15. 1.-16 Zondag 16 Januari 1916 5 OBNTIBMEltf1 Tweede Jaargang Nr 9 "jA-etiilsonLclig-insren. 4ebladz., den regel 0.30 Reklaam onder deFinancieele aank. » 1.00 rubriek OVER ALLES d. reg.1.00 BegrafenistBKÉcfit;6.Q0 Bureel: HOPLATSD 30, Antwerpen, Abonnement: 2.50 fr. het jaar geïllustreerde EAMILIEBLAD 9&BEB Dit nummer bestaat BLADZIJDEN DABEil EU ZAKEN I. Bij de Mutualisten J «ij hebben met genoegen' gezien dat sinds de tinitsche-bezetting, al het mogelijke gedaan werd, I" cl werkloozl families datgene te verleenen IS ze nóodig hebben om in 't leven te blijven en lit zelfs een groot deel van de burgerij en den rSdénstand door bescheiden onderstand geholpen IK Het zou ons insgelijks een overgroot plezier III'dat er ten voordeele der huisgezinnen van de iualisten nu ook iets meer gedaan w.erde dan kntsiertoe het geval was. . r\L wege de openbare besturen ; Staat, provincie J.'Imeente worden reeds geldelijke tegemoetkofcinEen verleend aan de maatschappijen van Onderlagen Bijstand tegen ziektegevallen en voor PenI oenen. Aan de mutualisten is ook te Antwerpen trt voordeel verleend, het geld van « den dop» m Kunne onderscheidelijke lokalen — zetels hunner ïmaatschappij en, — te gaan ontvangen I Het stadsbestuur van Antwerpen zal ook aan de fcrinsen van Onderlingen bijstand een hulpgeld verKanen in evenredigheid van de som, welke iedere {maatschappij gedurende den oorlogstijd aan hare ïieke en gekwetste leden uitbetaald heeft. Het Welladteheidsbureel zal dit insgelijks doen en verleent 4 Kan ook nog een bijzonder hulpgeld aan de f amiflies welke met een kind vermeerderen. I Maar indien wij die ondersteuning aan de mutu- ,,'isten 'verleend met beide handen toejuichen dan lachten wij heur toch niet voldoende, vóór mutualis- lEet staat rostvast dat de mutualisten het braafste Li der bevolking uitmaken ; het zijn de brave Erkers de steuners van het huisgezin, de spaarLvc ziï zijn de bloem van het land. De niet-mutualisten zijn meestal van tegenovergestelden aardHet zijn nog al eens herbergpilaren,Maarte, mannen die de plichten van hoofd des Jim'sfl'ezins verwaarloozen.^5.a4' .,. Welnu is liet eerlijk, nu dat al de families, waarvan het hoofd geen broodwinning heeft, een weke•liiksch• hulpgeld ontvangen, dat de spaarzame en vooruitziende mutualist, niets meer krijgt dan zijn gebuur, die nooit, iets spaarde en weinig werkte .' Neen dat is niet eerlijk. ;*ÜS% , , Er moest aan de mutualisten iets toegekendLrden als mutualist, dat zij alleen verkrijgen MetMeen zou die bevoordeeling op de nietmutualistenbillijk zijn, maar het zou deze laatsten hun ongelijk doen inzien en begrijpen en misschien doenBetreuren dat zij niet tegen ziekte noch ouderdomverzekerd zijn. Ten slotte zouden zij wellicht nogLtualist worden.• Ijlen zal ons vragen : welke bijzondere hulp zoudt ■ aan de mutualisten willen zien verleenen?Jbie vraag zullen wij onbeantwoord laten; zijdient opgelost te worden tusschen onze bestuurdersen den Fond der mutualistische vereenigingen. t Ons schrijven bepaalt zich enkel bij het plaatsen der vraag tot het bekomen eener bijzondere hulp roor de mutualisten. >1II. Goedkoope Woonhuizen Er wordt te Komiteiten, waarin leden van Openbare jbesturen naast bouwkundigen en deskundigen plaats nemen, reeds — gesproken, geschreven, en onderhandeld over het heropbouwen van steden en gemeenten. I ■ Binnen eenige dagen zal in het Koninklijk Vertand van Kunsten, Letteren en Wetenschappen eenetentoonstelling geopend worden door de Tuin- enLandbouwafdeeling van het Provinciaal bestuur vanAntwerpen, waar breken en bouwen ook scheringen inslag van zijn zal. ' Wij willen bij deze gelegenheid de aandacht :n- my& van de openbare besturen en bevoegde Konffiiten op de beweging, welke eenigen tijd voor net aftreken van den wereldkrijg in België ontstond voor het bouwen van « Goedkoope. Woonhuizen ». [ Deze beweging was zeer toegenomen en wel zoodanig dat de officieele besturen voornamelijk van Antwerpen en Brabant zich de zaak, welke voorMier van het allerhoogste belang is, aantrokken. 0e maatschappij «Eigen Heerd» .en andere tè Antwerpen gevestigdemaatschappijen tot het bouwen van goedkoope werkmanswoningen hebben reeds veel bijgedragen tot dit doel. " Het Beschermingskomiteit der Werkmanswoniuen van het arrondissement Antwerpen hield zich lezig met een plan, opgemaakt door den heer Notaris Emiel Lemineur, voorzitter van het KomiteitXoord, voor het bouwen van een groot aantal goedpope werkmanswoningen "met hofje, op de gronden van het fort van Deurne. Dit plan had reeds de offlsieuse goedkeuring van de Regeering verkregen en de provincieraad had er zich ook gunstig voor veflto&rd.Ook de Stad Antwerpen was van plan eene hnjk werkmanshuizen te bouwen te midden van het fliemv Noorddokkenkwartier, dat men thans Siberië noemt. In de provincie Brabant had de Bestendige Deputatie van den provincieraad de zaak ter herte genomen en de heer Gouverneur Beco, heeft een merkwaardig verslag uitgebracht over het geopend underzoek, in 't vooruitzicht der gebeurlijke stichting lener intercommunale provinciale maatschappij, felke door de Nationale Maatschappij van GoedkooI Woonhuizen zou kunnen aangenomen worden, [taien deze tot stand kwam. De heer Beeckman de Crayloo, gemeenteraads|eer| van Anderlecht-Cureghem, heeft een aantal Werkmanswoningen laten bouwen. Elk huis heeft m hofje, een kelder, twee plaatsen gelijkvloers, 'wee kamers op 't verdiep, een groote mansarde en foe badkamer. Elk huisje kost 3.800 fr. De eigenaar wordt er onmiddellijk eigenaar van, mits betaPg van een intrest van 3 1/2 t. h, 't zij 133 fr. pjaars of 8 tot 9 fr. per maand. JE«Als waarborg wordt gesteld de zedelijkheid van p man, die dê beste der hypotheken is 1» | Het vraagpunt der goedkoope werkmanswoonsten Pent opgelost te worden en moet thans zijn bepeid krijgen. [Wij werpen het op, met eenige bijgevoegde inliehpgen opdat zij, die tot last en plicht hebben er por te zorgen, er zouden aan denken. L. M. IbTWERPEN IN 08SL06STMD •rtuin en geluk zijn twee ficties die in een menschenleven.dus ook in het m^nschdom leelijke, aardige, zotte of schoone bokkesprongen kunnen maken. Slaan we een blik om ons heen en beschouwen wij zaken, Hingen en toestandeD, dan stellen wij vast dat er heel wat bokkesprongen zich afwisselen in de fortuin en de maatschappelijke welstand van.bijna elkeen. En of dit niet genoeg XXVIII. is, doet het jaargetijde nog mee, want Januari 1916 schijnt dezen keer wel van nattigheid te houden. Dat wij er ons in schikken, ja, we moeten wel. Onze lieve moedertjes zijn er wel niet erg mee in hun schik, dat de « baas » of « Mijnheer »• hen zoo gedurende een heelen dag verveelt, zaagt, of met het huishouden