Van 8 tôt 14 Mei 1916 IO OEJSTTIEJ^EÎSï- Tweede Jaargang Nr 26 QEILLUSTREE KDE GEILLUSTREERDE ZONDAGSGAZET Eureel : HOPLATSD 30, Antwerpen, Abonnement : 5.00 fr. het jaar familieblad -3C I IMI ^sm.!k:GJ3.ci.i gmgaii : } Laatste bladz.,denregel 0.30 Rubriek OVER ALLES d.reg.1.00 Financieela aank. » 1.00 Vergaderingen, Handelsmaat-Begrafenisbericht - 5.00 schappijen deu iegel 0.50 DADEN EN ZAKEN i. Antwerpen... Brussel. Een trouw lezer van De Zondagsgazet riep onze aandacht in op de zoo weinige soorten van levens-middelen welke in de bevoorradings- en voedings-■ magazijnen onzer stad te bekomen zijn. Terwijl in de eerste slechts spek en reuzel, ook maïsyîokken te bekomen zijn, en zeker dikwijls rijst en erwten . en boonen ontbreken, is het met môeite dat men in de stadswinkeis aardappelen kan koopen, alsook kofiie, suiker en zout. «Het is nogai goedr schrijft hij, dat er voor Hol-landsch brood gezorgd is, om tôt de voeding der Antwerpsche bevolking bij te dragen,want ofschoon er niet inag gezegd worden dat wij niet van honger zullen sterven, is er toch niet genoeg om in 't bezit te blijven van allé onze krach ten. Bij dit schrijven is eene lijst van eetwaren ge-voegd, welke in de voedingsmagazijncri van Brussel, Schaerbeek, Elsene, St-Joost-ten-Oode, Ukkel, St-Jans-Molenbeek, Laeken en andere gemeenten, welke GrootBrussel uitmaken, tekoop gesteld zijn. Wij laten hier eéne der lijsten volgen : — Voedingsmagazijn der Ursulinenstraat, Brus-sel : gekristaliseerde suiker fr .0.80 de kilo, rant-soen 200 gr. per persoon; siroop 2 fr. de kilo; boter fr. 6.80 de kilo; stekskens 0.28 het pak; beschuiten het pak 0.30; bitterpeeën 0.30 het pak; chocolade 2.30 het pak; çonfituur 1.80 de kilo; souda 0.10 de kilo; déjeuners Wafeon 0.25 de twee, pakken; kaas 5.20 en 5.40 de kilo; haring van verschillende prij-zen; haring met tomat 1.40 de doos; patatbloem 1.7u de kilo; l'ijne conl'iluur 0.90 het potje; sardienen 1 frank de doos; Breda-zeep 0.90 de 2 stukken; San-tiagozeep 1.90 de 2 stukken; Rasse zeep 1.30 het stuk; gezouten vleesch 3.75 en 4.50 de kilo ; fijne erwten 0.70 en 1.30 de doos; middelmatige erwten 0.35 de doos; snijboonen 0.50 en 0.95 de doos; jonge peeën 0.50 de doos; beuling 0.22 het stuk; saucisson 3.40 de kilo; groene Lentesoep 0.30 de doos In het voedingsmagazijn der Spoorwegstraat ver-kocht men van 1 tôt 13 Mei volgende waren : spek fr. 2.80 de kilo (rantsoen 200 gr. per persoon); erwten 0.80 de kilo (rantsoen 250 gr.); macaroni 1 fr. de kilo (rantsoen 250 gr.); vermicel 1 fr. de kilo (rantsoen 250 gr.); azijii 0.35 de liter (1 liter per huisgezin); rijst 0.66 de kÇô; reuzel 2.30 de kilo. Alzoo zijn bij den brief verschillende lijstjes ge-. voegd der .talrijke voedingsmàgazijneri welke in de stad Brussel en omliggende gemeenten iâgericht werden ofwel door het Nationaal Komiteit voor Hulp en Voeding, ofwel door de Stad. En tôt slot vraagt onze getrouwe lezer waarom de bevolking der hoofdstad in de magazijnen zoovele verschillende eetwaren tekoop aangeboden worden, terwijl wij, Antwerpenaars, en ook onze geburen der omliggènde gemeenten, nog maar moeilijk spek, reuzel, aardappelen, rijst, koffie en suiker in die magazijnen kunnen opdoen? Wij hebben over den inhoud van dit schrijven een onderzoek gedaan.en wij mOeten bekennen dat onze briefwisselaar in niets overdrijXt, Het is een stellig feit dat Brussel thans wederom bevoordee-ligd is, zooals het vroeger ging is het nu nog ! Wij houden niet-van hekelen, en nu vooral is het er het oogenblik niet toe; maar indien wij nu op (lien ongelijken toestand willen wijzen 1s het omdat. deze zoo schreeuvvend ongelijk is, omdat de capitale wedérôm de prinses is en de Métropole de assche-poester.Wij willen door opmerkingen, welke zeker te maken zijn, de vingerwijzing van onzen briefschrij-ver niet verscherpen; zulks achten wij onze zen-ding niet, maar iets willen wij toch, en denken wij te moeten zeggen aan het Provinciaal Komiteit en aan het plaatselijk Komiteit van Antwerpen, welke met de voeding der bevolking gelast zijn : « Het is onloochenbaar dat Antwerpen en om-streken armoedig bedeeld