Dinsdag 4 Januari 1916. Tweede Jaarg. Nr 4 Prijs : 5 Centiemen door geheel België I Het best ingeiicht en meest verspreid T itirwsbiad van België. - Verschijnt 7 maal per week «abonnementsprijzen Per week 8.36 Fer 3 maanden 3.71 Per rnaand 1.25 Per 6 maasden 7.88 Pot jaar 14 — afgevaardigden van den opstelraad Dr An g. borms — Albert van den brande bureelen: roodestraat. 44, antwerpen. Tel. 1990 AAMK.UMD1U1NUEN Tweede bladz., per regel 2.61 Vierde bladz., per regel.. 8.51 Derde bladz., id. I.— Doodsbericht G.— Voor aile atmoncen, wende m zich : ROODESTRAAT, 44. DE GENTSCHE HOOGESCHOOL WORDT VERVLAAMSCHT Dat i» de blijde tijding die door den I lande gaat. Na Warschau, voor de Po-I len; Gent voor de Vlamingen. Afstammelingen van een groot volk, I dat eens toonaangevend was in de we-[ reld en aan de spits stoind van de bescha-I ving in Westelijk Europa, zijn wij door I vreemde overheersching en verbastering | gedaald tôt den rang van heloten en pa-I ria's. Vlaanderen, dat eertijds grootheid, | luister en macht beteekende, was nog I enkel het land der lage loonen en lange ■ werkuren, het land der onwetendheid I en geestelijke armoede; het eenige vrije | land waar geen eigen hoogeschool licht, | wetenschap en volkswelvaart verspreid-! de. Zooals Van Cauwelaert, toen hij nog I als onze hoogepriester in den dienst der 1 Vlaamsche volkszaak stond, het welspre-I kend betoogde in zijne schitterende rede I over « Universiteit en Volksleven » : « Wij hebben o,nze vlag verlooehend B en wij zijn geworden tôt een geestelijk I achterland der Fransche beschaving, ko-I mende na Fransch-Zwitserland en na de K geboren Franschsprekenden van Eîzas-I Lotharingen. Wij hadden een eigen s plaats te bekleeden in de geschiedenis, K maar de zucht naar mondialiteit heeft I ons meegesleept buiten onze veilige erf-K landen en de ouder- en kinderlooze | schim der « Ame Belge », die vaart over I I ons, zal ons niet terugvœren naar het Kverblijf van onzen roem. Maar door den terugkeer tôt eigen overlevering en ware K wegen, hopen we voor onze gesprokene || kunst en kunde, zoowel als voor onze | zwijgende schoonheden der plastiek, het I wereldburgerschap te herwinnen. Het I wereldburgerschap immers is niet een ■ voorrecht van deze of gène grootere na-tionaliteit. Wereldburgerschap ligt nooit ■ techts noch links, het ligt in de hoogte, ■ en de eerste vereischte om blijvend in ■ z,'in bereik te komen is, voor een volk ■ zoowel als voor den enkeling, zich zelf ■ te zijn, geen plagiaat. » ■ Ons zelf konnen we nooit terug wor- ■ den zonder eigen onderwijs, en vooral ■ zonder eigene hoogeschool, den vasten ■ grondslag waar de zelfstandiglieid van ■ een volk op gebouwd is. Die grondslag ontbrak ons en daarom ■ ook was heel onze Vlaamsche kultuur-■beweging, waar sedert Willems en Cons-ttcience met ongehoorde krachtinspanning ■wordt aan gewerkt, gevestigd op los |feand, en bleven we, trots ailes, de ver- achterde Vlamingen die veel drinken en g weinig lezen, die 20 t. h. ongeletterden ■tellen ; waar 16 t. h. zuigelingen ster-||ven; waar de werklieden de slaven, de Bcoolie's der nijverheid zijn. J Dit ailes omdat we niet hadden,wat de ||overwonnen Polen bezaten te Krakau en I ^ j omdat we verstoken bleven Ifnwat de negers stichtten in Amerika; F Arabieren in Egypte, de 70,000 IJs-■«anders in hunne hoofdstad Reykjavik : ^het eerste recht voor een volk, ja, een levensrecht, zonder hetwelk een natie tôt ondergang gedoemd is. hebben de bewuste Vlamingen, de ' uainschgezinden, reeds ingezien van ' «ontstaan onzer Beweging af, want in B vervatte het verzoekschrift dat als ons eerste programma kan gelden en met 100,000 handteekeningen bekleed : ■gaar de Kamer gezonden werd, den ' eisch voor de vervlaamsching der Uni- 1 versiteit van Gent. 1 ■ is nochtans niet voor 1910 dat de \ strijd tôt het veroveren van die Fran- 1 sche vesting in Vlaanderen, voor goed werd aangebonden en op 't ordewoord 1 van de Vlaamsche Hoogeschool-Commis- 1 fie» fle met het puik der Vlaamsche ge- 1 ègjeerden, den staf van ons Vlaamsch leger * bevatte den storm tegen het Gentsche c Malakof begon. Met een kracht en een 1 eensgezindheid die nog nooit voor een 3 ander vraagstuk der Vlaamsche bewe- < ging werden aan den dag gelegd, zetten t cle vlamingen den strijd door en na één c jaar waren meer dan 2000 handteekenin- v gen van hoogeschoolgediplomeerden ver- zameld, 80,000 namen van Vlamingen h stonde.n op het volkspetitionnement: on- o jfeveer JOÇ meetings waren gehouden, d honderdduizenden propagandaschriften h over heel het land verspreid; meer dan t; een vierde der Vlaamsche gemeenteraden hadden e.en wensch naar de Kamer ge. stuurd. Het eerste deel van den slag was r gewonnen, en volksvertegenwoordiger I<■ Franck mocht dan 00k uitroepen tij- v dens de Ge.ntsche tentoonstelling : « Ons volk wil zijn recht! Niemand in dezen lande is machtig geiioeg om ons heilig f recht te verdrukken. » j: |j Neen, men durfde oas het recbt op ce* ' «îgene Hoogeschool niet meer betwist- ^ ♦e* e* ieren die in 't begià spottemd Uchten met dien eisch stonden verbaasd voor de geweldige kracht van die volks-beweging, en oordeelden het geraadzaam niet meer tegen dien stroom in te gaan. En ministers, die ons nochtans in den grond met onze Hoogeschool naar den duivel wenschten, verklaarden in ver-kiezingstijd o.a. te Turnhout : « dat het recht der Vlamingen op een hooger Onderwijs in hun taal niet langer kon betwist worden en dat de Regeering voor geen opofferingen zou terugdeinzen om aan het Vlaamsche Volk dat Onderwijs te schenken. » Hadden we eve.nwel eene hoogeschool gewonnen, die van Gent bleef ons hals-starrig geweigerd. Die « foyer de culture française » mocht niet uitgedoofd worden ; aan « la langue de la nation amie » mocht niet geraakt ! En daarop werd de strijd nu voortgezet, onverbiddelijk. De Vlamingen eischten : Gent, trapsgewijze maar volledig vervlaamscht ; de fransch-gezinden weigerden dit hooghartig en beloofden een wanhopig verzet tôt het uiterste. En dit verzet zou gesteund worden door de Regeering. Daarop wezen reeds hooger aangehaalde woorden van de Bro-queville : immers de oplossing volgens het stelsel van de Hoogeschool-Commis-sie, vereischte geen groote offers. Vei mits de Regeering verklaarde tôt groote offers bereid te zijn, bewees zulks dat hare oplossing' niet die van het Vlaamsche volk zou zijn : zooals overigens de franschgezinde traditie van al onze ministers sedert 1830 dat meêbracht. Had de heer Schollaert niet vroeger reeds be-vestigd : « l'Université flamande y sera plus tôt que vous ne croyez, mais ce ne sera pas la flamandisation. » (De Vlaamsche Hoogeschool zal er komen eer dan ge denkt, maar het zal de « vervlaamsching » niet zijn.) Wij mochten ons dus niet langer begoochelen, en met onze « lauwe leide.rs » in 't Parlement gingen wij zeker naar een nieuwe neerlaag. De oorlog brak dan los en nu was er een oogenblik hoop dat hij ons zou bren-gen hetgeen anders tôt groote schade van ons volk, nooit ware. verkregen geworden.Immers, zooals wij in de eerste dagen van Aueustus 1914 bij midcfel van de Vlaamsche pers onze jongens toeriepen : « Doet u sel den op het slagveld en over-al, zoodat onze regeerders na den oorlog moeten bekennen : « Het Vlaamsche » volk is nog steeds een heldenras ! Zoo » een schoon en waardig volk verdient » zijn voile recht! En als eerste beloo-» ninsr voor zijn dannerheid en trouw, » schenken