ZOiViDACi 30 AUGUSTI 1914. — iNr 3. 32e .lAARRANIi GAZETTE VAN BEVEREN-WAAS 9n van het kanton bestaande uit de Gemeenten Burght, Gallocv Doel, Kieldrecht, Melsele, Verrebroeck & Zwijndrecht NIEUWS- EN ANNONCENBLAO. cmabamasaokceai^i3w»immmtt-.iia3u*ejjeuwmmw»whiiaa~8gqdapflbbii il— nmm— manaibimw—iwiiiii ■iimm>'hi.»«baiiaaiatmpljfcilam—im«w,lwpwianmmiimkw 1 i i ■■ mil —i —<i ■ iiml'ml!!■ Dit blad verschijnt geregeld alla Zaterdagen. Abounoiaenton kunnen het heelejaar do< gsnomen worden bij den driikker-uitgever. — Abonnementsprij vooraf bctaalbaar perjaai voor de Gemeente 2,60 fr. Franco per post roor geheel Belgié fr. 3,25 ; voor het buîténlar fr. 5,50. Het recht, annoncer! of artikeien te weigeren, is voorbehouden. Enkele nummers S» centiemen. T. DRUKKER- 'JITGE VER 3 STRYBOL-VAN H0EYLAKI1 VRACENESTRAAT, N° 6. AANKONDIGINGEN : 20 centiemen per drukregel. RECHTERLIJKE EERHEBRTEL-LING 50 centiemen per regsl. RECLAMEN, enz. 1 fr. per regel. Aankondigingen brieven ea 1 correspondentien, moeten vôôr den Vrijdag middag ter drukkerij bestold worden. — Aile ingezondene stuliken moeten geteekend zijn door deu schriiver. — D6 strengste geheim-houdina- wordt ffewaarbored. DE PAUS IS DOOD ".... Als een geweldige schok voer deze tij ding in den vroegen ochtend van 20 Au gustus door do harten der Katholieken. De hoop op 's Pausen krachtig geste ondanks zijn hoogen leeftijd, de verwach ting van verhooring onzer gebeden, dii nu met krachtigen aandrang het hart vai God zouden verbidden, is helaas uit. Wat onze kinderlijke liefde en geloo vige aanhankelijkheid nauwelijks nog be gon te vreezen, is reeds tôt treurige wer-kelijkheid geworden : onze H. Vader ù dood. Dit onverwachte, haastige einde vai den man, die èn door zijne hoogste waar-digheid, èn door zijne persoonlijke supe-rioriteit de aandacht der geheele werek ongewild tôt zich trok, slaat ons me pijnlijke smart. Wij. Katholieken, die in den Paus vai Rome den eersten na God hier op aard< erkennen, die in den grijzen Man van he Vaticaan zien den Plaatsbekleeder vai Jezus-Ghristus op aarde, die ons aan lieu onderworpen houdon als aan het dooi Ghristus gestelde Hoofd der Kerk, wij ge voelen bij deu dood van den Paus eei droefheid, als van kinderen, die hun vade; verliezen, als onderdanen, wien hun ko ning ontvalt, als soldaten die hun opper bevelhebber zien bezwijken. Wij gevoelen ons zoo veilig in de hoedi van den Opperherder, die den herderssta voert met vaste hand ; onder het waak zaïne oog van den Zielenbesluurden, di< ons leidt op veilige wegen en ons afhoud vmJc weeeiv-djftt dwalinr/. Wij.vertrou wen ons zoo rustig toeaan den Erfgenaan van Sint-Petrus, op Wiens hoofd de Gees 1er Waarheid blijvend rust, Wiens woort voor ons allen een veilige leidster is op di vele, onveiligo wegen der wereld. Onzi harten beluisteren en volgen zoo gaarm en vertrouwvol de waarschuwingen ei opwekkingen, welke Zijn vadermond on; ernstig en toch zoo zachtzinnig toespreek Eu al hebben wij Zijn persoon nooi gezien, toch staat Hij voor onze oogen al een, ons allen bekend, ons allen overdier baar ; als een, die een groote plaats in neemt in het diepst van ons hart, in on leven. Met veel inflige droefheid herhalen wij katholieken, heden het schokkende woor< dezer droeve tijding, tôt elkander en to ons zelve, als kunnen wij ons het diep treurige feit niet klaar indenken : de Pau is dood. Als de eerste nevelen der droefheid vai onze oogen zijn