worden ; dat in de bevoorradings- en voedingsmagazijnen nog niet één vierde der levensmiddelen te verkrijgen zijn van die welke in de magazijnen van Groot-Brussel ver- ■ kocht worden. » Die toestand mag niet blijven duren. Want indien wij de opmerkingen van onzen briefschrijver bijtreden, dan is.het onder dit opzicht dat door den huidigen toestand de Antwerpsche bevolking ver-plicht blijft zich voor het noodige voedsel te blijven wenden tôt uitbuiters en woekeraars, die haar uitplunderen, en tôt vervalschers die haar ziek maken.Wij hebben altijd, zooals rechtvaardigheidshalve het onze plicht wàs, onze-bewondering en lof uitge-drukt voor de heeren, die sinds October 1914 zich ons lot aantrokken. Die lof en bewondering zal de bevolking hun blijven toedragen, en het is dan ook onze overtuiging dat zij zullen trachten te bekomen dat, van wat Brussel meer heeft, aan Antwerpen het rechtmatig deel toekome. II. Plechtige Communie. Heden Zondag is de gelukkige dag waarop eenige duizenden kinderen onzer stad hunne plechtige Communie doen. De gegoede personen kunnen nog steeds voor hunne kinderen het noodige doen. Doch vele, zeer vele ouders zijn er die — thans al zeker — maar nauwelijks genoeg hebben om wat voor het huis-houden het noodzakelijkste is, te kunnen aankoo-pen.Aan kleederen, vooral aan prachtkleederen, kan dus niet gedacht worden !... Van over honderden jaren zijn er altijd brave zielen, liefdadige menschen geweest, die de Eerste "Communicanten onder hunne bescherming nainen •en belangrijke sommeil gayen om hun deel te schenken in de groote kosten welke vereischt zijn om de kleinen der schamele behoeftigen en der arme families in eene nette kleeding te steken voor den grooten dag, nu « plechtige Communie » ge-neeten.Buiten de personen die, ongekend, kinderen klee- i den, zijn er twee groote inrichtingen welke jaar-lijks een overgroot aantal communikanten klee-; den; het zijn : de dekenij, vertegenwoordigd door ; | de Z. E. HH. Dekens en Pastoors der parochies, en i het Weldadigheidsbureel. < | Wij werden over eenige dagen uitgenoodigd door i net bestuur van laatstgenoemde menschlievende, I officieele inrichting om de uitdeeling der kleederen 1 bij te wonen, die'plaats had in de verkoopzaal van •' den Berg van Bermhertigheid, Vcnusstraat. Wij werden rondgeleid door den heer Goiris, den A buns|e^j• secretaris van het Weldadigheids- > In de voornoemde groote zaal lagen op nummer 1 gerangschikt, 515 jongenskostuums benevens 415 i Weisjeskleederen, welke onder het toezicht van c den heer Janssens, beambtè van het Weldadig- s heidsbureel, aan de ouders ter hand gesteld wer den. 515 jongens en 415 meisjes, te zamen 930 kinde ren, naderen heden ter H. Tafel, in feestkleedi hun door het Weldadigheidsbureel verleend. De sam.enstelling der kleedsels is als volgt : Voor de jongens : een costuum van 26 fr.; eei pakje ondergoed van 9 fr. 50; een paar lage schoe nen van 12 fr.; een hoed van 4 fr. 25. Voor de meisjes : een kleed van 22 fr. ®0; eer pakje ondergoed, 12 fr.; een paar lage schoenen 12 fr.; een hoofddeksel, 4 fr. 25. Het costuum der jongens kost volledig 51 fr. 75 dit der meisjes, 50 fr. 75. De geheele uilgaaf voor het kleedsel der 930 kin deren, jongens en meisjes, vergt de som van 47,715 fr. 50; dus omtrent vijftig duiéend frank. Men zal de gelukkige kinderen heden zien en d< lezers zullen zich kunnen overtuigen dat het kleed sel met zorg gekozen en vervaardigd is. Bij het verlaten van het lokaal ontmoetten wi den heer advokaat I. Van Doosselaer, sinds meei dan 25 jaar voorzitter van het Weldadigheidsbu reel, die allergelukkigst was ons te kunnen melder dat al de kinderen-communicantenhet genoeger zullen genieten, heden met vader of moeder eer lekker eetmaal te genieten; voor de kinderen dei officieele scholen in de lokalen van de Maatschap pij « Antwerpsch Noenmaal », Nalionalestraat, er in een tweede lokaal; en die der vrije en parochiah scholen, in de lokaleh der Maatschappij « Antwerp sche Spijshuizen », Kipdorp en Diepestraat. « En, voegde de achtbare voorzitter erbij, nu ge ik nog op zoek om een teugje wijn voor de kinde