_MAANPAC, g? MET rare. 4 HET VADERLAND ILeaankondigîngen: 1 fr. per regel »Mel j(j bij overeenkomst pieartaanbiedingen : voor gereformeer-: (jen kosteloos. JJ - • v, ' Belgisch dagblad, voorloopig te Pafijs, 3, Place des Deux-Écus, 3 LEO VAN GOETHEM, Directeur Hct mimmer : 5 centiem (Front en Frankrijk> 10 centiem (andere ïauden). Per maand (vooruitbetaald) : Frankrijk 1.75 fft, Engeland 2 sh. Holland 1 gld. 25. Elders tf.OO fr. . I rOP HET BELGISCH FRONT -— www — DE STRIJD BIJ KIPPE ((Vervolg en slot) nE CEWELDICE AANVAL J VAN 17 APRIL lens liunne nieuwe méthode, wa ■j! ierievoorberei d in,g lievag en kOrt |l7 April, 's morgens, viel eei ivlaag van zware en vergiftigdi pjten neer op de Belgische batte I bijzonderlijk in de omstreket flixschoote dorp, dat men het mid piint van den weerstand achtte. Di |c,he batterijen antwoorden zwak Kjk heb gezegd dat 7.ij daar nie § waren. De Duitschers denkei Icliijnlijk dat zij deze vernielc ln. Eindelijik, rond 8 uren 's mor Iwordt het vuur plots op de eerst< Igericht, bijzonderlijk op de re je van Kippe. Een half uur later !n de matrozen aan. ■de redoute waren slechts eenig< ikgers gebleven; deze schieten, oj [ie stappen, in de Duitsche rijen ■ het geweervuur en de verliezei Lren den aanvaller niet. De vijanc (t de verzekering dat hij moet voor Bcken, zonder zich over de doodei ■kommerert, dat men ailes overrom Boor vastberaden en brutaal opruk ■Nu een vinnig gevecht, tretoken d< ■avenden van het garnizoen, da ■nand is ,t-iraljeerend terug in een< Braaf en het werk van Aschhoop Bes is geopend en de vijand werpt e: Il loopt, buit zijn succès uit, zonde: Bnoch rechts om te zien; hij gelooft ■en vastberaden aanvalter, die rech Bjn- dœl rulkt, altijd het voosdee ■ Hoe dieper men vooruitgaat, hoi «rkansen men heeft den vijanid t' Btelpen. De methode bestaat er in Bvooruit te trekken zonder voorzor ■ ten spoedigsfe de verst afgeleger Btieven te bereiken, door en voor Bpen, achteloos, zonder om te zien Bevig stelsel verbaast den vijand Bzal altijd gemakikelijk zijn, aai ■en vastberaden groep, zelfs ver ver Si in de liniën, den vijand te « bluf ■ door hem in den rug te schietei Bem den ontmoedigenden indruk t< ■r, dat hij omtrokken is. Ht soort offensief tôt het uiterste H, volgens de Duitscherp, aile hin Balen omverwerpen. Elke man gaa ■ het doel met het vast gedacht he Bereiken. Aldus ruikt de troep doo: Bres van Kippe en geraakt opeen: Ben grooten Yperschen steenweg Ber dralen gaat hij voorbij de twe< B, ingericht in de oude Duitsche Bingen, rechtover de Britanniahoe Bn loopt naar Langewaade, ten ein ■ de bruggen in te nemen. Maar hi Bkt zoover niet; hij wordt gebrokei Bdc loopgraven der derde liniën. Bpitein Lambert, die er bevel voert B% rechtstaande op eene dekking Bpter te zien, leidt het vuur en mi Bprt de vijandeilijke kolom. Geci Bscher gelukt erin tôt aan den ijzer Bd te koinen. De graven der neerge B® matrozen, op 400 meters 'vai Banaal, wijzen het verste punt aai Bden Duits&hen vooruitgang. Op di B1 yond men de rans&ls met levens B'-len voor drie dagen. Bthtans, terwijl de matrozen aldu; B t zuiden drijven, wordt het geta ■ aanvallers grooter achter hen, ei B|kkelt zich in waaiervorm; eei BP richt zich in als defensieve flank V' 't noorden gekeerd, ten einde el Btegénaanval te voorkomem en, on B^jligheid te verzekeren, ontsteek BP°tten ac-hter dowelke de makkor BIJtl gemak zullen voortwerl^en. D Ble groep gaat schuinsgewijzo naa neomt de Brit-anniadokking ci B'ftrken der tweede linie in, die een> Wf hezetting hebben. Van daa ■jtten zij ee,no ylaag