bemoeit, doch ze verkiezen toch « vader » in een. hoeksken bij de stoof, dan dat hij op staminet zit. Zoo wordt nu heel gelaten den leegen tijd zoek gebracht. Maar, is het dan eens een enkelen dag « over •• en klaar weer, dan stroomt alles de straat op, de stad in waar de beweging stroomt. Niet om er zich te bewegen zooals ik dezer dagen de drukte in Brussel zag, o neen, wij moeten het in deze kroniek die eenmaal tot de geschiedenis zal bèhooren, verklaren : de Sinjorenstad is ernstiger. Van den helderen klaren Zondag waarop geen regendropje het wandelen verstoorde, hebben wij ook eens profijt getrokken. Gelijk gewoonlijk gaven wij onze oogen dubbel de kost en zonder iemand nu een hak te willen zetten, maar mijn vrouw vond dat ik (gelijk het meerendeel mannelijke wandelaars) te veel naar de vrouwen ....voeljas zag. En geen wonder, wanneer ik bedenk dat wij sinds jaren gewoon waren aan de lieve kleine pasjes onzer beminnelijke Eva's en we herdenken dan dat in 1914 de groote stappen werden binnen gebracht, die de mode deed veranderen in al wijdere en ruime rokken, zoodat zij, die eerst als marionetten of Chine"B2Hinen voort trippelden, nu flink en fluks als dragonders stappen. Doch mijn vrouw, — 'k ben verzekerd dat zij jdoersch werd — verbood mij nog langer naar een andermans voeten te zien. —s «■ Maar Moeder — ik zie alleen maar naar de hakken van die laarsjes en denk aan misvormde voeten en beenen, maagziekten en al d© kwalen van de vrouw... «Zoo hakkezetter»onderbrak zij mij, - maar dat is uweschuld, moeten wij onzen heer en meesterniet in alles behagen ?» Ja, beste moeder, ge hebt dezen keer gelyken toch weer- ongelijk, want ge vergeet dat demaand Januari in vroegere vredesjaren, de. maandvan bezoeken ,voorstellingen en danspartijen was er.er dan heel veel huwbare dochters aan den manwerden gebracht. üWeet ge nog wel dat wij bij zulk een gelegenheid ook aan elkaar zyn voorgesteld en dat ge toen de eerste maal klaagdet over een stijven hals omdat het tegen mij opzien u moeilijk viel ? Herinnert ge u nog hoe mijn verliefd meisje zoo slim was geweest bij de volgende ontmoeting laarsjes met hooge hakken aan te doen ? O was dien tijd er nu nog maar ! « Zoo'n oude bok, zou zeker nog zotte sprongen willen maken, kom we zullen maar rap naar huis gaan ». Thuis gekomen vond ik de boter erg sterk, niet slecht of rans, maar er zat toch een smaakje aan dat ik niet gewoon was. Ja, en leelijk smaakte ze ook al niet'— « He, moeder wat is dat voor boter ? —Wel manlief/u hebt geweer eensgeifcenboter, die kost ten minste goedkooper dan de andere, en ze is zuiver en voordeelig om te bakken. — Sapristi, moeder dat is 'n gedacht Nu onze veestapel zoo zeer is verminderd, zou de kleine burger, de werkman, allen die in de stad wonen en een s.tuksken grond hebben en de bewoners bij of buiten de stadsomheining heel verstandig doen eén of meer geiten te gaan houden. De huisgeit wordt tegenwoordig bij nagenoeg alle volken aangetroffen': zij is vruchtbaarder, geeft meer melk en is spoediger tevreden gesteld dan het schaap. De geitenteelt werpt nog winsten af onder omstandigheden waarin dia van het schaap geheel onmogelijk zijn Alleen is zij snoepachtig.grillig en heeft nukken, doch ze vreet alles en dit juist is een groot voordeel. Alle huis-en tafelafval is haar goed, bladeren, gras, hooi, ze vreet