weggetrokken, dan zullei wij de ware grootheid van dit lljarij Pausschap, de verheven grootheid va: dezen heiligen menscli, eerst goed kunue: zien. Maar toch, reeds nu in deze eerst oogenblikken na zijn verscheiden, dring zich aan onzen geest op, wat dezen Paus als Hoofd der Kerk en als mensch maak tôt een der beduidendste mannen, die d erfrechten van Sint Petrus gedragen het ben. Wat is zijn Pausschap een heerlijk riji van rotsvast geloof geweest ! Zijn eerst roep tôt de wereld is geweest een geloofs belijdenis in Ghristus, den Zielenheilan van 19 eeuwen terug, den Zielenredder - ook van de 20e eeuw. Het eerste woord van zijn leven s- en werkprogram kondig- 1 de de wereld aan, dat in Christus alleen - het behoud der menschheid gelegen was, î dat alleen een algeheel herstel in Christus î de zinkende wereld redden kon. En vandaar van den eersten dag af Zijn - onvermoeid streven om Ghristus aan de - wereld terug te geven in al de ongerept- - heid van het aloude geloof ; vandaar zijn > apostolisch optreden tegen al de moderne dwalingen onzer eeuw, welke den Chris- i tus vervormen en Zijn Kerk verbasteren • wilde ; vandaar, Zijn krachtig, onophou- - delijk vermaan tôt geestelijkheid en ge-1 loovigen, om eerst den Christus zijn plaats ; terug te geven in onze harten, in ons leven, om zelf vernieuwd de maatsehappij i te herstellen in Christus. ) Hij, als de hoogste Gezant des Heereu. t heeft van Zijn allerhoogste plaats met al den vurigen ijver van Zijn priesterziel, met al den onvei'flauwden volhardings-moed van Zijn Apostelhart de wereld Zijn lessen toegesproken, opdat zij zou terug-keeren van haar geloofsouverscliilligheid en van haar zedenontaardheid, om zich weer opnieuw te laten beleven door het levenskrachtige geloof en de zielenheili-gende deugd van Ghristus. > Doch Zijn woord was Hem niet genoeg. f Al zullen Zijn Encyklieken en toespraken - met kinderlijken eerbied bewaard blijven î in onze harten', als eens de brieven en ; preeken der Apostelen in de gemeenten de>- eersf<\Ghristenen, grooteren indruk î nog hebben bij ons achtergelaten, en zul-t. len door aile toekomende tijden Hem als 1 den grooten wereklhervormer roemen, î Zijn krachtige en voor onze tijden onbe-3 kende middelen, die meer dan zijn leerre-3 den de harten der Katholieken hebben ge-i troffen en teruggevoerd tôt Ghristus. s En dan roemen wij den gestorven Paus t allermeest als den Paus der H. Communie ; t als den bijzonderen vriend der H. Eucha-3 ristie, waarin Christus Zijn zegenrijk le- - ven hier op aarde voortzet ; waarin Chris- - tus voor aile tijden het ceBtrum van liefde 3 en godsvrucht gesticht heeft, waaruit al zijn genadegaven tôt de menschen uit-, gaan, en waartoe aile liefde der menschen 1 moet heengaan ; als den Paus der veel-t vuldige H. Communie, waarin Christus door Zijn Goddelijke spijze de zielen der menschen voedt, hun geloofsleven ver-sterkt, hun deugd doet opbloeien, waar-door Christus meer en meer komt leven in onze plaats en ons geheel en al van Zijn heiligheid vervult ; den Paus der Kinder-Communie, die den kinderen den weg wees naar het hart van den Godde-b lijken Kindervriend, opdat de onschuldige t kleinen door zijn zegen en levenskracht mochten bewaard blijven in hun kinder-t lijke onschuld en hun kinderlijk gelooven, e tôt een toekomstige keurbende van Chris->- tus' Rijk op aarde. G root en zegenrijk is Zijn Pausschap t geweest dat hoog uitstaande boven de e woelende