wij het de Gentsche Hooge-» school ! » Ailes wijst er evenwel op dat wij ons1, leelijk bedrogen hebben in dit troostend \ vooruitzicht : de Reareering, zeker onder ' den Franschen druk in Havre, is van dag tôt dag meer anti-Vlaamsch geworden. Zij miskent onze taal voortdu-rend, zij heeft ons volk straffeloos laten' belasteren ; zij bereidt blijvende bond-genootschapnen met Frankrijk ; zij ver-rolgt onze loyale leiders e.n broodrooft jnzen frrooten dichter René de Clercq en îen aanvoerder van ons jonger geslacht -Dr. A. Jacob. < Zij wil dus van geen recht voor de ' Vlamingen weten en blijft doof voor de £ item die opgaat uit de Vlaamsche gele- 1 leren ; ze blijft ongevoelig voor de of- 5 ers van ons jong Vlaamsch bloed en 5 aat ons eenvoudig een Fransch schrik- 2 >ewind voorspiegelen wanneer zij weer- ^ :omt. ; ë Welnu, wij ondertusschen zullen wer- c :en om het hier zoo Vlaamsch te ma- ^ :en als we kunnen ; wat de Regeering, •" liet zal, of met den dwang van Frank- ' ijk niet kan doe.n, dat zullen wij door ns onverpoosd strijden doen verwezen-; ijken. En zonder dat wij iets vroegen an den bezetter, zijn de gevolgen van ^ it strijden reeds goed zichtbaar : de, ^ aalwetten zullen streng toegepast wor-. t en ; de hoogeschool zal worden ver-1 laamscht ! j v Zoo zijn we bezig, zooals we dit, 'naar t; et woord van dichter Raf Verhulst, in j-, ns eerste programma-artikel voorhiel-! € en, met « onze jongens die strijden aan z et front een vaderland met volledig w lalrecht voor te bereiden ». h En wat hier in de perken van dç wet- d ïlijkheid en volgens de Conventie van k len Haag zal zijn vervlaamscht gewor- v en, dat dagen we iemand uit nog ooit v ?eer te ontvlaamschen ! k De helden aan den IJzer, de terugkee-snde dapperen uit Hoîland en Duitsch- v; md, zullen dit desnoods met geweld be- dt :tten. v< In naam van hen allen dus : « Eeve de 'laam«che Hoogeschool ! » Dr. Aug. BORMS. w Iets voor iedereo das Ons verantwoorden veor de Geschiedenis? Schroomvalligen, methodisten en na pluizers vragen: Kunnen wij het ii rechte verantwoorden dat we de ver vlaamsching der Ge.ntsche hoogeschoo aanvaarden? Druischt dat niet in tegei wet of Grondwet? Ten eerste de Grondwet erkent d< vrijheid der talen en de gelijkheidswe werd later gestemd. Ten tweede er is geen enkele wet di< voorschrijft dat de taal van het hoogei onderwijs Fransch zal wezen. Zooals geweten was vroeger de taa der hoogescholen het Latijn, in de Gent sche hoogeschool, door Willem dei Eerste. gesticht, 00k voor zekere vakker het Nederlandsch. Als de Gentsche Universiteit na d< Omwenteling van Dertig werd heropenc stond het gebruik der talen vrij, docl het Fransch kre.eg uitsluitend de voor-keur uit haat tegen al wat Hollandsch wat Nederlandsch was. Ook stelselmatig werd onze taal ge-bannen. Dat ging zoo ver dat Charle: Rogier een enkele hooge.school voor-stond, waar, uit Vlamingen en Walen de Fransch-Belgische ziel zou gekneec worden. Want l'âme belge is geetï uitvindse' van dezen tijd, noch van Edm. Picard Er bestaat dus niets dan een Konink-lijk besluit, dat de taal der hoogescholei: regelt. Het verscheen bijna twintig jaai na de heropening der Gentsche hoogeschool ; het strijdt met den geest van de Grondwet die de vrijheid der taler waarborgt ; 't is de i^ennetrek van eer minister die. doo* scii andere pennetrel-; mag vernierigd worden, wat het lot is van zoo menig Koninklijk besluit. Wij moeten ons dus niet in onze kleine schoentje gaan steken wat de rechtskwestie aangaat, noch voor een « Koninklijk besluit » blijven staan. Wij vragen aan de angstvalligen en napluizers : Het .groote Recht van een volk werd !?edurende 85 jaar miskend, en met de voeten getreden en ge