247 JAAR. - Nr 1. 5 CENTIEMES VEIJDAG-, 2 JANUARI 1914 GAZETE VAN GENT ïïlîfi^HRÏJ¥ÏW«ÏSl»H.Ï.ÏS > VOOR (TT^NT : Een jaar fr. Î2-Q.Q 0 rnaandan » 6-BO 3 maanden » 3-50 VOOR OiïlTTRF.T, RFT i'îTF! • £sn jaar fr. £5-00 6 maanden » 7-75 3 maanden > 4*130 Voor Ilolîand : 5 frank per 3 maanden. Voor de andere landen : fr. 7-50 per 3 maanden. NIEUWS-, HANDELS- EN ANNONCENBLÀD Gesticht in 1667 •BEUnZi-N-COUKANf). 15 E S T U U 11 EST HE.SÂCTIË VELDSTRAAT, 60, GEInT De buréelen sijn open van 7 ure 's morgends tôt 5 ure 's civûllds. TELEFOON nr 710 De inschrijvers buiten de stad Gent moeten liun abonnement nemen ten Postkantoore buriner woonplaats. BUITENLAND. FRANKR8JK. De dood van den zanger Fragson De eigemlijke reden van het drama zou hier in bestaan : Fragson gang naar Engeland vertrek-ken, waar iiij eene verbintenis voor ver-scheidene vv-eken had, doch liield er met aian zijn ouden vader mede te nemen on had hem liever in een gesticht geplaatst. De cuderling smeekte zijn zoon dat niet te dio-en, dcch daze hield vol. De vader v.orklaarcte alsdJan zich te zullen zelf-mo-ortten, doch sehoot op zijn zoon tij-dens den twist lim dinsdag avond. De heer Pott vader, lieeft ook verklaard dat de twist, tusschen hem en zijn zoon, ontstaan was over de juffvir, waarmede Fragson verkeerde en die deze wildte overhalen tôt het liiiwalijk. De dader werd, na zijne ondervraging, in het gevang opgesloten. Een geneeaheer, vrie-nd van Fragson, heèft aan den policiecommissaris verklaard, dat vadier Pott niet volkomen verantwoordelijk kan geste,ld worden, aangezien hij do.or eene scort van ver-Yolging^waanzin aangedaan is. De ktiecht van Fragson heeft verklaard cat vader Pott verleden maand'ag al de ga kranetn der. keuken opengedrnaâd lhad en lat een vogel in zijne kooi half verstikt was. Het is reeds vastgesteld dat Fragson laffelijk Yermoord werd ; het schot werd la.ngs achteren gelost door den ouderlingi die zich nogal aan den drank te buiten gin,g. Maar waarom de vader zijn zoon neer-schoot, is een ràadsel ?Krankzinnigheid ? ; men is geneigd zulks aan te nemen Uit het onderzoek schijnt thans te blij- ken dat er aan voorbedachtheid niet meer hoeft getwijfeld te worden, en men wacht het versLag der wetsdokters af, cm dit bevestigd te zien. De moordenaar had dondeidag laatst den revolver ge- koeht, waarmede hij zijn zoon neer-. _1 i. Hevige brand r.lo/'ls+AfÎAr Op het ghucht Les Bois-Sières, te Sakit-Jacque-des-Blats, heeft een hevige brand vijf hoeven gansch vernield. De stroo-ien dalàn en de met hooi gevulde schiuren, waen indterdaad eene lichte prooi voor dt vttïimmen ; bovendien was er gebrelk aan water.Tijdens de reddiings-werken is eietfe jonge vrouw, Catherine Mantrès, in Icen vuurpoel gèvallen. De oncehikkis'e werd levend verbrand. Van 2Q0 meters hoGate Te Roche-Méame, nabij Embrun, wias izekere Jozef Passavant, 14 jaar oud1, op eene rotsachtiae plaats stroo gaan ha-len, toen hij et het gras eensklaps uit-igLéetl en 200 maters Iaag neerstortte. De engielukikiçe kniiap waa cp den slag ge-dood. Met op etne rots te botsen, werd hem de helft vaa zijn hoofd afgerukt. De "Giocondei te Parijs. — De sehil-•cterij der " Gioconide" is woensdag namid-dtâg, oui 2 u. 20 ni.i te Parijs toegekomen en werd dadieilijkj naar de school van «ciiocne kunsten gebracht. De heer Yignclle, commissaris