alles. Zij voorziet een heel gezin van melk. Raadzaam is het dat hjj of zij die ze te eten geeft, ook de stal uitmest, (Ceze mest en vooral de gier, die men in een ton in den grond achter den stal laat loopen, is heel goed), haar ook melkt, 2 soms driemaal daags. Heeft men twee of meer geiten, dan1s-iet raadzaam de morgenmelk te kafnen, daar deze de meeste boter geeft. Voor zieken of zwakken is déze melk bijzonder versterkend en veel minder gevaai lijk, wat betreft de overbrenging van tubercules, en dan, vergeet niet dat geitenmelk bijna tweemaal meer voedingsgehalte heeft dan koeimelk. Welke Sinjour, die na wat gewend te zijn geworden aan het bergbeklimmen bleef niet verwonderd staan, wanneer hij door Brussels' voorsteden St-Gillis, Eisene, Tennoei in de zomermaanden daar eens wandelde en een Baskiër ontmoette. Wat haalde die bewoner der Pireneeën schoone melodieuse tonen uit zijn fluitje, om de bewoners te waarschawen, dat hjj er met zijn geiten was. En die kudde van 8 tot 14 geiten,wat liepeniisij niet dartel, maar meestal zoekeed door de straten om bij de huizen waar zij gewoon waren wat te krijgen, te. blijven staan Eq als die geitenhoeder dan bij een klant kwam, bleef de geit, gewoon daar gemolken te worden, staan, liet zich een glas speenen, terwijl de andere geiten al wachtend stonden te vreten. 'k Herinner mij nog goed, hoe zijn fluitje, geiten en hy zelf mij bekoorde, imj tot denken en tot vragen dwong. En gelijk bij ons de jongens uit de Vlaanderen, met touw en matten soms duizenden kilometers, ver van hun stulp afdwalen, maanden van huis blijven, om ,een schamel stuk brood te verdienen in den vreemde, jaar-in jaar uit, terwijl vrouw en kinderen thuis de matten vlechten, ging ook de bergbewoner uit Je kale onvruchtbare PireneeëD in het voorjaar uit zijn geboortegrond maanden laüg door Europa zwerven. De vrouwen, kinderen en ouden blijven achter en houden zich met de geiteateeit bezig, want wanneer de mannen in 't laatst van September weerkeeren, hebben zij al hun geiten verkocht. Zoo gaat dat, gezamenlijk verlaten zij hun-gehucht (bastide) onderweg verlaten er telkens 2 of drie de groep en trekken zoo door tot ver in noordelijk Europa, blijven een drietal maanden in een en dezelfde plaats melk verkoopen, doen dan hun kudde van de hand en keeren dan naar hun bergen weer. Nog even wil ik vértellen, dat geitenvleesch voor zeer smakelyk kalfsvleesch kan verkocht worden en het zelfs veel malscher is, maarwee hem die een stuk van; 'n ouden bok voorgezetwordt,hem zal geen tweede maal een dergelijke hakgezet worden .Lari UIT BOftGERHÖUT Onlangs over onzen gewezen Bleekhof sprekende, zinspeelden wij terloops op de belangrijke rol welke deze instelling in Borgerhout's geschiedenis gespeeld heeft. Eenige woordéoi hierover : 't Was in 1699 dat door een twintigtal inwoners van Deurne en Borgerhout eene strook gronds ter plaatse «te Sten-tingen », nabij de Herenthal sche vaart werd aangekocht en dat men aldaar den eersten steen van den « Blijk » legde. Op 20 Juni 1700 was de inrichting voltooid en werden de eerste gebleekte garens plechtig binnen de stad Antwerpen gebracht. Ziehier hoe Borgerhout's geschiedschrijver die voor ons dorp zoo belangrijke gebeurtenis verhaalt: « Een Hollandsche wagen, met eenige duizenden » ponden gebleekt garen geladen, met groen en bloe» men