vraagt mij of wij ons tegenover de geschiedenis verantwoorden kunnen, omdat op een goeden Decembermorgend een minister den in-val kreeg zijn persoonlijke voorkeur :1oor een Koninklijk besluit op te drin-jen ! Werden door onze regeerders de taal-wetten zoo angstvallig nageleefd, zoo serlijk toegepast dat wij het hoogste recht van een volk zouden weigeren voor ;en « besluit » ? Als dit de eenige hindernis is dan djn we gerust wat de Geschiedenis aan-?aat. Hen pleitrede voor démocratie Emile Royer, afgevaardigde voor Doornik-Ath, stuurt aan « l'Indépendan® :e Belge » een artikel waar, in tegenstel-ing met zijne gewone wijze van opvlie-;-enheid, hij honing en azijn uitdeelt, •ooral azijn, ofschoon hij doet alsof hij :ich daarvan niet bewust was... De the-is welke hij verdedigt is, dat als men ich in oorlogstijd al de opofferingen oor zijn land moet getroosten, men ook een oorlogswinst, geen profijt uit den «rlog mag trekken. Het is het treurig oorval van Graville, welke hem deze edachte ingeeft. Hij verklaart eerstens : « Onze arbeidersklas heeft een nieuwe al voor de verdediging van ons land be-aald, waardoor zij nieuwe aanspraken p de dankbaarheid der dirigenten ver-iend heeft. Het is te hopen, zegt hij, at zij eene andere belooning zal krijgen an die welke zekere officieuse journalis-îii aangeven, die niet vreezen om te p-reken van eene machtvermindering der olksvertegenwoordiging en wel op een jdstip dat zoovele mannen voor de vrij-eid sterven. Zij willen ,dat wij daarin :ne manifestatie van de «Union Sacrée» illen zien. » Hij gaat voort : « Soldaten, ■ier technische bekwaamheden hen door unne chefs deden opmerken, en andere ie gewond werden en niet meer dienen unnen, worden in de nijverheid voor het :rvaardigen van wapenen en schiet-Dorraad gebruikt, doch soldaat zijnde, unnen zij voor lager loon werken. » Ik ben overtuigd, dat de arbeiders in Havre van ganscher harte hun best Den .Ik vind zulks goed... op eene >orwaarde : dat is dat men geen mede-den hebbe voor den woekergeest waar en dien ook moge ontmoeten. » Ik vraag niet het onmogelijke. Ik eet dat men thans niet geheel en al het ' Iprinciep kan toepassen, dat ieder bur-ger zijn goed en bloed voor den staat moet veil hebben. Maar men moet daar-naar streven. » Het is duidelijk dat dit princiep der wetgever van het Vereenigde-Konink-rijk de belasting van 50 percent op de oorlogswinst ingaf, waarvan ik echter t de moeilijkheden reeds voorzie welke met het heffen ervan zullen gepaard gaan. j Verscheidene malen heeft het Lagerhuis van klachten weerklonken, welke door de enorme winsten uitgelokt werden, welke zekere bestellingen aan contrac-; tanten van den staat bezorgd hadden. » Verleden week heeft een afgevaar-, digde, de heer Simyan, voor het Fran-. sche Parlement verscheidene dier schan-dalige bestellingen opgenoemd. « L'Hu-[ inanité », zijne onthullingen beoordeelen-dé, schrijft : « Dat ailes geschiedde, let ! wel op, in de afwezigheid van het Par-! lement. Zes maanden van onpersoonlijke en natuurlijke onverantwoordelijke dicta-„ tuur waren voldoende, om deze broeines-I ten van bedrog en schuldige welgevallig-| heden van allerlei aard te doen gedijen. » En de heer Royer eindigt met de woorden : » Voor België is het Parlement niet ■ bijeen gekomen, wat niet volledig noch ; regelmatig zou kunnen geschieden. De - parlementairen, die buiten het land zijn, zijn op de hoogte van niets, en eenigen [ onder hen worden met onbeschaamdheid door de militaire overheid behandeld. Laten wij er ons op betrouwen dat de me-dewerkingen welke de Regeering zich buiten aile contrôle toegevoegd heeft, ten minste verstandig en voorzichtig ge-• kozen werde nen dat die niet de oorzaak van te