Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad

573204 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1914, 06 Decembre. Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/cj87h1fp3n/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

6 December 1914. Nr 3 GEILLUSTREERDE 5 Gentlemen ZONDAGSGAZET BUREEL • LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; OPEN DAQELIJKS VAN 2 TOT 3 UREN. Sint=Niklaas. (SCHETS UIT ONS VOLKSSLEVEN.) Langzaam, droevig en grauw kwam de dag in de lucht, als was hij bevreesd de geweldige, bloedige tooneelen le zien die zich nu op de wereld voordoen, als wou hij zijn licht niet gunnen aan die vree-selijke ontwikkeling der menschelijke krachten, aan dit ijselijk hakken en slaan en kreunen en kermen op uitgestrekte, bloed-zwelgende velden. Sneeuwvlokjes vielen, na lichte, dartele dwarreling, zachtjes op de aarde neer ; koud was het daarbuiten, dien vroegen morgen, en duister, soniber en zôô pak kend naar. Grauw en killig was het ook op het kleine slaapkamertje, waar Jantje en Pierke in hun bedje lagen. wakker reeds en geheel uitgeslapen Hunne oogjes flikkerden en hun hartje klopte van in wendig genoegen, van vurig verlangen naar a! hetgeen Sint-Niklaas brengen zou. Want heden is het de dag dat die brave man de kleine kinderen gelukkig maakt en overlaadt met schoon speelgoed en lekkeren chocolade en sappige appelsie-nen en een pronten vent in speculaas. Jantje en Pierke wisten zulks wel van vroeger. Nooit was Sint-Niklaas hun mandje voorbij gegaan ; steeds had hij het boordevol gevuld, zonder ooit te ver-geten de rapen mee te nemen voor zijn ezeltje. Dien dag waren ze altijd zeer vroeg wakker en beneden, zoekend naar de schatten van speelgoed en lekkernij. En vader en moeder aanschouwden steeds die kinderlijke vreugde en dachten aan vroegere, schoone tijden. Wat zou Sint-Niklaas ditmaal brengen? — Jantje, wat hebt gij in uw briefje aan Sint-Niklaas gevraagd? vroeg Pierke. — Eerst, antwoordde de kleine guit, vroeg ik dat vader spoedig moge weerko-men en dat moeder niet meer zou weenen omdat vader in den ooriog is 1s dit niet goed, Pierke? Dan heb ik brood gevraagd voor moeder en voor ons Moeder heeft immers gezegd dat er geen brood meer is ? Ik heb ook wat kolen of hout ge vraagd voor moeder, en voor mij : chocolade en... een doos met soldaten... — En ik, zei Pierke, ik vroeg ook aan Sint-Niklaas vader terug, en brood voor moeder en brood voor u en voor mij, Jantje; niaar voor mij alleen vroeg ik een appelsien en speculaas en een pop voor Mieke van nevens de deur. Zij zegde dat zij nu toch niets zal krijgen omdat het ooriog is... — Niets krijgen, vroeg Jantje verwon-derd, het vingertje in den mond duwend? Waarom niet? Mieke is toch braaf ge weest en wij ook, nietwaar Pierke? — Neen, Jantje, éénmaal zijt ge stout geweest, toen ge ziek waart en niet van het fleschje wilde innemen .. Toen heeft moeder geschreid, niet waar ? Toen toch waart ge stout... — Maar ik heb daarna wel van het fleschje mgenomen en dan heeft moeder gelachen en ik heb haar trraantjes wegge-gevaagd... En als moeder dan zegde : » braaf Jantje r dan heb ik gedacht dat Sint-Niklaas nu ook weer tevreden zou zijn... — Weet ge, Jantje, dat Sint-Niklaas nu met een groot schip uit Amerika komt, een schip vol speelgoed en chocolade? — Ja, Pierke, en daarom heb ik nu niets in mijn mandje gelegd Een ezeltje zal hij nu toch niet bij zich hebben... De beide kleinen gingen zoo voort met hunne naive bespiegelingen, beurte-lings lachend en denkend, vol betrachting naar het nakend geluk. Zachtjes aan werd het lichter... De sneeuwvlokjes dwarrelden voort in wilde, woelige vlucht... Bitsig beet de koude in de neusjes der kleinen... ♦ * * In de keuken zat moeder met roodge-kreten oogen, hijgend en zuchtend, denkend aan hare kinderen, denkend aan haar dierbaren echtgencot. Niet lang ge-leden had hij haar verlaten, was hij van den huiselijken haard weggerukt, ailes achterlatend en enkel medenemend de vurige liefde zijner vrouw en een heerlij-ke herinnering aan zijn piep-jonge kinderen. Hij was weggegaan met vuur en geestdrift