en woedende wereldzee, de - stormen van ongeloof beheerschte en stil-d te bracht over de onrustige baren. * •!' - • Maar naast de glorie van zijn Pausscha] siert de slapen van Zij i hoofd niet minde; de aureool van Zijn persoonlijke deugd Wat is deze Paus bij uitstek gewees een eenvoudige, beminnelijke, heille;< mari. Welk een waa.dig kind van Zijr Patroonheilige, St-Jozef, die ook dooi God gesteld werd tôt beheerder van God: huisgezin, en op zijn verheven plaats zoe zeer uitmuntte door : eminnelijken een-voud. Hoeveel treffende. aandoenlijke bij-zonderheden zijn reeds bekend geworden hoevelen zullen nu nr Zijn dood ons worden geopenbaard, van zijn aantrekkelij ken, aangrijpenden eenvoud, die ziel nimmer verlooehende. en die hem meei nog, dan zijn nederige afkomst gemaak hebben tôt den man des volks, tôt dei" Paus der armen, tôt den Vader der Chris tenheid bij uitnemem'.heid. Een eenvoud die de wereldlingen, voor wie ware deuge onhegrijpelijk is, et' toe bracht in Hen slechts te zien den dorpspastoor, in wien: hand wel de kleine herdersstaf eenei dorpsgemeente paste, maar wien de heer schersstaf der wereld te zwaar en t< groot zou vallen. De geschiedenis dr-zer elf jaren heef weer eens te meer geleerd, hoe waar he woord der H. Schrift blijft, dat God he; zwakke en eenvoudige der wereld uit-kiest, om het sterke en groote te bescha-men en te beheerschen. Van dezen een voudigen man is een kracht uitgegaan welke het opdringen ' î geweld der ver dorven wereld te?'i>*£ji.iisacl en overwon zijn zwakke vuist heeft de slang. di< zelfs in het Paradijs van Christus' Riji dorst binnentreden, den kop verpletterd Welk een heilige we hebben verloren zal ons in deze dagen reeds eenigszins misschien in de naaste toekomst volko men duidelijk worden, wanneer de doo; zijn gebed en aanraking begenadigdei zullen mogen verhalen, wat zijn beschei denheid tijdens zijn leven verbood, ho> menige lijder niet te vergeefs tôt dezei vriend vin Gods hart gebeden heeft on zijn machtige tusschenkomst bij dei Heiland der menscbheid en genezing ge vonden heeft. Door Zijn heiligheid van leven, de eer ste voorwaarde van heiliging van ande ren, heeft hij eerst Christus in Zich zel hernieuwd, om daarna en daardoor dei Christus te herstellen in anderen. Zijn le venis de onderstreping geweest van Ziji woord en Zijn voorbeeld hei'ft de wereli krachtiger dan Zijn taal geleerd, hoe w ons leven gelijkvormig moeten irçakei aan dat van Christus. Zoo heeft deze Paus. wiens heengaai we diep betreuren om Zijn dubbele groot heid welke de Kerk roem en glans gai gearbeid voor de eer van God en het hei der Hem toevertrouwde zielen. Als een zuurdeesem heeft Zijn leer e: leven de massa doorgedrongen en door trokken en haar een ueuw, opbloeien leven ingestort ; als een brandend vuu heeft Hij onze zielen verwarmd en i gloed gezet voor God ; de lauwen aangt stoken en tôt eene vurige liefde tôt Go J ontvlamd ; het wassende onkruid ver-schroeid en het gloeiende bederf uitge-brand ; en lang nog zal in onze harten en in de geschiedenis de gloed van dat lgnis ardens blijven nagloeien. Een ding moge ons troosten ! We heb-' ben een heilige op aarde verloren, maar een heilige in den hemel gewonnen ; een, die in de laatste dagen al den geweldigen nood der menschheid zelf heeft meege-maakt en meegevoeld ; hopen we, dat Zijn voorbede hierboven en het, offer van Zijn leven ons den zoo vurig gewenschten vredi; verwerve, waarvoor Hij