vele renstige vergissingen zullen wezen. » In elk geval, zooals wij het gezien hebben, is de Belgische Regeering van meening dat wanneer hun onderhoud ver-zekerd is, de burgers op dit oogenblik geen Fecht op winst hebben. Het is stel-lig niet alleen voor de werkliden dat zij tôt dit slotsom is gekomen en vele din-gen zullen ongetwijfeld anders worden! IZal het devies : « Allen voor één, één voor allen ! » eene andere realiteit hebben, dan die van eenvoudig op de ge-vels onzer volkshuizen te prijken?» Roode-Kruis-honden In de « Norddeutsche / '"^ùjneine » leest men in een verslag over het gebruik van Roode-Kruis-honden o. à. het vol-gende:In den vroegen ochtend van 4 Augus-tus zond men met de gewondendragers van de hospitaalcompagnie zes Roode-Kruis-honden mee. Het slagveld was moeilijk te overzien, daar het gedeeltelijk uit moeras en bosch, gedeeltelijk uit heu-velachtige stoppelvelden, met schoven bezet, bestond. De honden deden hier goed werk. In het bijzonder gelukte het, dank zij hun hulp, eenige gewonden in schoven te vinden. Zij brachten dan meest den helm, de muts of een zakdoek van den gewonde mee. Tegen het einde van het zoeken bracht een hond zijn begeleider een stuk mede van het vilten overtrek van de veld-flesch. Terugkeerend, vond de begeleider ! een soldaat, die bewegingloos lag en wiens bovenlichaam met jas en tentgoed waren bedekt. Blijkbaar hadden zijn ka-meraden den man voor dood gehouden en hem zoo laten liggen. Ook nu nog kon men eerst geen levensteeken bij den soldaat waarnemen en verwijderde men zich weer. De hond keerde echter nog eens naar de plaats terug en na vele pogingen kon men bemerken, dat men niet met een doode, maar slechts met een bewuste-looze te doen had. Na het gevecht van de divisie bij D., op 7 Augustus, kregen zes hondenbege-leiders de opdracht het door de Russen ontruimde gevechtsveld af te zoeken. Na lang ronddwalen bracht een hond een lap aan van een Russische infanteriejas. De hond bracht zijn begeleider nu naar een ingestorte Russische schuilplaats, uit de puinhoopen waarvan een stuk van een uniformjas en een menschenvoet staken. De begeleider van den hond hield den man, die volkomen vastgeklemd zat en geheel bewegingloos lag, voor dood, vooral o-mdat hij ook op roepen niet ; reageerde. Hij wilde dus verder zoeken. ' Daar hij den hond echter niet mee kon krijgen, en deze zelfs bleef krabben en 1 blaffen, ging de man er tenslotte toe over het puin wat weg te ruimen. Er kwam ! nu een Rus voor den dag, die niet dood maar slechts bewusteloos was. In het verslag trekt men daaruit h«t -besluit, dat de Roode Kruis-honden niet ( alleen goede diensten bewijzen bij het soeken naar gewonden, maar ook, als 1 het «r op aan komt, vast te stellen ©f 1 iemand nog leeft of niet. 1 Dagelijksch Nieuws SLECHT BEGIN. — 't Jaar heeft zich maar deerlijk ingezet. Op Nieuw- j jaardag was het slecht, doch den 2den Januari werd het 's namiddags afschu-welijk en tegen^ den avond brak een storm los die heel den nacht voortbul-derde.'s Avonds was er geen kat meei* op straat en voor een Zondag weinig volk in de drankhuizen. Een droevige nieuwjaar. Maar als vogels die te vroeg zingen van de kat worden gevangen is mis-schien een slecht begin voorbode van een gelukkig einde. ONZE LETTERKUNDIGE PRIJS-KAMP. — Jan Rechtuit schrijft ons en j is verontwaardigd ! Het luidt: « Van nu af worden de ingekomen antwoorden reeds opgeteekend ! Waar-om? Om iemand toe te laten bij 't einde het juiste antwoord te geven? » Foei, voor de onderstelling ! Maar 't is een gekend verschijnsel dat de mededin-gers in prijskampen altijd voor bedrog vreezen en wantrouwig zijn. Wij zullen Jan Rechtuit dadelijk gerust stellen : Al de antwoorden