der ^VI-gemeene Veiligjhieid, bewaakte de " Gio-oonde'' gansch de reis door. De schildexij 'Staik in een liouten liandkoffertje. Tal van photografen waien op post en najnen door middel van magnésium, tel van zieii-ten.De heer Vignolle stapte in een auto, waarin nog e-sn daietal heercn, ambte-naars, gazeten waren, en rced naar de Ecoles des Beaux-Arts, waar hij om 3 ure aankwain. Het dock werd ingelijst en c*m 4 ure t^ntoen geiiangen, ten voordeeie van Itailiiaainsche iiefdadigheidswerken. Eene zçer taJrijke menigte kwaim het meestervveiik bewonderen. De ondierzoekisrechter heeft andermakil Miathil'dte, de gewezen minnares van Pe-ruggia, ondei-hoorck Zij blijft beweren, dat zij niet geweten had d'at de ItaHïaaoi de scliilderij in zijn bezit had. Aan Elzas=Lotharingen. — De municipale raad van Parijs heeft, dinsdag na-middag, in zijne aigeineene vergadering besloten dat er een beeld aan Elzas-Lo-thariagen op de place Lafayette, te Parijs, zal opgericht worden. Keizerlijke dankbaarheid. — De keizer van Duitschland, wiSlende de verkleefde zorgen beloonen waa.rmede de Luitanant-kolonel von Winterfeld, gewezen gehech-te bij het Duitsch gezantschap, te Parijs, te Grisolles het voorwerp geweest is, heeft een zeker getal deeoraties en per-soonlijke geschenken verleend. Men weet dnf; de l'iuitenant-kolonel von Winterfeld, tijde'.ns de groote legeroefeningen van het Fran.sch leger, het slachtoffer van een erg automobiel-ongeluk geworden is ; na lang in doodsgevaar verkeerd te heb-ben, is hij thans van zijne verwondingen hersteld. Aan do arm van Grisolles heeft hij eene son^ van^ 6.000 frank geschonken. De Tango. — De bissehop van Verdun heeft in de "Semaine religieuse" het dan-sen van den tango verboden, welke dans zijns inziens zeer gevaarlijk is voor de gcede zeden. Cook en Peary. — Dr Cook, die een vijftai jairen gelederi cte Noordpool be-■ft eerde ontdetkt te hefoben, en daarom zelfs te Kopeimagen plechtig onthaald werd, toad ruidien bekend dat hij mis was en de Noordpool niet bereikt had. Nu baweert hij dat hij door vergissing zuJke verklaring afgelegd heeft ; hij wil- ook weer wijsmaken, dat de Noordpool door hem ontdekt werd vôôr kapitein Peary hem bereikte. Zulks is hij zelfs zinnens voca' het p-ubliek in de music-halls te betwijzen. Dinsdag namiddag begon hij dus te Londen in den Pavillon-music-hall : een hee.l uur lang stelde hij ailes in het werîc om zijne.bewering te staven. Het belangr rijfcste van de gansche voordraaht zijn .echter de scheidHvoorden die hij den Ame-rikaanschen kapitein Peary tcestuiiirt : aille misdaden lieeft hij bedreven ; zeîfs menschenvleesch geëten. Dr Cook schijnt ongelukkiglijk bij zijne landgenooten niet veel bijval te geniete<n. Hevige brand. — Een hevige brand heeft woensdag' de groote magazijnen Pathé, te Londen, vernield. Eene groote hoeveelheid kostbare cineinatograaffiilmis zijn de prooi der vlammen geworden. Werkstaking. — Al verloopt de staking t"3 Leeds, dat verloop is toch blijkbaar zeer langzaam, aithans wat de gasfabrie-ken betreift. Wel hebb«n eenige honder-den arbeiders het werk willen hervatten, maar zij zijn door de uitgezette posten teruggehouden. In hoofdzaak v/erkt men dus nog met enkele arbeidswilligen en vrijwillige werkkrachten en voldoende schijnt die arbeid niet te zijn, want de stad was woensdag nog