zelf zoo-veel gedaan en gesmeekt heeft, tôt de aard ; en tôt den hemel. * Sluitenwedit woord met de Christe-lijke vermaning, dat Gods oordeelen vaak zoo verschillen van ,het oordeel der menschen.Al vertrouwen we zoo gaarne, dat zij die heiligen in onze oogen waren, ook voor Gods alziend oog volkomen rein zijn, toch past het aan de christelijke voor-zicht igheid en dankbaarheid te ven s, om ook voor de ziel des Pausen te bidden. opclatGod Hem de mogelijke fouten en menschelijke zwakheden vergeve. Van hen, die groote verantwoordelijkheid droegen, zal grootere rekenschap gevor-derd worden. En laarom. in deze dagen, stijge van heel de Katholieke wereld de bede oin-hoog: Heer, geef Hem de eeuwige rust, het eeuwige licht verlichte Hem. CH.-A. B. De Oorlog. Hebt geen wantrouwen ! ! ! Menschen, we vragen ons af, waarora zijt ge zoo wantrouwend ? Omdat onze Regeering, volgens U, geen voldoende berichten over de oorlogsbewegingen geeft? Maar is dat nu een oorzaak ora « wantrouwen » in de Regeering te hebben ? Waar zou het heen gaan, indien het gouvernement dit wel zoude doen ? f We zijn in deze oogenblikken i nog omgeven door spioenen. De - Regeering mag en kan niet spre-j ken. Al wat zij zou zeggen, wordt , door den vijand overgenomen en i hierin schuilt het gevaar. Om de menschen tevreden te 1 stellen, geeft het Ministerie van " Oorlog elken dag eenige bekend-| makingen. Hetgeen daarin gezegd wordt kan en mag gezegd worden, i doch meer niet. Het is onzen plicht om thans, in ^ het belang van ons geliefd Belgen-^ land, onze Regeering in ailes te volgen, te ondersteunen en goed d te keuren. Het belang van ons Vaderland yraagt ook om kalm te blijven en om, door moed insprekende gesprekken, elkander in deze dagen met hand en tandbij testaan. Geen wantrouwen, geen vrees! ! De toekomst is voor ons ! ! De onafhankelijkheid van ons Vaderland zal bewaard blijven. Dat zijn geen manieren De schurkenstreek van den Duit-scher, door met dynamietbommen van uit de lucht op Antwerpen te werpen, behoort ook hier gebrand-merkt te worden. Het is oorlog... zeker, maar in 1907 heeft Keizer Wilhelm II zich schriftelijk verbonden, voor een onbepaald aantal jaren, maar in elk geval tôt einde 1914, om bij eenen eventueelen oorlog geen bommen uit luchtschepen, ballons of uit andere in de lucht bewegen-de voqrwerpen te doen vallen. Wat beteekent voor dezen man zijn woord, zijn handteekening ? Niets ! ! Thans durft deze woord-breker nog spreken en zeggen : dat God zijne wapenen zegent. We willen den man niet volgen in zijne bespiegelingen. Wil hij Oods naam ijdei gebraiken. dat is' zijne zaak, Wel zijn wij overtuigd dat zijne huicheîarij hem ten onder zal brengen en dat dit oogenblik niet verre verwijderd is. Zulke manieren als hij nu ge-bruikt, wreken zich zelf. Zeer belangrijk Bericht. De Burgemeester van Beveren-Waes, Inziende den tijd dien wij beleven, Acht het zich eenen grooten plicht de bevolking tôt de kalinte aan te zetten, en die aan te raden op hunne hoede te we-zen tegen overdrevene of valsche geruch-ten, in het verspreiden van welke zekere personen hun behagen schijnen te nemen om ongegronden schrik aan te jagen en de taak van de openbar.e besturen te ver-moeilijken.Tevens spoort hij de bevolking aan hare gewone bezigheden te verrichten, de wo-ningen niet te verlaten en de uitbating van de landen niet te verwaarloozen op gewoonlijk ongegronde gezegdens van onbekenden uitgaande. Hij gediedt eindelijkaan iederen in-geketenen de ivapens van welkenaard ook. oude of nieuwe, zonder verwijl in te dienen, tegen ontvangstbewijs, op het commissariaat van politie. Boveren-Waes, den 26 Oogst 1914. De Burgemeester, C. VAN RAEMDONCK. 