getooid, waarop de meester van het gesticht » met vrouw en meiden gezeten waren, kwam de » St-Jorispoort ingereden, onder het losbranden van » het geschut op de wallen, omringd van al de » werklieden met hunne waterscheppers. Met dien » wagen doorwandelde men de stad, voorbij het » stadhuis, tot in de Kloosterstraat, alwaar de stoet » voor het huis van den heer Norbertus Schut, koop» man en aalmoezenier, den bijzondersten deelnemer » in de onderneming stil hield en onder het vreugde» betoon der menigte, werd beschonken. » De gansche onderneming, aankoop van grond, oprichting der gebouwen, graven der grachten, aanleggen der bleekplaats, enz. had 38.104 gulden ge kost. De rekening van het eerste uitbatingsjaar sloot met een tekort van 6637 gulden. Daar de toestand gedurende de volgende jaren weinig "verbeterde, vroegen de aandeelhouders in 1703 de ondersteuning van koning Karei VI en van den raad van Brabant, die geldelijke tegemoetkomingen en andere gunsten, als vrijstelling van krijgsdienst en inkwartiering verleenden. Ook werd te Brussel, ten behoeve der Borgartioutsche Garenbleekerij, eene loterij ingericht met een jaarlijksche trekking van ISO prijzen. Zoo verbeterde de financieele toestand' van den Bleekhof langzamerhand en de zaak breidde zich merkelijk uit; in '1712 konden de aandeelhouders er reeds op bogen aan minstens 10.000 personen eene broodwinning te verschaffen. In 1750 werd een aandeel van « een achtste» verkocht voor 9780 gulden en een aandeel van «een zesde » werd in 1774 met 15.203 gulden betaald. Door allerlei omstandigheden — mededinging, staatkundige en andere gebeurtenissen — kwam de « Blijk » in de eerste helft der 19e eeuw tot zulken 'staat van verval, dat hij in 1838 in openbare veiling moest gesteld worde». Nog slechts een honderdtal arbeidsters werkten er toen hij, drie jaar geleden, eindelijk onder het houweel der afbrekers viel, na een bestaan van meer dan twee honderd jaren. Met den Bleekhof is een van de merkwaardigste gedenkteekenen uit het verleden onzer gemeente verdwenen. Wie er nadere bijzonderheden over wenscht te vernemen, raadplege J. B. Stockman's Geschiedenis van Deurne en Borgerhout, welke in verschillende boekerijen verkrijgbaar i». Arno. Het leven te Brussel Hum ! Het leven te B'russel... Wat is er nu eigentlijk met dat leven ? Ja, ik weet het, ik moet er u wat van vertellen, en onze baas wil dat de kronijk voor de « Zondagsgazet » afwisselend zij ; maar wat zal ik nu weer over dat vervloekte Brusselsche leven vertellen ? Ik weet er waarachtig niks van ; ik heb schoon mij den geest te martelen, te denken als een filosoof (dat kan ik, als ik wil), doch ik weet niet wat ik deze maal ga schrijven, waarachtig niet. En toch, ik moet, of onze baas zit achter mijn veeren, en alhoewel ik van hem niet veel schrik heb omdat hij 44 kilometers van mij verwijderd is, heb ik toch geen lust om..., een sigaar, te krijgen : hij rookt er veel te slechte ! Ah I maar nu weet ik wat te vertellen, d'as-waar : zijn de-sigaren in Antwerpen ook zoo slecht als in Brussel ? Als ge in de hoofdstad een of twee sigaren kunt rooken zonder aamborstig te zijn, dan is het dat ge «'ne straffe-n-oesem» hebt, want de beste zijn zelfs nog stinkadors. Met de tabak is het evenzoo gesteld : die is niet meer te rooken, en ge vindt in ieder paksken minstens- de helft