gedeeltelijk in duisternis gehuld en de gastoevoer veel te gering. intusschen heeft het bestuur der giajsfahrieken bekend gemaakt, dat zij niet- langer op aanmeldingen vian de stakers kan wachten en tôt de aanstel-ling van nieuw personeel zal overgaan. DlilTSCHLAWD: la het Bipasser Parlement. — De zaak van Safem blijit, in Elzas-Lothau-in&en, aan de orde van den dag. Voor dinsdiag aanstaaaide, opening van het Parlement, fcijn, door d'e sociaiisten, twee ondler-vragingen aangcvraagd over de voor%'aI-len te Safern. Een dezer c-n d er v ragingen luid't : "''Wat heeft de stadhouder van Elzas-Lotharingen g^daan om de buiten-sponigheden der militairen te Safern te hciletten, en welkev waarborgen kan hij geven diat z-ulke brutaliteiten zich niet meer hernieuwen kunnen?" Men verwacht eene woelige zitting. Eene herinneriiug. — De prinses-wedu-we Leopolcl van Hohenzollern, wier over-lijden te Sigmaringen dezer dagen ge-meid is, is in haar jonge jaren een ver-hiaiarde schoonheid geweest. Maar haar naam en die van haren gemaal zijn ook oo aller lippen geweest, toen de noodlot-tige kwestie van de kandidatuur voor den Spaanschien troon, welke kwestie de rechtstreeksche aanleiding tôt den Fr an seh-D uitscli en oorlog is geworden, in Europa aan de orde was, Haar vader, ^coninig Ferdinand van Portugal, was eerst al« kandidaat voorgesteld. Maar toen deze voca- de kandidatuur bedank-te en men daarna zijn schoonzoon Leo-pold van ïlohenzollem voorsloag, toonde deze, zoowel aJs zijne gemalin, de nu ge-storven p r in ses - w ed u w e, niet den minsten lust om den troon te beklimmen, eens-deels wegens de verhouding van Spanje t .t Portugal, anderdaels omdat de ouders bang waren, dat hun oudste zoon, de te-genwoordige prins van Hohenzollern, van zijn Duitsche vaderland zou vervreem-den.. Wat er daarna ge-beurde, is bekend.Reeds omstreeks 1885 begon de prinses te sukkelen, en na dien tijd is zij nooit meer goed gezond geweest. De laatste familie-gebeurtenis, die zij heeft mogen beleven, is de voltrekking goweest van het huv/eliik tusschen hare kiemdochter en Dom Manuel van Portu- frci 1 ZWîTSERLAMD. In het slebergte verongeîukt. — Tn de vaJilei te Diemtigen, in het Bernsch Ober-l'ànd deden vier sneeuwschaiatsers, de heej- Glur en zijne vrouw, en de heeren Stucki en Balmer, een klein tochtje door het gebergte, toen de sneeuw onder hen losgeraakte en in de vallei stortte. Mevr. Glur en de heer Balmer konden zich in tijds aan eene den vastklampen, doch de twee anderen kwa.men in de sneeuwstor-tmg om. Verscheidene redders werden aanstonds op zoek gezonden. doch konden de twee lijken niet ontdekken. Men denkt dat ze, vôôr de aanstaande lente, niet zullen teruggevonden worden. ITALIE. Het testament van Rampoîla. — De beide familiën, die den overleden kerk-vorst na verwant zijn, de Berrana's en Campobello's, strijden om de nalaten-schap. Iïet testament, dat gevonden en van ouden datum is, vei'maakt het ver-mogen aan de familie van baron Perra-na, ten nadeele van de hertogin van Campobello, de echtgenoote van ©en neef van den kardinaal. Beide partijen ver-klaren, dat kardinaal Rampollla sihds jaren met de andere partrij in onmin laef-de. De hertogin beweert, dat de prelaat sinds drie jaar aile beftrekkingen heeft afgebroken met de Perrana's, zoodat het testament diaardoor waardaloos is