kogels in ail ■Wmgen en doorschieten, van vai ■p werken der eerste linie, al 0ader drukking door eenen front K\en ^en flank getroffen vai B "oeve van Kippe. ■ er ?arnizoenen verweren zich v>e K^0et' en geven slag om slag weei ■ 1zooals een deksel, onder de druk Ec Van eene koudbeitel, loskomt ia ■ a nagel, zoo vaJlen de redouten d ■r, I'i andere. Asehhoop valt r BdfliïL ^eSering. Luiitenant Mine 'ot zich tôt 10 u. 30 in Jezuiten BT' Duitschens ru'kiken over zij; ■î>n. beproefd, hebben gean Bjtiiorn meer; w°rden eindelij en in de Honoréboeve.die laatf » ■- " .i ■ valt, tengevolge van de voortdurende omtrekkende beweging. Op dit oogen-blik zijn al de werken der eerste linie gevallen; de Beiers, die ze aanvielen, ; komen nu ook vooruit en van verder op, . uit de bosschen « de la Couronne », ko- î men de Duitsche reserven, op vier ran- 3 gen en in dikke kolommen. i DE TECENAANVAL EN HET BELGISCH SUCCES 3 Het oogenblik was kritiek, maar in - 't noorden was de toestand verbeterd. t De standvastigheid van kommandant, i Lambert ,die de weg van Langewaade 1 liad ontzegd aan de Duitschers, had toe- - gelaten eenen oogenblikkelijken tegen-3 aanval te beginnen. Langs dien kant, - hield een regiment jagers de liniën. , Kommandant Liévin stelt zich aan het hoofd van de beweging; de pois door- 3 boord door eenen koge-1, Avaardoor twee ) aders afgesneden werden, laat hij zijnen , arm toebinden, en behoud'i, tôt het einde i het bevel over zijnen troep. 1 De tegenaanval, geiholpen door de ver- - standige medewerking van luitenant 1 Deraedt, die tusschenkomt, langs het - noorden, met eenen kleinen groep, gaat - snel vooruit* bevrijdt de hoeve van Kip-3 pe en drijft er de Duitschers uit, daar-t bij 40 gevangenen nemend. De bres 2 wordt gevuld daar waar zij geopend ; werd. Het was nu een weinig, over 12 » uur. Te 2 uren was de stelling heele- maal heroverd en van vijanden vrij, tôt * aan Aschhoop. Het getal gevangenen be-, liep tôt ruim 200. t Het was hoog tijd. Op 't zelfde oogen- 1 blik viol do Honoréhoeve en de Bei&rs > drohgen binnen langs den andèren vieu- ; I gel der deur. Hunne reserven trekken , vooruit in diepe kolommen. Geluklkig- - lijk, is de telefoon, tweemaal afgesne-i den sinds 's morgens, en tweemaal her- - steld ,gebruikbaar tusschen de artillerie . en den post van den majoor, die over . den sektor beveelt. i Het vuur brak los met prachtige juist- * heid; een spervuur van zware artillerie - kwam in 't midden der opmarschee-i rende feldgrauen vallen. Onder dezen ; vuurstorm zag men de grijze massa ?n twee splitsen, uiteenvliegen lijk onder , eenen bijlslag, de reserven achteruit- - trekken en de spits in wanorde voorudt-t vluchten. Het was een kritiek oogenblik. t waarop men gevoelt dat de kans keerl * en dat de toestand verandert. De jas, ; verrukt door het werk zijner artilleurs. . voeilt het buitengewoon wel; hij brandi ; van verïanigen het werk te voltooien en. î zooa/ls men zegt, « d'entrer dedans ». Langs dezen kant was het den sektoi - van een limeregiment. De inlichtings-j officier van dezen troep, luitenan! i Gucht, — een kleine bruine, met groo- ten baard, ascetisch gelaat of wel van , een krmsvaarder, — springt op en, aan , 't hoofd van het sclavonpeloton, treki - vooruit ten einde de Britannâahoeve i weer in te nemen. Dit was de sleutel - der stelling. Van daar beschoten eenige - Duitschers het terrein met machinege-î weren en maakten elke beweging onmo-î glijk. Maar luitenant Gucht is een oude 3 wandeiaar in deze streek en kent zijn ■ terrein van buiten. Hij komt tôt aan den rand eener dekking, waar hij het nesl 3 der Moffcn vindt. Deze willen zich ver- l dedigen ,en uit de deikking eenen zak i handgranaten trekken. Juist dan zieî i luitenant Gucht voor zijne oogen eene , B&lgische handgranaa-t vliegen; deze - valt op den zak, ontploft en'doet den i zak springen. De ontploffing smijdt den t Duitschen officier in twee, doodt viei s Duitschers, de overige geven zich ovei 3 en de hoeve is veroverd. r Van dan af, is de slag gewonnen. Elfc 1 werk wordt methodisch ingenomen. 