ren ! » Wij namen afscheid van de heeren voorzitter ei: secretaris-generaal, hen bedankende voor de be langwekkende inlichtingen welke zij ons voor de lezers der ZoncLagsgazet verstrekt hebben. De Communicanten der vrije en parochiale scho len zullen op dezelfde wijze als die der officieele scholen bedeeld worden. Men denke niet dat de twee komiteiten daarvoor te zamen werken; geenS' zins, beiden werken gansch afzonderlijk. , Het aantal te kleeden knapen en meisjes beloopl ook over de 900; dus dat de kosten ongeveer gelijk zijn met die door het Weldadigheidsbestuur be-steed.Het Antwerpsch Hulpkomiteit heeft daarvooi eene toelage bijgedragen beloopende tôt 25,000 fr, Het overige wordt betaald door de giften bij de rondhalingen welke daarvoor in de kerken gedaar werden. Het is ons hoogst aangenaam hier aan het pu-bliek het bewijs te kunnen leveren dat men te Antwerpen, wanneer er iets goeds te doen is, officieei en privaat, altijd gereed is daar op de best moge-lijke manier voor te werken. III. Huisvlijt. I Huisvlijt — niet te verwarren met handvlijt : hel op school gegeven onderwijs is handarbeid; nog veel minder met de in veel opzichten niets dan lende aanbrengende huisnijverheid — Huisvlijt is in den grond der zaak een uitvloeisel van den na-tuurlijken trek bij velen tôt bezigheid, als middel tôt ontspanning in ledigen tijd. Den ledigen tijd in huis, waar velen geen weg mee weten, die sommigen aanleiding geeft tôt al-lerlei verkeerds in en buiten huis, dien ledigen tijd doorbrengen met nuttigen en aangenamen arbeid — ziedaar Huisvlijt. De Huisvlijt bevordert de huiselijkheid, versterkt en veredelt het gezinsleven. En wie zal in onzen tijd van uithuizigheid durven beweren, dat de be-vordering der huiselijkheid overbodig mag heeten? «Het familieleven gaat t-e niet», klaagt men over-al, — en terecht. Wanneer de dagtaak ten einde en de lamp ontstoken is, mag men nog zelden de leden van 't gezin in de huiskamer vereenigd zien. Hoe dikwijls wordt er niet gevraagd. : «. Waar is varier? » — « Naar dé herberg. » — « Blijft moeder nog lang uit? » — « Zij zal voor 't avondmaal terug zijn. » — « En broeder? » — « Weeral bij-de vrien-den. » Zoo gaat ieder zijn eigen gang, leeft ieder zijn eigen leveri. Loszinnig, onverschillig, ver-vreemdt men zich van ouders, broeders en -zus-ters, van vrouw en kinderen. Men voelt zich meer aangetrokken voor vrienden of vreemden. Men is te huis nog voor de tafel en voor het bed : schier voor al 't overige elders. De Huisvlijt nu is een probaat middel om het gezin bij elkander te houde;i, den man aan hel woonvertrek te binden en de kinderen gezelligbeid te doen vinden binnenshuis. Huisvlijt bevordert niet alleen de huiselijkheid ; hare beoefening is daarbij nog een krachtig middel bij de opvoeding. Zij doet de .waarde van het kleine beseffen. Uit haast waardelooze dingen worden aardige voor-werpen vervaardigd. Wat nutteloos scheen, blijkt nog zeer goed bruikbaar te zijn voor het een of ander doel. Uit hetgeen menigeen het wegwerpen slechts waard acht, brengt een handig huisvlijter iets tôt stand, dat tôt nut of sieraad dienen kan. Huisvlijt kweekt ook lust in arbeid en volhar-ding aan, zij wekt het initiatief op. Wie er zich aan wijdt, moet nadenken, gaat aan het zoeken naar nieuwe nuttige dingen, tracht steeds betere voorwerpen te vervaardigen en legt om dit te be-reiken zich toe op het verkrijgen van meerdere kennis. Men geeft daardoor zijn « èigen werk », men geeft « zich zelf » en de « scheppingsvreugde » prikkelt tôt meerdere bezigheid. De Tentoonstelling nu is voor de Huisvlijt eene propaganda in den meest aantrekkelijken en meest ^ruçhtbaren vorm. Zij stelt het middel aan de îand om de Huisvlijt, tôt dusverre in enkele huis-^ezinnen in aanzien, ook daarbuiten in de groote naatschappij te huidigen en haar de plaats te ge-*en die haar toekq/nt. Aan de huisvlijters zelf geeft :ij gelegenheid hun werk te laten zien, waardoor ûj eene zekere voldoening van hunnen arbeid ge-lieten en anderen door hun voorbeeld tôt navol-jing prikkelen. Zoovele aardige voorwerpen als de Tentoonstelling te zien geeft, zoovele