geworden.De Perrana's daarentegen houden staan.de, dat de hertog van Campobello, iemand die bekend staat om zijn ontel-baie schidden, het reeds sinds lang bij zijn oom verkorvan heeft. En daairoim helt men over tôt de mee-ning, dat een testament van jonger da-tum moet hebben bestaan. Dit zou dan gestolen zijn met de geheimzinnige cassette.Het schijnt vrij zeker te zijn, dat dade-lijk na dien dood van den kardinaal een onbescheiden hand het archief van den overledene doorzocht heeft, en daarvan wordt d^ kaime^dienaar van den kerk-vorst beschuidiig'd. Dit schijnt een per-soon te zijn, die reeds vroeger veroor-deeld werd wegens testaimentvervalschtn-gen en'dergelijke misdrijven. De man, die aangehouden is, ontkent niettemin aile schuid. De cassette moet niet alîeen het testament hebben bevat, doch ook belangrijke dc-cumenten, inhoudende de geschiedenis van de laatste zestien jaren van het pontificaat van Léo XIII. Het onderzoek is in vollen gang. De veiligheidiscommissiaris van Rome zou t.hams, naar bericht wordt, klacht in-gecLiend hebben tegen een onbekendte, en zulks voor diefte van het kistie. RUMEN !E. Een pregro-în in Jassy. — Nog dezer dagen wezen wij er op, dat de Joden-kvvestie in Rumenie nog lang niet gexe-geld is op de wijze, die in een beschaaf-den, modemen staat noodzalcelijk is. Bij het verdrag van Berlijn van J.878 werd Rumenie als koninkrijk erkend en werd de onafhankelijkheid van de Donau-vor-stendommen, zooals zij vôôr dien tijd genoemd werden, van Turkije afgekon-digd. Maar tevens werd in art. 49 van dat verdrag aan Rumenie de verpilichting opgialegid, den Joodschen bewonei's van het land deaelfde burgerlijke en politieke rechten te schenken als de christelijke bewoners genieten. In de vijf-en-dertig jaren, die sedert voorbijgingen, is aan die verplichting niet vol-daan. Herhaaldelijk heeft de koning van Rumenie gepoogd zijne minister& te overreden, wetsvoorstelien bij de Kamer iu te dienen, waardoo,r aan de voorwaar-den van het verdrag van Berlijn zou worden voldaa-n. Maar zoowel de liberale air- d© conservatieve kabinetten, die elkaar in Rumenie geregeld opvolgden, 'konden nooit zooveel zelfoverwinning toonen, dat zij de positie der Joden op wettelijke wijze regelden. De toestand is in den laatsten tijd! op-gckla-ard geworden, door de belofte, dat de Joden, dlie aan den jongsten veldtocht in Bulgarie deelnamen, zouden worden genaturaliseerd, dat wil zeggen, dat aan erkelen de rechten zouden worden toe-geilcend ,die door het verdrag van Berlijn voor allen werden geëischt. Naar aanleiding hiervan wilde de so-ciaal-d'emoeratische club te Jassy eene bijeenkomst houden, waarin de Joden-kwestie zou worden besproken. De Rumeensche nationalisten meenden echter, dat aan de Joden niet alLeen geen rechten moeten worden toe-gekend, maar dat ook de bespreking daarva_a moet worden belet. En zoo poogden dan de nationaJisti&che studenten de bijeenkomsten birwien te drinsen ; de sociaiisten hladdert echter, om dit te beletten, de zaalde-uren geslo-ten. zoodat de buitenstaande pai-tijgenoo-ten en de Joden, die de protestvergade-ring wilden bijwonen, ook niet binnen konden komen. Buiten ontstond toen eene vechtpartij tusschen de nationaJistische anti-semie-ter. en de vardedigers der Joden. Bin nen koirten tijd groeide de menigte tôt meer d'an 3000 personen