stokjes en halve chikk-en die u de pijp doen neerleggen, zoo'n tegengoesting krijgt men van zulk goedje. En nu spreken ze van al dat tuig nog wat op te slaan, onder voorwendsel dat er 'geen tabak meer is.' Die is oprecht kostelijk, vanwege de tabakhandelaars : onder voorwendsel, dat er geen tabak meer zou zijn, doen ze ons het zeegras duurder betalen! In die voorwaarden zouden de melkboerinnetjes ons hun water kunnen duurder doen betalen omdat ér geen melk meer te krijgen is, en zou niets beletten dat ik aan onzen baas opslag, vroeg omdat ik niet meer weet wat nog te vertellen ! Want ik weet er niets van, hoor ! Kan ik nu gaan schrijven dat het hier zoo'n lam leven- is, nu het sedert dagen regent zonder ophouden, en men op de boulevards in de-plassen dreigt te verdrinken ? Dat is waarschijnlijk ook'zoo te Antwerpen, en daar is nu eenmaal niets' aan te verhelpen ; al de menschen stroomen dan ook des avonds naar schouwburg of cinema, waar ze hoog en droog zitten... en' dikwerf ver van hun geluk. Iemand waarmee ik kompassie heb, dat zijn onze gardevils, die heel den dag op de straat loopen, niet mogen rooken (zelfs geen zeegras of stinkadors) , en met wien men dan nog op den hoop toe den zot houdt. Ik wil hier niet spreken van de ketjes die, wanneer zoo'n arnïe gardevil ergens een oogenblikje schuilt -voor-het hondenweer, immer gelegenheid vinden om van achter een hoekje « Ajoen !» te roepen ; da's feet minste ; maar dat de overheden den spot zoo ver durven drijven dat ze de gardevils 'ne stok geven om in den regen te loopen, dat vind ik ongehoord ; waarom geeft men die menschen geene « parapluu » ? Dan zouden ze niet meer moeten schuilen, noch angstig daarbij rondkijken of er nergens geen overste aangelaveerd komt om hen te betrappen ; want ze hebben oversten, ztill e, onze gardevils, met hoopen, en nu hebben ze nog een prefek-t gekregen, «juist lakas in Paraas », zeggen fier de Marolliens, « en danen es veu giel den environ van Brussel». Die prefekt is reeds op bezoek geweest in verschillende gemeenten van GrootBrussel, dat totaal onder zijn bevelen staat voor wat 'de politie betreft. Ik beklaag nu echter de leurders die met smoutebollen aan de Noordstatie stonden ; zie, die wisten precies waar Brussel begon en Ten-Noey eindigde, aan de Rogierplaats, en dat was veel waard voor onze .« smoutebollenmarchangs», die niet op Brussel mochten leuren « oem as ze gin plak haje » ; ze deden het toch, en dan kon men steeds lachen als er 'ne gardevil afkwam.: zoodra zij hem in de gaten kregen gingen zij een paar stappen achterwaarts, op TenNoey, en daar stond onze Brusselscke pakkeinan..: die niets te pakken had, want om een overtreder te achtervolgen buiten Brusselsch .grondgebied moest hij eerst «veu en papiej » naar 't stadhuis, iets waarachter onze .ketjes niet zouden wachten, natuurlijik. Maar wat heb ik aan die Noordsta^ tie dikwijls gelachen met de verbouwereerde gardevils, die zich ergerden, 'bijzonder de jongeren, als daar zoo'n leurder op twee stappen van hem stond te spotten of een neus zette zonder dat hij kon zeggen : « Circulei I » of « Allei, mee no den broo ! » En de gardevils van Ten-Noey hadden er soms zelf lust in, en zouden niet graag tusschen gekomen zijn om die van de stad te helpen, die « veul mier traktement » hadden als zij. "- En. mi zullen de leurders . met smoutebollen en koekebakken, met dien prefekt, hoogstwaarschijnlijk mogen nagezet worden op het grondgebied van heel Groot-Brussel, 't is eender door welken gardevil. En daarmee wordt ook dat plezier weeral afgeschaft door den oorlog. Maar... wat zal ik nu vertellen ? Drommels toch, dat « Leven te Brussel» en die baas daar... 