getuigen zijn er van irettige uren in het gezin doorleefd met eenen zelf-^ekozen arbeid; zoovele uitslagen zijn er van ge-luld, volharding en arbeidslust, weer aansporend ot nieuwen arbeid. Reeds is op dien weg iets beproefd. Overtuigd •an de zeer groote beteekenis der Huisvlijt in den ■trijd tegen het drankmisbruik, heeft het Ant-verpsch Kruisverbond hare bevordering in zijn verkprogramma opgenomen. Dank aan de bereid-villige tegemoetkorning van het Verbonel der Vak-'ereenigingen en het Verbond der Studiekringen leeft reeds, ter uitvoering van dit besluit, een com-nissie van uitstekende mannen den voorbereiden-[en arbeid tôt het inrichten eener Huisvlijt-tentoon-telling ter hand genomen. De Tentoonstelling zal tijdens de Sinxendagen worden opengesteld in de lokalen der christene ; vakvereenigingen, Nationalestraat, 119. j Van nu af blijkt allerwege de belangstelling voor het streven dezer Tentoonstelling. Schoone inzen-dingen zijn reeds aangeboden ; dagelijks komen er 1 nieuwe bij,zoodat we ons nu reeds mogen overtuigd ■ houden dat aile verwachtingen verre zullen worden overtroffen. 1 In de hulp van veel en velen ligt het welslagen . van de Huisvlijt-tentoonslelling. Eenieder bevor-dere daarom de Huisvlijt en steune daartoe de Ten-5 toonsteling met zijnen invloed of zijn geld, ook met er zijnen tijd en ijver aan toe te wijden. Zoo ■ zal hij den zegen ervan genieten en anderen een voorbeeld en helper ten goede worden. L. M. UIT BORGERHOUT In een vorige kronijk beloofde ik den lezers der Zondagsgazet nog een en ander over de vermaarde 1 Reuzen van Borgerliout te zullen vertellen. Ik wil 1 vandaag die belofte gestand doen. ; Eerst en vooral, van waar de oorsprong van onzen jaarlijkschen Reuzen-Ommegang? Hierover zijn verschillende gissingen in omloop, en de ge-| schiedschrijvai's zijn het daarover niet eens. Meest ! aannemelijk schijnt de stelling der heeren Frans De Potter en Jan Broeckaert, die in hunne Geschie-denis van \Velteren het volgende hebben neerge-. sclireven : « ...Wat inzonderheid deze l'eesten (bedoeld zijn de Vlaamsche volksfeesten) aantrekkelijk maakte, . aait.ig eu:urast tusschen zooveel ernstigs aanbood, waren de boertige beelden der Reuzen] ■ wier verschijning een algemeen gejuich onder da toegestroomde volksschaar verwôkte en m dewelke men de fabelachtige helden der vroeg-middeleeuw-sche gemêentèsti ijders meende te herkennen en ' hulde bewees. Immers, bij het volk dat, in zijne onbeteugelbare geestdrift, ailes wat groot is nog vergrooten wii, bestond de meening inderdaad, dat die verzonnen helden der geschiedenis, ja, zelfs de' : prinsen en burchtvôogden, eene buitengewoon hoo-ge gestalte moesten gehad hebben, iets wat ten an- ■ dere samenhangt met de overlevering dat wij van reuzen zijn voortgekomen. » De stichting van den Ommegang der Reuzen te Borgerhout klimt tôt het jaar 1712 op, zegt J.-B. Stockmans in zijne Geschiedenis van, Deurne en 1 Borgerliout. De naain van den ontwerper dezes om-megangs kan niet met zekerheid opgegeven wor- « den, doch er bestaan redenen om die eer toe te ken-. nen aan den Antwerpenaar Jacob van der Linden, ; die in den beginne met de inrichting en regeling van den stoet. belast was. Waarschijnlijk werd deze : feestelijkheid in 't leven geroepen om de gemeente- 1 lijke kerrnis uit hare kwijning herop te beuren. De Borgerhoutsche Ommegang moet in vroeger jaren veel aanzienlijker en omvangrijker geweest zijn dan nu; immers, in de oude rekeningen, door 1 onzen gemeente-archivaris met veel zorg uitge- ■ pluisd, zijn talrijke stukken voorhanden betrekking ' hebbende op het leveren van eenen dolfijn, eenen kernel met een schipi met eenen ros en rassijriy een ■ cleyn schip, eenen moor, eenen meedekenswaegen, : vier engelen, twee clegne reïiskens, eene swaen, drie groote duijvels, drie clegne duxjvels, eenen hel- < lewaeghen, eenen triumlwaegen» enz. J Niet altijd mochten onze geliefde Reuzen met ker- 1 mis vreedzaam door de Borgerhoutsche straten i trekken. (( Daar in 1722, zegt de heer Stockmans, de 1 uitgang van den stoet samenvTel met de Sint-Lau- J rijskermis in de Lei, legcle