aan, an was de vechtpartij algemeen. Vier compagnies infanterie, die tôt handhaving der orde en herstel der ruse werdJen afge'zonden, bleken niet voldoende ; er moesten nog twee compagnies jagers naar 'het Vrijheidsplein worden gezonden, waar de nationalisten, ter meerdere. eere der vrijheid, bezig waren de Joden te vermoorden. Toen de protesteerande sociaiisten en Joden de vergadering widen verlaten, werden zij door een cordon militairen boschermd. De studenten drongen door hrt cordon heen en begonnen tusschen de soldaten de Joden te mishandelen. Nadat zij uit elkaar gedreven waren, verdeelden de studenten zich in kleine groepjes en vielen élken Jood, dien zij tagenkwaimen, aan. In huizen van Joden sloegen zij de ruiten st.uk en vernielden wat zij onder de handen kregen. De troepen hielden een aantal dezer ruziemakers aan. In dien na-middaig werden voortdurend h^izaren-patroaljen de stad in gezonden, om nieu-we onlusten te beletten. Doch 's avonds werd aan de statie weer gevochten tusschen studenten en sociaal-democraten. In de stad heerscht groote opgewon-denheicl. BULGARIE. Ontslag van een minister. — De koning heeft woensdag, een besluit getec-kend, waarbij hij het ontslag van den heer Ghenadief aanneemt en den heer Radoslavof, voorzitter van den minister-raad, tijdelijk het ambt van minister van buitenlandsche zaken toevertrouwd. ALBANIE De prins von Wied. — Een telegram heeft reeds gemeld, dat de Albaneesche ai'vaardiginig den prins de kroon van het nieuwe vorstendom zou komen aanbie-den.Prins Willem von Wied heeft tôt nog toe geen afvaardiging van het Albaneesche volk ontvangen. Wanneer en waar di ontvangst zal plaats grijpen, is nog onbekend. De prins blijft tôt na nieuw-jaar te Neuwied en keert dan naar Pots-dam tarug. Over het vertrek van den prins naar Albanie is nog geen beslissing genomen. Durazzo is voorioopig tôt re-sidentie gekozen. Wel hevindten zich Aibaneezen te Berlijn, die ieder van hun eigen staaidpunt rien prins over het land trachten in te lichten ; geenszins dus als afvaardiging. Een van hen, Krosja genaamd, geeft den prins onderwijs in het AJbaneesch, ea is daarom met hem. naar Neuwied medegekomen. Eene afvaardiging met de bevoegdheid om den prins de vorstenkroon aan te bie-den, is voorshands nog niet gevormd en men weet ook niet, hoe in verband met de oneenigheid in Albanie, zoo eene afvaardiging van uit het volk zou moeten worden benoeand. Niet, dat in Albanie eeiiigen tegenstand van beteekenis tegen do kandidatuur van den prins bestaat. Sl'echts is het moeilijk, zoo niet onmoge-lijk, om de verschillende elementen van Albanie in eene vergadering bijeen te brengen, die als eene nationale vergade-mig zou kunnen gelden. Wanneer de prins naar Durazzo, de voorloopige residentie, zal vertrekken, hangt ook nog daarvan âf hoe het gaan zal met het terugtrekken van de Griek-sche troepen uit Zuidelijk Albanie en van de 'houding die de Griaksche zoo-genaamde heilige legioenen vervolgens zullen aannemen. In het antwoord van het Drievoudig Verbond op het voorstel van Engeland, staat ook, dat Griekenland den tijd1 tôt den 18 januari ,geidurende weken de HARE MAJESTEIT SGPHIA, koningin-moeder van Zweden. Giieksche troepen nog m Zuidelijk-Al'ba-ni ? zullen mogen blijven, niet mag _ ge-bruiken om opstand tegen Albanie te voeren, doch slechts