'k wou dat ze al de bazen afschaften, dan zouden ze 'ne mensch gerust laten met die kronijken. Ah, ja, ik ging vergeten dat de brouwers en bierhandélaars besloten hebben, volgens de burgemeester van St-r Gillis, geen Verloren Maandag te vieren ; zoodat we ons dit jaar niet eens voor niet zullen kunnen zat drinken?-Een ongeluk komt toch nooit alleen; en die heeren schaffen zoo maar af zonder te vragen wat wij, verbruikers, daarvan denken! En «daa mensen hemme mier toepet as oer », want ze zeggen aan de herbergiers dat zij maar wat in de kas der armen moeten storten. Ik zou veel liever gezien hebben — en al de Marolliens zijn van mijn ge'dacht — da de brouwers aan den arme een gedeelte gaven van hun groote winst, en dat de herbergiers ons. de gewone kriekenlambik hadden voorgezet. «Want 't is toch wreed zulle, zegde me'gister een ketje, « veu iche dagge haa kuntj krimineel zat zuipe » zonder dat het u iets kost, . schaffen ze ' den Verloren «Muindjag» af I » De antialkolisten zullen den maatregel stellig goed keuren, maar de Marollen, niet hoor, beslist niet ! En al de bazen zullen hun ■klanten kwijt zijn, want ze gaan allen «oep en ander » ! Maar daarmee heb ik nu nog mijn kronijk niet klaar ! Het is immers van dagelijksch belang dat er te Anderlecht eene prachtige tentoonstelling wordt gehouden van kunst en toegepaste' kunst, waar beeldhouwen schilderwerk op waardige wijze vertegenwoordigd zijn, en waar brodeerwerk geschilderd porselein, houtsnedewerk en lederwerk blijk geven van de groote kunde der leerlingen van de verschillende bijzondere scholen van Anderlecht. Nu zou ik den lezers van de « Zondagsgazet » nog kunnen zeggen dat er te Etterbeek en te Laeken in den gemeenteraad schier gevochten werd tusschen de vroede vaderen die van geen Godsvrede willen hooren ; ik zou u kunnen vertellen dat op de veemarkt van Anderlecht ruzie is ontstaan tusschen de opkoopers en het bestuur, en dat er daardoor maar acht hoornbeesten deze week ter markt -werden gebracht ; dat er tijdens December 1.005 kg. visch van allerlei soort werd aangeslagen in de hoofstad, omdat er een reuksken aan was, en men beter vond ze te verbranden dan ze op te -eten. Maar dat alles past misschien niet in deze kronijk, en dan zou de baas op zijn poot spelen ; ik zal dan maar liever niet spreken van het Nieuwe Werk dat hier werd gesticht met het doel de onder dak gebrachte vluchtelingen te voorzien van bedden, tafels, stoelen, kachels en keukengerief, «het Werk der meubelen », dat onder voorzitterschap staat van Mev. F. du Roy de Blicquy ; ik zal ook maar liever niet vertellen over de duurte van 't- leven, want wat 'kan het arme menschen nu schelen dat een fezant in de Hallen tot 8 fr. verkocht wordt, en een haas 11 fr. ; dat vette Brusselsche kiekens 7.50 tot 9 fr. kosten ; dit alles heeft geen belang voor arme lieden, want die eten nu noch fezanten, noch ortolaantjes, maar wel soep... als zij ze krijgen. Intusschen gaat het proces Wilmart steeds zijngang zonder de belangstelling van