3 stuk na stuk; het is een vervolgvan klei, v nore verrichtingen, waar de persoonlij- 3 ke strijidlust, het vernuft, de «c;ran»' 1 wonderen doen; kleine sektie- en pelo' - tonbewegingen, die. elk verdedigings-punt omringen, elk machiengeweernesî 1 verdelgen, waar elk officier, elk gegra-deerdo, instinctmatig de gewenschte ma- t neuver uitvoert. Het is onmogelijk deze •. tien, twintig, gelijktijdig gebeurende ge-vechten te verhalen. Rond 6 uren 's avonds, wordt het gar- e nizoen gevangen genomen, en de linie a der hoofdwachten heelemaal hersteld, t Het gevecht duurde 12 uren. De Belger - hadden geen man versterking noodig ge-i had. De Duitschers vedoren, op zijn minst, 3000 man, 780 gevangenen, waar- e onder 20 officieren en 100 machiengewe- <: ren. t Hetgeen waarde geeft aan dit schitte- rend wapenfeit, is dat het succès heelemaal te wijten is aan de hoedanigheden van den troep; het opperbevel had er niet tusschen te komen; het had enkel den soldaat, dien hij gevormd had, te laten handelen. Mag een Fransche ge-tuige zeggen, dat hij hier het Fransch vuur, de Fransche flinkheid herkent ? Men zou dit kunnen vergedijken met eene neergedrukte veer, die, door hare eigene kracht, haren natuurlijken vorm neemt; zooals de 75, met eene lenige beweging, van zichzelf, weer in positie komt. Eens te meer, waren de Duitschers slachtoffers van hunrmen dollen hoog-moed, die hen tôt het misprijzen van den vijand drijft. De Belgen, van hun-nen kant, hebben getoond, dat zij geen te minachten vijanden zjij,n. Sinds drie jaren, hebben ze weinig gelegenheid ge-had, te toonen wat zij waard zijn : Zij zelf begonnen misschien te denken dat zij stram, verstijfd waren door het een-tonig en lastig leven in de loopgraven. Zij hèbben aan zich zelf het bewijs gele-verd, dat zij zelf de moffen kunnen ver-slaan, gelijk de makkers. Het succès baartbetrouwen, màakt geestdriftig. Het is het, woord van eenen sergeant aan een zijner oversten, sprekend over de dwa-ling der moffen : «Mijn kommandant, zij namen ons voor anderen. » Dit schoon succès van 17 April heeft belangrijke gevolgen gehad; men beelde zich een oogenblik in dat de Dutschers te Steenstraat zit, in den rug der Engel-schen. Nooit zag men beter de solid'ari-teit van het front, het noodig makker-schap, de verbinding der legers in een eenig gevecht. Op den dag van het gevecht, bevon-den de voorzitter der Republiek en gene-raal Foch zich in het Algemeen Hoofd-kwartier van Z. M. den Koning d'er Belgen. De vorst had de vreugde aan zij ne gasten het gevangen nemen aan te kon-digen van den eersten groep Duitschers niets kon beter de samenwerking illus-treeren der verbondene legers, en hunne nauwe ordening.en hunne verbroede-ring in denzelfd'en slag. Dit heeft generaal-majoor Gillain, in 's Konings naam, uitgedrukt in volgend dagorder, waarin hij den tegenwoordi-gen roem priist, den verledenen herin-nert, en de plicht van morgen aanwijst: « Sinds eene maand heeft de vijand het machtigste offensief ondernomen op de Somme en op de Leie. Hij viel er on-ophoudelijk aan. De vijand komt onze 3e en 