om de orde te be-waren.Ook moeten volgens het antwoord van het Drievoudig Verbond de groote mo-gendheden van Griekenland: waarborgen verlangen, dat na de ontruiming geen ophitsing in Epirus zal worden geplea.g-d. Dat verlangen moet niet alleen door Oostenrijk en Italie, maar door aile mo-gendhedien te s amen te Atheno kenbaar worden gemaakt. (Om de eilandenkwestie uit te maken, achten, naar gemeld, de mogendheden van het Drievoudig Verbond den tijd tôt 18 januari te kort ; zij willen die later behandeld.) RUSLAND. Moordende sneeuw. — Men ineldt uit Saratow, dat gisteren nacht, tijdens een igewelddge sneeuwstorm, die - over het district Petrowsk woedde, 14 personen omgekomen zijn. Tal van andere personen zijn verdwe-nen. TURKIJE. De sultan. — Do sultan van Turkije zou, in tegenstrijd met de officieele be-richten uit Constantinopel, erg ziek zijn. Er bestaat geen onmiddeïlijk doodsgevaar, doch de kroonprins zou, door de geneesheeren, verwittigd zijn dat de dagen Zijner Majesteit geteld zijn. ABESSINIE MeneSik en het ware Kruis. — De I januari van elk jaar had aani het hof va.n den Negus of Keizer van Abessinie, eene yonderlinge plechtigheid plaats. Mene-lik, met aan zijne zij den de twee hoogste godsdienst-waardigheidsbekleeders van zijn rijk, deed, met groote plechtigheid, in eene der groote zalen van zijn paleis van Addis-Abeba, de kroon van Ethiopie brengen ; deze kroon, op een prachtig kussen gedragen, bevat een stukje van het ware Kruis. Achter den Négus bëvonden zich, staande of zittend, volgens hunnen rang, een groot getal priesters die, de eenen es î Feuilleton der Gazette van Gent DeDochter van Braaf Fetworih door Zij keek hem onderzoekend aan. — Het spijt mij wederom zulk een ge vaarlijk onderwerp te moeten aanroeren maar ik heb mij fcot den minister ge wend,met het verzoek uw familie-graf tt mogen openen. Ladv Penygent sprong op. — Hij heeft geen recht u die machti ging te verleenen, zegdie zij levendig. — In ieder gevâl is zijn toestemmint noodig.die heb ik nu.Nu moet ik nog ver lof aan Tristan vragen en hij zal mij we ter wille zijn, indien gij geen bezwaiiei maakt. — Die maak ik zeker, zegde zij haastig Ik vind uw verzoek zeer onkiesch en za er nooit toe zijn te bewegen, om het to< ïfcw staan. Berkeley deed '.een stap naar voren. — Begrijpt gij den toestand goed? Be grijpt gij goed, wat de gevolgen van eei besliste weigering ktmnen zijn. — Neen, en dat kan mij ook niet sche len. Ik zal nooit toestemmen in zoo iet: uit eerbied voor den overledene. — Is het u bekend, dat uw stiefzoon be weert, dat er van gebrek aan eerbiec geen sprake kan zijn? Dat de kist enke sfceenen bevat? — Hoe komt gij daaraan ? — Sir Tristan hçeft aan lord Petwortl en mij bekend, dat de kist begravei werd, terwijl sir Jarvis nog gezond en wel op w|;g naar het buitenland was. Lady Pcnygent voelde, dat het niets meer baten kon nu nog verbazing voor te wenc'Sen. Er was al te veel bekend. — Maar als gij dan weet, dat de kist niets dan steenen bevat, heeft het ook f}een zin haar te willen openen om den inhoud te onderzoeken, zegde ze. Dan i£ het toch niet de moeite waard, om de httele omgeving in rep en roer te brengen om een graf te openen, om zijne mee-ning bevestigd te zien, een meening, die overigesis ons alleen aangaa/fc. — Dat ben ik niet met u eens. — Wilt gij mij dan