zullen ingewacht worden en eerst na den uitersten datum aan den keurraad worden overgereikt. De omslagen die gesloten zijn, worden gesloten ter hand gesteld aan de heeren prof. Brabant, Dr. Picârd en gezworen rekenplichtige Cornelissen. Niemand van bestuur of opstelraad van « Het Vlaamsche Nieuws » mengt zich met hun bezigheid en uitspraak. • Het verslag van den keurraad wordt aan het bestuur voorgelegd en naar dit verslag worden de prijzen uitgereikt. Indien Jan Rechtuit nog bezwaren heeft mag hij die gerust laten kennen. Dat 12 namen van de twintig geschre-ven mogen worden is een tegemoetko-ming die geen afbreuk doet aan de eer-lijkheid van den prijskamp. De vraag naar vroeger nummers was zoo groot, dat wij haar onmogelijk kon-den beantwoorden, en 't is daarom dat we tôt die toegeving besloten. «EEN NIEUW LEVEN». — Het prachtig tooneelspel van dichter Hubert Melis had Zaterdag avond, ondanks het stormige weder en den plasregen, een voile zaal gelokt in onzen Koninklijken Vlaamschen Schouwburg. Schitterend bewijs dat er met kunst-! werk van eigen bodem op onzen Schouw- ! burg eer en voordeel valt te oogsten. | EEN BIBLIOTHEEK AAN HET FRONT. — Een officier van gezondheid schrijft : Onze bibliotheek is ingericht in een klooster. Daar hebben wij een vroegere i klas ingericht en wij betalen vuur en licht, daar kunnen een twintigtal soldaten komen lezen en schrijven op de oude kinder-schoolbanken. De brancardier-bibliothecaris deelt de boeyen uit, die daar kunnen gelezen worden of daar aangevraagd worden om in de loopgraaf of elders te lezen. De zaal is gedurende 1 een groot deel van den dag proppens-vol, en er zijn te weinig boeken voor het ' groot aantal lezers. Fransche boeken i worden minder gelezen dan de Vlaam- > sche. Ikzelf was verplicht een Fransch ; boek te nemen, daar van de Vlaamsche ' boeken niets dan Jules Verne o-verbleef. Zullen de uitgeleende boeken allemaal J terugkomen? Het is te hopen. Zeker zul- : len er een aantal van zoek raken, maar ( dat weerhoudt ons niet ze in lezing te ; geven. De groote moeilijkheid bestaat ' hierin : Wanneer we van sector verande- |1 ren, hoe gaan wij dan onze bibliotheek J verplaatsen? Dit is een vraag, die nog 1 niet geheel opgelost is. In den anderen c sector kunnen wij zeker geen schoolklas 5 inrichten. Ik geloof, dat wij onze boeken |1 dan maar hier zullen laten en er aile da- s gen, of twee- driemaal per week iemand ^ hierheen sturen om de gelezen boeken ; terug te dragen en de gevraagde boeken aan te brengen. j BREEK DAAR MAAR DOOR? — , Hold, een der vele Amerikaansche oor- ogscorrespondenten, die zoowel bij de t jeallieerden als bij de Midden-Europee- ^ ;che Bondgenooten heeft vertoefd, schat j; îet aantal K.M. loopgraaf op 1 K.M. ^ Vont op minstens 20. Aan de Fransche a inies heeft men de meeste loopgraven. j, ETij zag bv. langs 16 K.M. front meer c lan 3-74 K.M. loopgraaf, terwijl nog 73 ç ■v-M. moest worden gegraven. In het j »eheel heeft men volgens Hold op het v iuropeesch oorlogstooneel minstens :5,000, misschien wel 20,000 K.M. loop- v rraaf, dus evenveel als de halve omtrek 1er aard«. ^ de inkomstenbelasting in t< -rankrijk. — In Frankrijk rijn Ka- d ner en Senaat, gelijk wij onzen lezers h îebben medegedeeld, het niet eens over ti het tijdstip, waarop de inkomstenbelas-ting van kracht moet worden. De Kamer had uitgemaakt met ingang van 1 Januari 1916. De Senaat, van oorùe<A dat tij dens den oorlog de inkomstenbe-lasting niet zuiver kan toegepast worden, verwierp het door de Kamer vast-gestelde tijdstip en de kwestie is dus weer voor de Kamer teruggekeerd. De Kamer heeft zich nu met groote meer-derh-eid vereenigd met een overgangs-tekst, die den minister van