4e legerafdeelingen aan te vallen: Tegenjgehouden doort de taaiheid van onze divisie van Namen, moest hij wij-ken onder de zegeviierende drukking: van onze dappere troepen van Luik. » Soldaten, de Koning rekent op u, Gij zult u waardiig toonen van uwe broeders, wier ontembare weerstand aan het j uk van den invaller, de bewon-dering van gansch de wereld verdiende, » De IJzer moet de onoverschreidbare hinderpaal blijven, waartegen de aan-vallen van den vijand zich zullen bre-ken. » ESN CETUIGE 1———————— V W y » ,| .1 I. M. I II ■ Ontvoeringsn van Modérés De « N. R. Çt. » deelt den tekst mede van een nieuwen brief vol klachten en foiten, onlangs door de Belgische sena-toren en volksvertegenwoordigers ge stuurd aan baron von Falikenhausen. gouverneur van bezet België. Nadat de schrijvers uiteengezet hebben op welke wijze de opeischingen van de arbeiders en hun wegvoering in hel etappengebiêd van België geschieden vervolgen zâj : « Tôt in de laatste tijden betroffen de opvorderingen alleen de volwassenon ir den vallen bloei van hun leeftijd; de jongelingen en de al te oude grijsaard: bleven gespaard. Heden is het niet meer zoo in de ver scheidene streken onderworipen aain hel etappenregiem. : Om Uw Execellentie de gelegenheic le geven daarover to oordoelen, zuller wij , bij wijze van voorbeeld, den toe stand schetsen zooals hij onlangs ont • staan is in de streek van Bergen. De militaire overheid heeft er in de eerste plaats aile jongelingen opgvor derd, waaronder volen minder dan lf jaar oud zijn en beschermd worden dooi ■ de Belgische arbeidswetten. De inlijving geschiedde den 25 Februari 1.1. (De adressanten geven in een bijlage de lijs der leerlingen van de voornaamste scho len van het distrikt Bergen, die werder opgeroepen en vervoerd; in de lijst staar de namen, de geboorte-datum en de klas sen van een ied'er.) Uwe Excellentie zal opmerken, da! het atheneum van Bergen 33 leerlinger leverde, het college der Jesuïeten 41, de Normaalsçhûûl 3, het Instituait St.-Fer r dinand te Jemappe, 29, de middelbare school 33. Deze laatste twee inrichtin-gen behooren tôt het middelbaar onder-wijs van den lageren graad, dat door-gaans 7 studieijaren telt, vier lagere en drie middelbare. De leerlingen worden in het eerste jaar van den lageren graael op 6-jarigen leef hjd aanvaard. Onder de ontvoerden zijn er een groot aantal leerlingen uit de lagere klassen van de middelbare sektie: kinderen, werkeliijike kinderen., diie geen enkel ambacht aangeleerd hbbben, die nooit handarbeid verrichtten... Met angst vroegen de ouders zich af tôt welken dwangarbeid zij, zouden ver-wezen worden: uit de eerste mededeelin-gen moesten zij reeds vrenemen, dat zij belast zijn met het afladen en vervoeren van zware koopwaren! Men legt dus aan deze jonge leerlingen een werk van lastdragers en groefwerkers op! Als zij • nu nog maar rraar huis mochtn komen op het einde van den dag, zich verwar-men aan den huiseJijken haard, zich verwijderd houden van verderfelijken omgang, een goede voeding genieten ! Daar is geen sprake van. Men stuurde ze naar Douai, op 15 kilometer afstand van het front, waar zij blootgesteld zijn aan de oorlogsgevaren en onderworpen v zijn aan het kazeme-regiem. De ontvoering heeft reeds zoovele siachtoffers gemaakt, dat de ouders de ernstigste en de meest gegronde vrees hebben omtrent de gezondhied van hun kirlderen. De wijze, waarop de inlijving ge-schiedt, is niet van dien aard om ze ge-rust te stellen omtrent de behandeling, die de kinderen achteraf zullen moeten ondergaan. De jongelingen werden ver-zameld