eens uitleggen, welk fcielang gij kunt hebben, bij de weten-schap of sir Jarvis in zijn graf ligt of op het vasteland reist. — Dat weiet gij zelf wel. Er loopt een garucht, dat sir Tristan, toen hij den avond van den negentienden septembei wegreed, niet alleen was. De eene zegt, dat mijn vader bij hem was, de andere — en ook hij zelf, — dat het zijn eigen vadei was. Als sir Jarvis nu inderdaad overle-dne is en sir Tristan dus betrapt kan worden op valsche getuigenissen, dan zijn wij misschien een beetje dichter bij de waarheid, niet waar? Lady P.enygent schoof onrustig heen en weer. — Maar uw vader is er weer. Wili gij u misschien met uw eigen oogen overtuigen, of is dat nog niet genoeg? — Zeker, met mijn eigen oogen. Wal andermans oogen zagen, is mij niet voldoende.— Wacht dan even, dan zuît gij uw vacler in levende lijve zien. Het spijt mi, echter u te moeten zeggen, dat hij nie! meer dezelfde is. > — Dat geloof ik gaarne, zegde Berkeley hard. — Hij heeft veel verdriet gehad, door de wijze, waarop Nance Petworth hem be handeld heeft. Sinds zij voor de las\tste maal zijn aanzoek afwees, is hij in de war geweest en het zal geruimen tijd duren, eer hij weer de oude is. Als dat tenminste ooit weer gebeurt. Berkeley knikte. — Nu, vroeg hij, wanneer kan ik mij daar zelf van overtuigen ? Zij leunde tegen den ru g van een groo-ten stoel, haar adem kwam en ging snel, haar ha>id speelde znuwachtig met haar langen gouden ketting. — Zult gij dan eindelijk voldaan zijn, zegde zij gedempt, maar heel kalm, als gij hem gezien en gesproken hebt? Ik denk wel, dat ik hem overreden kan, u alleen vanavond te ontmoeten. — Gij schijnt heel veel invloed op hem te hebben, lady Penygent? — Dat durf ik gerust zeggen. Gij moogt mij wel dankbaar zijn voor aile moeite, die ik genomen heb en de pogingen, die ik aanwendde om hem te genezen, zegde lady Penygent gewichtig. Intusschen is het misschien beter, dat gij Tristan eerst opzoekt, zooals uw plan was, en hem uw belachalijk verzoek over het openen van het famili.egraf voorlegt. — Verschooning, lady Penygent, gij moet mij goed begrijpen ; er zal natuur-lijk geen sprake zijn van een openen van het graf, als ik mijn vader ontmoeten kan. — Dat is dan genoeg. Zij liep naar den andeifen kant van de kamer ; sierlijk in haar koninklijk zwart kleed met den langen golvenden sljeep. Toen deed zij de deur voor hem open en hij ging de kamer uit, ondanks zich zJelf in diepe bewondering voor haar kalmte ofschoon zijn gjevoelens eenigszins ge-mengd waren. Wel scheen hij haar nu in het nauw te hebben gedreven, scheen hij op het punt te zijn om haar om genade te laten sme;eken, maar hij had een onbestemd gevoel, dat zij een te handige tegenstand-ster was om haair vijand ooit zeker van de overwinning te doen zijn. En hij was ook volstrjskt niet overtuigd van zijn suc-ces, toen hij door de donkere gang liep, naar de hal, waar het nog schemerde. Zijn overtuiging, dat lady Penygent hem toch te slim af zou zijn, was zôô vast, dat hij niet naar sir Tristan vroeg, maar wegging en met opzet de laan af-liep, waarop het raam van lady Penygent haar kamer uitzag. Hij zag haar prachtig, zuiver belijnde schaduw voor het venster staan, scherp afteekenend tegen den gloed van den haard. \Zijn voorzorgmaatregelen werden be-loond.In plaats van de oprijlaan geheel af