de stad, als heer van i Borgerhout, hierop verbod. De Borgerhoutenaars ( zonden den deurwaarder, die dit bevel kwam betee-kenen, wandelen, en zetteden den ommegang nieuwen luister bij. » Onze voorvadèren hadden dus niet al te veel eerbied voor de overheid; nu, 't moet gezegd worden dat deze laatste nog al eens wille-keurig handelde. In 1727, nieuwe moeilijkheid. De Borgerhoutsche bestuurders hadden oorlof bekomen op 10 en 11 Augustus de Reuzen te laten dansen. « Maar zie ! schrijft Edw. Poffé in het Uandelsblad van Antwerpen van 1 Augustus 1891, deze toelating viel nu weer niet in den smaak van St-Laurentiuskwartier (de Lei), omdat den 11 Augustus juist de feestdag van St-Laurijs was, en de pastoor beweerde dat zijgeloovigen verstrooicl werden, terwijl de tap-pers of winkeliers van deT^ei zich benadeeld zagen door die van Borgerliout.' Arme Reuskens ! nu viel hun iedereen op 't lijf !... « Ze lieten zich echter niet goedsjeugdig behan-delen. Nicolaes de Groote, ridder-dtossaard, Joan Henrico van Ul'fels, Frans de Bisthoven, Norbertus van Aerdenbodegheni, Guilliam Gillis, Pieter Mor-telmans, Arnout Seldeslags en Symon Ceulemans, schepenen der heerlijkheid en hoofdbank van Deurne en Borgerhout, gelastten Mr Jan Hendrik (^e Valzolio met de verdediging hunner recliten en ge-boden hem : « Ga naar die van Xntwerpen, zeg hun dat ze wel heerschappij voeren over civiele en cri-mineele vonnissen, maar geenszins over de omme-tjanghen, vogelschieterijen ende andere publicque ustentatie. Voeg er nog bij dat wij voor niemand moeten onderdoen, uangezien « dat Deurne eertijds eene fameuse stadt is geweest, alswanneer Antwerpen schier nog niet bekendt en was als ten opzichte van de Borght van Antwerpen ». « Deze stoute taal vond gehoor. Inderdaad, den 4 Mei van het volgende jaar (1728) besliste de Raad van Brabant, dat in het toekomende de ommegang niet meer op den feestdag van St-Laurijs, maar wel acht dagen voor O.-L.-V. ter Sneeuw zou uitgaan, na vooraf de toelating aan de stad Antwerpen te hebben gevraagd; mocht deze geweigerd worden, zoo konden de schepenen van Borgerhout zich wenden tôt het Hof, dat uitspraak zou doen. » Iloeveel belang de ingezetenen van Borgerhout 1 vanaf den beginne aan hunnen ommegang gehecht hebben, bewijst het feit dat zij zich reeds in 1713 eene uitgave van 1,300 gulden getroostten voor de ■ oprichting van een Ileuzcnhuis moetende der ge-vierde Reuzenfamilie tôt woonplaats verstrekken. Dit Reuzenhuis werd een goede honderd jaar later tôt Gemeentehuis ingericht en is thans het lokaal onzer Muziekschool. ^ Doch niet alleen met Antwerpen kreeg Bbrger- 1 ^îout het te kwaad wegéiis den beruchten Omme- c gang, ook de wethouders van Deurne, onder wier \ beheer onze gemeente zich destijds bevond, zagen r den stoet met leede oogen uitgaan. De Reuskens,zoo '1 vertelt ons M. Stockmans nog, waren de glorie van h Borgerhout en de uitdrukking van den vrijheids- r en verlustigingsgeest der Borgerhoutenaren, v/at c dén naijver der Deurnenaàrs ontstak. Zoo ver kwa- c men de zaken dat Deurne bij het Magistraat van \ Antwerpen een rekwest indiende strekkende tôt r den verkoop van al. de stukken welke bij den om- \ megang gebruikt wierden ! Gelukkiglijk werd aan i dit dwaas verzoek geen gevolg gegeven. Integen- \ deel, tijdens de Fransche overheersching in 1798, h wanneer nochtans aile openbare feestelijkheden af-geschaft waren, mocht de jaarlijksche stoet te Borgerhout uitgaan en zulks in weerwil van het verzet der Deurnenaars. Bij de scheiding van Deurne en Borgerhout werd de eigendoni der Reuskens aan laatstgenoemde gemeente niet betwist. Sedert hun bestaan verlieten de Reuzen van Borgerhout éénmaal hunnen geboortegrond, en wel te dezer gelegenheid : Ten einde ter hulp te komen aan de talrijke slachtoffers der verschrikkelijkd ontplof-fing van de buskruitfabriëk Corvilain (6 Septem-ber 1889), waarvan er een aantal Borgerhout be-woonden, richtte men zoo in het binnen- als in het buitenland liefdadigheidsfeesten in. Bij brieve van 4 Oktober 1S89 vroeg de heer kapitein-bevelhebber Jan Baesens aan het Gemeentebestuur van Borgerhout de