29. De Wapensmid en zijn zoon. DOOR H. J. C. VAN NOUHUIJS. Niet aldus, mijn vriend ! » antwoordde de geestelijke : « Ferdinand, Koning van Napels. gaf wel het bevel om Franciskus gevangen te nemen maar de beambte, die dat bevel zou volbrengen, werd zoozeer getroffen door den ootmoed en de onder-werping van den vromen man, dat hij het niet waagde, en nog daarenboven bij den koning met zoo veel nadruk en waardig-heid sprak, dat deze in 't eind besloot hem zijne vrijheid te laten. " « Maar wat gaf tôt dat bevel aanlei-ding ? » vroeg Wouter. « Eene berisping die Franciscus den koning en zijne beide zonen, Alfonsus, Her-tog van Kalabriê. en den Kardinaal van Arragon. had gegeven : » zei de kanunnik « de reden die de koning voorgaf, was dat hij in zijn rijk zonder zijne toestem-rning eenige kloosters had gesticht.., Maar er is een ander merkwaardig feit, dat nog heden ten dage zoo dikwerf be-sproken wordt en getuigt hoezeer de roem zijner deugden, godsvrucht en won-derwerken door aile landen verbreid was, ik bedoel hetgeen tusschen hem en diei Lodewijk voorviel, waarvan wij zooever spraken... Die vorst nu leed aan een on-geneeslijke ziekte en verkwijnde van dag tôt dag. De gedachte, dat hij van de ko-ningskroon en 't leven zou moeten schei-den, was hem folterend, daar hij beiden als een echte wereldling hartstochtelijk beminde. Hij bood in zijn vrees voor den dood, in bittere zielsangst groote sommeil gouds aan wie zijn leven zou kunnen ver-lengen. Men poogde in zijn kasteel van Plessis-les-Tours hem op velerlei wijzen te verstrooien, maar aile middelen waren te vergeefs. In stede van zelf Gods on-eindige barmhartigheid in te roepen en met een ootmoedig harte boetvaardigbeid te doen voor al de overtredingen en 't on-schuldig bloed waarmede zijne ziel be-vlekt was, liet hij gebeden en processieën tôt herstel zijner gezondheid verrichten. Dan, zijn toestand verergerde en hij besloot den vromen kluizenaar uit Kalabriê te doen ontbieden, van wiens wonderwer-ken hij zooveel gehoord had. Franciscus liet zich echter noch door Lodewijk, noch door den koning van Napels bewegen om eene reis te ondernemen voor een vorst, , die slechts uit wereldsche inzichten een hemelsch wonder begeerde. Maar toen de H. Vader Franciscus gelastte naar Frankrijk te gaan, toen was hij als een geboorzaam dienaar der Kerk zonder aar-i zelen gereed, — toen bogaf hij zich op reis. De dolfijn en de voornaamste edelen van den lande moesten hem op bevel des konings te Amboise ontvangen en naar i het kasteel Plessis-les-Tours geleiden. Daar viel de koning hem te voet en be-zwoer hem van God het herstel zijner gezondheid te verzoeken. De vrome man antwoordde, dat hem niets overbleef dan berusting in den wil des Heeren, dat hij boetvaardigheid moest doen en zich tôt den dood voorbereiden : « want ook het leven der koningen neemt een einde en Gods besluiten zijn onveranderlijk. » « 't ls treffend ! » zei Reinout, toen de kanunnik zijn verhaal had geëindigd, » Die eerste weigering, de vrijmoedigheid waarmee hij later den koning onder de oogen trad en hem vermaande — zij geven een schoon bewijs van het vermogen der godsdienst. » « En is hij niet bekeerd ? » vroeg Wouter.