ap het plein van de cavalerieka-zerne. Het onderzoek ving aan te twee uur, en duurde tôt zeven uur, bij een zeer scherpe koude: men nam er 265 op de 600. Zij werden naar de infanterie-kazerne overgebracht, waar zij moesten oyernacihten. Er was geen vuur gemaakt rh de kamers, er waren geen eetwaren. Na de opvordering der jongelingen was het de beurt aan de bedaagden: den 28n Feb. werden 1200 mannen opgeroepen, waaronder er velen warèn, die de vijftig reeds overschçeden hadden». In het schrijven worden voort mede-deelingen gedaan over de ergerlijke wijze waarop het vervoer, zoowel van de jongelingen als van de ouderen plaats heeft. *" ' 1 1MAAA. ■ i ■■ m ROND DEN OORLOC IEÏ l!IJt MET EH TJI Een medewerker aan de «Daily Tele-. graph» schrijft : « Het is belangwekkend een tank de , voet van een heiuvel met een helling van een op vier, en die steil uit de vlakte omhoog rijst, te zien.opkruipen. Als de tank aan het begin van de helling is ge-komen, blijft hij een oogenblik staan. Kan niet verder, denkt ge. Mis. Hij sfeekt zijn neus in de hoogte en zonder aarzelen loopt de tank tegen de helling op, draait op den top om en komt dan naar beneden rennen met een voor zijn gewicht en omvang ongelooflijke snel-heid.» Ge zult daar wel lekker door elkan-der gerammeld worden, zegt ge als van-zelf tôt den jongensachtigen «schipper», als hij weer voor den dag is gekomen. » O, niet zoo heel erg, antwoordt deze, kom maar eens mee. Een pleizierreisje in een tank! Dat is een nieuwe sensatie. Ge kruipt door een gat ergens in de laagte in den wand, stoot uw hooifd een paar maal en als ge verstandig zijt, zoekt ge in de zeer kleine binnenruimte een plekje op, dat u wordt aangewezen, om niet in den weg te zijn. In werkelijkheid is er geen ruim-te in een tank en ge vraagt u met verba-zing af, hoe ailes, de bedieningsman-schappen inbegrepen, er plaats in kan vinden. Maar de bestuurder zit reeds op i zijn ba'nkje en begint zekere hefboomen i te bewegen. Dan eén ruk. We zijn op - weg, zegt een van de mannen. De volgende tien minuten houdt ge u hangende met beide handen stijf vast - aan al wat maar uitsteekt en vraagt ge ■ u af, of er mogelijkheid is, dat de tank > niet onderstboven valt. Of schoon ge wel ■ een beetjc door elkander gesfchud bent. : hebt ge toch miilder geleden bij het af- > glijden van de helling, dan uw belàng-; stellende vrienden dénken. Als ge eeo- ■ maal weer uit het gevaarte zijt, herin-i nert ge u hoofdzakelijk nog de stank van i olie, de hitte en het lawaai, het einde- - looze lawaai. De schipper, die niet toe-laat, dat men kwaad spreekt van zijn ; machien, erkent eindelijk, dat het ei f wel een beetje benauwd wofdt, als de » bemanning er in een gevecht een paai ■ uur in is opgesloten geweest. HET CEVECHTSTERREIN Rond Yper A M. A. Hans schrijft in de « Tele-graaf » Een nieuwe naam verschijnt in de legerberichten : Locre. Daar staan de bondgenooten tusschen den Kemmel-be>rg en den Rooden Berg. De hooge, zware toren van het mooi gelegen dorp zal wel een ruine zijn nu. Van hier loopt een weg naar Bailleul of Belle voorbij het zinneloozengesticht, om welks bezit zoo zwaar gestreden wrd. In den geest zie ik dien weg rijzen en dalen door het igolvend land. Heden sprak ik nog met een vriend over het eens zoo beikoorlijk gewest. — 't Zinnenloozengesticht van Belle, zei hij, ja... ik heb gelezen in een communiqué,' ho& het als een stenke stelling werd betwist. Eens ben ik ik er in ge-weest. 