bijtreding der reuskens voor het feest der Vlaamsche kermis, dat de stad Parijs inrichtte tegen 19-20 Oktober, in het Paleis voor Nijverheid al-daar. De Reuskens, gansch in 't nieuw gestoken, met den vernieuwden wagen, vertrokken naar de wereldstad den 16 derzelfde maand, behaalden er den grootsten bijval en keerden den 8 November in hun verblijf terug. Uit al het hierboven .aangehaalde blijkt dat het bestaan van Borg'erhout's oudste burgers wisselval-Lig en avontuurlijk genoeg geweest is. Mochten er spoedig betere tijden aanbreken dan die welke wij nu beleven en mochten wij onzen jaarlijkschen ommegang weer.blij door de Borger-lioutsche straten zien wandelen, lot groot genoegen ^*an iedereen. Arno. De Cullinan jue yi uuiôiu uicuiiuin uiii wei ciu wciu in iici laatst van 1904 gevonden in de Premier Diamond-Vlijn, gelegen te Elandsfontein nabij Pretoria, en jracht alsdan op de Londensche Beurs eene onbe-jchrijl'elijke geestdrift teweeg, tengevolge van een .elegram uit Johannesburg, meldende dat deze dia-nant niet mindèr dan 3,030 karaat woog. Men verzekerde dat de steen, alhoewel van onre-jelrnatigen vorm, van uitmuntende hoedanigheid vas, en de waarde ervan geschat werd op 15 mil-oen p. st. of 375 miljoen franks. De Premier Diamond Co wsike in het bezit was /an zulke fortuin, w^erkte met een zeer klein kapi-;aal, namelijk 80 duizend pond. De winsten in 1904 oeliepen tôt 667,000 pond, en eenige dagen nadien, /ertegenwoordigden de aandeelen, gezamentlijk îene Beurswaarde van 6 1/2 millioen p. st. Tôt dan toe had de De Beers Co het monopool der liamantmarkt van de wereld, en deze maatschappij :-egelde derwijze den uitvoer van diamant, dat de Drijzen steeds hoog bleven. De Premier Diamond Co vernietigde dit monopool :onder nochtans den prijs van den diamant te doen ialen, daar er geen spraak kon zijn van eene duch-,ige -mededinging tusschen de De Beers Co en de Premier Diamond Co, aangezien de heeren Beit, Weyer en Maguire, welke bestuurders waren van le eerste maatschappij, tusschen de bijzonderste landeelhouders van de tweede moeten gerekend vorden. In de laatste maanden van 1904 stegen de aan-ieelen van de Premier Diamond Co met reuzen-«prongen in waarde. Tusschen Oktober 1904 en Januari 1905 klommen le aandeelen van 1 p. st. tôt 40 en 50 p. st., en 't al-jemeen gedacht was dat deze rijzing veroorzaakt verd door zware aankoopen voor rekening van de Je Beers Co, welke aldus trachtte het algemeen Lontrool over de Elandsfonteinmijn te bekomen, en njgevolg ook eens teineer het monopool der dia-nantmarkt te verkrijgen.En weinige dagen nadien, oen ze aan 80 p. st. gekwoteerd waren, werden de landeelen van 1 p. st. in breuken van 2 sh./6 ver-leeld, en de^e laatsten werden alsdan nog verkoclit m acht dagen aan 14 p. 10 sh., daagS nadien 15 p. 5 '.n den volgenden dag, voor dat het nieuws offi-ieel gekend was, aan 18 p. st. Dit brachl de Beurswaarde van de 80,000 p. st. velke in de Elandsfonleinmijn gestoken werden,op :en weinig minder dan 12 miljoen p. st. De agenten voor Europa van de Premier Dia-nond Co zijn MM. Neûmann and Co, te Londen. In de bijzonder daartoe ingerichte kamer, waar-n twt.u; nïolens van buitengewone afmetingen wer-len opgesteld, ging de juweliersfirma I. J. Asscher e Rotterdam, tôt het bewerken over van dien euzendiamant. De verschillende deelen in geslepen staat zijn on-(vértrefbaar en gingen aile verwachtingen te bo-en.Zoo is o. a. een der kleine deelen daarvan gesle->en van 100 karaat, waarvan de waarde op 25,000 ). st. wordt geschat, en zoo zijn de overige kleine leelen in verhouding. De geslepen steenen zijn van witblauwe kleur en an eene ongekende reinheid en zuiver water, en chitteren in een lieerlijken stralenglans. Om de lichtbreking en daardoor de uitstraling an de juweelen te bevorderen, is er het dubbele lantal l'acetten op aangebracht, van gewone groote >riljanten; zoo heeft men door die behendige be-i. ; rking iets eenigs schoons gemaakt, stukken vol loed en leven, die niet te beschrijven zijn. De Excelsior, een andere groote steen, werel ge-onden te Kimberley; hij werd op 5 millioen p. st. [èschat en