het publiek op tewekken ; naast den oorlog ia Nestor ook zoo nietigklein l Wat erger is, men hoort tegenwoordig vanniets meer spreken als van leeningen. Geen gemeenteraadszitting wordt er ergens gehouden zonder eene leening aan de dagorde; ditmaal is hetAnderlecht dat besloten heeft in Januari eene leening aan te gaan, bij het Gemeentekrediet, van 276,500 fr. per maand, zoolang de oorlog duurt, 't Isbijkans niks ! En ik vraag mij af hoe die menschenhet aan boord leggen om zoo'n leenihg los te makenen al dat geld vast te krijgen. Als ik ergens aaniemand, ar ware 't maar een frank vraag, vlieg ikoveral met klank buiten, 't Is ellendig... maar ikben toch tevreden dat ik nu mijn kronijk af heb,zoo kan de baas mij niets-verwijten.'Tot de naaste week, ir^r- „ ^^j_r_ Voor het Kind van den Soldaat Gestort op het bureel der » Zondagsgazet » Omdat de .vijf franken aan het plafond blevenhangen, L. V. H.l.?5fr. Veor „ Ons Invaliedenhuis I Gestort op het bureel der « Zondagsgazet» Opbrengst van het kaartspel. Emiel Battoif 1.20 fr. Gezondheidsdienst De Burgemeester, getroffen door de menigvuldige klachten over de slechte hoedanigheid van ;meïk en boter, heeft de eer de aandacht der belanghebbenden, zoo verbruikers als verkoopers, te vestigen op eenige bepalingen der Wet en der Koninklijke besluiten betrekkelijk den handel in melk en boter.' MELK.— De melk,, ontdaan van een deel van haren room, mag enkel verkocht, te koop gesteld of voor den verkoop vervoerd worden in kannen, kruiken of inhoudsvaten, op geheel den buitenomvang eenen band dragende van donkerblauwe kleur, van ten. minste 5 centimeter breed, uitkomende op een witte» grond of op een anderen witten band. Deze recipiënten mogen niet worden gebruikt voor den verkoop van zuivere of niet-afgeroomde melk. Voor de melk waarvan de room zeer licht met de . hand afgeschept werd en die "nog ten minste 1 1/2 gram vette stof bevat per 100 kubieke centimeter mag de blauwe band, waarvan hierboven spraak is, door een rood-bruinen band vervangen worden. Het is volstrekt verboden, onder welke benaming . het ook weze, te verkoopen, te koop te stellen, te behouden, of voor den verkoop van 's menschen voeding te vervoeren : Melk gemegd met water of met welkdanigevreemde zelfstandigheden, en namelijk bewaarmiddelen. Biestemelk, melk beschadigd door mikrokiemenof 'besmettende voortbrengsels (zure, dikke, verrotte,: .bitterer blauwe, roode melk, enz.). Melk voortkomende van dieren, waarvan hetetenzou gemengd geweest zijn met giftige plantenof van dieren die gemeesterd worden bij middel vangiftige zelfstandigheden. BOTER. —__ 1.. Het mengen, met het oog op den handel, van margarine of voedende vetwaar in bo- -ter is verboden. ~ 'De voor den verkoop bestemde margarine mag echter tot 10 ten honderd vetstof, voortkomende van melk, bevatten. Het is verboden margarine of voedende vetwaren en boter te gelijker tijd te verkoopen of te koopte stellen in hetzelfde lokaal (magazijn, winkel,kraam) of in lokalen die anders dan langs den openbaren weg met elkander in gemeenschap staan. Alle inrichtingen (magazijnen, winkels/kramen)waar margarine of voedende vetwaren worden verkocht, te koop gezet, of met het oog op den verkoopbewaard, moeten duidelijk zichtbaar van den openbaren weg, het opschrift dragen ;

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.