukkel, bij eenparigheid van stemmen het diploma van vir-tuoos in het Conservatorium toege-kend. Die onderscheiding is zoo zeld-zaam dat het 30 jaar geleden is dat ze toegekend werd en dat buiten juffer Rotsaert maar één Belg ze bszit. Juffer Rotsaert is niet ingehaald, noch heeft van wege de gemeente-overheid den minsten gelukwensch ontvangen. Hoe komt dat, zult ge vragen ? Denk een oogenblik na en ge zult het raden van den eersten keer : Het gemeentebestuur van Ukkel is niet katholiek en juffer Rotsaert is het wel. * * * Eigen ruiten inslaan ! ? — Onze blauwe confrater, na roekeloos ge-logen te hebben, dat de heer Burge-meester van Hasselt den liberalen op-tocht na de verkiezing verboden had, erkent schaamteloos de leugen en beweert nu dat 8 uur 's avonds het gewone uur is om betoogingen in te richten. Wij nemen aan dat 8 uur 's avonds een beter geschikt uur is om eene betooging te houden dan b. v. 7 uur, maar dat doet niets ter zake. 't Is aan den Burgemeester te be-slissen in welke voorwaarden betoogingen dienen gehouden te worden en iedereen moet zich daaraan onder-werpen...De katholieken zijn ten andere in gelijke omstandigheden uitgetrokken en ze moesten 00k om 8 uur binnen zijn. * * * Tôt bezinning. —De eene na de andere komen de geuzenbladen tôt het ware besef van den toestand. De Etoile belge, een der voornaam-ste geuzenbladen van Brussel, erkent nu dat de Kamermeerderheid van de rechterzijde eene wettelijke meerder-heid is. « Dat is zoo waar, zegt het blad, als twee en twee vier is ». 't Moet zijn dat de geuzen bepaald inzien dat hun stelsel van redetwisten niet houdbaar is, aangezien zij na eene enkele maand er reeds van afzien. Die vaststelling van de Etoile zal gelijkstaan met eenen emmer koud water op het hoofd onzer kleine geuzenpers. Maar die zal van niemendalle ge-baren en maar voortgaan hare sullen van lezers appelen voor citroenen te verkoopen, zooals Calino week aan week in zijn winkel doet. Staatkundig Overzicht. Zondag zijn aartshertog Frans-Fer-dinand, kroonprins van Oostenrijk-Hongarië, en zijne gemalin te Sarajevo, hoofdstad van Bosnie, met re-volverschoten vermoord, na aan een Mengelwerk der Gazet van Hasselt. De dochter van den Kring. ( Ik ben dus voor de aanneming, alleen met dien verstande, dat wij al- j len, hier aanwezig, willen en bij de machte blijken te zijn om de uit deze daad voortspruitende verplichtingen en lasten te dragen, j — Aanneming ! aanneming ! klonk het uit het Lagerhuis. f — Ik verzoek het woord ! rlep Gus- j taaf Fiirst, opspringend — en zonder 1 te wachten tôt het hem gegeven was, sprak hij : Ik doe het stellig voorstel, dat wij het kind aannemen. Het zou toch bespottelijk, of liever erg treu-rig zijn, indien zulk eene schaar van geachte en geziene mannen niet in staat wezen zou, een arm kind van ondergang te redden. Wij mogen op dit kind,dat wij krijgen. trotsch zijn, mij ne heeren — en wij moeten het trouw behoeden ! Gustaaf Fiirst had eene zeer over-redende manier van spreken, niet zoozeer door zijne woordenkeus, als wel door de warmte en innemendheid van toon en uitdrukking. Trouwens, er was niet veel welsprekendheid noodig om de vergadering te bewe-gen. Van verzet geen schijn of scha- duw. Voor den vorm slechts ging de voorzitter tôt de stemming over, en bij toejuiching werd het voorstel tôt aanneming goedgekeurd. — Gij hebt dus nu, mijnheeren, zoo verkondigde de professor, de verplichting op u genomen, gedurende zes jaren, eene maandelijksche bijdra-ge van tien gulden te storten. Het beste is met deze storting nu maar onmiddellijk te beginnen. Hier is mijne bijdrage voor December. Hij legde een bankbriefje van tien gulden op de tafel en onmiddellijk kwamen aile geldbeugels te voor-schijn.