woog ongeslepen 970 lfaraat, geslepen 10 karaat. Met de Orloff, welke 200 karaat weegt, :ii den scepter van den tsaar versierd, waren dit oen de grootste diamanten der w-ereld. De gekende Koh-i-noor, evenals de vorige, voort-:omstig uit Indië, woog ongeslepen 900 karaat, naar door onbehendigheid van den slijper is het fewicht gevallen tôt 123 karaat. Deze steen is de igendom van koningin Alexandra, die hem erfde ■an koningin Victoria. Andere merkwaardige steenen zijn de Pitt, 136 ;araat, en de Florentine, 124 karaat. K. Helen. Het leven te Brussel Ge hebt tôt heden al heel wat gelezen en gehoord an diefstallen en inbrekers, niet waar, lezer? Ge .ebt al vernomen dat er zooveel gerobberd werd, at de meubels werden opengebroken in een huis raarvan de bewoners hun heenen onder hun arien pakten en naar Holland gevlueht waren. (1). 'e Vorst heeft men zelfs het feit beleefd dat in een uis niet alleen de meubels werden opengebroken, îaar ook gepikt, verhuisd werden ! En toch was at ailes nog maar klein boter; 't was nog het re-ord niet, want deze week heeft men het niiddel ge-onden om ailes te boven te gaan : dieven hebben ïamelijk een heel huis gestolen, een huis met al /ut Cl- in zat ! Niet mogelijk? En toch zoo... maar !c moet erbij voegen dàt het een huis op wieltjes /as, een foorwagen, allo. De politie van Molenbeek eeft zoo'n foorkramershuis gevonden (zeggen dat ik nog nooit één hall'ke vond !) in de Picardstraat, en ailes wat er in zat was 't ondeist boven gewor-pen; 't schijnt dat de eigenaar, als hij terug van eene boodschap tliuis lewam, een aardig gezicht zette als hij bemerkte dat zijn huis verhuisd was, en hij een heele dag naar zijn woning gezocht heeft. De politie deed het foorkramershuis, in afwachting dat de eigenaar er om kome, door een voorbijko-menden werkman naar eene bergplaats brengen. Door een voorbijgaanden werkman? Ehwel, ziedaar een karweitje dat ik maar liever aan anderen zou overlaten, want het herinnert mij aan iets in dieu aard dat eenige dagen voor den oorlog te Laeken voorviel. Daar vond op zekeren dag een garde-vil een paard en kar op den openbaren weg, nabij den lleysel; het paard was alleen op wandel, en schijnbaar niet meer wetende welke zijstraat ne-nieu, bieef het dier zoo maar temidden van den weg st'aan kijken, blijkbaar in de meening dat er wel iemand het den weg zou wijzen; de ajuin riep een vent die daar voorbijkwam en verzocht hem het paard te voeren en met hem mee naar den « broo » te rijden. Onderweg echter bleef de pakkeman bij eene damë'staan praten die hem naar eene straat vroeg, tei wijl de voerman h ]>er occasie » verder . reed. Plolseling echter kwam er een man met een zweep gewapend op den « vesgebaklcen knechier h toegeloopen, greep hem bij de lceel, rammelde en schudde hem op bedenkelijke wijze en leverde toen den verfrommeldèn sukkelaar over... in handen van den toegeloopen agent, die ten gronde viel van lachen : de aanvaller was de voerman van 't paard ,aàfc er alleen vandoor getrokken was, en meende dat de begeleider. hem zijn gespan ontstolen had. Men betaalde den armen vent 2 fr. voor zijn werk... eu 2 frank aïs toemaatje voor 't pak slagen. Of liij daarmede erg tevreden was weét ik niet... ik vertcl u dit, lezer. omdat deze week iets in dien aard voorkwam te Elsene. Een melkboerin had aldaai' haar hondenkar met water-en-melk (of met melk-en-water, zooals ge verkiest) ergens aan de deur laten staan, en toen ze terug buiten kwam was haar trouwe Baron met kar en al de gaten uit. Het toeval wilde nu dat dien dag de politie al de melkboeren en -boerinnen aansprak en een onderzoek instelde om te welen of ze Heidensche of Kris-tene melk verkochten, of ze ja of niet gedoopt was, in andere woorden. Een gardevil kreeg een vent in 't oog en vroeg : — Aaw piëce.d'itentité? — Ik heb ze vergete ! — Eeje gaa geluk, memieke, da'k ginnen doche polizei ben ! Geft aaw melk iche hie. — Maan melk? Woeveu? — Arra na, veu de kontrol, riawo. En de gardevil stak een buisje in een lauik, keek en herkeek, bezag den vent met rollende oogen en bulderde hem toen in de ooren : — 'k Hem haa vast, lie? Zaade ni beschomdch? •i0 par honderd woeter in aaw melk ! Mo janyer-mille, wo moetch da notoe ! — Ikke? Woeter in daa melk? 