« Na dien dag, » hervatte de kanunnik : « heeft Lodewijk zich met Franciskus zoo in 't bijzonder als in tegenwoordigheid van zijn edelen onderhouden, en Franciscus, schoon niet geleerd, drukte zich met zooveel wijsheid uit, dat ieder overtuigd was, dat de H. Geest door zijnen moud sprak. Zijne lessen, zijne gebeden en ver-maningen hadden ten gevolge, dat de koning met eerbied de |\. Sacramenten ont-ving en in de armenjyan den kluizenaar den geest gaf... Th?H is Franciskus nog in Frankrijk : wan j ]\rel VIII heeft een klooster op de plaa to(air eerste ontmoe-ting te Amboise, ei^0i ■ het park van Plessis-les-Tours voor i tn doen bouwen, en ook te Nigeon, nabij Parijs, heeft de kluizenaar een klooster Jesticht. » Terwijl deze drie personen zich aldus op eene voor hen hoogst aangename wij-ze bezig hielden, omdat hunne gemoede-ren voor hooge indrukselen vatbaar waren. geraakte de eerwaarde Domproost met den heer burgemeester aan 't politi-zeeren en werd de toestand van menig rijk, de nieuwe slaatkundige gedaante die Europa had verkregen. door beiden met warmte besproken. Maar toen de Proost op eene bedenking Van den burgemeester het gedrag des keizers verzekerde, begon men aan tafel allengs /achter te flaisteren en menigeen luisterde met een half oor naar 't geen die menschkundige man aan-voerde. Nadat hij aangetoond had hoe de leenroerige regering onder Maximiliaan in beteren staat was gebracht : nadat hij den aard van 't keizerlijk kamergerecht had ontwikkeld, een gerecht dat aile da-delijk eigenmachtige beslechting van ge-schillen, aile vijandelijke bedrijven — zoo eigen aan de leenmannen, als eene ver-krachting der algemeene rust, als eene re-bellie tegen het rijk aanmerkte. ofschoon die instelling hoe verstandig ook, nimmer geheel op heehte grondslagen kon worden gebracht onder vorsten, die liever met het zwaard dan voor eene rechtbank hunne zaken willen verdedigen, — besloot hij in dezer voege : « hoezeer Maximiliaan nog slechts korten tijd aan det regeering is, zoo kunnen wij toch -nu reeds met zekerheid van hem getuigen, dat hij dapper, edelinoedig en in hooge mate liefdadij, is, dat hij een beschermer j :1er wetenschappen is : hij heeft zich ten ioel gesteld het ' staatsgebouw op hechte grondslagen op te trekken, enDuitschland is hem en zegen van een inwendige vi'cde bij de bevestiging en handhaving van 't recht verschiildigd. Schoon hij nu reeds in al zijne ondernemingen door de stenden gedwarsboomd wordt, die tooneu, hoe weiuig vaderlandsliefde zij bezitten, zal hij door persoonlijke kracht, moed en werkzaamheid zijn doel bereiken en de nakomelingschap zal er het heilzame van ondervinden. » Onder de verschillende gesprekken van allerlei aard was eindelijk de maaltijd af-geloopen en gingen de gastem eene wan-deling in den tuin des burgeineesters malien. Daarna zett'en de ouderen zich bij 't schaakbord neder, terwijl de jongelie-den pandspelen insteldeu en op de beurt elkander eene sproke of legende verhaal-den. Machteld kon zich geen enkele te binnen brengen, maar tôt vergoeding daarvan zong zij een schoon lied dat ieder in verrukking bracht en den Proost en vader Tilo beiden hun spel deed verliezen, want de tegenpartij had van hunne afye-trokkenheid gebrulk gemaakt. 't Was reeds laat toen de vrienden scheiden, en allen moesten bekennen, dat zij een genoeglijken dag hadden doorge-bracht.(Wordt voortgezet.)

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.