— Wij moeten eerst nog een pen-ningmeester benoemen, heeren, her-nam de professor. Die is onmisbaar. — Reimond Hecker ! riep men in het Lagerhuis. En Reimond Hecker, de hoofdkas-sier van de Landsbank, werd tôt pen-ningmeester van den kring benoemd. Hecker stelde eene lijst op en be-gon onmiddellijk de bijdragen in te zamelen. Graaf Clemens, Maurits Grabmann en Rudolf Sander stort-ten, nadat zij het noodige geld uit hunne kamers hadden gehaald, in» eens het voile bedrag voor zes jaren. Dit schoone voorbeeld wekte de geestdrift van Gustaaf Fiirst. — Dat is schoon I Dat is prinse-lijk ! riep hij. Heb ik niet gelijk ge-had, toen ik zegde dat wij met ons twaalven die zaak wel klaar zouden spelen ?... Tien kinderen in plaats van een kunnen wij groot brengen, als wij willen !... Heeren, ik wil naar mijn vermogen, niet achterblijven. Ik stort 00k ineens voor een jaar. Verscheidene anderen volgden dit voorbeeld en toen de penningmeester de rekening opmaakte, bleek hij bij de eerste storting reeds een bedrag van 2732 gulden in kas te hebben. Gustaaf Fiirst jubelde. — Heeren, dat is kolossaal ! Ik stel voor dat wij nu een glas champanjer drinken ! Êene schoonere aanleiding is niet denkbaar. Het voorstel werd aangenomen en na weinige minuten, stond de champanjer op tafel. — Ik heb mijn voorstel niet zonder nevenbedoeling gedaan, fluisterde Gustaaf Fiirst zijnen buurman Hecker toe. Nu komt namelijk het fonds aan de beurt. Daarvoor moeten wij de mannen een weinig opwarmen. — Als het met het fonds even vlot loopt als met de bijdragen, sprak de voorzitter met ontroerde stem, dan I is de toekomst van ons kind feitelijk verzekerd. — Ik weet niet, heeren, hoe ik u danken zal. Gij hebt waar-lijk een goed werk verricht ! De oude man was aangedaan en de tranen schoten hem in de oogen. — Kon ik maar zooals ik wilde, zegde hij, dan zou de zaak spoedig geheel in orde zijn. Zooals gij weet ben ik geen kapitalist. Ik ben kunste-naar, een schilder in Oostenrijk, en dat zegt genoeg. Bovendien word ik eerstdaags, omdat ik zeventig jaar oud word, op pensioen gesteld. Maar van den anderen kant heb ik kind, noch kraai en ik behoef mij dus niet geheel onbetuigd te laten. Geld be-zit ik niet, dat heb ik nooit bezeten. Maar ik schenk aan het fonds eene schilderij. Het is een goed motief van Chiemsee, tôt aflevering gereed. Mijn vaste prijs voor zulke stukken is bij den knnsthandelaar 500 gulden. Mocht echter iemand van de hier aan-wezigen genegen zijn het stuk voor zichzelven te koopen, dan wil ik het voor 300 gulden afstaan en dit bedrag in het fonds storten. — Toegeslagen ! riep Grabmann kort. — Leve onze voorzitter ! Bravo Grabmann, riep Gustaaf Fiirst vol geestdrift. — Met uw verlof, viel nu graaf Clemens in, dat gaat zoo niet en ik moet tegen deze onderhandeling ernstig verzet aanteekenen. Heer Grabmann heeft ons overtuigend en gees-tig aan het verstand gebracht, dat van ons kind, op welke wijze 00k, geen voorwerp van