yiereflTwiniisste Jaar. - N. 194 Dinsdag, 18 Ansnsli 1914 HET VOLK Aile briefwisselingen vrachtvrij tezendenaan Aug. Van Iseghem, uitgever voor de naaml. maatscli. a Drukkerij Het Volk » Meersteeg, n» 16, Gent. Bureel van West-Vlaanderen : Gaston Bossuyt, Cildeder Ambachten,Kortrijk.TELEFOON 523. Bureel van Antwerpen, Brabant en Limburg : Viktor Kuyl, Minderbroederstraat, 24, Leuven. : CHRISTEN WERKMAN SBLAD . YERSCM'JNT 6 MÀAL PER WEEK. — 2 CENTIEMEN HET NOMMER ! GODSDIENST — HUISGEZIN — EIGENDOIVî Mcn schrijft in: Op aile postkantoren aan 10 fr. pcr jaar. ZcJ maanden fr. 5.00. Drie maanden fr. 2.50. Aankondigingen. [î Prijs volgens tarief. Voorop tebetalen. Rechterlijke herstelling, 2 fr. per regel. Ongeteekende brieven worden geweigerd. TELEFOON N° 137, Gent. Nieuwe aanval der duitschers teruggeslagen. Brussel, 17 Augustus, 1 ure. OFFICIEEL. — Duitsche ruiterijtroepen, die vroeger door ons Ieger verslagen en achteruit gedreven werden, hebben gisteren, na twee dagen rust, gepoogd een nieuwen aanval op eene andere plaats van het front onzer troepen te doen. Gedurende hun voortrukken werd door de Belgische voorposten op lien geschoten. Na eenige schermutselingen werden de Duitschers teruggeslagen. De grootste rust heerscht op het overige van het Belgisch front. DE NIEUWE DUITSCHE TAKTIEK TERIJDELD. Men schrijft uit Brussel aan de Exchange Telegraph Company : « De duitschers hebben de beschieting gestaakt der forten van Luik, op den rechter oever der Maas. Zij spannen al hunne kracht-dadigheid in, om de forten van den linker oever te bemach-. - tigen. Het fort van Pontisse heeft den geweldigsten aanval te verduren gehad, aangezien zijne lig'ging vooral den overtocht van den stroom belemmert. De vijand tracht dit fort met geweld in te nemen zonder zich nog te bekommeren met de werking van zijne belegschutterij. Deze nieuwe manier van aanvallen begon eerst zachtjes, doch in den loop van den nacht werd de beschieting zeer hevig. De duitschers konden niet vooruitrukken. Zij werden weggemaaid door het vuur der verdedigers. Het fort van Liers bracht eenen grooten steun en hulp aan het fort van Pontisse. Het doel der duitschers was klaarblijkelijk zich meester te maken van de forten van den linker oever, die in de handen der Belgen eene vreeselijke macht zouden zijn tegen de indringers, zoo de vereenigde legers naar Luik zouden rukken. Van den anderen liant zouden de forten, moesten zij in de handen der Duitschers zijn, eene basis van werkingen daarstellen tegen de belgische troepen. Al de forten houden goeden stand. De Ccnsuup of het militaip Nazicht der dagbladcn. In tegenstrijd met een dagblad, dat in de laatste dagen aile achting verloren lieeft, door de négocié die het wilde doen met het aankondigen van bijzondere uit-gaven, waarin het noch min noch meer drukte dan aanliitsingen tôt tekortkomin-gen aan den vaderlandschen plicht en tôt vernieling der maatschappij bij gelegen-heid van den oorlog, •— welk blad nu in bombastigen verwaandheidspraat aan het brommen gaat tegen de censuur, gelijk een kleine jongen in een hoek zou staan te morren na eene afstraffing van vader gekregen te hebben, — in tegenstrijd daarmede, schrijft de Bien public zeer terecht als volgt over de Censuur of het militair nazicht der dagbladen : * Het publiek mag geen verkeerd ge-dacht hebben van de beteekenis der stren-ge maatregelen, door de rcgeering ge-noinen voor de kontrool der oorlogstijdin-gen.» Men verbergt ons de gebeurtenissen, zeggen de zwartzieners ; 7 is dat men dus bang is ons de waarheid le laten kennen. » Dat is op den schijn geredeneerd, maar het is niet nauwkeurig. » Nog minder gegrond zou het zijn, te bewcren dat de militaire overheid het ivcrkelijk bcstuur der drukoers in handen genomen heeft en in de dagbladen doet drukken wat haar behaagt. De militaire Overheid heeft op dit oogenblik wel wat anders te doen dan zich met het opstellen der dagbladen bezig te houden, en de belgische drukpers die aan hare grondwet-telijke vrijheid houdt, zou liever tijdelijk verdwijnen dan er aan te verzaken. » Maar van dat ailes is er geen spraak. De militaire overheid vraagt slechts twee dingen van de drukpers : 1) den goeden uitslag der aangelegde krijgswerkingen niet door onbescheidenheden in gevaar te brengen, 2) de openbare meening niet te verontrusten door onnauwkeurige tijdin-gen.» Voor het overige weten de mannen, op wie de verantwoordelijkheid van het be-wind weegt, zoo goed als wij, dat het op-leggen der stilzwijgendheid zeer erge be-zwaren zou lcunnen opleveren. Het zou inderdaad den omloop van onrustbarende vertelsels begunstigen, vertelsels die de openbare meening ontroeren en het mis-noegen verwekken op 't oogenblik dat de koelbloedigheid en het vertrouwen onmis-baar