'k Weet van niks ! Het schoonste van de grap was dat de vent inderdaad van niets vvist, want hij had de melk. het kar-rcfjt/en den hond gepikt en reed er mee huiswaarts. 1 Terwijl men hem een proces-verbaal «octroyeer-dchege u, kwam de bestolen boerin binnengestormd en vertelde den diefstal : zij had "heur karke'n aan den broo zien «stationneere» en eischte het terug. — Heel goed, zei de kommissaris; gij daar krijgt geen procès voor melkvervalsching, maar ge krijgt er een voor diefstal; en gij, zei hij tôt de boerin, ge Krijgt uw karretje terug, maar de vervalschte melk wordt uitgegoten en het'proces ic van den daane » krijgt-de gij. En de beide dieven stonden daar te gapen als waren ze van den donder geslagen. Stelen schijnt hier overigens het hoofddoel te zijn van vele lieden. Ik weet niet of de toestand te Antwerpen is als te Brussel, maar men zou waarlijk zeggen dat de menschen tegenwoordig hun geest enkei oefenen om trukken uit te vinden ten einde hunnen evennaaste k er in te lappen » ! Zoo ont-moette ik deze week een drogiât mijner kennis : . — Hewel, Gérard, hoe gaat het? vroeg ik hem. — Hum, zoo en zoo, zei-hi; 't zou maar magertjes zijn, beste, ware het niet dat sedert een paar weken de « commerce i> van lijm nogal goed gaat. — Van lijm, lieve hemel? Wie gebruikt er nu lijm? Schrijnwerkers en meubelmakers, de bijzonderste afnemers van dat jilaksel, doen er nu tuch niet veel aan dood? — Neen. jongen, maar de suikerbakkers gebrui-ken lijm, lijm dat 't wreed is. — Ho? De suikerbakkers? — Awel, ja, ze moeken er u jijibe » van ! Drommels, dacht ik, da's 'n goedje waarvan ik in aile gevai niet meer zal proeven; ik heb Goddank nog een goede maag, ondanks het zwart brood ei» rien rijst, en die hoel't nog niet gelijmd te worden Maar 't is toch een beetje overdreven, dunkt me, de menschen de maag toe te lijmen om ze te kunnen bestelen. Waarom ze dan maar liever niet ineens dooddoen in plaats van dat langzaam te l>ewerken? Ik cet nooit geen u jijibe n meer, geloof u.c. En konijn ook niet, tenxij ik de beestjes levend gezien heb, en ze in den pot zag steken. Want er komen aile dagen van aile kanten klachten toe op de politiebureèlén van Molenbeek over het stelen van katten. Oude juffrouweh, jonge mamezellen, er komen er dagelijks tientallen weenend op het politiebureel verklaren dat hun liev.c poes sinds een paar dagen verdwenen is; dat al hun u Poes I poes » geroep lot niefs dient; dat Hun toch zoo lief, zOo ge-trouw (?J, zoo rond en vet Minnetteken, waarvan ze zooveel hielden, gestolen werd, en dat ze 't al lang zagen dat die of die hunner geburen er « en boentche veu had »... — Ziet ge, zei me een onderkonnnissaris gisteren, da s verduiveld « ambetant » : ik kan toch al die katten niet gaan opzoeken, en de gardevils op kat-tejacht uitzenden, dat gaat toch ook niet. Al die poesjes zijn overigens gauw verdwenen... in de maag der klanten van de restaurants. Denk eens, t konijn kost 3 fr. de kilo, en voor 75 centiemen tfeven ze u n flinke portie I Maar ga dan maar de lieve beestjes eens opzoeken. Soms vinden we nog wel eens 't vel van zoo'n kater, maar 't is zelden, ivant die vellen zijn tegenwoordig zeer gezocht door le pelsenmakers, die ze onder vorm van witten vos, narter of zoo iets aan hooge prijzen in handen stop-pen van de rijke damen. — Da's 't miriste, meende ik. — Niet te ràp, jongen : weet ge dat het kattenvet jok zeer gezocht wordt? — Kattenvet? Waarom? — Ja, dat weet ik niet, maar margarine, zoete ies, verkensvet en aile zulke dingen... en ook de 'atatfrit smaken me tegenwoordig zoo drollig dat k geloof dat... * Zeg, zwijg als 't u blieft, of ik kan van noen îiet eten I viel ik den pakkeman in de rede. Hemeltje lief, wat er toch allemaal gebeurt in aorlogstijd. Zoùden ze ons nu ook al kattevet te îlikken geven? Wie weet ! Maûr sedert het « ieder is dief in zijnen stiel » loegepast wordt zooals nooit tveet 'ne mensch waarlijk niet meer wat eten. Da'

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.