speculatie mag gemaakt worden. Aha ! Mij heeft hij hiervan zôôzeer overtuigd, dat ik nu onmogelijk kan toegeven, dat hij zelf in die val geraken zou (Zeer goed \) gelach. De prijs van de schilderij be-draagt, zooals wij gehoord hebben, vijfhonderd gulden. Zelfs niet onze hooggeachte voorzitter heeft het recht, weldaden te bewijzen op kos-ten van ons kind. Het stuk kost vijfhonderd gulden en geen duit minder, heer Grabmann ! — Goed. Ik koop het voor vijfhonderd, antwoordde Grabmann en legde dit bedrag op de tafel. Mijn dank, heer graaf ! Gij hebt mij goed beet genomen l — Mij zelven 00k ! riep graaf Clemens lachend. Want natuurlijk kom ik nu 00k met hetzelfde bedrag over de brug. Deze kleine schermutseling ver-maakte de toehoorders en prikkelde hen meê tôt vrijgevigheid. — Bij mijne ziel ! riep Gustaaf Fiirst vol geestdrift : Dat zijn nog eens mannen die niet op een kleinig-heid zien ! Ik had voor tweehonderd gulden willen teekenen, maar nu doe 1 ik er nog wat bij en .maak er driehon-derd van. Het is veel geld ! Maar ik zal wel zorgen dat ik op mijne klan-ten de schade inhaal ! En allen streken zij de hand over 1 hun hart en teekenden voor meer dan ] zij eerst voorgenomen hadden. Gus- 1 taaf Fiirst had zeer juist ingezien, 1 dat de champanjer eene goede uit-werking hebben moest. Groot gejubel ging op, toen bij het rondgaan van de inteekenlijst bleek, < dat er een post van duizend gulden ] op stond. Rudolf Sander, de jonge glasfabrikant, had, zonder een woord te zeggen,voor vier cijfers geteekend ; 1 en toen hem daarvoor eene ovatie ge- < bracht werd, meende hij zich waarlijk < nog te moeten verontschuldigen. — Ik kon er moeilijk buiten, zegde hij. Ge moet weten, onlangs kwamen ze bij mij en praatten mij in het hoofd, dat wij voor de wielrij-club een grooter en schooner lokaal moesten hebben. Daar heb ik toen vijfnonderd gulden voor gegeven. En nu kon ik het toch voor mijn ge weten niet ver-antwoorden, voor eene ernstige zaak minder te geven dan het dubbele van hetgeen ik voor zoo'n kinderachtig-heid gegeven had. — Tegen die « kinderachtigheid » moet ik verzet aanteekenen ! riep Gustaaf Fiirst, die 00k lid der vereeni-ging was. Onze wielrij-club is geene kinderachtigheid. Maar daarom is onze Sander niettemin een practisch man en ik drink op zijne gezondheid ! Reeds wilde de penningmeester de ingeteekende sommen optellen, toen graaf Clemens verzocht het papier nog eens te mogen inzien. Het werd gegeven en hij za^ deposten na. — Er is hier iets niets in den haak, begon hij en terstond verstomden al-ien, om naar zijne woorden te luiste-ren. Ik mis hier tôt mijne verwondî-ring eene inschrijving van onzen mend Maurits Grabmann. En Grabmann hiertegen in : — Het is mij eene groote eer, dat ^e heer graaf mijne nietige persoon-iijkheid zulk eene bijzondere aandacht waardig keurt. Gelukkig kan ik ant-woorden, dat ik nog geen tien minuten geleden mijne bijdrage, vijthon' derd gulden, in gereed geld, hier op de tafel heb gelegd. Meer heb ik er niet van te zeggen. — Hetspijt mij, hernam graaf Clemens, terwijl hij opstond en achteloos met het koordeken speelde, waaraan zijn lorgnet' hing, het spijt mij gewel-dig, dat ik wederom tegen onzen ge-achten vriend opkomen moet. Wordt voortgczet* Tiende Jaar. — Nummer 36 Zaterdag 4 Juli 1914

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.