in het hart, met tranen in de oogen en met hoop op andere tijden... Hij was gegaan en ze zag hem niet meer weer... Zou hij nog ooit zich komen vleien SINT NIKOLA4S KOMT UIT VERRE, VERRE LANDEN, OM BRAVE KINDEREN TE BELOONEN SINT NIKOLAAS HEEFT ZijNE RONDREIS QEDAAN. HIER ZIET MEN SINT NIKLAAS, DE BRAVE QAST, DOOR EENEN SCHOORSTEENVAGER SLECHT VERRAST. aan naar eaeie oorst, zijn neve kleinen zoenen en deelen van de vernepen huise-lijke weelde, van het huiselijke geluk, dit ailes met zôôveel tranen, zôôveel zwoegen en zorgen opgebouwd en beko-men ? En zij dacht, de vrouw - zij had reeds zôôveel gedacht en gebeden — aan hem die, ver van haar en van hare kinderen, zôôveel lijden en vermoeinis ondergaat en wellicht slaapt, zacht, heel zacht. . om nooit meer te ontwaken... Zij had geweend den ganschen nacht, geweend en vurig gebeden, zij hoopte reeds zôôlang en zôôveel, maar nu... Weenend moest ze, zich ontlasten van al die nare drukte die haar hart beklemt... Weenen moest ze... om vuriger te hopen, beter en inniger te kunnen bidden .. Het gerucht van kindervoetjes op den grond, boven haar hoofd, deed haar op-springen. Daar waren hare lievelingen ! Wat zouden zij niet zeggen toen zij moe der zagen weenen ? Zouden ook hunne oogen niet vol traantjes schieten ? Neen, weenen mocht ze met, nu de kinderen gingen komen Eensklaps kwamen ze samen de keuken binnen geloopen, en, zonder naar ietsandersom te zien, liepen ze recht naar hun korfje, dat achter den dooden kachel stond... Ledig! Ook hunne briefjes voor Sint Niklaas waren verdwe-nen ! En ze stonden pal, de kleinen, en staar-den droef naar de plaats waar zij dachten zôôveel heerlijks te vinden. Traantjes kwamen in hunne oogen, traantjes liepen van hunne wangen. Waren ze dan toch niet braaf geweest ? Nooit toch had Sint-Niklaas hun vergeten ! Maar eensklaps vielen hunne oogjes op moeder. Zij borst in tranen uit. Zij be-greep het leed harer kinderen, maar zij begrepen het hare niet. « Moeder » riepen de kleinen tegelijk, « Moeder, waarom heeft Sint-Niklaas ons vergeten, waarom weent ge zoozeer ..? » En ze op hare knieën plaatsend en zoe nend hunne teere, mollige wangen : « Neen, kinderen, Sint-Niklaas heeft u niet vergeten. Hij heeft uwe briefjes gele-zen. . Speelgoed en lekkernijen kon hij niet geven, maar hij heeft beloofd... dat hij spoedig uw vader wedergeven zal .. » Verder kon ze niet, de brave vrouw ; luider dan voorheen weende ze nu en een vloed van tranen liep langs de donzige lokken der kleinen die zich dicht, zeer dicht vleiden aan hare borst. Sint-Niklaas brengt kortelings vader weer! Wat waren Jantje en Pierke gelukkig. Nooit bracht Sint Niklaas schooner geschenk. En lachend staarden zij hunne weenende moeder aan en gaven haar een mollige zoen op hare natte wangen... Sneeuwvlokjes dwarrelden immer door de lucht. Koud was het daarbuiten. Maar lichter werd het. Een schoone dag zou komen en gelukkig gevoelden de kinde ren zich bij moeder, de moeder bij haar kroost. Heerlijkei Sint-Niklaas dag had-den zij nooit beleefd ! Lode Marchant. g SINTER KLAAS. « Moeder, ledig vond ik mijn korfken, Dezen morgen, in de scliouw. Hoe mag het komen dat Sinker Klaas mij Qeen lekkers brengen en wou ? Ik deed mijn best om braver te wezen Dan de kinderen van beneên ; En toch, hun bracht hij koeken en speelgoed, En mij, mij bracht hij geen ! Vader is in den hemel, zegt ge, Wat zorgde hij niet voor mij ? Kon hij aan Sinter Klaas niet zeggen : « Maak mijn dochterken blij ? » Of'zou hij zijn lieveling daar vergeten ? Dat ware niet schoon van hem ! Maar, moeder, wat zie ik? wat weent ge,moeder? Hoe treurig klinkt uw stem ! Laat me u kussen, zet me op uw schootje, Dan vergeten we ons verdriet. k Zal blijde wezen en nooit meer klagen... Als ge mij maar geerne ziet ! » Zachtekens werd in moeders armen Het kindje in slaap gesust, En dan op het bed — etn harden stroozak — Voorzichtig gelegd ter rust. 't Was Zaterdag avond, het naaiwerk mocht nu Op den winkel worden besteld : Nu kwam er voor 't onverpoosde werken Toch eindelijk eenig geld.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes