■flsdag 3 Maart 1915. Eerste Jaarg. Nr 49 Priis : 5 Gentlemen do^r geheel België Bï 3SfT - Vlaamsche Nieuws Met be#t ingelicist en meest versordd Niauw«bbd van Beifiè. « Vcnchyrit 7 rruuU pw week . "'Wjj ■ -, =;:==-: ■,.■■ ... -. — . — ■-.—; „ B ÀBONNBMBNTSPaUZER ; ®0|B l'.ëS i Fer 0 jaaanùï . 44g, as ■ ' ♦ « • • . i-W i Par S auamdcE! , ?sç ?3er i*«v _ „ u.® IBESTUUR | BUREELEN: HoofdopsteHer : AJfons BAEYENS \ Roodestraat, 44, ANTWERPEN Beheerder: Ant. VAN OPSTRAET j Telefoon 1990 I AAN^ondhiinqein s I£Vti*da R-asSs. par r-sge; jjSy i ïteâ» aisés. psr mpr SJ% "•«w. !4 VSï i si «*«K**k*4igF OotfSebsricin . , î# ■ i «M^,N ' " Aude vriend der ï Vlâïningen «rtiMLrhaaldelijk op gewezen, zoo-Vlaamsch-Belg.sche als in de , 'Bebladen, dat in het laatste kwart - B bctrekkingen tusschen ons.Vla-^ ■ en de Duitschcrs zeer koel, ja «dîBoals hier te Antwerpen, \eelee.r H waren. En terwijl van den 's'Bant de Franschgezinden in ons r* mogelijken steun kregen van IjBiiévrain, tôt zoo ver dat onze voormannen en onze pers in ®'l"Msten tijd meer dan eens op dit gevaat » (*) moesten wijzen ^^■erden de Duitschers zich niet in ubiHom de Vlaamsche Beweging, of-iiriMspanden openlijk samen met de I nu en dan besprak een Duitsch wiHnet ingenomenheid het nationaal Bder Vlamingen, maar verder dan , .Btonisehe goedkeuring ging hun-! "^penheid nooit, en het Vlaamsche i. (H: te rondbo'rstig en te fier om T le hulp af te sineeken. B ontstaan der Vlaamsche Bewe-r<pB de omwenteling van 1830, ging r Bemaal anders toe : toen had men sœBgroote denkers in Duitschland, *;Benkel onze taal wetenschappelijk ;rB«n, maar op een oogenblik dat Bgnd van ons Vlaamsch ras wan-jgBheen, uit eigen aandrang, de po- ■ ,Bkwamen aanwakkeren van de ""1 Vlaamsche strijders van het eer- Bden meest verdienstelijken daar-;rM den bekenden pniloloog Hein-, jBgust Hoffmann, naar zijne ge-^■Blaats von Fallersleben genoemd, Ki) tijdgenoot, protessor J.-F. lie-J. een opstel gewijd waarin hij de Bn's voor onzen kultuurstrijd van 'Booten vriend der Vlamingen, in "'Bder daglicht stelt. Wij schrijven {«Bbelangrijke bijdrage het volgen- '■"Bds had Hoffmaan van de weder-rBe van Vlaamsch-België gehoord, I wilde met eigen oogen zien, of ,-J^rcn en Brabant dan niet wezen-K voor immer dood waren, en of j ^Kucli nog herstel van de verfran-ra^Bic de Zuidelijke gewesten se-l'Ij^Bdan twee eeuwen uitmergelde, ,,'^Berhopen. Sinds lang daarenbc-Ij^Bszijn verlangen groot de baker-~ ^Br oude Dietsche poëzie te leeren jMe vacantie van 1837 vinden wij . j^BGent bij den vader der Vlaam-g^Beweging, bij Jan-Frans Willems, [^■tn hij'het vijfde deel zijner « Ho-1^B{ica« » had opgedragen. cjMtms ontving den Duitschen letter-Eft wiens hart zoo harmonisch met Hne klopte, met open armen ; doch ] Bpk hem niet alleenlijk over het jBi]!: verleden,maar ook over de toe-Bvan het Nederlandsch sprekend van België, die er omtrent dien B: zeer somber uitzag. Hier en liBrérhieven er zich wel, in litera-dB^ngcn, stemmen voor de sedert jBwenteling verdrukte en verachte uBrtaal : bij het eigenlijke volk had-(Bctter die stemmen, hoe krachtig i B°? maar zeer, weinig weerklank Ben, en het Frànsch, de vreemde Hchetn bij de verschillende standen jiBatschappij zelfs nog steeds veld te jBt. De toestand was hachelijk. Den .)jBzcu men echter niet opgeven, en ■anii spoorde de jonge mannen sHic zich rondom den standaard van njeren's herleving, door Willems B de hoogte geheven, hadden ge-£BI', volstandig te wezen in den B^n vaderlandschen strijd. nBfmann arbeidde met de meeste B|n de aan Dietsche handschriften zBike bibliotheek van Willems, die Be frootste dienstvaardigheid al zij-Batten ter beschikking van zijnen B stelde. BOentsche voorstanders der Vlaam-Baak, die Willems als hunnen aaii-Bir erktnden, vergaderden meenna-'Bzijnen huize, om met Hoffmann Belschap te zijn. Daar werd dan ■over onze schoone oude Vlaamsche :Bn gesproken, en Willems, die in B geestdrift voor die volkszangen B|Ioffmann niet onderdeed, plaatste B"11 aan het klavier, en beiden wed-B« met elkander en zongen uit vol-en brachten de jonge Flamin-.B1 in verrukking. B ^ekeren namiddag bevond zich B,1Jnn met eenige Vlaamsche vrien-B de bibliotheek van den Gentschen Btcraar C. P. Serrure. Hoffmann Bs'e zooals altijd, en vertelde hon- ■ lustige anekdoten. Men sprak ein-^Pover het Lodewijkslied, dat de ze-M1 bezingt van koning Lodewijk III B te Saucourt op de Noormannen B en dat in de negende eeuw H ^rvaardigd, maar zoek was ge-B ^en der kollega's van Serrure B aan Hoffmann, waar hij zich, na B!;rijl|if te Gent, schikte te begeven. B4 S>î dit niet? antwoordde Hoff-■■ met vrooîijken ovcrtnoed ; ik gs I ojv gt bet ver!oren Lode wijkslied op te sporen, en ik zal het wel vveêr te voorschijn halen. » Men lac tue en Hoffmann laehte insgelijks, maar, zooals altijd, veel luider dan alleu te za-men. » En inderdaad, Hoffmann vertrok des anderenàaags over Brussel naar Valen-cijn en ontdekte er in de stadsbiblio-theek in een ouden foliant met de wer-ken van Grego/ius van Nizianze, het be-roemde Lodewijkslied .benevens een lof-zang op de H. Eulalia, « Cantilène d'Eu-lalien, het oudste Romaansche gedicht. In zijne Horae Belgicae, gaf hij nog vele andere middeleeuwsche teksten uit en zoodanig had hij zich het Middel-Nederlandsch eigen gemaakt, dat ,'iij zelf in onze oude Dietsche taal liederen schreef, die de Vlaamsche letterkundi-gen eerst voor echt Middeleeuwsche ge-dich'en aanzagen. In menige diarvan bezingt hij geest-driftig ons vaderland, o.a. in het bekend geblevene : « Vlaanderen lx>ven ! » waar t lorimond Van Duyse zulke roerende muziek op schreef : Vlaanderen, dag en aacnt denk ik aan a. Waar ik ook ben en vaar, gij zij mij altijd naar. Vlaanderen, dag en nacht denk ik aan n. Beemden en velden staar> overal groen. Schoon is ons land geheel, schoon als een lustpriëel. Beemden en velden staaa overal groen. Vlaanderen, boven al heb ik a lief ; gij, al mijn lust, mijn ainait, gij ligt mij diep aan 't bartl Vlaanderen, boven al heb ik a lief. Wat een leed ware den dichter door het hart gegaan, had hij de ratnpen moe-ten zien, die nu weêr op ons aangebeden Vlaanderen neêrgestort zijn ! Maar eent. de smart overwonnen, had hij de gesla-gen wonden helpen zalven en ons ge-troost en gesterkt met de hoopvolle ge-dachten in die andere diepgevoelde Ode, welke hij aan Vlaanderen wijdde : Neen, gij zijt nog niet verloren, Schoon, van God gezegend landl Bloei zoo heerlijk als te voren, {*) Herhaaldelijk verschenen zulke artikels in De Vlaamsche Gazet, Het Handelsblad, De Vlaamsche Hoogeschool, enz. Naar den Vrede ! Dit doel is wel niet dichtbij, doch de beweging er naartoe is begonnen eu wordt krachtdadig doorgezet. Zelfs in Frankrijk en Engeland gaan stemmen op om een einde te maken aan dezen ijselijken oorlog. Daartegen staan wel schrille wanklan-ken, zooals de uitvallen van een Maurice Barrés. Deze was het die, op den dag van de oorlogsverklaring, uitriep in de Fransche Kamer « dat het de geluk-kigste dag was van zijn leven ! » De gelukkige heer Barrés is nu echter ontstemd en zelfs verontwaardigd om-dat de heer Ruvssen, hoogleeraar aan de Universiteit van Bordeaux, het verkeerd vindt dat men de Germanen een « vuil ras » noemt. Mijnheer Barrés vergeet dat Vlamingen en En?elschen, dat Hollanders, De-tien, Noren, Zweden en de twee derden van de Zwitsers, ook tôt den Germaan-schen stam behooren. Maar laten wij nu daarover niet haspe-len en aannemen dat hij alleen de Duitschers bedoeldt. De heer Barrés beweert : « De Duitschers hebben zich altijd, de heele geschiedenis door on de Franschen willen werpen. De Duitsche stam is de eeuwenoude vijand ! » Dat is niet heelemaal de geschiedenis De eeuweno'ide vijand van Frankrijk was altijd Engeland en dat is waar ge-bleven tôt Fasjoda (1898). Lodewijk de XlVde viel op Duitschland en ontweldigde aan dit rijk Elzas en Lotharingen. Natx>leon I viel Duitschland aan en heel Europa. In 1870 verklaarde Frankrijk den oorlog. De uitval van Barrés is dus niet ge-wettigd.Daartegenover staat nu de verklaring van een anderen Franschen schrijver, Romain Rolland, zooals we in ons num-mer van gisteren vermeldden. Deze bepleit de zaak van den vrede en van de algemeone menschenliefde. De Spaansche Intellektueelen sluiten zich aan bij Romain Rolland en verkla-ren : « Geon der partijen Uu doel heb I I ben, de volkomen vernietiging van den tegenstander. Door duizenden verlichte en vooruitziende mannen wordt in de-zelfde richting gedacht en gevverkt. » | Verder is er een warme oproep tôt al, de aanhangers van de Anti-oorlog-bewe-! ging. De Regeeringen der oorlogvoerende j partijen mogen nu verklaren dat er van ' geen vrede spraak kan zijn : de volken snakken er naar. Dat hebben we wel gezien met Kerst-mis, als de paus Benediktus de 15de, te goeder ure, één dag vvapenstilstand vroeg. De Regeeringen weigerden haar in-stemming, doch aan het front verbroe-derden Duitsche soldaten met Fransche en Engelsche, zoodat de krijgsoverheid er moest tusschen komen om er aan te herinneren dat ze daar waren om elkaar te vermoorden. Het is te hopen, en er is kans toe, dat de Vrede-beweging haar doel bereiken zal. Hoe gering en onbeduidend ook ons deel kan wezen, ieder brenge er het zijne toe bij. Wij lezen vandaag dat de Paus een nieuwe poging voor den vrede heeft ge-daan.Wij vrezen een hopelooze poging Doch mocht hij kunnen slagen dan zoi ditmaal het pausdom een echt evange-lische roi vervallen en eeuwige dank-baarheid van het menschdom verdienen Ook de Verecnigde-Staten deden een voorstel aan Engeland en Duitschland om den oorlog hurnaner te doen worden Engeland zou, naar dit voorstel, weer ievenstniddelen en grondstoffen doorla-ten naar Duitschland ; op zijne beurt, zou Duitschland den duikbootoorlc< stakeli. De Times antwoordt : Afwijzen ai wat, zij het dan onrechtstreeks, op een vergelijk met Duitschland trekt. De Kreuszeitung is niet inschikkelij-ker : Duitschland mag geen iniddel on-gebruikt laten dat Engeland zal klein krijgen ! Naar den vrede? Helaas ! 't is a long way naar dit Tip-perarry 1 Het Brandrecht in onze Vlaamsche Gemeenten Bij het opzoeken van bescheiden over de Folklore in gerecht en bestuur vouu ik onlangs, in eene oude en vergeteu tilustratie, enkele wetenswaardige bij zonderheden over de uitoelening van net zoogenaanide brandrecht in onze oude Vlaamsche gemeenten, en voora) in de aloude Vlaamsche stad Rijssel. Het brandrecht is, zooals men weet, eene soort rechtspleging welke de gemeenten zich toeeigenden, hetzij om toegebrachten smaad te wreken ofwei om gekrenkte belangen betaald te zet-ten. In het Fransch noemde men dit soort van eigen rechtspleging « le droit d'arsin » (van arçoir, verbranden, dus het recht in brand te steken). In Rijssel mocht elk burger, die door een edetman van de kastetmj was ge-smaad geworden, en ook indien men nem onrecht had aangedaan, den scnul-dige dagvaardeu vôôr het Magistraat of, zooals men, ten huidigen dage, nog in heel Vlaanderen zegt, vôôr de wet, zulks in strijd met de algemeen heer-schende feodale privilegtën. De belee-dtgde moent de bewijzen van zijn klacht voorbrengen door aile middelen van recht, zelfs wanneer de aangeklaagde verstek maakte. En indien de klager be-wees dat de beleedigmg door hem niet uitgelokt werd en ook nog niet gestraft was geworden, liet het Magistraat on-middellijk uitvaardigen dat aile burgers zich in gereedheid moesten houden oin hem op een aan te duiden dag te volgen, te paard of te voet en gewapend volgens hunnen staat, ten einde recht te doen plaats grijpen. En de bannieren van de schepenen werdeu meteen uit het vens-ter van het Raadhuis gehangen, zoolang de termijn, gedurende dewelke de aangeklaagde nog verschijnen kon, niet verstreken was. Eens het gestelde tijds-bestek voorbij en de beschuldiging niet weerlegd, werd het vonnis van brandrecht uitgesproken en aigekondigd on-der het luiden van de banklok, de grootc klok van het Belfort. Ook werden di inwoners van het vonnis in kennis gt steld en op aile hoeken van dt straat, werden de besluitselen van deu raad afgelezen. Met den ratel werd dt bevolking opgeroepen om de lezing van het vonnis te hooren. Op den gestelden dag trok de bevolking de poorten uit, voorafgegaan doo: het Magistraat en de vaandels van de gemeente. En waar het kasteel of he slot van den schuldige nu ook gelegen was, men begaf er zich heen, in rechtc lijn, langs bebouwde velden, akkers, tuinen en braaklanden. Nergens noch-tans werden er, in 't gaan of keeren, 1 verwoestiogen aangexirht. Mer iitoest d. handen rein hebben bij het volbrenger van een werk van gerechtigheid. Ook van uit dat opzicht, waren de beveler van den baljuw Van de uiterste streng-heid.Aan de poort van kasteel of slot las de baljuw opnieuw de dagvaardiging er hij gai me Je aan den gedaagde de ver-zekenng dat, indien hij zich ter ver-rechtvaardiging mede naar de stad Wilde begeven, er hem geen letsel geschie-den zou en dat zijn recht met strenge onpartijdigheid zou onderzocht worden. 't Gebeurde slechts in uiterst zeldzame gevallen dat de dagvaardiging nog op het allerlaatste oogenblik een gevolja kreeg. Antwoordde er niemand dan be-gon onverwijld het werk der gerechtigheid, maar alleen wanneer al de voorge-schreven verzoeuingsmiddelen uitgeput waren. De baljuw legde de eerste brandende fakkel aan de poort van het kasteel en met de bijl gaf hij tevens den eersten hak op een booin in den tuin. Daarmedt was het teeken gegeven en het volk kon het werk der wraak, waarop het onge-duldig wachtte, volbrengen. In een oog-wenk stond het kasteel in lichte laaiheid jii daarna hakte men de boomen van tuinen en bosschen uit en groote Handstapels werden er mede aangelegd. De bewoordingen van het vonnis wareu itreng en aile bepalingen werden stipt nageleefd. Ailes moest door het vuur vernield worden. Tevens werd het op Joodstraf verboden iets, hetzij meubel ot issche. van de ver.nielde plaatsen in de stad mede te brengen. Niemaud zou daaraan te kort blijven ! Het volk keerde dan ook terug met ledige handen, maar zegevierend, niet om reden van de aangerichte vcrnielin^ maar door het gevoel dat men had eene groote daad van rechtvaardigheid te hebben verricht. Men was gelukkig het eerlijke werktuig der gerechtigheid te zijn geweest. Het brandrecht kan geenszins verge-leken met het lyncheeren of andere da-den van eigen rechtdoening. Het golc hier alleen de daad van een goed-inge-richten staat wiens rechtgeving bi; inachte wilde wezen aile misgrepen U straffen en aile misdadigers te treffen En toen, in de veertiende eeuw, kon er tegen de machtige kasteelheeren -in ge schil met de burgers, geen ander recht ingeroepen dan datgene dat de gemeente /.ich op eigen gevaar toeeigende. Wij treffen, in de aangehaalde rechts pleging, niet enkele gebruikelijke vor-men vvaarvan wij in onze Vlaamsche gemeenten nog overblijfsels terugvin-den, zooals de bannieren van de schepenen die uit het venster van het raads-huis gehangen werden bij het uitspre-ken van het vonnis en het luiden der klok bij de bekeneîmaking van de uit-spraak? Ziet men nu, bij de afkondi-ging van een règlement, niet een rood-fluweelen doek uit een venster van het ^tadhuis hangen en moet de afkondiging zelf, op straf van nietigheid, niet bij trompetgeschal geschieden ? A. S. Kubstbueuws De stedelijkc overheid heeft aan heei L. Bertrijn en zijne makkers de toela-ting verleend om tooueelvoorstellingen in te richten, zooals door hem werd aan-gevraagd.De toelating moet nog bekrachtigc worden door de Duitsche Kommandan tur, en we gelooven niet dat er van diei kant eenig verzet zal komen. De voorgenomen vertooningen zuller gegeven worden in den Nederlandscher Schouwburg, voor prijzen die in ieder: bereik vallen, Het eerste stuk, dat reeds gerepeteerc wordt, is « De Bultenaar » met heei L,. Bertrijn in den roi van Lagardère. Zooals we reeds zegden, is het inzich niet om zoogezegde kunstvertooninger in te richten, waar slechts een beperk" îantal liefhebbers iets aan heeft. Trou-wens, eene goed verzorgde opvoerinj-van een melodrama kan evenzeer kunst-werk zijn dan wat ook, en de groote itukken van de romantische school zijt inder oogpunt van tooneelspel, sont; nerkwaardiger, dan vele moderne wer-ken, waar men de kunst met een ver ^rootglas moet in zoeken. We zijn overtuigd dat het publiek mei genoegen de ontworpen voorstellinger '.al bijwonen. Het zal daardoor aan eer lantal niedebttrgers, die reeds langer ijd van aile verdiensten verstoken zijn ;elegenheid geven om, ten minste tijde ijk, door hun arbeid in hunne behoefter te voorzien, K. DAGELIJKSCH NIEUWS ÏN HET STADSMAGAZ1JN. —] Zooals we het reed» mededeelden wordt 1er in het stadsinagazijii der l'ortuin-| straat rijst, zeep, kaas, boonen, enz. verkocht aan de bevolking. Daar de prijzen voordeelig zijn wordt er in deze dageu van duur leven zeer veel gebruik van gemaakt, zoodat men ten 7 uren 's morgens reeds menschen ziet de « queu » maken. Ten 9 uren wordt het magazijn geo-pend en dan begint de uitlevering. Deze gaat uiterst traag, gezien het gémis aan personeel, en zoo gebeurt het menig-maal, dat menschen met hun geld gereed in de hand, zonder iets kunnen weer-keeren, aangezien het sluitingsuur aan-gebroken is. Als men nagaat het slechte weder, wiud, regen, hagel en sneeuw, waarmee we nu geplaagd zijn, kan men wel ver-onderstelien, dat daar vele menschen eene verkoudheid opdoen. We vragen dus in naam van de be-langhebbenden dat het gemeentebestuur maatregelen zou treffen om nog meer dergelijke iokalen te openen en een groo-ter personeel met dieu verkoop te ge-tasten.DE BANKBRIEFJES VAN 1 EN 2 FRANK. — Langs aile kanten wordt er geklaagd over de slechte hoedanig-aeid der briefjes van 1 en 2 franken, uitgegeven door de Nationale Bank. Deze briefjes zijn haast niet meer ken-uelijk, scheuren gemakkelijk en zijn op korten tijd ganseh onkennelijk. We vragen ous dus af of er geene mogelijkheid zou bestaan deze brie-ljcs zoohaast mogelijk in te roepen en deze y.e vervangen door nieuwe blauwe briefjes met de beeltems van onze eerste Koningin. Deze zijn schoon afgewerkt, en wat voornaam is op degelijk stuk papier gedrukt. Gansch onze bevolking zou die wij-ziging met veel genoegen begroeten. UENERAAL LEMAN. — Uit Zurich wordt ons gemeld, dat de dochter van gsneraal Léman, aan het Interna-tionaal Komiteit van het Roode Kruis te Geneve heeft verzocht, er werk van te maken, dat haar vader, die met meer kan gaan, als mvaliede uit de krijgs-gevangenschap zou worden ontslagen. DE BR1KETTEN-INDUSTRIE. — We vernemeu uit Luik, dat tusschen de Belgische briketten-fabrikanten on-derhandelingen aangeknewpt zijn om tot de sticliting van een briketten-syndikaat te geraken. Door dit feit zou het maken van bri-ketten in de Keinpen wederom herno-men worden. BRIEFWISSELING MET BELGISCHE GEINT1 RNEERDEN IN HOL-LAND. — We vernemeu uit vertrouw-bare bron dat van af heden de briefwis-seling met de Belgische geïnterneerden in Holland eu voor aile andere doelein-den toegelaten is in het « Vlaamsch ». Ons Vlaamsche volk zal dit nieuws , met groot genoegen vernemen. HONDERDSTE VERJARING. — Door de 3500 inwoners van de onzijdige gemeente Moresnet, tusschen Verviers en Aken, werd de honderdste verjaring harer onafhankelijkheid gevierd. Moresnet hoorde toe aan Oostenrijk en ; moest bij Frankrijk worden ingerekend , doch betwistingen vielen voor tusschen Duitschland en Napoléon I. De gemeente, die rijke Kolentnijnen had, werd betracht zoowel door Neder-land als door Duitschland, na den val van Napoléon, en voorloopig bleven 300 hektaren onzijdig, hetgene nu nog is. i De lange onafhankelijkheid spruit i ontegensprekelijk voort uit het feit dat . de koolmijnen totaal uitgeput zijn en dus aile begeerlijkheid verdweneu was. , VERKEER TUSSCHEN NEDER-LAND EN ONS LAND. — Het ver-keer van Zeeuwsch-Vlaandtren naar ons land is, naar men ons meldt, thans toegelaten langs Sas van Gent, De Klingc, Kemseke en Watervliet. Nadat eerst uitsluitend aan de elders benoemde beroeps-konsuls de bevoegd-heid was toegekend, de daar\<cor nooeli-ge dokumenteu af te leveren, is thans daarvoor ook wederom de noodige mach-tigmg verleend aan den heer Blankers, onder-konsul te Terneuzen. De Belgen, die naar het door de Duitschers bezette gebied willen weerkeereu, moeten in bezit zijn van een oud identi-teitsbewijs, afgegeven in hun vroegere woonpiaats en bij de aanvraag eetiL lichtteekening overleggen om op den ; pas aan te brengen. i De Nederlanders moeten bij het aan-! vragen van een pas het buitenlandsche paspoort op het konsulaat overleggen. DE PRIJS VAN HET BROOD. — Een groote bakkerij der stad moet deze week de bloem, die zij verbruikt, twee franken per 100 kilos meer betalen, om-dat zij de vorige week brood heeft verkocht aan een hoogeren prijs dan deze vastgesteld door « The Commission foi Relief in Belgium », en goedgekeurd door het Kollege vau Burgemeester en Schepenen. De vastgestelde prijs is 44 centiemen per brood van een kilogram. (Medege-deeld door de « Commission for Relief ni Belgium »). SPAARBOEKJES. — Dagelijks komen er op de postbureelen personen om geld van hun spaarPoekje te liaien, om den uitiest te laten bijschrijven olwel zeils om stortingen te eloen. We verwittigen de beianghebbenden dat m de huidige omstaiidiglieden de postbureelen zien met die zaken met uezig Uouden en dat ze zich te wen-den nebben tôt de Nationale Bank, waar uen allé gewenschte înlicntiugen zuilen verstrekt worden. ZONDLRLiNOE MENTALITEIT. — Dat er overal menschen zijn, die zich niets ontzien, wordt weeterom bewezen door het volgende voorval : In jongensbchool 7 (Markgravelei), bevindt zich een prachtigen niarmeren gedeuksteen, welke op 2b Juni j.l. înge-nuldigd werd, ter gelegenneid van net •jO jarig bestaan der school. Na het vertrek der burgerwachten, die er van af het uitbarsten van deu oorlog geherbergd waren, werd er bestatigd dat op den steen talnjke olievlekken voor-kwamen, opschnften in « aniline pot-tood », en andere beschadigingen. Ailes bewijst dat die beschadigingen vrijwillig toegebracht werden daar de gedeuksteen zich hooger dan op man»-aoogte bevindt. We houden eraan die laakbare daad van een zekere kategorie burgerwachten aan het licht te brengen, daar ze geen bewijs van dankbaarheid, dopr oud-leerlingen aan het gemeentebestuur opgedragen, kunnen eerbiedigen. Welke zonderlinge mentaliteit zeker» menschen er te)ch op nahouden ! VOOR ONZE TOLBEAMBTEN. — Door een iôO tal te Amsterdam vertoe-vende toibeambten- en bedienden, meest aiJen leden van den Vlaamsclien Bond der Toi- en Accijnsbedienden, werd reeds herhaalde nialen bij het Goever-uement aangedrongen om de uitbeta-iing hunner wedde te bekomen, «zooals het trouwens reeds met andere Staats-bedienden gebeurde. Het scnijnt, dat die menschen aan dooveinansdeur kloppen, waut toc hier-toe is de Regeering hen nog het ant-woord schuldig. We hopen dat de menschelijke gevœ-lens bij de Regeering een dezer dagen zuilen terugkomen en dat aan deze heden, die het dan toch zoo breed niet hebben, noch ooit gehad hebben, vol-doening zal geschonken worden. WISSELEN VAN GELD. — Het agentsciiap der Nederlandsche Bank te Breda heeft het wisselen van Belgisch geld voor vluchtelingen gestaakt. VOOR ONZE WERKELOOZEN. — Reeds herhaalde malen kloegen we vroe-ger dat de werkeloozen, die gaan dop-peu, verplicht waren op de straat, bioot-gesteld aan aile weeronaaiigenaamhi.den te staan wachten zonder eenige beschut-ting.We hebben met groote voldoening bestatigd dat er aan onze vraag gevolg gegeven is, en danken namëiis die tal-rijke ongelukkigen het « Komiteit tôt leniging der Werkeloosheid ». TE BORGERHOUT. — De Borger-houtsche bevolking zal met genoegen bestatigd hebben dat vanaf Maandag j.l. het postbureel in hare gemeente her-opend werd. Dagelijks zal het bureel voor het publiek open zijn van 9 tôt 1 uur en van 3 tôt 6 uren (Duitsche uur). PHOTOGRAPHIE. — Maandag morgend toen we naar ons kantoor gm-gen, liepen we op een gekenden fotu-graal, die met zijn grootate toestel een lokaal binnentrok, waar aan behoeftigen levensmiddelen worden uitgedeeld. Off den middag zagen we hem weer een ander lokaal binnentrekken. Een journalist is nieuwsgierig vau aard, en daarom gingen we op inlichtin-gen uit. We vernamen dan dat de ioto-graaf gelast werd, door wie weten we niet, om lichtdrukken te nemen vau de uitdeelingslokalen en hun personeel : op sommige plaatsen werden de bedeelden uiee getrokken. De liefdadigheid werd vroeger in aile >escheidenheid uitgeoefend. We leven nu in andere tijden, nu moet deze deugd >penlijk worden uitgeoefend, en hare ^esten moeten vereeuwigd door de photographie. Binnen kort komen de cine-na opnamen... Of dat wel passend is? En of het wel noodig is deze weeldeuitgaven nu te doen, nu schepen Cools in zoo grooten geldnood verkeert? En of dat gebeurt op hooger bevel, ofwel alleen een fan-fantaisie is van een «director» die gaarne getrokken wordt in al zijn glorie ? ? ?

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.