't Was met den heer Dewinter, directeur van de Academie van Rijssel. We waren samen in de streek... Hij schilderde heit portret van den abt der abdij op den Catsberg. Het was een groot gebouw, dat kranikzinnigenge-sticht. Een afcleeling was bestemd voor patiënten van rijke families. Ik trof ze samen aan in een reusactig salon met spiegels, fijne meubels, piano's. Er wa-rendames, die elken dag in een zijden gewaad wilden zijn en voor ons deftige buigingen maakten, als waanden ze zich no,g in de groote wereld. Bij de herinne-ring aan een beeldschoon medsje huiver ik nog... Ze droeg het haar in lange vlechten op den rug. Zenuwachtig stond ze in een hoek over haar handen te wrijven. Ze meende bloed weg te ve-gen, want in haar verbeelding had ze den Paus vermoord... Dat was de ellende, die men gaarne had wâllen heelen... Hoeveel zullen nu moedwillig tôt krankzinnigheid gedre-ven worden in die h'ef, rond de vrôegef zoo lachende heuvelen van Belgisch en Fransch Vlaanderen ! En wi& zal het bloed afvegen, daar, niet in de verbeelding, maaY nu reeds zeven wtetken dag aan dag weer bij stroomen gestort ? Ja, in vredestijd ontroerde ons reeds diep het bezoelk aan zoo'n zinnenloozengesticht. Het stond daar als een plekje vol ellende, te midden der weelderi-ge natuur en die teigenstelling trof ons... Maar mu... Hoe gemakkelijk wordt er geschreven en gesproken over zware verliezen ! Met duizenden zijn er gevallen, en verminkt in een oord, dat vroe-ger vooral door toeriisten werd bezocht! De heer De Winter, schilderde het portret van den. abt der abdij op den Catsberg, vertelde mijn vriend. En weer bracht hij\ ons een vloed van herinne-ringen door die -enkele wexirden. Te Meteren staan de Duitschers aan den voet van den Catsberg. Verschil-lende wegen loopen naar den top van den heuvel en reeds van verre zag men de torentjesder Trappisten-abdij en het groote kruisbeeld tegen den muur. Als men warm en vermoeid boven kwam, werd men gastvrij ontvangen door een broeder-portiier, die u om Godswille eigen gebakken brood, eigen geperaw kaas en eigen gebrouwen bier voorzette. De monniken werkten op de omliggende ajkkers, bij de hooge, wuivende boomen, vanwaar de blifk over het wij de land gleed. Hoeveel dorpen staiken daar hun toren omhoog. Eén dier gemeenten is Dranoutre, nu door de Duitschers genomen... Een andere Westoutre... Daar zijn de Duitschers in het begin van den oorlog al geweest. Het was tijdens den hoppepltuk en dan is veel vreemd volk in de streek. De veldwachter van Westoutre ging rond om ieder tôt kalmte te manen... Me dunkt, ik hoor hem spre-ken...— Menschen, houd julder stille... En zeg niet-metal, en roept niet, aïs de Duutsmans afkommen. Werkt voort en zwijgt, ge weet wat ze al uutgemeten hên... Maar de veldwachter st-uitte zich op een groep Duitschers, die hem aanhiel-den. De man zei, dat hij van de politie was en als bewijs tooride hij zijn wa-pen... Dat wapen was zijn dood. De Duitschers namen den ongelukkige mee en schoten hem tegen het ker'khof neer. onder het oog van de vrouw en een veer-tienjarig dochtertje.w. Ook op den Catsberg zijn de Duitschers geweest. In de abdij stierf een prins van Hessen... Op den Kemmel berg moesten de Duitschers vluchten voor de Engelschèn. Nu zijn ze er weei en we kunnen hët ons niet ontveinzen, dat het een belangrijk punt is. Ze zien van daar tôt aan de zee bij Duinkerke. De Kemmelberg, met het zoo mooie dorpje Kemmel aan zijn voet ! Daar stond het kasteel van den burigemee#%ei Gixc.to.vA Brnneal 4° Ziifi Nieuws uit België CEWONDEN IN BELCIE De stroom van gewonden uit Franlkrijlè en van de Leie naar België houdt zoo aan, dat niet alleen te Brussel en om-' streken de hospitalen, kloosters