zijn. Zoo de regeering dus, ovcrtgens voor een zeer beperkten tijd, aan de militaire overheid het nazicht der oorlogsr-tijdingcn heeft toevertrouwd, is 't om redens van het hoogste belang, welke gansch de drukpers begrijpt, voor de-welke zij terugtreedt, en tegen dewelke wii het Dubliek bezwereu niet te morren. » POLEN HERBOREN. ~ Sinds 1795 bestond Polen niet meer, het eens zoo machtige Polen dat, in den loop der eeuwen, verscheidene malen Europa had gered. Dat jaar werd het bepaald verdeeld tusschen Rusland, Prui-sen en Oostenrijk, die er sedert-dien een verdrukkingsstrijd voer-den om er poolsche taal en zeden uit te roeien. Thans, na 119 jaren verbrok-kehng, komt de Czar aller Russen aan de Polakken de wederge-boorte van hunne zelfstandigheid toezeggen. Door eene proclamatie van den groot-hertog" Nikolaas is aan de russische soldaten op zeer strenge S'-raf verboden eenig nacleel te doen aan de poolsche bevolking, in russisch, in pruisisch of in oostenrijksch Polen. De Czar verklaart in die proclamatie dat de drie deelen, na den oorlog, weder tôt een enkel lund zullen samengevoegd worden als een kroonland van het russische Keizerrijk, doch met volkomen eigen zeifbestuur onder 't beheer van een russischen lui-tenant-gouverneur, met volledige vrijheid voor de poolsche taal en voor den poolschen (katholie-ken) Godsdienst. Die verklaring van den Czar is eene verzekering van zijn vast \ertrouwen in de eindzegepraal op Duitschland en Oostenrijk en tevens is zij een prachtig ge-schenk aan het vernieuwde Europa. En ook dat is onrechtstreeks aan het kleine, vrijheidslievende België te danken. Immers : hadde België niet zoolang den duitschen reus tegengehouden, deze had ineens een grooten slag kunnen toebrengen aan Frankrijk dat niet gereed was en aldus kon verpletterd worden, zoodat hij dan aanstonds al zijne macht kon werpen op Rusland, dat voor zijne mobilisatie nog verscheidene dagen noodig had en dus niet zeker kon rekenen op de eindzegepraal, om aan Polen zijne wedergeboorte te kunnen toezeggen.Evenals Frankrijk en Rusland, mag dus ook Polen dank weten aan de moedige belgische jongens en aan hunne wakkere legerover-sten.* * * M. Hanoteaux, lid derfransche Akademie, schrijft volgend ar-tikel over deze gebeurtenis : lk zie nog den ouden Henri Martin, als hij, eenige dagen vôôr de oorlogsverklaring van 1870, de laatste poolsche afvaardiging ontving, die den bi j stand van Frankrijk kwam afsmeeken. Als Frankrijk verslagen was, dan was het met Polen gedaan. Maar ik hoor ook nog dezen van daar-na, de geschiedkundigen met diepgaanden blik, zooals mijn vriend Albert Sorel, die hard-nekkig bleef zeggen : « Dat ailes zal uitloopen op de herrijzenis van Polen. » Maar hoe? waar? door wie1? Wie hadde kunnen denken dat dit mirakel komen zou uit de handen van den russischen Czar? En nochtans was er in Europa een man die er aan dacht, en het was juist de czar Nikolaas ; thans mag ik het zeggen. Wanneer hij in 1896 te Parijs kwam, nog jong, pas op den troon gestegen, be-last en als onthutst door de zware plichten die van toen af reeds op zijne tengere schouders wogen, gewaardigde hij zich zijn vertrouwen te schenken aan dengene die dit artikel onderteekent ; hij had met hem een lang onderhoud waarin hij hem zijn hart opende. In clat gedenkwaardig onderhoud, waarvan ik al de bijzonder-heden aanteekende, raakte hij uit eigen beweging het pijnlijk onderwerp aan en zegde mij : « Ik weet welke mij ne plichten zijn jegens onze slavische broe-ders van Polen. » Achttien jaren heb ik gezwegen ; thans mag ik spreken... Sindsdien heb ik de wijze en langzame betuigingen van den keizerlijken wil gevolgd. Verschillende malen kwamen ver-zachtingsmaatregelen, al te dik-wijls tegengewerkt door het beheer en door zekere partijen van het Hof die op de hoogte niet waren, bewijzen dat de meester zijn doelwit niet vergeten had. Wanneer de Czar Nikolaas het initiatief nam der Konferencie van Den Haag, begreep ik dat hij zoo mogelijk het middel zocht om door den vrede te verwezen-lijken wat hij niet wilde met het rantsoen van een grooten oorlog te betalen ; en onlangs nog, als hij, tegen den wil van den Raad van 't Keizerrijk in, uit eigen macht eene niet te weerspreken ukase uitvaardigde, verklarend dat de Keizerlijke Majesteit wilde dat Polen het officieel gebruik van zijne taal en de rechtstreek-sche toevlucht tôt het hoogste gezag behield, dan gevoelde ik wel dat liet uur der groote ver-wezenlijking ging slaan. De bevrijding, de herrijzenis van Polen is dus de uitwerking van een lang opgevat plan ; het is geen omstandigheidsmaatregel, uitgevonden voor de noodwen-digheden van een beslissenden oorlog ; 't is bpt nedematig uit«

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.