financiën uit-stel la'at voor de. toepassing der wet, mits de wet v66r 31 December 1916 wordt in-gevoerd, en de mogelijkheid opent om aan de bewoners van het bezette. gebied in Frankrijk en de gemobiliseerden uit-stel van belastingplichtigheid te verlee-nen. Dit uitstel zal echter niet meer dan drie maanden na het eindigen der vijan-delijkheden mogen bedragen. UIT HENEGOUWEN. — De zeven duizend mijnwerkers uit de mijnen van Bascoup en Mariemont zullen van af 3 Januari 116 allen en voorgoed het werk hernemen. In de mijnen, waar voor den oorlog gewerkt werd, zal ook het werk hervat worden, wat bezigheid zal verschaffen aan meer dan 10,000 werklieden. Reeds zijn mijnwerkers uit Vlaanderen toege-komen.De werkherneming geschiedt met het 00g op een grooten uitvoer. In een woord, het aantal werkloozen in de provincie Henegouwen zal aan-zienlijk verminderd worden. In de glasnijverheid wordt ook het werk stilaan hervat. Alleen de metaal-nijverheid blijft ten achter en schijnt uit haar doodslaap niet te willen opstaan. DE NIEUWE NEDERLANDSCHE GEZANT BIJ DEN H. STOEL. — Jhr Mr O. van Nispen tôt Sevenaer, de nieuwbenoemde tijdelijke en buitengewo-ne gezant bij den H. Stoel, is gisteren uit Nijmegem vertrokken om zijne be-stemming te volgen. PLATINA IN SPANJE. — De heer Domingo de Cruetor heeft in Andalusië ontdekt dat de Rondabergkèten, tus-schen Malaga en Gibraltar gelegen, uit rotsen bestaat welke veel op het platina hou den de Oeralgebergte gelijken. Zijne onderzoekingen dieper voortzettende, is deze ingenieur overtuigd dat er platina zou kunnen uitgebaat worden. Dat is een zeer belangrijk geval daar dit kostbaar metaal zeer duur is en het meer en meer voor kostbare kleinodiën sjebruikt wordt, alsoolc voor wetenschap-pelijke doeleinden, namelijk in de electri-;iteit.CAVOUR OVER DE DAGBLAD-SCHRIJVERS. — De « Secolo » wijdt îen artikel aan de dagbladschrijvers, die, vooral tijdens den oorlog, zooveel aan-nerkingen hebben te verdragen van het iezend publiek. Tôt troost en als balsem >p hun wonden, vertelt het blad, dat ook le groote Cavour, alvorens zich aan de politiek te wijden, dagbladschrijver was ;n steeds een groot verdediger* van de ners gebleven is. Toen de later beroemd jeworclen Italiaansche dichter Vittoria Sersenio, als arme, jonge man bij hem cwam en om een aanstelling verzocht, /roeg Cavour, waarom hij niet in de ournalistiek ging. Het ontwijkend, aar-:elend antwoord van den dichter had iets ^eringschattends, waarop Cavour zei : rloort u eens, u mag van de dagblad-ichrijvers geen kwaad spreken. Ik ben nijne loopbaan als dagbladschrijver be-fonnen en wanneer ik morgen als minis-er val, neem ik onmiddellijk de pen van len dagbladschrijver weer op. Wie ver-tand heeft en lust om vooruit te komen, noet in de wereld de roi van den tooneel-peler en niet die van den figurant ver-"ullen. Ambtenaren zijn, enkelen uitge-onderd, figuranten. DE GROOTSTE IJZEREN BOOG-iRUG. — De « Prometheus » deelt ons nede : Om tusschen het Pennsylvania- en het Jew-Haven spoorwegnet te New-York en verbinding tôt stand te brengen, eeft men den opbouw van een reusach-ige brug ondernomen. Het komt er op an de oevers van de East-River met el-ander te verbinden. Dit geschiedt door en stalen boogbrug van vier sporen met en grootste boogbreedte van 300 meter. )eze grootste boog die bijna gereed is, ormt slechts een deel van geheel het iadukt dat weerom het grootste van de -'ereld is. De totale lengte van de con-xuktie (bogen en metselwerk) bedraagt an Long Island tôt The Bronx 5185 me-'r. Meer dan 72.000 ton staal zijn voor en bouw noodig, zoodat het, ook wat et gewicht betreft, de groost* construc-e is.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.