en scho-' len vol liggen, mar dea Duitschers ook' te Halle, Buysingen en andere steedjes' en dorpen ten zuiden van Brussel particulière huizen requireerden, om ze in; lazaretten te veranderen. Er zijn in de( afgeloopen week dagen geweest, dat eea' veertig hospitaaltreirien in de Noord-Statie van Brussel aanikwamen. Vèél hospitaalîreinen bestaan uit vee- enti goederenwagens ,met stroo belegd. ï UITBREIDINC DER STAD BRUSSEL Naar verluidt zou er kwestie zajn in de onmiddellijke omgeving der agglo- ' meratie een uitgestreikt modem huizen» komplex met tuinen, enz., te bouwen, waarvan het grondge.bied, voor zoover de hoogere machten er in toestemmen, aan de stad Brussel zou toevoegd worden.Het zou een tuinenstad zijn, opgevatL naar de nieuwste gegevens van de' schoonheidsleer der steden. Zij zou mee,r in 't bijzonder bestemd zijn voor de arbeidersbevolking en de kleine bur-gerij. Spéciale insfcalla|ies zouden voor« zien worden voor de ihuisnijverheid. Dit eigenaardig ôntwerp gaat uit van. architeikt F. Malfait, bestuurder d«È' bouwwerken der stad Brussel. BIJ DE BRUSSELSCHE COEDKOOPE SPIJSHUIZEN « La Belgique » van Brussel m&ldt, dat groote veranderingen zullen plaats; hebben bij het beheer der goedkoope* spijphuizenje Brussel. Jlet collège heeft reeds van het ontslag van den heer An-tony Neuckens, stichter van het Wer*k, kennis genomen. Thans is men bezig d-3. rekeningen na te zien. Men spreekt var» belangrijke tek or ten. itZimmum® MOORD TE SINT-TRUIDEN Twee jongelingen van goeden huize hadden den nacht doorgebracht in ge-zelschap van een beestenkoopman. Des morgens overvielen zij hem tusschen de velden, sloegen hem neer en ontroofden hem eene som van 40.000 frank. Het slachtoffer is aan de bekomen wonden overleden. De schuWigen zijrt aangehouden en te.r beschikiking van de Duitsche rechtbanken gesteld. VROUW VERBRAND Door het ontploffen eener pebrollamp werd de vrouw van den meester-tkleer-maker Jan Knapen, Isabellestraat, Has-selt, zoo erg over gansch haar lichaam verbrand dat zij in stervensnood var-keert. Het slachtoffer is moeder Vannes kinderen. LUIK ONCEHOORDE BANDIETENDAAD De onzeikerheid, neemt op liet platte-land toe. Een eigenaar van woohhui-zen, te Nandrin (bij Hoei) wonende, bezit in dezelfde gemeente een tweede huis, waarvan hij de hoede had toever-trouwd aan een getrouwd paar. Onlangs zijn met revolvers gewapende bandieten deze woning binnengedron-gen en hebben haar van onder tôt boven doorzocht. Zij eischten den sleutel der brand'kast; toen hun gezegd werd dat deze bij den eigenaar berustte, werd dé man gedwongen het rijtuig klaar te ma-ken en met de bandieten naar den eigenaar te gaan, dien zij met voorgehou-den revolver dwongen naar het geplun-derde huis mede te komen en de brand-kast te openen. De bandieten-.trokken ec van door met 2.200 frank. , broer Hubert was een groot jager voor het aangezicht des Heeren. — Ik ont-moette hem eens in Algiërs, vertelde me de Vlaamsche schilder Vierin. Hij kwam er leeuwen zoeken, maar vond er geen. Doch eens kwam hij foch met levende beren naar Kemmel en 'stak ze in een' kooi in den voet van het belvédère op den berg. Van heinde en verre stroiorhdè het volk toe om naar de « wilde beesten». te zien, maar deze konden niet wènnefli aan het klimaat. Ja, wat al herinneringen aan d« naïeve, geliefde streek !... En nu ! Aan den voet van den Kem* melberg ligt Ieperen in puin... En daar-heen staren we thans ail en I Zullen. de Duitschers de zoo lang begeerde stede-nog kunnen nemen ? A. HANS.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.