te loopen, en door het parkhek weg te gaan keerde Berkeley op zijn schreden terwg, zoo gauw hij uit het gezicht was en ver-borg zich tusschen de klimop. Binnen een uur gebteurde, wat hij had verwacht. Een rijtuig reed voor en er kwam ieanand uit het huis, dite snel in-stapte. Berkely waagde zich voorzichtig uit zijn schuilhoek, om dit ailes te zien. Toen begaf hij zich snel naar \een be-paalde plaats half wege het huis en het pai-khek. Daar was weer e!en prachtigen schuilhoek onder een grooten den. Hij kroop onder de takken an wachtte tôt het rijtuig vlak bii hem was : het reed langzaam over de hard bevrozen sneeuw. Toen sprong hij naar voren en beval den koetsier stil te houden. In de schermering onderscheidde hij het bljeeke gelaat van lady Penygent ; ze ' had donkere kringen onder haar koorts- achtig schitterende oogen. i Zij keek hem een oogenblik woedend aan, liet daarop het raampie neer en glirnlachte : — Zijt gij dat, mijnheer Bowen ? Wilt gij mede naar de statie rijden? Onder die bestude'erde vriendelijkheid school iets apders. Bowen zag, dat zij , wanhopig- rondzocht, als een tôt het uiter-ste gejaagd dier. — Dank u, zegde hij. Ik ga nog niet naar de stad. En gij... gij hebt uw belofte vergeten ? Zij antwoordde da-delijk : — Zeker niet. Om u de waarheid te zeggen, ging ik hem juist haflen. Hun oogen ontmoetten elkaar ; de lsare keken uitdagend ; de zijne ongeloovig. Gingt gij mijn vader halen? — Natuurlijk. Ik heb toch beloofd, dat gij hem vanavond zoudt zien. — Wilt gij dan zoo goed zijn mij mes te late gaan, lady Penygent? Zij schrikte terug, alsof hij haar gesla-gen had. Toen herstelde zij zich weer en lachte.Nu wendden geen van beiden meer vriendschap voor. Hij keek haar uitdagend aan, en zij aanvaardde die uitda-ging.Zonder te antwoorden haalde lady Penygent haar schouders op en vroeg toen : — Gij hebt in hinderlaag gelegen, niet-waar ? Berkeley aarzelde. Toen zegde hij heesch : — Ik moet nu eindelijk mijn antwoord hebben, lady Penygent. En ik vind het niet geraden om de eenige, die het mij geven kan, te laten ontsnappen. — Wat zijt gij dan van plan? Moet ik achter slot en grendel, of door honger tôt overgave worden gedwongen ? —- Natuurlijk niet. Eene dame kunnen wij slechts om haar antwoord verzoeken, smeeken desnoods. Haar toon was eenigszins spottend geweest, maar er was een klank van w«n-hoop in. — En ik hoop, ging hij voort, dat zij zoo verstandig zal zijn om eindelijk toie te geven. — Heel aardig gezegd, zegde lady Penygent, nui wat meer van harte glimla-chend. Dan zal ik wel weer naar huis moeten, — Als ik niet mede mag ja. — Ik vrees, dat ik het genoegen om met een cipier, hoe beleefd hij ook moge zijn, te reizen, niet kan aannemen.Zegt gij den koetsier, dat hij terugrijdt. Dan zie ik voor vandaag van mijn ritje af. Berkeley gehoorzaamde en d'e koetsier reed nog door tôt het breede grintpad \lak_ bij het parkhek waar hij kon draaien. Berkeley zorgde er voor daar gelijk met het rijtuig te zijn, vreezende dat lady Penygent wel eens vanf plan zou kunnen veranderen, als zij zich zoo dicht bij het parkhek bevond. De brik keerde dus en bracht haar weer naar het huis terug, en Berkeley volgde langzaam. Hij voelde zijr, arg-waan groeien en wa» opgewonden en onrustig. (Wordt voortgezet)

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.